Alþýðublaðið - 25.04.1989, Blaðsíða 2

2
Þriðjudagur 25. apríl 1989
MMJMÐIÐ
Útgefandi: Blaö hf.
FramKvæmdastjóri: Hákon Hákonarson
Ritstjóri: Ingólfur Margeirsson
Fréttastjóri: Kristján Þorvaldsson
Auglýsingastjóri: Steen Johansson
Dreifingastjóri: Siguröur Jónsson
Setning og umbrot: Filmur og prent, Ármúla 38
Prentun: Blaöaprent hf., Siöumúla 12
Áskriftarsíminn er 681866
Áskriftargjald 900 kr. á mánuöi innanlands. í lausasölu'50 kr. eintakiö.
VERND OG UMHYGGJU
Lagt hefur verið fram stjórnarfrumvarp á Alþingi um fjöl-
skylduráðgjöf. Þar er kveðið á um að hið opinbera skuli veita
ráðgjöf í skilnaðarmálum. Sérstakri miðstöð verði falið að
fræða um málefni barna í sambúðarslitum foreldra og leið-
beinaí forsjár-og umgengnismálum. í greinargerð með frum-
varpinu er þess meðal annars getið að í könnun á högum
fjögurra ára barna hafi komið í Ijós að fjölskyldur fimmta
hvers barns þurfi einhvers konar aðstoð.
Enginn efast um að þörf er á efla fyrirbyggjandi starf til að
upplýsa verðandi foreldra um réttindi og skyldur til að forða
því að börn lendi í þeim ógöngum sem skilnaðir leiða af sér.
Á síðari árum hafafleiri og fleiri hjónabönd endað í upplausn
heimila og óbærilegum afleiðingum, þar sem allir eru þol-
endur. Börnin verða allt of oft að skiptimynt í deilum foreldra
ár og síð og bíða þess seint eða aldrei bætur.
Það ber að fagna því að alþingismenn skuli ræða málefna
fjölskyldunnar. Þvi miður er eins og horsteinar samfélagsins
gleymist í efnahags- og atvinnuumræðum á hinu háa Al-
þingi. í deilum um kaup og kjör verða tölur um þjóðarhag og
framfærslu allt of oft að aðalefni, en uppistaðan í þjóðarbú-
inu, hver einasta fjölskylda, hvert einasta heimili í landinu
eins og hver önnur peð, sem má fórna í endataflinu. Þegar til
stendur að reyna að finna leiðir til að heimilin komist af er
fyrst tekinn púls á „þjóðarhag“,og reynist æðaslög hans ekki
sem skyldi, verða lærðir og leikir að bíða um sinn með að fá
uppfyllt óskum um batnandi hag. Aldrei í sögu launabarátt-
unnar hefur verið „rétti tíminn“ til að sinna heimilunum,
vegna heilsuleysis þjóðarbúsins.
Launþegasamtök og stjórnmálaflokkar hafa allir sett í
stefnuplögg að það beri að hlúaað fjölskyldunni, og í launa-
karpi liðinna vikna hefurfjölskyldan birst á pappír í fylgiskjöl-
um um það sem gera skuli á næstu tímum. Eða þegar þjóðar-
búið þolir.
Framundan eru samningaviðræður milli Alþýðusamabands
íslands og atvinnurekenda. Fyrir tveimur árum héldu ÁSI
°9 BSRB ráðstefnu um fjölskyldumál og nýlokið er sér-
stakri barna- og unglingaviku á vegum stéttarfélaga. Aukin
atvinnuþátttaka kvenna á launamarkaði kallar á aðgerðír til
stuðnings heimilum og þörf er breyttraviðhorfaávinnumark-
aðnum. Ásmundur Stefánsson formaður stærstu samtaka
launþega í landinu hefur m.a. bent á að með þátttöku beggja
foreldra í störfum á vinnumarkaði „berum við ábyrgð á því að
þjónusta þjóðfélagsins sé aukin, þannig að aldraðirog sjúkir
verði ekki útundan og að kostnaðurinn við útivinnu foreldr-
annaverði ekki lagðuráherðar barnanna. Ellamun framtíðin
gjalda þess dýru verði."
Engin ástæða er að ætla að ASÍ muni leggja minni áherslu
á vernd fjölskyldunnar í komandi samnningum en hingað til
hefur verið gert. Það er til umhugsunar fyrir forvígismenn
þessarar þjóðar að gefa því gaum, sem forseti ASÍ hefur látið
í Ijós í umboði 65 þúsund launþega í þessu landi. Það ber að
efla þjónustu við heimilin, við sjúka, aldraða og ekki síst
beint við konuna á heimilinu. „Samkvæmt hefðbundinni
verkaskiptingu kynjanna bera konurnar ábyrgð á heimilis-
störfum, barnauppeldi og umönnunarstörfum á heimilinu.
Ófullnægjandi þjónusta kemur því beinast niður á konunum
og aðstöðu þeirra til að ganga til verka úti á vinnumarkaðin-
um án þess að hafa áhyggjur af heimilisábyrgðinni." Þessi
boð forseta ASÍ eiga fullt erindi inn í kjaraumræðuna. Það
getur ekki gengið upp samtímis að ætla að gera kjör opin-
berra starfsmanna að skiptimynt í stundardeilum um skipt-
ingu þjóðarkökunnar og tala fjálglega um sameiginlega
ábyrgð. Vernd og umhyggja felst í því að búa sem best að
börnum okkar. Þau þurfa góða skóla og hæfa kennara. Og
sjúkrahúsin eiga ekki að vera einhvers konar uppboðsmark-
aðir, þar sem það ræður úrslitum um heilbrigðisþjónustu
hvort það tekst „að manna“ sjúkrahúsin menntuðu hjúkrun-
arfólki. Jafnarmenn gera þá kröfu til félagshyggjustjórnar að
hún líti til lengri tíma en dags í senn.
ÖNNUR SJONARMIÐ
Diplómatían stokkuð upp
Alþýðublaðið greindi sl. laugardag frá viðamiklum breytingum á skipulagi og starfsháttum utanríkisþjónust-
unnar. Meðal annars verða nýjar stöður mannaðar með tilfærslum innan ráðuneytisins og starfsmönnum sendi-
ráða erlendis fækkað.
„Ég skil vel að það þurfi að stokka upp I þessum sendiráðum. En ég skil ekki alveg þessa endurmenntun sendiráös-
manna!“
DAGATAL
Okkar maður
Eg horfði á sjónvarpið um helg-
ina. Sem er auðvitað ekki í frásög-
ur færandi. Yfirleitt er sjónvarpið
sem slíkt ekki í frásögur færandi.
En nú kem ég að efninu, eins og
saumakonan sagði.
Á sunnudagskvöld var þáttur
um málfar stjórnmálamanna og
embættismanna að ógleymdri
tungu efnahagssérfræðinga. Þátt-
ur þessi var svo sem ekkert frum-
legur, né velti upp nýjum flötum á
gamaltuggðu máli. Nema; rithöf-
undur einn sagði nokkra
skemmtilega hluti sem urðu mér
umhugsunarefni. í fyrsta lagi
sagði hann, að umræðan á íslandi
stjórnaðist af grátkór bókhaldara
sem ekki kynnu mannasiði. Þessir
bókarar ættu að skammast sin og
vera ekki að þreyta almenning á
væli um gjaldþrot. Fyrirtækja-
mönnum væri nær að reka betri
bisness.
í öðru Iagi sagði rithöfundur-
inn enn snjallari hlut; að við sjón-
varpsáhorfendur værum oðnir
svo gleymnir, óupplýstir og plat-
aðir, að þegar stjórnmálaforingi
kæmi á skerminn og segði það
sama um sjálfan sig, þá yrði sá
hinn sami sjálfkrafa Okkar mað-
ur.
Og átti náttúrlega við Stein-
grím.
Steingrímúr er sem sagt Okkar
maður vegna þess að hann endur-
ómar þær tilfinningar sem við
berum hið innra með okkur. Við
munum ekki hlutina, okkur
skjátlast, við heyrum aðra segja
ýmislegt og myndum okkar engar
skoðanir sjálf, heldur lepjum upp
það sem aðrir segja. Við erum
alltaf göbbuð og við viljum alltaf
vel. Þetta eru hinir mannlegu
þættir sem gera Steingrím að
Okkar manni.
Og þá fór ég að hugsa í fram-
haldi af því; hvað er það sem gerir
Þorstein, Jón Baldvin, Guðrúnu
Agnars, Albert, Ólaf Ragnar og
Stebba Valgeirs að Okkar mönn-
um?
Byrjum á Þorsteini. Þorsteinn
höfðar til vanmáttarkenndar okk-
ar. Hann er maðurinn sem alltaf
verður undir, en vill öllum vel.
Hann er sætur, vel klæddur og
góður strákur. Svoleiðis viljum
við að synir okkar eða tengdasyn-
ir séu. Áferðarfallegur. Það eru
alltaf einhverjir vondir kallar að
gera Þorsteini skráveifu. Albert
að rífa flokkinn hans í tvennt, Jón
Baldvin að ásaka hann um rýt-
ingsstungu, Ólafur Ragnar að
hneyklast á því að Þorsteinn viti
ekki hvað fiskflakið kostar.
Hver kannast ekki við þessa til-
finningu að láta skamma sig að
ósekju? Allir hafa verið skamm-
aðir og beittir misrétti í æsku að
eigin sögn. Þess vegna er Þor-
steinn Okkar maður.
Hvað með Jón Baldvin? Þegar
Jón Baldvin talar um Stóra jafn-
aðarmannaflokkinn sem hillir
undir, þá hrífur hann okkur með.
Við finnum æskudraumana
kvikna á nyjan leik. Þegar Jón
Baldvin talar á skipulagðan og
hrífandi hátt um pólitíkina þá
kemur hann orðum að því sem við
vildum hafa sagt.
Orðin frá honum eru orðin sem
aldrei komust upp úr okkur. Þess
vegna er Jón Baldvin Okkar mað-
ur.
Albert er hins vegar vegar maður-
inn sem „meikaði það.“ Albert er
líka ríki maðurinn sem gefur fá-
tækum. ÖIl vildum við verða Hrói
höttur. Hrói og Albert eiga það
sameiginlegt, að hafa báðir gefið
alþýðunni úr ríkiskassanum. Hrói
með því að stela úr skattsjóði
sýslumannsins í Nottingham. Al-
bert með því að verða fjármála-
ráðherra.
Þess vegna er Albert Okkar
maður.
Guðrún Agnars grætur. Það ger-
um við líka. Þess vegna er Guðrún
Okkar (kven)maður. Ólafur
Ragnar ferðast um allan heim.
Við höfum alltaf viljað ferðast.
Ólafur hefur einnig gefið pólitík-
inni ræðuhöld sem kirkjan hefur
glatað. Þess vegna er Ólafur
Ragnar Okkar maður.
Aftur á móti hef ég aldrei skilið
hvers vegna Stebbi Valgeirs er
Okkar maður.