Tíminn - 10.12.1967, Blaðsíða 12

12
TÍMINN
SUNNUDAGUR 10. desember 1967. J
Hámark heimsstyrjaldarinnar
Fyrir dögun mánudaginn
16. apríl 1945 hófu herir
Rússa óskaplegustu stór-
skotahríð, sem nokkru
sinni hefur verið haldið
uppi, á hersveitir Þjóð-
verja, sem voru til varn-
ar á austurvígstöðvun-
utn, naest Berlín, og þar
með var hafin lokaatlag-
an að Berlih, höfuðlborg
Þriðja ríkisins, sem
ætlað hafði verið að
standa í 1000 ár. Her.
sveitir Rússa voru þá að-
eins 60 km. frá miðlbiki
Berlínar. — Fjórtán dög-
um síðar var Hitler dauð-
ur og 21 degi síðar var
styrjöldinni lokið í Bv-
rópu.
Síðasta orustan er saga
þeirra þriggja vikna, þeg
ar Þýzkaland nazismans
— 1000 ára ríki Hitlers
— var í fjörbrotunum.
Berlín var að kalla öll i
rústum, en samt var vörn
inni haldið áfram, unz
Rússar höifðu lagt borg-
ina alla undir sig. —
Þessi bók er stórfengleg
lýsing á síðustu andar-
tökum hins mikla harmleiks — niákvæm lýsing á því, sem bar fyrir augu
manna í borginni og utan hennar, tilfinningum þeirra og hugrenningum,
er ragnarökin dundu yfir. — Enginn höfundui hefur haft sömu aðstöðu
og Oomelius Ryan til að skrifa slíka lýsingu á falli Berlínar, því að
Riússar opnuðu fyrir hann skjalasöfn sín og ietu honum í té gö|*n, sem
þeir höfðu aldrei veitt neinum útlendingi aðgang að áður.
Þetta gefur bókinni það gildi, að hún er í sérflokki þeirra bóka, er fjallað
hafa um heimsstyrjöldina.
FJÓRAR BÆKUIR í
FÍFILSÚTGÁFUNNI
Hugljúf ástarsaga
Osvíknar Dokmenntrr
ENDURMINNINGAR
Það leikur ekki á tveim
tungum, að bók Svetlönu
Allilujevu, 20 bréf til
vinar, er umræddasta
bók ársins 1967. Hennar
var hvarvetna beðið með
mikilli etfirvæntingu, og
það er löngu ljóst orðið,
að eftirvænting manna
var ekki að ástæðulausu.
Hér skulu aðeins til-
færð ummæli tveggja
merkra íslendinga, sem
hafa skrifað um þessa
bók.
Malthías Jóihannessen
segir í Morgunblaðinu
1. október:
„Form bókarínnar er
í bæsta máta eðlilegt,
eitt bréfið tekur við af
öðru, án þess að efnis-
skipun raskist. Minning-
arnar streyma fram, hún
skilur við þær, svo koma þær aftur. Stíllinn er breiður og
Undirstraumurinn þungur. Og náttúru- og umhverfislýsingar í
rússneskur.
anda mik-
illa rússneskra bókmennta.
Satt að segja gæti ég ímyndað mér, að þessi bók sé merkasta framlag
Stalínsættarinnar til heimsmenningarinnar — og ótv^ræðasta framlag til
húmanismans.........“
Gunnar Benediktsson segir 19. nóvember i Þjóðviljanum:
„En það er skemmst frá að segja, að brófin hennar Svetlönu hef ég
lesið mér til óblandinnar ánægju. Og þar sem mér er kunnugt um að all-
margir trúa því staðfastlega, að hér muni ekki um merkilega bók að ræða,
þá finn ég mér skylt að vekja eftirtekt á því. að hér er um að ræða
ósviknar bókmenntir".
Frábærlega sögð saga
Dorothy Hughes
í þrjú ár hafðu öryggismál verið sérgrein David Lancasters. Er hann
tók sæti meðal örfárra útvaidra í hergagnadefid brezka vamarmálaráðu-
neytisins, hafði hann því gert sér grein fyrir að varúð skiptir ætíð
mestu.
Skyndilega hefst leit að föðurlandssvikara, er austur-þýzkur leyni-
þjónustumaður flýr vestur fyrir járntjald.
Samtímis verður David
Lanoaster ástfanginn í
fyrsta skipti. Við leit að
hættulegum njósnara
verða tilfinningar hins
vegar að víkja, og hver
nýr dagur einkennist af
sivaxandi grunsemdum,
svikum og undirferli.
Daglegt líf Lancasters
verður sífellt þungbær-
ara, unz ha.nn uppgötvar
loks, að atburðarás, sem
hafiz* hefur fyrir hans
eigin tilverknað, nær
óhugnanlegu hámarki.
Og erlend blöð hafa
sagt þetta um „Gildru
njósnarans“:
„Frábærlega vel sögð
saga — bók í! sérflokki“
THE SUNDAY
TIMES.
„Clifford er einn at-
hyglisverðasti rithöfund
ur, sem komið hefur
fram á sjónarsviðið síð
an Grabam Green
skrifaði beztu sögur sín-
ar . Ritleikni Cliffords
er einstök“
BOOK WEEK.
Clare Dillon er ung stúlka, sem hefur gerzt sjálfiboðaliði í Rauðakross-
deild brezka hersins. Hún er send til staría sem gangastúlka á stóru
hersjúkrahiúsi á suðurströnd Englands, þar sem hún hjúkrar særðum og
einmana hermönnum, eftir örvæntingarfulian flótta þeirra frá Dunk-
erque yfir Ermarsund.
En þó er eina lyfið, sem
margir þeirra þarfnast,
aðeins fólgið í nærveru
snoturrar stúlku, sem
minnir þá á konur þeirra
eða unnustur, sem bíða
heima.
En þegar ástin verður
á vegi Clare, er hún of
önnum kafin við starfið,
til þess að veita henni
athygli. Það er ekki fyrr
en válegir atburðir fara
að gerast, að hún sér
hlutina i réttu ljósi.
Allar ungar stúlkur
munu hafa ánægju af að
lesa þessa bók. Hún er
í senn skemmtileg, spenn
andi og vekur til umihugs
u.nar um hina háleitu
köllun hjúkrunarkonunn
ar.
Gefið vinstúlkum yðar
hana, unnustu, systur eða
dóttur — Þær munu
kunna að meta slíka
gjöf.