Tíminn - 06.06.1967, Blaðsíða 7

ÞJUÐJUDAGUK 6. júní 1967.
TÍMINN
■Fyrir no’kikru ræddum við við
frú Margréti Gunnarsdóttur,
BanmalhMð 56. Margrét er ein af
iþeim fáu konum hérlendis, sem
hafa Laart til sjúkr ahúsráðs konu-
starfa, „ökonoma“. Margrét lærði
í Danmörku og tekur námið þrjú
og hálft ár, en undirstöðumennt-
un er tijskilin gagnfræðamennt-
un.
— Hivað lœrið þið á þ-essum
slfcóia?
— Við lærum að m-atreiða og
þá er aðallega miðað við s-júlklinga
en auðvitað kemur þetta nám
ednnig að géðum notum við Hótel. I
f»á er okkur einnig ken-nt að mat- i
reiða „luxustíæði“ og þá er einnig j
miðað við sjiúklinga, sem vilja i
leig-gja í þann kostnað að fá þetta I
Margrét Gunnarsdóttir
ÆTLAR AÐ GERAST BÓNDI
Spjallað við Jón Smith.
Jón Smith, er Húnvetningu-r. I
H-ann er 24 ára að aldri og er
alinn upp á Eldjárnsstöðum í i
Blöndudial, hjá móðurbræðntm
sínum. Harui hefur af og til í,
5 ár unnið nð að aka vörubíl
njá Júpíter og Marz, en að sumr-
inu vi-nnur hann að búinu hjá
frændum sdnum á Eldjárnsstöð-
um.
— Ert þú hneigður fyrir bú-
skap Jón?
SKORTUR A SERHÆFUM
SJÚKRAHÚSRÁDSKONUM
segir Margrét Gunnarsdóttir.
fæði, en slxkt tiðlkast mijög mikið
á flestum sjúkrahúsum í Dan-
i?»örku. Okkur er kennd matar-
efnafræði ásamt fledri fögum g
svo lærum við að m-a-treiða mið-
að við sj-údóm hivers og eins
sjúklings, það þarf til diæmis ann-
að fæði fyrir syíkursýkissjiúkling
en magasjúkling eða o-ffitusjúkl-
ing.
Hv-emig er kennslunni hag-
í að við sj-úkling sem mega neyta I
j venjutegs fæðis, þá lærum við '
I einnig að smyrja briauð og síðan '
sjúkraifœðið, s-ehi er fjölhreytileg-
ast. Þetta tekur þrjú ár og síð-
an fer kennsla í hálft ár í bóflc-
! leg-um fögum.
— Hvaða réttindi v-ed-tir prétf
i frá þessum skól-a?
— Það er nú það. í Danmörku
- eru gerðar strangari kröf-ur um !
áliti ætti að starfa sérhæfð kon-a
í þessu starfi á hiverju einasta
sjúkrahúsi hér, og einnig ættu að
vera lærlingar líka. En þett-a er
ba-ra etóki til héma.
— Hefux þú un-nið sam sjúkra-
húsráðskona?
— N-ei, en ég h-efi starf-að á
sm-urbrauðsstofunni á Hótel Sögu
í 8 mánuði og ég starfaði einnig
úti í Danmörku sem hótelráðs-
kona í Jyderup, en við hjónin
vorum bús-ett þar í 5 ár.
— Já, ég er það og vonast til
að geta orðið bóndi. Ég er trú-
Jofaður stúiku fyrir norðan,
Önnu Gísladóttur frá Stóra-Búr-
felili og við erum ákv-eðin i að
reyna að komast yfir jarðnæði. í
Ég hefi aldrei kunnað við mig j
í -margmenni, ef til vill veg-n-a j
þess, að ég er alin upp á afskekkt-,
um sveitabæ.
— Eru fram-tíðarhorfur ungs ‘
bónd-a etóki frem-ur erfiðar núna? j
— Það m-á nú líklega segj-a j
það. Það h-efur ekki árað v-el
fyrir land-búnaði-num upp á síð-
kastið. En ég hef trú á að land-1
búnað-urinn eigi framtíð fyrir sér, j
en vitanlega byggist afkoma
hv-ers og eins á eigin dugnaði og
atorku. En auðvitað verðúr maður
að trúa á málstaðinn, það verður
enginn hamingjusamiur í lífin-u á-n
þess. Ég h-ef aldrei h-ugsað mér
annað lf'fsstarf en búsik-ap. Ég h-ef
reynt margar atvinnugreinar, t.d.
almeuna verkamaimavinnu, frysti
húsavinnu, hafnairvinnu, verzlun-
arstörf og bifreiðaakstur. Ég geri
mér fylliiega Uóst, að búska-pur- næði?
inn er lang eTfiða-sta atvinnugrem
Jón Smith
Ertu búin að ná þér í jarð-
— Nei, ek-ki en-nþá og v-ei-t efcki
sem maður vel-ur sél*. Efl„Mndi j hvernig það verður. En það er nú
er allavega sjálfs sins-húsbóndi, j fleira sem þai-f að ta-ka með í
en hann verður að láta hug o-g ; reikninginn en j-arðnæðið. Bóndi
hjarta fylgja með í starfi, ef ein-: verður líka að koma sér upp bú-
hver árangur á að nást. í Framhald á bls. 23.
að? ' þessa m-enntun, en hér er gert. I
— Við lærum í þr-em d-eildum. Þegar stúl-ka er útskrifuð af skól-
Fyrst al-mennt fæði, það er mið- anum, getur hún sótt um starf
___________________________________sem þriðja aðstcðar.sjúkrahús-; _ _
ráðskona. Þegar hún hefur gegn-t Æ¥
——----------- því starfi nokkum tíma, getur
hún sótt um að verða önnur að-
stoffiarsjúkrahúsráðskcn-a og síð-
an fyrsta sjúkrahúsráðs-kon a og
e'íitir það getur hún sótt um aðal-j
j ráðskonuslarfið og á þá að vera i
| orðin ábyrg fyrir starfinu.
I — Er ekki hörgull á stúlkum j Ingi Þommar Piálsson, er 22ja
j með þessa menntun hér á landi? . ára- Hann er Skagfirðing-ur frá
• — Jú, fg held það. Að mínu Enni við Hofsóis, en þar búa fbr-
VIRÐING BARNA FYRIR
FORELDRUM ÞVERRANDI
segir ingi Þcrmar Pálsson
Húsnæössmál í ðfremdarástandi
-----spjallað við Jóhannes Þórðarson múrara.
Við komum að máli við Jó-
hannes Þórðarson, 22 ára gamlan
múrara frá Blöniduósi, sem verið
Jóhannes ÞórSarson
hefur búsettur hér í Reykjavík
s.l. 2 ár.
— Þú ert giiftur Jóhannes er
það ekki?
— Jú giftur og á eitt barn.
— Hvað viltu segja oikkur um
atvinnuástandið hér í Reykjavík
hijá ykkur múrurum?
— Atvi-nna hefur, að því er ég
bezt veit, dre-gizt mikið saman,
og sést það bezt á því, að í des-
ember og janúar s.l. vetur var um
atvinnu-leysi að ræða í greininni
hjiá sumum aðilum, s-em efckl hef-
ur skeð í f jöflda ára. Onsakir þessa
liggja fyrst og fremst í því að
húsniæðism-álastjörn var tveimur
mánuðum á eftir með úthl-utun
lána.
— Hvernig likar þér lifið hér
í Reykjavik?
— Ekkert verr en annars etað-
ar á landinu, sv» framarl-ega sem
maður he-fur eittihvað að gera.
— Hver er s-koðun þín á þess-
um svo margumta-laða háa byg-g-
ingarikostnaði?
— Mín sikoðun er sú, að vist sé
hægt að lækka byggingakostnað.
inn frá þvi sem nú er, en þó efcki
jafn mikið eins og vísiskönnunin
gefúr til kynna, þar sem íslend-
ingar eru mann-a kröfuharðastir í
garð fibúðarhúsnæðis.
— Býrð þú í eigin húsnæði
Jóhannes?
— Nei, og ég vildi koma því
hér að, að ég tel húsnæðismálin
í ófremdarástandi og þó ein-kum
með tilliti til þarfa unga fólksins.
Enda þótt firamkvæandir þær, sem
nú eru hafmar í Breiðholti séu
spor í rétta átt, fullnægja þær
hivergi nærri eftirspurninni. Úr
þessu verður að bæta, svo að ungt
fóflk, sem nýbúið er að stofna til
hjúskaipar þurfi etoki að borga
tugi þúsunda króna árlega fyrir
lítið og of-t lélegt húsnæði, sem
veldury því, að það er mörgum ár-
um 1-engur að kom-ast yfir verstu
byrj-unarörðugleikana í h-júskap
slnuim flxe-ldur en ella.
eldrar hans. Hann hefur unnið j
hjá Júpiter og Marz £ná því í j
ha-ust, ög ekið þar vöruML
— Hvernig geðjast þér að j
höfuðborgarlílfinu Ingi?
— Enganvegin vel. Mér fellur ;
langt um betur við svedtavinnun'a i
en verkamannavinviuna í Reykja-!
vík. Mér finnst ég langt um frjiáls-
ari j sveitinni en hér í borginni.
Þar er maður laus við þennan
hraða á 'ölluim sviðum. Heim-a í
Skagafirði get ég tekið m-inn
hnakk og h-es-t og riðið út þegar
mér sýnlst, og það þykir mér
betri s-kemmtun en að fara í bíó
í Reykjaví'k. Ég felli mig ekki við
skemmtan-aiíf ungs fólks í Reykja
vík. Ég er ekki vínmaður og hefi
aldrei reykt og mér geðjast bet-
ur að hreinu útilofti upp til
sveita og góðum útreiðartúr, en
tóbaíkssvælu og drykkjusiðum
ungs fólfcs í Reykj-aivífc.
— Lang-ar þi-g til að verða
bóndi?
— Já, mig langar tii þess.
— Hvað hefur þú lært?
— Ég hefi ekki lært neitt enn-
þá nem-a skyldunámið, og þess
vegna ekfki hugsað eins fyrir líf-
inu og framtíðinni sem skyldi,
eins og því miður fleiri ungir
menn. En núna er þetta viðlhorf
mitt að breytast. Hingað til hefi
ég verið hieima hjá pabba og
mömmu og getað farið og komið |
eftir váld. Nú langar mig til að
f-ara á búnaðarsfcóla og helzt sem
fynst og þá eru nú Hólar efst 1
huga méx. Ég veit að sá skóli
nýtur álits og er auk þess í
minu hiéraði.
— Ertu ef til vill í gif-tingar-
hugleiðingum?
— Nei, en ég hefi samt sem
áð-ur ekki ætlað mér að vera ein-
Framhald á bls. 23.
Ingi Þormar Palsson