Lesbók Morgunblaðsins - 06.11.1999, Blaðsíða 7

Pt 1 : 1 8111 p||i
ri í; I-'&wSbI 1
Hrátt sviðið í kastalagarðinum og sæti fyrir 1.000 manns.
Friðriksdóttur, formanni Hugleiks, staup að
skilnaði.
nokkra styrki eftir allt flandrið. En viti menn,
„Litli bróðir" staðfesti boðið með svo myndar-
legu meðlagi að við þurftum ekki að hugsa um
neitt nema pakka niður búningnum einn
ganginn enn og það sem meira var: Við mátt-
um sýna eitthvað fleira ef við vildum. Það varð
því úr að nýjasta smáverk Hugleiks, einleik-
urinn þrjátíu ár eftir Sigrúnu Óskarsdóttur,
fylgdi með í kaupunum en hann er leikinn af
Onnu Kristínu Kristjánsdóttur í leikstjórn
Unnar Guttormsdóttur.
Föstudagskvöldið 17. september flugum
við frá Reykjavík til Vága og endurnýjuðum
kynni okkar af Jolly Cola. í Þórshöfn fengum
við lyklavöld af Læraraskólanum sem var
gististaður okkar þessa helgi og strax á laug-
ardagsmorgninum fónim við út í Norður-
landahús til að setja upp leikmynd því sýning-
in var kl. 16.00.
Ámi Baldvinsson ljósahönnuður var farinn
út á undan okkur til að vinna nauðsynlega for-
vinnu með ljós og leikmynd. Hún var kláruð
þennan morgun og svo var æft. Reyndar
söknuðum við sárt leikstjórans okkar, Viðars
Eggertssonar, sem komst ekki með að þessu
sinni en nutum engu að síður styrkrar stjórn-
ar Unnar Guttormsdóttur, einnar af höfun-
dunum. Það stóð á endum að þegar búið var
að lagfæra svið og smink og búninga að nýju
hófst sýningin fyrir þéttsetnum sal Norður-
landahússins og viðtökurnar létu ekki á sér
standa. Nú var gaman. Þarna var fólk sem

í óvissuferó á Galvé-vatni með bjórkúta og harmonikkur.
skildi líka textann og hló; og hló mikið. Og
ekki spillti fyrir að gestaleikarinn okkai’ í
þetta skipti, áðurnefndur Sverre Engholm,
fór á kostum í lokaatriði og þó að við segðum
sjálf frá bar öllum í hópnum saman um að sýn-
ingin væri sú besta til þessa. Til merkis um
einbeitingu leikara var eitt brotið rif og risast-
ór bólguhnúður á olnboga sem umsvifalaust
hlaut nafnið „Nýi Hugleikarinn". I einu tóni-
istaratriði verksins er gert góðlátlegt j<rín að
spurningaþættinum Kontrapunkti. I þetta
sinn var nefndur til sögunnar færeyski tóns-
niilingurinn Christian Blak og torfumar
bókstaflega flettust af þaki Norðurlandahúss-
ins. Skýringuna fengum við síðar. Blak var
sjálfur í salnum.
Um kvöldið var okkur svo boðið í hátíðar-
kvöldverð MÁF í Sjónleikarahúsinu vegna yf-
irstandandi þings, þar sem tekið var á móti
okkur með ákavítissjúss og orðunum „Takk
fyri sjónleikinn, tað var eitt fantastískt opp-
levelse". Boðið var upp á nýsjálenskt lamba-
kjöt (það innlenda fer víst allt í skerpikjöt),
ræður, söng og að sjálfsögðu færeyskan dans
fram á nótt. Daginn eftir var svo haldið í eyja-
siglingu með seglskútunni Norðlýsi en boðið
er upp á dásamlega fiskisúpu um borð, bragð-
bætta með sérvöldu sjávarfangi af hafsbotni
sem skipstjórinn hefur sjálfur kafað eftir. AIl-
ar fyrirætlanir um rómantíska sönghellaskoð-
un fóru fyrir lítið vegna brælu og hluta hóps-
ins hent sjóveikum í land. Heimferðin æsti
hinsvegar sjómennskuna svo upp í þeim sem
eftir lifðu að sjóriðnir skjögruðu þeir um í
land með blöðrur í lúkum af seglhífingum,
fóru mikinn í ýkjukenndum sjóarasögum og
stórkallalegum hlátri og hittu loks fölgræna
félaga sína á sýningu á einleiknum Þrjátíu ár í
Sjónleikarahúsinu, sem einnig tókst með
miklum ágætum. Eftir það var hlaðborð á
Hótel Hafnia ásamt stjórn MÁF og svo
skemmtu menn sér með frjálsri aðferð fram á
morgun.
Á mánudagsmorgni kvöddum við svo eyj-
arnar eftir enn eina vel heppnaða leikferð,
nýrri reynslu ríkari. Þennan ótrúlega stað þai
sem maður er að heiman en finnst maður
samt vera heima; þar sem íslendingar verða i
munni drukkinna seglskútusjóara „besta tjóð
í hæmi“ og helmingur ánægjunnar er að hafa í
eyrunum þetta tungumál sem er svo ótrúlega
líkt en þó svo hlægilega ólíkt. M.a.s. grár
hversdagsleiki flugvallarins er lífgaður upp
með skiltum eins og „Bert starvsfólk“ (Aðeins
fyrir starfsfólk). Það er ekki hægt annað en að
koma hlæjandi heim.
Sálir Jónanna ganga aftur er nú orðin lang-
lífasta og jafnframt víðíörlasta sýning Hug-
leiks. Árið 1986 sömdu þær Ingibjörg Hjart-
ardóttir, Sigrún Óskarsdóttir og Unnur
Guttormsdóttir Sálir Jónanna, sem sýnt var á
Galdraloftinu í leikstjórn Bjarna Ingvarsson-
ar en auk þess á norrænni leiklistarhátíð í
Reykjavík þá um sumarið. Tólf árum síðar
dustuðu þær rykið af handritinu, skáru það
upp og endurskrifuðu og að viðbættum söng-
textum og tónlist eftir Armann Guðmunds-
son, Sævar Sigurgeirsson og Þorgeir
Tryggvason var verkið sýnt i leikstjórn Við-
ars Eggertssonai- í Möguleikhúsinu undir
nafninu Sálir Jónanna ganga aftur. Sú gerð
verksins var svo stytt sérstaklega fyrir hátíð-
ina í Noregi og eftir allt Sálnaflakkið í sumar
er það von Hugleikara að þessar friðlausu
Sálir séu nú endanlega niður kveðnar.
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS - MENNING/LISTIR 6. NÓVEMBER 1999 7