Tíminn - 01.05.1968, Blaðsíða 5

MIÐ\TKtn>AGTJR L maí 1968. — TIMINN
I SPEGLITÍMANS
•••••••• .............................................................................................................................................................................
Banidaríiska leiikfeonan Faye
Dumaway, sem var kj'örínin leik
ikiona ársins 1967 fyrir leik
sinn i íkviikmyindiinni Bonnie og
Clyde er um þessar mundir að
’leika í ikyikmynd me’ð ítalska
★
Eiinn af beztu daegurilaigiatón
smiðum síðustu þrjátíu—fj'öru-
tíu ára var Cole Porter. Það er
ekki ýkja lamgt síðan hann
lézt, en tónverk hans lifa svo
sannarlegia. Þegar hann Léat
fundust á heimili hans um það
bil hundrað lög, sem aldrei
höfðu verið gefin út og nú
hafa kuniniáttumenn vatið
sieytján þessara laga úr og
hyiggjiast gefa þau út innan
skamrns. Þessi lög eiga einnig
að vera uppistaða í söngleik,
sem .á að flytja á Biroadway
og nefnist Holiday.
★
ÍFrank Olairke, sem er rusla
kail í Camlbridige hefur fengið
að finina fynir því, að það er
í konungsveldi í Bretlandi.
i Brezki ríkisarfinn, Karl prins
I ritaði fyrir no’kkru grein í
| stúdentaiblað í Cambridge þar
| sem hianin kiva-rtaði meðal ann-
| ars yifir því, að hann vaikmaði
8 á hverjum morgni klukkan sjö
B við syngjandi ruslakalil. Yfir-
I völd í Oambridge gáfu Frank
B Clarke þegar í stað sikiipun
8 um það, að taema ruslatunnunn
1 ar í nánd við hús það, sem
H prinsinn sefur í, klukkan nía
kvenniagullinu Marcello' Marte-i
anni. Myndin heitir Vou and
Me eða Þú og ég og er tekm
á ítaliu undir stjórn Vittorio
de Sica.
á morgnana, en ekki kLukkan
sjö. Vonandi hefur þetta ekki
eyðiLiagt hið góða morgunskap
Franks, en Kart prinis hefiur
haflt það uipp úr kreísinu, að
honum hefur boðizt starf. Það
er blaðið Sunday Mirror, sem
— og það eikki án svolítiliar ilL
kivittni — bauð honum stavf
•sem nemia í bLaðiamennsku.
★
Fjörutíu japainskar konur,
hin yingsta sextíu og fjögurra
ára og hin elzta áttatíu og sex
ára, hafa stofnað hljómsiveit.
Meðaiaidur þessara hijómsveitar
kvenna er sjötiu og sex ár
og engin þeiirra kvenna, sem
er í hijómsveitinni þefcktu nót
urnar, hvað þá heldu:' að þaer
hefðu miokkuirn tíman.n spiílað á
nofckurt hLjóðfæri. Hljómsveit
in n.ýtur gítfurlegra vinsælda og
ferðaist fcoinurna.r viCV vegar
um Japan og haiLda hijómleika
í kapip við bítlahljómsveitir
Fram að þessu hafa konurnar
ekki haft efni á því að fá sér
sérstakan einkemnisbúr.ing og
hafa ekki haft aninan búning
sa'mciginiegan en hv;a sokka.
Nú nafa þær hirns ve.’c r grætt
væna pendingau >nhæð og hyggj
ast fa sér eiinikennisbúning fyr
ir hljómsiveitina.
Frakkar haifa löngum skapað
bæði tízku og venju og nú
fyrir sfcömmu síðan voru sett
Lög þesis eifniis, að konur eru
s'kyldugar til þess að taka af
sér habta og jafnive! hári'ð
'lií-ka i Leikhúsum. Hvo-r Við
eigum að búast við að þessi
tizk-a breiðist út um heim er
ekfci gott að vita.
Það var LögregJustjóri Par-
ísarborgar, sem átti uppá-
stunguma að þessu inniLeggi, er
hljóðar sivo: Hvaða mann
esikja sem er, sem hefur þ.'inn-
ig höfuðbúnað, hvort heldur
þa-ð er hattur eða háribúinaður,
að húin foyrgt fyriir útsýni
þess, sem situr tfyrir aí’an hana,
er sfcyL'dug .tiL þess að binda
enda á iþá enfiðie.iika, sem foú.n
hietfur vaidið, sé fari'ð fram á
það við foiana.
★
Það befiur mifcið verið um
það rætt, h,ve oft þau sjást
saman Lee RadziwilU priinsessa
sytsir JacqueLine Keninedy og
Rudoif Nureyev, hinn frægi
rú-ssniesfci baLLettdansairi. Fyrir
ekki svo ýkja löngu síðan dans
aði Rudolf í Hnetuibrjótnum í
Stokkhóimi o-g kom Lee þá til
StokkfoólmiS til þess að vera við
sitödd firumisýninguna.
Ainnaris hefur Nuireyev haft
eitthvent sérstakt iag á því að
umgangast frægt kventfódfc.
Eitt fcvöld fyrir sbemmstu v-ar
hainn í Leifchúsi í London með
Ma.rgar etu EngL andspriin,seiss u,
en daginn eftir flaug hann til
Parísar tii þess að hitta Lee
Radziwiii og dvöidust þau þar
í nofcfcna d-aga.
★
Austurríikisfoúanum Luther
Tagg féld ekfci í geð gegnsaej-
ar biússur. í mótmælaskyni
gekk hann um götur Vínarborg-
ar ber að ofan að öðru Leyti
en því, að hann hafði klút um
hálsinm. Maðuriinn var tekinn
fastur og sektaður fyrir ósið-
semi á álmannafæri.
★
ELnm góðan veðurdag seidi
Madeliine bíli-nn sinn o,g tiús
gögnin sín, Jæsti íbúffinini sLn.ru
í Perú og fór til Fraíkkla.nds.
LLún hafði verið þekfct. Ljós-
myindafyrirsæta í -Perú, en
‘hún geirðd sér Ljöst, að hún
yrði að byrjia aliveg u-pp á
nýtt, þegar tii Panísar kæmi.
Hún átti sér einn dnaum, eina
voin og eitt takmark: að verða
valin Miss Wotrid. Og hún
náði þessu taikmarki sínu, því
að hún var kjörin Miss Worl.d
í London á haust.
Madeiine er ósköþ vei gerð
og vel gefin stúifca og talar
reiiprenn'aindi ensku, frönsfc-u og
'spæns'fcu og miili þess að hún
leifcur í kvikmyndum og lætur
taka myindir af sér yrxir hún.
★
Það er ekki ýfcja off, Vem
vdð S'jáum myndír af Sophiu
Lore-n, fegu.rsca gleraugna-
stúlkiu heims, með gieraugu.
Þessi mynd var tekin í Ií öra í
jarðarför Anna Maria Musso-
lini, dóttir Mussolinis 'einræðis
heirra. Eins og kunugt ,-r. er
systir Sophiu g.iifit Rc-máno
Mussolini, bróður hiLnnu: lát.nu.
Anna Maria lézl úr hjartaslagi
fyri.r nokfcrum dögum Hún
var gift Nando Pueci, sem er
skemmtitoraftur á næturk'úbb í
Rómaiborg.
5
Á VÍÐAVANGl
„Að senda tóninn"
Ólafur Jónsson, hinn nýi rit-
stjóri Skímis, ritar grein í Al-
þýðublaðið s.l. sunnudag, er
hann nefnir: „Að scnda tón-
inn“. Virðist sem grein sú, er
birtist hér í Tímanum í s.l.
viku, um ritstjóraskiptin við
S'kími og bófcmetnntasmekk
hins nýja ritstjóra hafa sært
ltinar viðkvæmu tilfinningar
gagnrýinanidans. Grein sína s«8
ist Ó.J. skrifa til að benda á
dænti þess, hvemig menn hafi
endaskipti á hlutunum og geri
Imönnum upp skoðanir, sem
þcir hafi aldrei flíkað. Birtir
hann tilvitnun í Tímagreinina
máli sínu til rökstuðnings.
Hin tilvitnaða klausa úr Tím
anum cr svohljóðandi:
„Eins og kunnugt er hefur
hesturinn verið vcittur tvisvar,
fi en í bæði skiptin hefur Ólaf-
'j ur haft rnikil áhrif á úrslitin
Íog lialdið mjög fram einum
niaiint 'og" einni bókmennta-
stefnu. í fyrra skiptið hafði
Guðbergur Bergsson næstum
borið sigurorð af Snorra Hjart-
arsyni og varð að kjósa tvisv-
ar áður en Snorri sigraði, en
í síðara skiptið sigraði stefna
Ólals með því að Guðbergur
fékk silfurhestinn."
Ólafur Jónson gagnrýnandi
segir að þessi ummæli sanni
að höfundur þeirra botni ekk-
ert í þvi, sem Ó.J. hafi skrifað
um skáldskap Snorra Hjartar-
sonar eða Guðbergs Bergsson-
ar! í hinni tilvitnuðu klausu
er þó eins og aUir sjá aðeins
fram haldið staðreyndum cg
ekki dregin af þeim ein ein-
asta ályktun, þannig getur far-
ið fyrir þeim, sem senda tón-
inn og bregða öðrum um rök-
leysur. Kemur síðar fram, að
Ó.J. staðfcstir sjálfur að rétt
er með farið er hann segir:
„En mér er ljúft að fræða
þá sem forvitnast um mitt at-
kvæði á því að í fyrra kaus
ég bók Snorra, Lauf og stjörn-
ur, fyrsta lil verðlaunanna, en
í ár bók Guðbcrgs, Ástir sam
lyiidra hjóna. Hitt skil ég ekki
hvaðan strákum þeim, sem
hafðir eru til að æfa sig. í
pólitík í dálkuin eins og „stak-
steinum“ Tímans, kemur áhugi
á þessurn og þvflíkum efnum.“
Hin „Ijúfu" svör
Þar sem Ó.J. telur sér sér-
lega ljúft að skýra* opinberlega
frá því, hvernig hann varði at-
kvæði sínu við úthlutun bók-
menntaverðlaunanna s. 1. tvö
ár, er okkur ljúft að spyrja
liann livort J»að sé ekki rétt,
að kjósa hafi þurft tvisvar í
fyrra sinnið er verðlaununum
var úthlutað vegna þess að
Guðbergur Bergsson og Snorri
Hjartarson voru jafnir að at-
kvæðum? Er þ.ið rétt. að Ó.J.
hafi tekið G.B. fram yfir Sn. H.
í fyrri atkvæðagreiðslunni og
setti hann nr. 1 á sínum at-
kvæðaseðli? Er það ekki enn-
fremur rétt, að Ó.J. taldi í hið
síðara skipti cr verðlaununum
var úthlutað, að hvorki Guð-
mundur G. Hagalín né Indriði
G. Þorsteinsson væru verðugir
þess að hljóta atkvæði við út-
lilutun bókmenntaverðlauna
blaðanna og hann samkv
þeirri skoðun sinni hafi ekki
veitt þeim Hágalín og Indriða
eitt einasta stig á atkvæða
seðli sínum?
Varla stendur lengi á svör-
um við Jjessum spurningum,
þar sem Ólafi er svo Ijúft að
Framhald á bls. 11.
\