Alþýðublaðið - 18.02.1922, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBL AÐIÐ
— Nýlega léz(® f Goole á Eog
iacdi ni*ður aö nafui S*mut l Gíb
betsíoo, sem hefði orðið ioo ara
»ú 1 ep-11 ef hann heiði iifað.
H-rrn dó á vinnusto'u fytir fá-
tæklínga sem voru á sveit, og
haíði o;ðið að ieita sér þar st
hvirfs tvd siðustu arin Fyrir 50
áium var hann 1 bæjars jorn borg
ari»n«r
— Brrzkur nám-maður James
Peter Boy e að nafni, 34 áea gam
all, til heiuiilis í Noith Hyltoa
nálægt Sunderland, ætlaði að
bjarga barnt undan jarnb autarlest
en (éll sjilfur á teinana og beið
bana af Birnið bjirgaðíst.
— Half miljón af rottum voru
drepaar i P*ríi sfðastliðið ár, og
kosUði það a annað hundiað þú».
kró ur.
N okkrar stúlkur
geta íengið vinnu við að þvo fisit — By jar fyrstj marz -r-
G O t t k a U p . — Upplýsingar á Vesturgötu 29.
nmn
Menn eru ámlntir um að tilkynna flutnicg svo að lesið verði af
mælunum við burtförina. Nýjir innflyfje* dur f fbúðir eru ámintir um
að g^Bga úr skugga ura hvort lesið hafi verið af mælunura fy ir
innflutningino, annars geta þeir áít þsð 4 hætju að þejm vejði
reiknuð notkua frá s ðasta aflestri íyrri leiuj nda.
Rafmagnsstjórinn í Reykjavik.
— Við Vestur Ástraliu fengust
yfir síðustu „vertið* p*rlur, sem
virtar voru samtifs a 67 820 sterl
ingspund, og af periuskel (.skel
plctu*) 268,787 stpd virði.
— Tnl.ga um að lögbjóða 8
stunda vimudag við landbúnað á
Frakklandi (eins og er við íðn-ð)
var feld með 498 atkv. gega 83
á fr&nska þingitiu.
— Verkamenn í bo'ginni Pue
bla í Mexkó, rétt sunnan við
M xikóborg, hófu rauða fánann
rétt fyrir nýjáiið og iýstu því yfir
að borgin væri sovjedýðveldi Ídú-
sr borgarinnar eru 96 þús
í bo'ginni Touicoing eyðilögð-
ust við stórbruna 50 þús. kr vjrði
af vinföngum. Maður að nafni
Róienkrantz lagðist af því í rúmið
dljsfei. ar felað allrar alþýðu.
Leðnpsj Btíflvél til sölu
með taektrænsveiði Vitastíg 11,
(kj;lía?anunn).
Á Gai'ði læ*t harífisnurj
k>yddsdd og kæfa. Komið
Oi> skpðið. a*y<uo;bnn þsr
Ritstjóri og bygð >m <ðu- :
Ólafur Friðriksson.
Prentsmiðjan Gutenberg
Edgar Rtce Burroughs\ Tarzan,
verið svo klaufalegt og Iengi. að læra að sjá fyrir sér
sjalft. Það gat ekki einu sinni matað sig, og þó
voru tólf tungl slðan Kala tók það að sér.
Hefðu þær vitað að barnið hefði lifað meira en þrettán
tungl áður en Kala fór að fóstra þgð, hefðu þær verið
alveg vísar uni, að það yrði aldrei sjálfbjarga, því litlu
aparnir voru eftir tvo eða þrjá mánuði orðnir eins
þroskaðir eins og þetta mannsbarn var eftir tuttugu og
fimm mánuði.
Tublat bóndi Kölu, var bálvodur, og hefði Kala ekki
gætt barnsins svo ve), hefði hann fyrir löngu verið bú-
ísa að Þvf fyrir
„Hann verður aldrei mikill api," sagði hann. „Þú
munt altaf þurfa. að bera hann og verja hann. Hvaða
gagn ætli hann geri flokknum? Ekkert; verður að eins
byrgði.
Við skulum skilja hann eftir sofandi 1 háa grasinu,
svo þú getir alið aðra og hraustari apa til að verja
okkur í ellinni."
„Aldrei, Brotnefur," svaraði Kala. „Ef eg þarf alt af
að bera hann, þá eg um það."
Þá fór Tublat til Kerchak til þess að fá hann til að
beita valdi sínu við Kölu, og neyða hana tíl þess að
framselja Tarzan litla; það nafn hafði lávarðinum af
Greystoke verið gefið, og þýddi það „Hvltskinni.*
En þegar Kerchak minntist á þétta, hótaði Kala að
hlaupast á brott, ef þeir létu ekki hana og fóstra henn-
ar í friði. Og vegna þess að þetta er sjálfsagður réttur
skógarbúa, verði þeir óánægðir meðal sinna ættingja
skiftu þeir sér ekki meira af Kölu, þvf húp var bæði
ung og vel limuð kona, sem þeir vildu ekki missa.
Þegar Tarzan óx upp, fér honum hraðar fram, svo
hanu var afbragðs klifrari tlu ára gamall, og á jörðinni
gat hann gert ýmislegt það, sem litlu systkinin hans
gátu ekki.
Hann var þeim í mörgu ólíkur, og þau undruðust
oft mjög framúrskarandi kænsku hans, en hann stóð
þeim að baki að stærð og styrkleik; því tíu ára gamlir
voru stóru mannaparnir fullorðnir, sumir meira en sex
fet á hæð, en Tarzan litli var að eins hálfvaxinn drengur.
En þvílíkur drengurl
Frá bernzku hafði hann notað hendurnar til þess að
sveifla sér grein af grein eins og mamma hans gerði,
og er hann eltist eyddi hann daglega löngum tíma i
að leika sér.með systkinunum upp í trjákrónunum.
Hann gat stokkið tuttugu fet milli greina hæst upp í
trjátoppunum, og gripið, án þess að skeika, um grein
sem sveiflaðist fyrir hröðum vindi; og ekki var hætt
við að greinin brysti.
Hann gat látið sig falla tuttugu fet grein af grein og
komist þannig á svipstundu til jarðar, eða hann var á
augnabliki kominn upp í krónu hæsta trés skógarins
með hraða og lipurð íkornans.
Þó hann væri að eins tíu ára, var hann eins sterkur
og hraustasti fulltíða maður, og miklu snarari en fær-
ustu fimleikamenn verða nokkurntfma. Og honum óx
afl með hverjum degi.
Hann hafði verið hamingjusamur meðal þessara ill-
vígu apa; þvf hugur hans þekti ekkert anpað, og ekki
vissi hann heldur, að til væri viðari veröld, en skógur-
inn sem hann ferðaðist um, eða önnur dýr en villidýr-
in sem hann þekti.
Hgnn var því nær tíu ára, áður en hann vissi, að hann
var ólíkur félögum slnum. Hann fyrirvarð sig fyrir
líkamann, sem sólin var búin að gera dökkan, því