Alþýðublaðið - 20.02.1922, Side 3
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
3
þeirra. Ef togararnir yrðu þjóð
□ýttir, mundi ágóðinn af útgerð
þeirra hætta að renna í hans eigin
vasa, en alþjóð hljóta blessun af.
Það er ekki nema rétt hjá lækn
inum, að það borgar sig ekki fyrir
útgerðarmenn að gera út togara
sfna á þeim tímabilum sem rekst
ur þeirra hlýtur að hafa tap f för
með sér fyrir þá. Þá er betra fyrir
togaraeigendurna að binda þá við
garðinn og láta þá Jiggja aðgerð-
gerðarlausa, svifta þúsundir verka-
manna atvinnu sinni, svo þeim
liggi við svelti. Þeir — útgerðar
mennirnir — geta setið rólegir
hcima við arineldinn og notið góðs
af ágóða betri tfmánna og beðið
betri tfða, þótt land og lýður ié
magnist við aðgerðaleydð. Svo,
avona rétt til hátfðabrigða, geta
þeir fróað sálu sinni með ofur
Íitlurn clmusum tii sársoltins al
múgans; það er alt af svo þægi
legt, að fá þakklæti almennings
ofan á alla blessaða hvíidina og
aðgerðarleysið I
Læknirins viðurkendi það á
fundinum, að togarafélögunum væri
óviturlega stjórnað, og er það rétt.
Það er lftil voa, að útgerðin geti
borið sig, nema þegar allra bczt
iætur, þar sem það etu svo margir
dýrir og óþarfir menn, setn hvíla
á henni, svo vill það brenna við,
að það er togað í alófærum veðr
um og þar af leiðandi slitin og
purpuð hin dýru tækí, botnvö p
urnar. Tap útgerðarlnnar er ekki
ætfð óhagnaður skipstjóranna.
Ef togararnir yrðu gerðir að
þjóðareign, mundu auðvitað hinir
færustu menn verða valdir til þess,
að stjórna þeim, þeim haldið út
alian ársins 'hring, góðu tfmabilin
látin bera þau lakari.
Verksmenn til sjós og lands
mundu hafa næga atvinnu og landið
svo miklu meira að selja.
Fr. H. Arason.
Um hfta og vegta.
Eétta orsökin. Mgbl. segir frá
þvf á föstudaginn, að verkEmanna-
sainbandið norska hafi misk 40
þús. meðlimi á 9 mánuðum, og
segir sð orsöki sa sé að finna f
Kjómannáverkf&ilmu og allshetjar-
verkfallinu f Nsregi f fyrrasumar.
Líkkistuvinnustofan
á Laugaveg 11
annast jarðarfarir að öllu leyti fyrir
lægra verð en þekst hefir undanfarið.
Helgi Heigason. — Sími 93.
Nýtt! Nýtt!
Upplestur
i Báruhúsinu 21. þ. m. kl. 8‘/2 e. m.
til styrktar fátækri konu,
sem þarf spítalavist
eem fyrst
Spennandi sögur og kvæði verður
Iesið upp. — Inngangur 1 kr. fyrir
fullorðna, fyrir börn 50 aurar.
Opnað og byrjað að selja að
göngamiða kl. 8 e m.
Nýko:
handa sjómönnum:
Olfukápur.
Oífubuxur.
Sjöhattar.
Trébotgaskór.
Færeyskar peysur.
íslenzkar peysur.
íslenzk ullar nærföt.
Sjóvetiingar.
Sokkar.
Treflar.
Handsápur
eru ödýrastar og beztar f
Xaupjél. Reykvíkiuga.
Gamla bankanum.
Kaupfélaginu.
Laugav. 22 og Gamla bankanum.
Rdiðhjól gljábrend. og
viðgerð f Fálkanum.
Það er nú ekki óalgengt að það
hríðfækki í verklýðsfélögum eftir
vetk oll sem ekki bera nægan á-
rangur, en reynslan sýnir að það
er aldrei nema skamman tfma sem
auðvaldið hefir gleði af þeirri
fækkun. Þessi fækkun sem Mgbl.
ræðir um, staíar þó ekki af verk-
föllunum í fyrrasumar, heldur af
hinu afskaplega atvinnuleysi sem
er í Noregi, sem getir það að
verkum að menn geta ekki borg
að iðgjöld til félaganna (sem goid-
in eru mánaðarlega) og þvf stryk-
aðír út &f félagaskránni.
I landhelgi tók Fálkinn ný-
lega Draupnir frá Vestmannaeyj-
um og fór með hann inn á Pat-
reksfjörð.
Ankatundnr í bæjarstjórn á
morgun kl 4 í G. Templarhúslnu.
Framhald síðasta fundar.
Nýbomnir frá Engiandi eru
þeir Hiimir og Leifur heppni.
fyrirlestrarnir
hans Þorvaldar.
Rétt íyrir jólin kom út bók, er
nefnist .Nokkrir íyrirlestrar* eftir
Þorvald Guðmundsson, og með
þvf að Alþýðublaðið hefir ekki
minst á þessa bók, viidi eg kyfa
mér að vekja athygli á hcnni.
Höfundinn þekkja mjög margir
Reykvíkingar, og hatsn er líka vel
þektur vfðar, og aliir þekkja hann
að góðu einu, og þeir, seœ nánar
hafa kynst honum eru þeas full-
vissir, að maðurinn er vei gefinn.
Hann sýndi það lfka, að hann
vildi ekki liggja á liði sfnu, þeg-
ar um það var að ræða að fram-
fylgja og starfa að veiferðarmálum
þjóðarinnar. Hann gekk í Good-
Templarafélagið og atarfaði þar
með iífi og sál í ýras fleiri féiög
gekk hann. Haan ; fl öi sjiifum
sér þeirrar fræð -lu, sena hann.bezt
gat ti! íiö getv-, frætt aðra, —
Alla þessa fyrirléstra og miklu