Alþýðublaðið - 15.02.1922, Page 4

4
ALÞYÐUBL AÐIÐ
Líkkistuvinnustofan
á Liugaveg 11
snnast jarðarfarir að öllu leyti fyrir
lægra verð en þekst hefir undanfarið.
Helgi Helgason. — Sími 93.
Smávegls.
— Finnar hafa á árinu sem leið
selt Rússum vörur fyrir iogl/2
mij finskra marka, frá því að
finska stjórnin gerði samninga
við sovjets!jórnina í sumar. Aí
fymefndri upphæð ‘nafa 78 rnilj
verið borgaðar við móttöku.
— AmerLka stjórnin hefir sam
þykt að lana skip, sem rlkið á
og nú liggja aðgerðaiaus, tií þess
að flyijji i ko n frá Ámeríku til
Rússliinds, gegn því að fá bein
útcjöld við skpirt endurgreidd.
— Danskur stó'bóndi, Rasmus
Jensen, var dæmaur f þriggja ára
fangelsi fyrir að hafa kveikt í
hja sér.
— Verklýðsfélögin í Khöfn hafa
komið upp Jestrarstofu fyrir at
vinnulausa menn i Nikulásarbygg
ingunni Þar eru sæti /yrir 140
tnánns <
Ölgerðarverkaœannafélagið í
Khöfn hélt 25 ára afmæli sitt f
janúar síöastl.
— I fullt'úadeild Brndarfkja-
þingsins befir verið Ugt fram
frumvirp um áð grafa skurði og
dýpka skurði, svo hafskip geti
fáuö upp í stóvvötnin amerísku.
Leiðin á að liggja um Welland 1
skurðinn ofan í St. L-w enc fljót
Gert er ráð fyrir að Bandárikin
og Canada borgi kostnaðinn að
hálfu leyti hvort
— Árskostnaður við her og
flota Þýzkalands er nú aðeins lftið
eitt stærri en kostnaður Dma tii
hins sama. sé kostnaðurinn f mörk
um reiknaður í dönskm k ónum.
Tii hersins þýzka eru ætlaðar
3000 milj marka og til flotans
750 milj, ea það e' 973/4 n ilj.
fcr danskar, eftir þvf veiði sem
var á þýzkum mörkum um rniðjan
fyrra minuð (23/5 danskir aurar)
— Helmingur alira ibúa Stokk
hóims (höfuðborgar Svfþjóða>) lá
f inflúenzu um miðjan janúar
Alþbl. kostar I kr. á mánuði.
1 SjúkrasamUg Reykjariknr.
Skoðuoariækmr p óf, Sæm. Bjars-
héðinsson Lsugaveg 11, kl. 2—3
e. h ; gjaldkeri tsleifur skóíasíjóri
Jónsson, Bergstaðastræti 3, sam-
lágstími ki 6—8 c. h
011um ber saman ura, að
bezt o*í ódyrast sé gert við gummí-
stlgvél og s<(óhlifar og annan
gummf skótatnað, dnnigað bezta
gumrní límið fáist á Gumnif-
vinnustofu Rvíkur, Laugaveg 76.
álþbl. sr blað allrar alþýðu.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Ólafur Friðriksson.
Prentsmiðjan Gutenberg.
Edgar Rice Burroughs'. Tarzan.
að lirfum og skordýrum, sem þeir höfðu sér til matar.
Aðrir leituðu aftur á móti 1 trjánum í kring að ávöxt-
úm, hnotum, smáfuglum og eggjum.
Þeir höfðu haldið þessu áfram 1 á að giska klukku-
stund, þegar Kerchak kallaði þá saman, og skipaði
þeim að fylgja sér í áttina til sjávar.
Þeir gengu á jörðinni, þar sem því var við komið
og fóru eftir götunum sem fílarnir höfðu gert, en það
var eini vegurinn um skóginn, gegnum allskonar vafn-
ingsviði og runna. Þegar þeir gengu, vögguðu þeir
ankanalega, studdu niður hnúgunum á höndum sér og
voru mjög lotnir.
En þegar þeir fóru eftir trjánum gekk ferðin liðugar.
Þá sveifluðu þeir sér grein af grein, eins fimlega og
frændur þeirra, smáaparnir. Alla leið bar Kala dautt
barn sitt og þrýsti þvl fast að brjósti sér.
Það var um nónbil, þegar aparnir komu á hæð eina
skamt frá ströndinni. Fram undan lá víkin, sem oss er
áður kunn, og i skógarjaðrinum stóð kofinn, sem Ker-
chak hafði heitið ferðinni til.
Hann hafði séð marga ættingja sína hníga dauða til
jarðar fyrir háa hvellinum, sem kom úr svarta prikinu,
er hvíti apinn ókunni, sem bjó i skrítna greninu, hélt
á. Og nú hafði Kerghuk tekið kjark í sig til þess að
athuga þessa uppfunding, sem flutti með sér dauða,
og til þess að skoða þetta undarlega greni að innan.
Hann langaði afskaplega til að briðja milli tannanna
hálsinn á þessum kynlega hvíta apa, sem hann bæði
hataði og hræddist. Þess vegna kom hann þarna oft
með flokk sinn í njósnarferð, til þess að blða eftir
tækifæri, að ráðast á hvita apann þegar hann uggði
ekki að sér.
Upp á síðkastið voru þeir hættir að gera árásir jafn-
vel hættir að sýna sig, þvi ætið þegar þeir höfðu gert
það, höfðu einhverjir úr flokknum fallið fyrir hinu öskr-
andi svarta priki.
I dag sást ekkert til mannsins, og úr felustað sinum
sáu þeir að kófadyrnar voru opnar. Hægt, varlega og
hljóðlega læddust þeir nær og nær kofanum.
Enginn urraði, enginn rak upp reiðiöskur — litla
svarta prikið hafði kent þeim að fara hljóðlega, svo
þeir vektu það ekki.
Þeir komu nær og nær unz Kerchak læddist þjófa-
lega fast að dyrunum og gægðist inn. Fyrir aftan hann
voru tveir karlapar og þá Kala sem enn hélt líkama
barns síns fast i faðmi sér.
Inni í greninu lá ókunni hvíti apinn fram á borð,
með höfuðið hulið í höndum sér; og í rúminu lá ein-
hver sem segl var breitt yfir, en úr óvandraði vöggu
heyrðist grátur ungbarns.
Kerchak gekk hljóðlega inn og kipraði sig saman til
stökks, þá stökk John Clayton á fætur og snéri sér við.
Það sem mætti augum hans hefir sennilega gert hann
höggdofa af ótta, innan við dyrnar voru þrír stórir
karlapar, og á bakvið þá sást hver hausinn við annan
— hann vissi aldrei hve margir, því skammbyssur hans
héngu hjá rifflinum á hinum vegnum, og Kerchak stökk.
Þegar Kerchak slepti máttlausum líkamanum, sem
verið hafði John Clayton lávarður af Graystoke, snéri
hann atbygli sinni að vöggunni; en Kala varð á undan
honum, og þegar hann ætlaði að hrifsa barnið þreif
hún það, og þaut með það eins og leiftur út um kofa-
dyrnar og upp i hátt tré, áður en hann hafði áttað sig.
Um leið og hún tók upp barn lafði Alice Clayton,
slepti hún líki barns síns, og féll það í vögguna. Grátur