Alþýðublaðið - 16.02.1922, Side 4

4
ALÞYÐUBL AÐIÐ

Rafstöðyar til sölu.
Rafstöðin á Vífilstöðum er til sölu; 15 hestafla Diesehnótor og
10 hest*fla varsmótor (Danmótor), rafvél 15 hestafla ásamt mælatöflu
og mælum og rafgeymir 135 amperstunda. Ennfremur er rafstöðin á
Lauganesspítala til sölu: 6 hestafla mótor með rafvél og töflu og Ié-
legum rafgeymi. Menn snúi sér til Guðmusdar J. Hlíðdals, verkí æð-
ings í R’ ykjavík, eða beint til ríkis>tjórnarinnar.
í slenzkur
heimilisiðnaðu?
Frjónaðar vörnr:
Nær'atnaður (karlm.)
Kvenskyrtur
Drengjaskyrtur
Telpuklukkur
Karlm peysur
Dreögjapeysur
Kvensokkar
Kari manna sokkar
Sportsokker (litaðir og ólitaðir)
Drengjahúfur
Telpuhúfur
Vetliagar (karlni þæfðir & óþæfðir)
Treflar
Þessar vörur eru seldar
í Gamla bankanum.
Kaupfélaglð.
Alt nikkelerað
og koparhúðað í FalKanum.
Nýj? fltkur handa fólklnu í
boót — Hringið í sfma 942
Alþbl. kostar I kr. á mánuði.
50 krónur
sauma eg nú karlmannaiöt fyrir.
Sníð iöt fyrir ióik eítir máli
Pressnð föt og breinsuð. Alt mjög
fljótt og ódýrt. Notið tækifærið.
Guðm. Sigurðsson klæðskeri.
Hverfisgötu 18 — Sími 33 7,
Menn vantar til sjóróðra í
Grindavík. — Góð kjör. — Upp
lýsingar gefur Einar Jónsson á
Laugaveg 11 (rakarastofunni).
RöiðkjóS gljábrend og
viðgerð í Falkanum.
Súgfirskur steinbítur og
Harðfiskur undan Jökli
fæst í Kaupféiaginu.
Laugav 22 og Grmla bankanum.
0Slum ber saman um, að
bezt og ódýrast cé gert við gummí-
stígvél og skóhlífar og annan
gummí skófatnað, einnig sð bezta
gummí límið íáist á Gumraf.
vinnustofu Rvíkur, Laugaveg 76.
iiþbi. »r blaé lilrar aiþýflu.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Ólafur Friðriksson.
Prentsmiðjan Gutenberg.
Edgar Rice Burroughs'. Tarzan.
lifandi barnsins hafði vakið 1 viltu brjósti hennar móð-
urtilfmninguna, sem dauða barnið gat ekki fullnægt.
Hatt uppi í limum á stóru tré þrýsti hún grátandi
barninu að brjósti sér, og brátt hafði eðllshvötin, sem
réði eins miklu 1 brjósti þessarar viltu móður og hjá
blíðri og fallegri móður þess — móðurástin — fundið
ráð til að sefa grátinn.
Hungrið brúaði gjána sem á milli þeirra lá, og sonur
ensks lávarðar og enskrar lafði saug brjóst Kölu, stóra
apans.
Meðan þetta gerðist keptust aparnir inni í kofanum
við að skoða þetta skrítna greni.
Þegar Kerchak hafði fullnægt drápgirni sinni, með
því að gera út af við Clayton, fór hann að líta eftir
hvað geymt væri undir seglinu í rúminu.
Hann lifti varlega upp einu horninu, en þegar hann
sá mannslíkaman, kipti hann seglinu í einu vetíangi
burtu og greip með loðnum klónum um mjúkan hálsinn.
Hann hélt sem snöggvast fast um kaldan hálsinn, en
þegar hann uppgötvaði að konan var dauð, slepti hann
takinu, og tók að litast um í kofanum. Ekki ónáðaði
hann frekar líkin af þeim hjónum.
Riffillinn sem hékk á vegnum vakti fyrst athygli
hans. Mánuðum saman hafði hann þráð það að ná f
þetta banvæna, þrumandi prik, en þegar það var nú
á valdi hans, hafði hann varla dirfsku til að snerta það.
Hann nálgaðist hlutinn varlega, reiðubúinn að flýja,
ef hann færi að tala til hans með sinni þrumuraustu,
eins og hann áður haíði heyrt hann tala síðustu orðin
til margra af kinflokknum, sem annað hvort af heimsku
eða Iramhleypni, höfðu ráðist á hvíta apann sem bar
hann.
Djúpt 1 hugskoti apans vár eitthvað, sem sagði hon-
um, að þrumuprikið væri hættulegt, nema í hönduna
þess, sem kynni með það að fara, og þó liðu margar
mínútur áður en hann gat fengið sig til að snerta það.
I stað þess gekk hann fram og aftur eftir gólfinu
og snéri hausnum þannig, að hann misti aldrei sjónar
á þessum lengi þráða lilut. Hann velti vöngum, urraði
og öskraði ógurlega.
Skyndilega nam hann staðar fyrir framan byssuna.
Hann hóf hægt upp loðna krumluna, unz hún snart
því nær gljdfægt hlaupið, en hendin féll niður aftur og
hann hélt áfram að spígspora.
Það var engu líkara, en þetta geysistóra dýr væri
að æsa sig upp, svo það fengi kjark til að þrlfa byssuna.
Aftur stanzaði appinn og setti nú þann kjark f sig,
að hann snart kalt hlaupið, en kipti hendinni snögglega
að sér og hélt enn áfram eirðarlausum gangi sínum.
Hvað eftir annað endurtók þetta sig, en í hvert skifti
óx honum áræði, unz hann að lokum þreif riffilinn af
snaganum.
Þegar Kerchak fann að hann gerði honum ekkert
mein, fór hann að skoða hann. Hann þuklaði á hon-
um frá enda til enda, gægðist ofan í svart hlaupið, fitl-
aði við miðin, fjöðrina við samskeytÍD, skaftið og loks
við gikkinn.
Meðan öllu þessu fór fram sátu aparnir, sem inn
höfðu komið við dyrnar og horfðu á aðfarir höfðingj-
ans, en utan dyra ruddust félagar þeirra um til þess
að reyna að sjá eitthvað af því sem gerðist inni.
Alt í einu tók Kerchak um gikkinn. Ógurlegur hvell-
ur kvað við í kofanum, og aparnir utan og innan dyra
ruddust hver á annan til þess að komast unaan.
Kerchak varð engu minna hræddur — svo hræddur.