Lesbók Morgunblaðsins - 28.10.2000, Blaðsíða 9

Það er líka allmikill kostnaður, þannig að
við urðum á einhvern hátt að takmarka þátt-
töku okkar við það fjármagn sem við höfum í
þetta verkefni
Þrjú ísiensk
verk á hátíðinni
Hátíðin stendur í þrjá daga, auk þess sem
boðið verður upp á tvö námskeið, eða „work-
shop“ fyrir dansara en eru þó fyrst og
fremst danshöfundanámskeið og fyrir dans-
ara sem vilja efla skapandi þátt sinn. Það er
franski hópurinn sem fer fyrir námskeiðun-
um.
Sem fyrr segir verður íslenski dansfiokk-
urinn með þrjú verk á hátíðinni.
„Við opnum hátíðina 31. október með
dansverki Olafar Ingólfsdóttur, Maðurinn er
alltaf einn. Sama kvöld sýnir franski hópur-
inn verk sem er mjög spennandi að mínu
mati. Næsta kvöld, 1. nóvember, skipta með
sér kvöldinu tveir ólíkir danshöfundar frá
Prag og síðan verður sólóverkið frá Bergen.
Síðasta kvöldið, 2. nóvember, verður Islenski
dansflokkurinn með fnjmsýningu á nýju
verki eftir Cameron Corbett sem er dansari í
flokknum. Þar næst verður framlag Bologna
og síðast á dagskrá er NPK eftir mig sem
var á efnisskránni hjá okkur haustið 1999,
þannig að við opnum hátíðina og lokum henni
líka.“ Hvers vegna bættuð þið Bergen inn í
hátíðina? „Okkur langaði til að bjóða sem
flestum hingað. Við hefðum að sjálfsögðu
viljað fá fleiri en þá sem koma hingað en
höfðum ekki fjárhagslegt bolmagn til þess.
Ég hafði séð verk eftir Inu Cristel Johann-
essen á norrænni sólódanshátíð og í stað
þess að kosta heilan dansflokk frá Bergen,
fannst mér kjörið að fá þennan sólódans sem
framlag frá Bergen. Við fengum styrk frá
„Teater og Dans i Norden," sem gerði okkur
kleift að hafa Bergen með.“ Nú hafið þið
dansað víða í Evrópu þetta árið. Hafa ein-
hverjir nýir möguleikar opnast fyrir íslenska
dansflokkinn í kjölfarið? „Já, ásamt því að
við höfum gert mikið í því að kynna flokkinn
erlendis héðan frá skrifstofunni, tókum við
einnig þátt í IETM listaþinginu sem var
haldið hér í október og síðan hefur flokkur-
inn verið sýnilegur erlendis undanfarið.
þannig hefur þetta allt hjálpast að og núna
sé ég að það eru að opnast nýir markaðir
fyrir flokkinn sem hann hefur ekki átt að-
gang að fram að þessu.“ En þótt menningar-
borgarári ljúki og ferðalíigum tengdum því,
er langt frá því að Islenska dansflokksins
bíði einhver kyrrstaða. I mars 2001 heldur
flokkurinn til Kanada og verður þar með sex
sýningar í allt, í Toronto og Ottawa. Katrín
segir að stöðugar fyrirspurnir berist um
flokkinn og ýmislegt sé í bígerð sem sagt
verður frá þegar gengið hefur verið frá öllum
samningum. En hvernig verður starfið að
öðru leyti í vetur? „Við höfum þegar sýnt
fyrsta verk leikársins. Það var á IETM lista-
þinginu.
í sumar tókum við þátt í uppfærslunni á
Baldri og fórum því seint í sumarfrí og hóf-
um leikárið seint. Á danshátíðinni frumsýn-
um við nýja verkið eftir Cameron Corbett og
það verk verður síðan sýnt 16. og 17. nóvem-
ber í Frakklandi nánar tiltekið í París og í
Caen.
Síðan ætlum við að taka upp tvö verk frá
fyrra leikári: Diaghilev, eftir Jochen Ulrich,
sem við sýnum þrisvar í nóvember, og barna-
dansverkið, sem við frumsýndum á Listahá-
tíð í vor, Auðun og ísbjörninn eftir Nönnu
Ólafsdóttur. Það verður sýnt nokkrum sinn-
um í nóvember og desember. Einnig erum
við með okkar árlegu skólasýningu þar sem
nemendur í grunnskólum koma í leikhúsið til
að sjá dansverk og við erum núna að undir-
búa þá dagskrá. I mars frumsýnum við tvö
ný verk eftir mjög skemmtilega danshöf-
unda. Öðrum höfundinum, Rui Horta frá
Portúgal, höfum við unnið með áður og hann
er að semja nýtt verk fyrir flokkinn. Það er
norski danshöfundurinn Jo Strömgren einnig
að gera. Þessir tveir höfundar eru á hraðri
uppleið og eftirsóknarvert að fá að vinna
með þeim.
Strax eftir frumsýninguna höldum við í
Kanadaferðina og svo erum við með íslenskt
kvöld í farvatninu, sem verður tileinkað ís-
lenskum höfundum." Hvernig hefur íslenska
dansflokknum verið tekið í hinum borgun-
um? „Mjög vel. I gagnrýni hefur hann verið
kallaður „lítill gimsteinn frá íslandi." Við
höfum fengið gríðarlega góðar viðtökur, svo
góðar að við erum alveg undrandi - en líka
mjög ánægð. Til marks um það er ferð okkar
til Kanada. Þar er maður sem starfar hjá
National Ar-t Centre í Ottawa. Hann hafði
haft spurnir af flokknum og við höfðum sent
honum efni. Síðan kom hann hingað á
haustsýninguna okkar 1999 þar sem við
sýndum þrjú verk, NPK eftir sjálfa mig,
Maðurinn er alltaf einn eftir Ólöfu Ingólfs,
og Æsu eftir Láru Stefánsdóttur. Þetta hef-
ur orðið til þess að við erum á leiðinni til
Kanada.“
MEÐ MARGT Á
PRJÓNUNUM
Morgunblaðið/Jim Smart
Ólöf Ingólfsdóttir danshöfundur.
Hildur Óttarsdóttir í Maðurinn er alltaf einn eftir Ólöfu Ingólfsdóttur.
Ólöf Ingólfsdóttir, mynd-
listarmaður og danshöf -
undur, semur d ansa,
kennir og prjónar og 1 he f-
ur samið verk um mann -
inn sem er allta f einn.
OPNUNARVERKIÐ á
danshátíðinni Trans
Dans Europe verður
„Maðurinn _er alltaf
einn“ eftir Ólöfu Ing-
ólfsdóttur. Verkið er
samið fyrir fimm dans-
ara og var fyrst sýnt
hér haustið 1999. Þegar Ólöf er spurð út í
verkið, segir hún það fjalla um það að maður-
inn sé alltaf einn, hvort sem hann er í fjöl-
menni eða einn með sjálfum sér. „Hann er
líka einn að því leyti að allt sem við upplifum,
hvert og eitt, upplifum við allt öðruvísi en all-
ir aðrir. Þannig að fólk sem virðist vera að
ganga í gegnum sömu reynslu er ekki að
því,“ segir Olöf og bætir við: „En um leið má
segja að maðurinn sé aldrei einn.
Þótt hann lifi eitthvað einstakt, er reynsla
hans alltaf sambærileg við reynslu einhvers
annars."
Ólöf hefur ekki dansað með íslenska
dansflokknum og starfar síður en svo eip-
göngu sem danshöfundur. „Ég vinn við sitt
af hverju sem er tengt dansi,“ segir hún, „ég
dansa sjálf og vinn töluvert í leikhúsi í sam-
bandi við hreyfingar og síðan kenni ég líka í
Klassíska listdansskólanum í Breiðholti.
Ur myndlistinni
í dansinn
Það má segja að Ólöf komi nokkuð óhefð-
bundna leið inn í dansinn, vegna þess að hún
lærði myndlist í Myndlista- og handíðaskóla
íslands þar sem hún var í málaradeild áður
en hún fór út í dansnám. Eftir námið í
myndlistinni hér fór hún í framhaldsnám til
Finnlands og segir: „Ég hef stundum sagt
að það hafi verið af einmanaleika sem ég fór
í dansinn. Maður er alltaf einn að mála, sér-
staklega í Finnlandi. Leikhúsið býður hins
vegar upp á meiri samskipti.“ Ekki svo að
skilja að Ólöf hafi skyndilega fengið þá flugu
í höfuðið þar sem hún stóð og málaði að nú
væri kominn tími til að byrja að læra að
dansa. Hún dansaði töluvert sem unglingur,
lærði bæði djassballett og spuna og hélt
áfram í danstímum meðfram myndlistar-
náminu. En eftir árið í Helsinki, ákvað hún
að fara til Hollands til þess að gera alvöru
úr draumnum um dansinn. „Þar var ég í
fjögurra ára námi í skóla þar sem ég lærði
nútímadans. Þetta var skóli sem lagði mjög
mikla áherslu á sköpunarkraft nemenda,
sérstaklega spuna. Við tókum þátt í sýning-
um annarra nemenda og unnum með dans-
höfundum sem settu upp sýningar með nem-
endum. Ég var aldrei ballettbarn, eins og
sagt er.“
Mynstur í lífinu
Hvað tók svo við eftir dansnámið? „Þá kom
ég heim og prjónaði peysur og var í stökustu
vandræðum með hvað ég ætti að gera. En
smám saman fór ég að kenna og vinna með
öðru fólki og þetta hefur þróast stig af stigi
hjá mér.
Það má segja að þetta sé eins konar
mynstur í mínu lífi. Alltaf þegar ég fer að
prjóna, er það vísbending um að nú fari
eitthvað að gera. Stundum prjóna ég þrjár
peysur í rykk - og fer svo að gera eitthvað
annað.“ Ertu að prjóna eitthvað núna?
„Nei, ekki nákvæmlega núna, en ég er farin
að hugsa um það.“ Ertu með fleiri dansverk
á prjónunum? „Já, ég er með ýmsar hug-
myndir en er ekki farin að sjá hvenær þær
verða að veruleika. Eins og er, er ég að
vinna að leiksýningu, Medeu sem verður
frumsýnd í Iðnó í nóvember og svo er fleira
tengt dansi í farvatninu í vetur.“ En þú ætl-
ar að vera á íslandi? „Ég hef verið að þróa
tengsl við dansara erlendis en vil ekki fara
bara til þess að fara. Það er mjög gott að
vera hér heima - en ef ég fengi eitthvert gott
tilboð um annað, væri það alveg frábært."
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS - MENNING/LISTIR 28. OKTÓBER 2000 9