Alþýðublaðið - 30.11.1988, Blaðsíða 2

2
Miðvikudagur 30. nóvember 1988
unmtMiii
Útgefandi: Blað hf.
Framkvæmdastjóri: Hákon Hákonarson
Ritstjóri: Ingólfur Margeirsson
Fréttastjóri: Kristján Þorvaldsson
Blaðamenn: Friðrik Þór Guðmundsson, Haukur Hólm
og Sólveig Olafsdóttir.
Dreifingarstjóri: Þórdis Þórisdóttir
Setning og umbrot: Filmur og prent, Ármúla 38.
Prentun: Blaðaprent hf., Síðumúla 12.
Áskriftarsíminn er 681866.
Áskriftargjald 800 kr. á mánuði innanlands. í lausasölu 50 kr. eintakið.
GLEYMUM SÆRINGUM
GÆRDAGSINS
oamvinna og samfærsla félagshyggjuflokkanna hefur
fengið á sig nýja og skýrari mynd að undanförnu. Ekki síst
ber að hafa í huga hið táknræna gildi sem gagnkvæmar
heimsóknir formanna Alþýðuflokks og Framsóknarflokks
á flokksþingin fyrir skömmu. Stjórnarsamstarfið er að
sjálfsögðu einnig mikilvægur grundvöllur fyrir áframhald-
andi samstarf félagshyggjuflokkanna og jafnvel samein-
ingu. Neyðin kennir naktri konu að spinna, og með réttu
má segja, að hið gæfulausa samstarf Alþýðuflokks og
Framsóknarflokks við Sjálfstæðisflokkinn í síðustu ríkis-
stjórn hafi verið upphafið að sögulegum sáttum Alþýðu-
flokks og Framsóknarflokks, sem reyndar hafa löngum
verið sagöir eiga sameiginlega Ijósmóður, Jónas Jónas-
son frá Hriflu. En hvorki menn né stjórnmálaöfl geta lifað
á sögunni einni. Stjórnmál eru stjórntæki til lausnar á
vanda nútímans; vilji og þróttur til átaka hér og nú í því
þjóðfélagi sem við lifum í. Síðasta ríkisstjórn opinberaði
illilega hve vanfær Sjálfstæðisflokkurinn var að takast á
við verkefni líðandi stundar; hve illa skipulagður flokkur-
inn er, ánetjaður hagsmunagæslu og hve forysta hans er
veik. Flokkur sem ekki megnar að horfast í augu við verk-
efni líðandi stundar er að sjálfsögðu ekki fær að stunda
pólitík sem skilar árangri. Hann verður í mesta lagi aumt
varnarbandalag um hagsmuni eða rykfallin minning um
liðna stórveldistíma. Flokkur sem nærist einvörðungu á
fortíðinni getur aldrei höfðað til samtíðarinnar.
Þessaeinföldu röksemdafærslu hafa félagshyggjuflokk-
arnir skiliö æ betur. En þaðerekki nóg að talaum hugsan-
lega sameiningu A-flokkana sem pólitíska nauðsyn en
horfasíóan í bakspeglinn, rifja upp átök þessaraflokkaog
ágreining og láta frekari samstarf stranda á minningunni (
um misklíðina. Það er ekki nóg að foringjar Alþýóuflokks
og Framsóknarflokks heimsæki flokksþing hvors annars
ef minningin um fornt hatur verður nútímanum æðri.
Pólitíkeraðfást viðdaginn í dag. Biturreynslahefurkennt
félagshyggjuflokknum að sundraðir falla þeir en samein-
aðir standa þeir. Ríkisstjórnarflokkarnir veróa að horfa
víðaren til hvers annars. Kvennalistinn er nístandi áminn-
ing til stjórnarflokkana um misheppnaða kvennapólitík í
röðum félagshyggjuflokkanna. Þangað verður einnig að
byggja brýr og taka upp náið samstarf í framtíðinni.
Áherslur Kvennalistans í jafnréttismálum, umhverfismál-
um og félagsmálum eru sjálfgefnir stefnuþættir í hverjum
félagshyggjuflokki nútímans. Verkalýðshreyfingin verður
æ meira utanveltu í flokkakerfinu og hefurnáð illaað stilla
strengi sína við þá flokka sem helst berjast fyrir kjörum
alþýðunnar. Ekki síst þess vegna er afar mikilvægt fyrir
félagshyggjuflokkana að mynda sterkt samband við
verkalýðshreyfinguna. Sameining félagshyggjuflokkanna
gerði þessa leið greiðfærari og gæti orðið upphafið af
sterkri alþýðufylkingu sem héldi hægri öflunum fjötruð-
um og tryggði kjörin í landinu.
f ramundan eru krepputímar. Hinni miklu neysluveislu
frjálshyggjunnar er lokið. Pólitíkin í dag er að fást við þau
verkefni sem við blasaen ekki að mynda pólitík úr rykfölln-
um sögubókum fortíðarinnar. Stjórnmálabarátta dagsins
í dag er að tryggja alþýðu landsins vinnu og mannsæm-
andi kjör þegar harðna tekur í ári. Til að það takist þurfa
stjórnarflokkarnir og önnur félagshyggjuöfI að vinna sam-
an. Gleyma særingarþulum gærdagsins og mynda sam-
stöðu nútímans, þar sem lýðræði, opið þjóðfélag og jöfn-
uður mynda hornsteinana.
ÖNNURSJÓNARMIÐ
Sverrir Hermannsson er nu farinn
að skrifa ádrepur í dagblöö i
dönskum Kannsellistíl.
LEIÐARAHÖFUNDUR
Timans gefur Ólafi ísleifssyni
fyrrum efnahagsráðgjafa for-
sætisráóherra ekki góða
einkunn fyrir grein sem Ólaf-
ur birti í Morgunblaðinu sl.
sunnudag. Höfundur forystu-
greinar Tímans finnur Ólafi
það helst til foráttu, að hann
sé bæði fordómafuliur og
þröngsýnn, þar eða hann álíti
að efnahagsstefna núverandi
ríkisstjömar dragi dám af
kommúnistaríkjum A-Evrópu.
Timinn skrifar:
„Ekki verður með sanni
sagt að höfundur sá, sem rit-
ar hagfræðidálk Morgun-
blaðsins sl. sunnudag, beri
með sér einkenni menntunar
og fordómaleysis um þjóðfé-
lagsmál og „mannlifs-
strauma“. Þvert á móti opin-
berar hann sig sem fulltrúa
þeirra staglfræði, sem margir
íslenskir viðskiptafræðingar
láta ala upp í sér um þessar
mundir. Er augljóst af Morg-
unblaösgrein Ólafs ísleifs-
sonar, að hann er lítt fær um
að rita um þjóöfélagsmál
eins og upplýstum höfundi
sæmir. Hins vegar er hann
liðtækur i að búa til pistla í
þeim heimdellingastil, sem
einkennist af þröngsýnni inn-
rætingu, en á lítið skylt við
frjálsa fræöimennsku og vís-
indahugsun.
Inntakið í grein Ólafs ís-
leifssonar, sem reyndar er
sérlegur efnahagsráðgjafi
Þorsteins Pálssonar, er að
koma þeim vitlega boðskap á
framfæri að núverandi ríkis-
stjórn hafi tekið upp efna-
hags- og fjármálastefnu, sem
tiðkuð sé í kommúnistaríkj-
um Austur-Evrópu, — hvorki
meira né minna! Þessi grein-
arhöfundur Morgunblaðsins
lætur m.a. hafa þaö eftir sér,-
að það sé stefna Steingrims
Hermannssonar að hér skuli
ríkja „forneskja" i efnahags-
stjórn og pólitiskri hug-
myndafræði. Eftir þessu er
öll greinin."
Og síðar í forystugreininni
fylgir smáheilræði til ritstjóra
Morgunblaðsins:
„Varla hafa ritstjórar Morg-
unblaðsins ætlast til þess að
dálkahöfundur i blaði þeirra
tæki upp á því að fjalla um
þjóðfélagsmál á allra lægsta
plani. Ritstjórarnir vita það
eins og allri skynsamir menn,
að efnahagsstefna og
almenn stjórnmála stefna nú-
verandi rikisstjórnar á ekkert
sammerkt með austantjalds-
pólitik. Ef Morgunblaðið ætl-
ar að fara að efna til umræðu
um íslensk stjórnmál á
grundvelli slíkra öfga, þá er
augljóst aö umræöan verður
út og suður. Það eru takmörk
fyrir því hvað menn geta látið
út úr sér af pólitiskri vitleysu.
í vestrænum lýðræðislönd-
um greinir menn auðvitað á
um hagfræðileg efni. Þar
gera menn sér m.a. grein fyr-
ir að hagfræðikenningar eru
ekki óháðar stjórnmálaskoð-
unum, heldur tengjast þeim
að meira eða minna leyti. Al-
gild, visindaleg hagstjórnar-
kenning hefur ekki verið
fundin upp ennþá og verður
aldrei, eðli málsins sam-
kvæmt, frekar en algildar
þjóðfélags- og stjórnmála-
skoðanir yfirleitt. Þau sann-
indi eiga við um öll þjóðfé-
lög, ekki síst vestræn lýð-
ræöisþjóöfélög, sem ísland
er hluti af.
Morgunblaðið ætti að vara
sig á rithöfundum á borð við
Óiaf ísleifsson efnahagsráð-
gjafa Þorsteins Pálssonar."
SVERRIR Hermannsson
fyrrum ráöherra og núverandi
bankastjóri Landsbankans
birtir sérkennilega grein í
Tímanum í gær. Greinin er
eins konar opiö bréf í
kansellístíl (ný hliö á Sverri)
til Arnmundar Bachmanns
lögmanns en hann var trún-
aöarmaður Svavars Gests-
sonar menntamálaráðherra
viö lausn hins svonefnda
Sturlumáls.
Sverrir sem er ekki par
ánægöur meó þann dóm sem
sagan gefur honum sem
menntamálaráðherra fyrst
Sturla fékk uppreisn æru,
bregöur sér í ýmis líki í bréf-
inu.
Lesum fyrst þessi sjónar-
mið bankastjórans:
„Mér er alveg sérstaklega
mikið niðri fyrir að fá útlistun
yðar á lokadómi yðar, þar
sem Svavar Gestsson,
menntamálaráðherra, gefur
eftirfarandi yfirlýsingar í
Morgunblaðinu s.l. laugar-
dag: „Ráðuneytið hefur strik-
að yfir þennan kafla í sögu
sinni meö þessari niöur-
stööu“, þ.e. niðurstöðu yðar,
herra hæstaréttarlögmaður,
sem vafalaust er byggð á
grunnmótaðri lögspeki yðar
og réttdæmi.
Það vill nefnilega svo til að
undirritaður var aðalhöfundur
aö þessum kafla i sögu
menntamálaráðuneytisins. í
honum er að finna eitthvað af
starfsæru hans og því miður
ýmissa helstu starfsmanna
menntamálaráðuneytisins.
Einhver myndi nú segja að
min vegna sæi ekki á svörtu.
En Svavar Gestsson er raun-
ar af þvi húsi, þar sem alsiða
er að færa sögulegar stað-
reyndir út og inn úr mann-
kynssögunni eftir „smag og
behag“. (Að ég sletti dönsku
er til virðingar- og áherslu-
auka). Þegar Sovét island,
óskalandið kemur, er aldrei
að vita hvernig íslandssagan
muni líta út. Ef armur Ó.
Grímssonar í Alþýðubanda-
laginu verður ofan á er hætt
við að lítið muni fara fyrir
sögu Svavars. Nema maður-
inn verði strikaður út með
öllu!“
Og síðar segir:
„O. Grímsson segir á öðr-
um staö i viötalinu við Mbl.
að fræöslustjóramálið hafi
verið svo persónulegt, og
pólitiska moldviðrið, sem Al-
þýðubandalagið þyrlaði upp,
svo villugjarnt, að nauðsyn
hafi borið til að taka það af
Hæstarétti og fá yöur i hend-
ur. Til lukku, hávelborni herra
lögmaöur! Annars vaknar
spurningin hvort hér er ekki
góður leki á ferðinni, sem þér
þurfið ekki að setja undir.
Gætu ekki brennivínskaupin í
Hæstarétti orðið hápersónu-
leg og að fjármálaráðherra
vildi ekki af þeim sökum taka
við „agavaldi“ i því úr hönd-
um dómstóla og fá yður í
staöinn málið í hendur?
Þá yrði nú glatt i Hæsta-
rétti! I samræmi við dóm yð-
ar i fræðslustjóramálinu
mynduð þér senda dómaran-
um dobbelt það brennivíns-
magn sem hann var búinn aö
verða sér úti um. Að þvi búnu
myndi fjármálaráðherra kosta
dómarann í tvö ár á heilsu-
hæli erlendis á fullu kaupi,
auk þess sem þér mynduð
taka fram til öryggis að hann
héldi kjörgengi til embættis
forseta lýðveldisins ásamt
smærri embættunum."
Og fjölmiölafólkið fær
einnig sitt hjá Sverri, eóa
réttara sagt Atli Rúnar á
útvarpinu:
„Ég vona að þér sjáið yöur
fært að svara mér fljótt og
vel, svo ég komist hjá frekara
umstangi. Rétt er að mál
þetta fari sem mest af hljóði,
þvi annars er ekki að vita
nema fjölmiðlafólk hrökkvi
upp af værum blundi. Þá
verður fjandinn laus. Það er
ekki gustuk að vera að
stugga við fréttamönnum,
síst hinum hlutlausu, því Atli
Rúnar t.d. á Útvarpinu mun
hafa oftekið sig i fyrra á þrot-
lausri vinnu í þágu réttlætis-
ins og hlutleysisins, vikum
saman, nætur og daga, í máli
þessu. Á hinn bóginn má
auðvitað segja að þá sé til
skammar að hinn nýi háyfir-
dómur yðar skuli ekki vekja
meiri athygli á þeim bæjum,
en raun ber vitni.
Allravirðingarfyllst,
Sverrir Hermannsson
fyrrverandi menntamálaráð-
herra.“
Nú er bara spurning hvort
Arnmundur Bachmann svari
fyrir sig í opnu bréfi á fornís-
lensku?
Einn
með
kaffínu
Siggi við nágrannann: „Gengur ísskápurinn hjá þér?“
Nágranninn: „Já.“
Siggi: „Það hlaut að vera. Góði segðu honum að hætta að troða
á blómabeðunum mínum!“