Tíminn - 10.12.1967, Qupperneq 7

SUNNTJDAGUR 10. desember 1967.
Útgefandi: FRAMSÓKNARFLOKKURINN
Ftamkvæmdastjóri: Kristján Benediktsson Ritstjórar: t>6rariim
Þórarinsson (áb) Andrés Kristjánsson, Jón Helgason og Indrlði
G. Þorsteinsson Fulltrúi ritstjórnar: Tómas Karlsson Aug-
lýsingastjóri: Steingrimui Gislason Ritstj.skrifstofur » Eddu-
húslnu, símai 18300—18305 Skrifsofur: Bankastræti 7 Af-
greiðslusimi: 12323 Auglýsingasimi: 19523 Aðrar skrifstofux,
sfmi 18300 Askriffargjald kr 105.00 á mán Innanlands. — 1
lausasölu kr. 7.00 eint. — Prentsmiðjan EDDA h. f.
Skemmdarverk ráðgert
Á síðari áratugum hefur risið upp í landinu allveru-
legur fataiðnaður- Það er í samræmi við það, sem gerzt
hefur nær alls staðar annars staðar, að hver þjóð fram-
leiðir sjálf sem mest af þeim fatnaði, sem hún nú notar,
enda virðist fátt eðlilegra og sjálfsagðara. Hinn íslenzki
fataiðnaður hefur vitanlega þurft að berjast við hina
venjulegu bamasjúlkdóma, sem m.a. fylgja því, þegar
þjálfun starfsfólks og ýmislegt annað er á frumstigi.
Hann hefur hins vegar verið að komast smám saman yfir
þetta og náð batnandi árangri i verðlagi og vörugæðum.
Seinustu misserin hefur verið flutt inn mikið af er-
lendum fatnaði og hefur a.m.k. 1 nokkrum tilfellum verið
um augljós undirboð að ræða. Slíkt er oft venja erlendra
seljenda, þegar þeir eru að ná fötfestu á framandi mark-
aði. íslenzki markaðurinn er sá mmnsti í heimi. Skapast
því fljótt hallarekstur hjá íslenzkum fyrirtækjum, þótt
þau missi ekki nema hluta hans. Vegna áðurnefnds inn-
flutnings hefur myndast samdráttur í íslenzka fataiðnað-
inum og mxm hann þegar hafa íækkað við sig starfs-
fólki svo nemur hundruðum. Enn vinna þó við hann
mörg hundruð manns- Þess virðist skammt að bíða, að
það missi einnig atvinnuna, ef fyrirætlanir ríkisstjórnar-
innar og sýrfræðinga hennar ganga fram.
Fyrirætlanir ríkisstjórnarinnar eru þær, að lækka
nú hlutfallslega miklu meira tolla á tilbúnum fatnaði
en efni til fatnaSar. BæSi fulltrúar frá iSnaSinum og
verkalýðssamtökunum hafa mótmælt þessum fyrirætl-
unum, en stjórnin lætur sig mótmæii þessara aSila
litlu skipta, enda mun hún þykjast hafa öll ráS verka-
lýðssamtakanna í hendi sér síðan verkföllunum var
aflýst á dögunum.
Verði tollalætokun fram'kvæmd með þessum hætti,
er það til einskis frekar líklegt en að ríða fataiðnaðinum
að fullu.
Og þetta er gert á þeim tima, þegar margt af við-
komandi starfsfólki er búið að fá þá þjálfun og æfingu,
sem þarf til þess að reka fataiðnað með batnandi ár-
angri. Alla þá þjálfun og kunnáttu í að láta fara for-
görðum.
En ríkisstjórnin er etoki að hugsa um það. Hún er
ekki að hugsa um, þótt hundruð manna missi atvinnuna.
Hún trúir því, að auðveldara sé að stjórna, þegar við-
haldið er „hæfilegu atvinnulðysi" Og hún er reiðubúin
til að færa miklar fórnir til að komast í EFTA og EBE.
En frp íslenzku sjónarmiði hlýtur það að teljast hreint
skemmdarverk að ætla að leggja niður atvinnugrein eins
og fataiðnaðinn og svipta hundruð manna þannig at-
vinnunni.
Verk Steingríms
Ungir stjórnmálamenn, sem nýlega ræddust við í út-
varpinu, voru sammála um, að mikið framfaraspor var
stigið, þegar húsnæðismálastofnunin hóf starf sitt. Þá
var Steingrímur Steinþórsson, t'élagsmálaráðherra,
og var húsnæðismálastofnunin meíra verk hans en nokk-
urs manns annars
Fyrir Framsóknarmenn er ánægjulegt- að minnast
þess, að það eru forustumenn hans sem markað hafa
stærstu framfarasporin í húsnæðismáiunum. Fyrsta spor
ið var byggingar og landnámssjóður en í kjölfar hans
komu verkamannabústaðimii Síðar komu lögin um
byggingarsamvinnufélög og loks liúsnæðismálastofnunin.
TIMINN
ERLENT YFIRLIT
Kemur Wallace í veg fyrir
að Nixon verði í framboði?
Áróður Wallace's gegn Washington fær góðar undirtektir
Wallace og málverk af honum.
ÞAÐ MÁ segja, a3 hagur
Joihnson Bandaríkjaflorseta
hafi heldur vænkazt seinustu
dagana. Skoðanalkannanir hafa
leitt í ljós, að almenningsálitið
er að verða honum hagstæðara
aftor en orðið var um síkaið, þ.
e. að fleiri eru nú fylgjandi
stefnu hans í Vietnamstyrjöld-
« inni en var í sumar og haust.
Þá hafa aðrar skoðanakannanir
leitt í ljós, að forsetinn myndi
sigra Nixon, ef þeir leiddu nú
saman he®ta sín.a í fhjisetalkosn
ingunum. Um skeið voru niður
stöður skoðanakannanna orðn
ar á þá leið, ag Johnson myndi
biða ósigur fyrir hvaða forseta
efni republikana sem væri.
Amnað ko-m einnig í ljós í
þessum skoðanakönnunum, sem
vakti mikla athygli. Þetta var
það, að Wallace, fyrrum ríkis
stjóri í Alahama, myndi fá
verulegt fylgi, ef hann væri í
framiboði ásamt þeim Johnson
og Nixon. Niðurstöðurnar
sýndu, að Wallace myndi fá
um 12% af greiddum atkvæð
>um. Það virtist einnig koima í
ljós, að hann tæki mun meira
frá Nixon en Johnson. I.Iunur
inn var minni á Johnson og
Nixon þegar spurt var um,
hvern menn myndu kjósa, ef
aðeins væri valið milli þeirra
tveggja.
EŒNS óg sakir standa aú, má
telja það noíkkurn veginn víst,
að Wallace verður í framboði,
ef Nixon verður frambjóðandi
republikana og Johnson fram
bjóðandi demókrata. Wailace
hefur margsinnis lýst yfir því
að hann muni því aðeins draga
sig til haka, að annar hvor aðal
flokkurinn tilnefni frambjóð-
anda, er sé honum að sikapi.
Hann segist engan mun gera
á þeim Johnson og Nixon. Þeir
hafi bæði lika skapgerð og
svipuð sjóniarmið. Eina forseta
efnið ,sem Wallace kannski
sætti sig við, væri Reagan.
Annars bendir nú flest til
þess, að Wallaoe verði í fram
boði, án tilit til þess hverjir
verða frambjóðendur aðalflokk
anna. Hann hefur að undan-
fömu ferðast víða um Banda
ríkin og hald-ið fundi. Víðast
hefur hann fengið góða aðsókn
og undirtektir. Fjárráð virðist
hann ekki skorta. Wallace er
allgóður ræðumaður og hefur
lag á að tala til tilfinninga
fólks.
Segja má, að það sé fyrst og
fremst eitt atriði, sem Wall-ace
leggur höfuð áherzlu á í áróðri
sínum. Vald samhandsstjómar
innar í Washington er orðið
alltof milkið. Þangað dregst
alltaf meira og meira vald, en
sjádfiPtjórn hi-nna einstökiu rííkj-a
minnkar að sama skapL Af
þessu stafi hverskonar spilling
og vanræ-ksla. M. a. sé löggæzl
an vanrækt og í skjóli þess
vaði allskonar öfgaöfl uppi.
Þessu verði að breyta. Sjálf-
stjórn hinna einstöku ríkja
verði að aukast og samdráttor
valdsins í Washington að
m-inaka. Eiginleilka kenmir
Wallace Washington um allt,
sem miður fer. Sá áróður hans
fser furðu góðar undirtektir.
Þá fær það einnig góðar und
irtektir að Wallace segir það
verða sitt fyrsta venk sem for-
seta að edla löggæsluna.
Wallace minntist eklki veru-
lega á blökkumenn í ræðum
ánum. En bak við kröfu hans
um aukið vald hinna einstöku
rikja fellst ekki sdzt það, að
þaiu fái sem mest sjálfd-æmi um
hvernig hátta skuli sambúð
kynþáttanna.Suðurríkin myndu
þá t d. fá vald til að ákveða,
hvort svört og hvít börn væru
í samskólum eða ekki.
ÞAÐ VIRÐAST einkum vera
tveir stéttahópar, sem eru mót
tækilegastir fyrir áróðri Wall-
ac‘s
í fyrsta lagi eru það efna
minni og launalægri verka-
menn. Þeir þurfa að keppa við
blökkum. á vinnumarkaðinum
og þurfa einnig oft að bú-a í
hverfum með þeim. Wallace tal
ar líka oft í ræðum sínum um
hina gleymdu hvítu fátæklinga,
sem enginn sinni. Hann lýsir
sér sem einlægum verkalýðs-
sinna, er vilji bæta kjör þeirxa,
sem verst eru settir.
í öðru lagi eru það svo efna
minna atvinnurekendur og
kaupsýslumenn, sem virðast
aðhyllast Wallace. Hann lýsir
því átakanlega, hvernig stór-
kapitalistarnir og valdhafarnir
í Washington níðisi á þessu
fólki. Það á ekki sízt sinn þátt
í hylli Wallace‘s að hann þyk
ist ekki vera neinn vinur aið-
valdsins.
Þegar allt kemur til alls, er
það þó vafal-aust óttinn við vax
andi áihrif og uppvöðslusemi
blökkumanna, sem gefur
Wallace mestan byr í seglin.
UM FYRIRHUGAD framboð
Wallace's má annars segja, að
fátt er svo með öllu illt, að
ekki fylgi nokkuð gott. Liklegt
er að hafi v-eruleg áhrif
á framboð republikana, hvort
Wallace verður í framboði eða
ekki. Það er ekki aðeins byggt
á skoðanakönnunum, heldur
ýmsu öðru, að framboð Wall-
ace‘s myndi mjög draga úr sig
urvonum Nixons og annarra
hægri sinnaða repu-blikana.
Þeir verða þá að gefa upp von
ina að vinna suðurr., en reyna
í staðinn að einbeita sér að
norðurríkjunum. Sigurvonir
þeirra byggjast þá mest á þvi
að vinna frjálslynda kjósendur
f norðurríkjunum frá Johnson
Til þess að vinna hylli þeirra
er enginn vænlegri en Nelson
Rockefeller.
Afturhaldsmenn í flo-kki
republikana, sem mestu ráða í
flokkssamtökunum, vilja hins
vegar engan síður en Nelson
Rockefeler. Ekkert getur
breytt þeirri afstöðu þeirra
annað en það, að hann sé eini
fram-bjóðandi þeirra, sem hefur
möguleika til að sigra. Um
Rockefeller er því sagt nú, að
hann sé það forsetaefni repu
blikana, sem sé líklegast til að
sigra, In ólíklegast til að verða
tilnefnt af flokknum. Fram
boðshrölt Wallace's væri ekki til
einsLis, ef það yrði til að
breyta því siðamefnda.
Þ. Þ.