Tíminn - 05.05.1968, Blaðsíða 11
SUNNUDAGUR 5. maí 1968.
Barnakennari spurði dreng,
sem var nýkominn í skólann,
hvort hann kynni Faðir vorið.
— Nei, svaraði drengurinn.
— Það er ljótt, drengur
minn, mælti þá kennarinn.
— Þetta vissi ég, þess
vegma lærði ég það ekki, sagði
strákur.
Hugsaðu þér hvað þetta gæti verið miklu verra.
Sigurður kennari hafði sagt
nemendum sínumj að menn
yrðu geðvondir, ef þeir ætu
mikið két.
Síálfur var Sigurður skap-
harður og fljótur að reiðast, ef
svo bar undir.
f kennslustund skömmu síð-
ar reiddist Sigurður illa við
einn nemandann.
Þá sagði Ragnar skólasveinn
við sessunaut sinn:
— Nú hefur kennarinn étið
két
•oólt&K 'f!>
Umboðsmaður tryggingafé-
laigs var að reyna að fá kunn
ingja sinn til að líftryggja sig.
— Ég þarf ekkert að Iff-
tryggja mig, ég er alltaf ^svo
stálhraustur, sagði kunningi
hans.
— Já, en þú ert kvæntur
maður og ættir að gera það
vegna konunnar þinnar, segir
þá umborðsmaðurinn.
— Ekki held ég það, svarar
hinn.
— Að vísu er nú hjónaband
ið ekki sem beat, en ég hef
enga ástæðu til að óttast, að
konan fyrirfari mér.
Læknir og prestur í sveita
þorpi voru skólahræður. Morg
un einn gengur prestur fram
hjá húsi læknisins. Hann er
þá að basla við að koma bíl
sínum í gang, en tekst það
ekki og krossbölvar.
Prestur segir:
— Ósköp er að heyra til
þín maður að bölva svona.
— Bölva, segir lælknirinn.
Heldurðu að það væri kann-
ski betra, að ég færi með fyrir
bænir.
— Já, vissulega, segir prest
ur.
— Jæja, ég sný þá I Jesú
nafni segir læknirinn, og bíl!
inn fer samstundis í gang.
— Ja, hver andskotinn,
varð þá presti að orði.
' («', MÁT '■ *
Eins og kannugt er reyiKta
sovézkir og bandarfekir raf-
eindaheilar með sér í skák-
keppni og valt þar á ýmsu.
Eftirfarandi staða kom upp í
þriðju skákinni og hefur
sovézki rafeindaheilinn hvítt.
Hvítur lék nú í 15. leifc.
Hxh7! (Bravó — ef 15 . . . .
Hxh7 þá Dg8t, Ke7 17. Bg5
mát!), en sá bandaríski svar
aði með 15 . . . Hf8 16. Hxg7
c6 17. Dd6, Hxf5 18. Hg8t,
Hf8 19. Dxf8 mát.
Skýnnsar-
Lárétt 1 Át 5 Dreifi 7 Með
gang 9 Klæðnaður 11 Bor 12
Hott 13 Hroði 15 Ósigrar 16
Hnall 18 Aldraður.
Krossgáta
Nr. 13
Lóðrétt: 1 Ferskast 2
Utast 3 Nes 4 Gan?v~ 3
Óviss 8 Fiskur 10 Upphr-
14 Fiskur 15 Kaðla 17
Lengdarmál skst.
Ráðning á gátu Nr. 12 j
Lárétt: 1 Mublan 5 Ælt
7 Lér 9 Svo 11 VL 12 ís
13 III. 15 Ært 16 Lás 18
Flatur.
Lóðrétt 1 Mölvir 2 Bær
3 LL 4 Ats 6 Kostur 8
Éli 10 Vír 14 H.l 15. Æst j
17 Áa. i
TÍMINN n
5
46
lega tiilgangi, að geifa þeim uingu
sem e;kki höfðu sézt afllam dag-
i.nm, tækifæo til aið vera eim um
stund. Bn áðuir em Theod'óina Oig
Biamchie gátrn fylgt dæmi hemmar
sagði forstj'óninm, að hanin yrði
að hafa fatas!kipti og ná af sér
rykiinu, og þaæ með fór hamm.
Hamm sýndi sdig ekki fyrr em vdð
kn'iöldiborðið.
Það er ekki venija þarmia, að
skipita um föt á suminudagsikvöM-
uim. Þess vegmia var ég einm í gul-
ieita pilsínu oig hvítu kniplimgia-
biússummi, sem frú Waters líkar
svo vel, þegar sá tími komx, sem
ætiaðuír er mór og „uinmusta"
minuim. Nú er ég loiks fiarim að
venijast þessu.
Ég hélt að bamin miymdi sitmga
uipp á bertbergi siínu (ú, hve ég
hata það.) Em það gerði hamm
ekki.
Þess í stað spurði hamm: —
Eigum við að gamga út í garð
inm?
—• Já.
— Á ég ekki að má í slæðu
hamda yður yfir þessa þunmu
bfliússiu'?
— Þakka yður fyrir, það þiarf
ekfci. Mér fiminst vera svo hlýtt.
— Jæja . . . já, eigum við þá
elkfci að fara?
Og s\'o getok ég é mý, í rælkkiri
kvöldsins, eims og í skirni miorg-
Já. Ég — sjáið tii, mér hefir fumd-
izt líkt og yður, — viiðurkemmdi
hamm. — Og það var það, sem
ég vilidi tala uim við yður. Ég
hiUigsaði um þa® í nótt, eims pg
ég sagði yður, og ég hetfii bugsað
aftur um það í dag.
Golf-leifcurinm hefiur verið
stoemmitileguir fyrir hanm eða hitt
þó helduir.
— Þetta getur etofci gemgið
þaninig framveigis, ■ — sagði han.n,
staðmiæmdist umdir rauðbeyikitiré,
og horfðd beirnt framan í mig í
röfckrimu. — Ég get efcki aflbor-
ið það lemgur. Þetta er orðið of
— of svæsið, — endaði hanm mál
siitt.
En svo byrjaði hamin afitur.:
— Asmaskapurimn í Theo. Þessi
bölvuð blóm. Frændi — og alt
hams tal.
— Já, það er alveg rótt hjiá
yður, — sagði ég áköf. Hanm
smeri sór afibur að mér og sagði
alveg óvæmt —Og svo þór?
— É-ég?
— Já sagði bamin œatur, — þér
emiíð vemst af ölfliu — og það vitið
þór vel. Af því að óg hefi lieitt
yður út i þetta —
.— Það getur heyrzt tii yðar
frá húisimu það er hræðilegt,
hve þér. vierðið stumidium litour
Tbeo.
— Vegma þess að óg hefi kom-
ið yður í — banm lækkaði tóm-
umsinis, yið hflið hans utn garðinm j imin og talaði aftur vanlega oig w*-
og óslkaði þess hjiartanlega, að; fle-gia — aflflis toornar óþægimid.i, sem
banin vifldi bindia enda á það sem1 engrnin hefði getað séð fyrir, a. m.
fltjótast.
Hamm befði að sjálfsögðu átt
að biðja mig fyrirgeifmiilnigar á
bnjiámum: það var ektoi meina en
sammgijiarmf.
Þvi ieingur sem hanm dmó að
tala um þenmian ótrúlega atburð,
þvi arfitoáralegri viirtist hanm verða
Hamr. vofiði bökstafilega yfir
höíði mér eims og stouggar
trjánma, seim stóðu við yztu emda
stígsims, er við gengum efitir.
9tór grasfilötim var grá af dögg.
Leðurbiatoa, sem var að bmýsasit i
hviita blússumia, fiögraði út úr
sfcuigganum og yfiir höfðuim ofck-
ar.
— Frændi m'imm sandi yður
ýmisar kveðjur, — byrjiaði for-
strjórimin.
Náttúrl'ega. Ég var svo vitur að
spyrja etoki námar um þær, og
sagði aðeims vimgjarnilega: Þö'kk.
fc. etoki ég — þá gerið þér allt,
sem ’ þér gétið tid að hefna yðar
á mér.
— Ég gait efcifci gert aö ölfliu
þessu í gærtoveld'i, sagði ég sato
l.eysisilega, — þér halidið það þö
ekfci?
— Nei, ég jiáta, að það var
Theo. . . Em það var líka hleirk
ur í sömu vandræðiakeðj ummi. Ó-
möguiegt. Þetta getur etoki geng-
ið þammig.
—■ Nei, þér eru® líltoa búiirnn að
segja það fjysr. En í morgun sögð
uð þór, að þér gætuð etokx gefið
miig lausa?
— Það get ég heldiur eildki. Þess
vegma verðum við að reyna að
fiimima aðra ifleið, sagði hamm.
Ég beið. Hvaða ieið gæti það
verið.
— Gætuð þér etoki huigsaö yð-
ur þanm mögufleifca, að við yrð-
— Nú er hamm farimn aftur til
Lomdom.
— Já, það er hanm.
— Heifði hanm verið hér leinig-
ur, þá hefiðuö þér láiklega f arið?
Ég var strax á veœði. — Já,
ég rneita þvi etoki, að nxér bom tifl
hugar að fara strax tO boi-gar-
iinmiar.
— En þér höfðuð búizt við
hálfsmámaðar dvöl hér — sagði
hanm rólega, — og þór höfðuð
sagt upp stöðu yð,ar á sflcnifstof-
umini------
Svei. Eims og skrifstofan væri
eoikbuð ammiað en hanm sjálfur. —
Og þar sem þér eigið emga að —
hvað mynduð þér þá hafa sagt
fijölsikyldu minmi?
— O, óg nxyndii hafa sagt, að
ég þyrfti að vera við jarðarför, —
svaraði ég, því að mér datt í hug
hið vemjiulegia yfirskin frú Sfldinm-
er. — Eða — bað var að mér
komxið að seigja, að ég faari til
að láta þvo hár mitt, ein það var
víst beitra að nefna ekkd hárið.
Þess vegmia bætti ég kæi'ufleysis-
iegia við: — Eða að ég ætlaði tá
tanmilækmis til þess að láta rdaga
úr mxér töinin.
— Heldur en að vera hér umdir
þiessuoi ikringium stæðum. Ja-há.
um — vimiir?
— VLnir, át ég eftir. Ég hélt,
a@ mér hefði misheyrzt.
Svo fiór að remma uipp fyrir mér
hvað hamm átti við, og óg bætti
við: — Þór eigið víst við, vimir
opimiberflega?
— Nei, það á ég ekiki við, svar-
'aði hanm hvasst. — Ég meima,
hvers vegna við getum etoki ver-
ið sam'mir vimir og hafit frið okfc
ar á milfli, að nximmsta bosti með-
am þér eruð hér? Getiö þór ekki
séð, hiversu auðveldara myndi
verða að mæta ölflum enfi’ðleiikiuin -
umx saman, í stað þess, að óg hefi
það á meðvitumd'immi, að þér bíð-
ið aðeinis tækifæris til að hefma
yðar á mér?
Þeitta var sivo ólíkt sjáflfum hon
urn, að mér iá við hlátri. En ég
gætti mín. Mér varð sikynidifliega
ljióst, að ég hafði an.ga lömigum til
að gamga að tillögu, hams. Hanm
bað mig bfliátt áfram um hjálp.
ekfld uppge'rðarhliutiverk heldur
raumiveruilega. Það var í raunimni
ósvífið.
— Efi þér eigið við, sagði ég,
— að ég eigd að lofia að stríða
yður e'flcki framar og kveflja yður
elkfcii, segja eitoki ýmislegt, sem
þýðir eitt fyri-r yður og anmað fiyr
ir þau hin, sem hluista á, þá----------
Ég ætlaði að segjia að þri
stoyldi ég hætta, og það þótt ég
fyndii, að eigi væri bón han® lítil,
oig aðstaða min yrði weikari efitir
því em á!ur.
— Nei, nei. Ég á ekki við það,
greip hamm fram í. — Þegar ég
segi vinir, þá meima óg virni.
Samma vini. Ei*ns og við gætuin
orðið, ef við værum efldd trú----------
ef þessi trúiioíum stæði efldd á
miiflli.
— Hvernig getum við verið
það, spurði ég fasi og aivanl'ega.
— Hvers veigna ekki, sivaraði
hamin.
— Hivers vegma? Af því að ég
— ja óg veit reyndar eköd luverju
óg á að svara slíku.
ÚTVARPIÐ
Sunnudagur 5. maí
8.30 Létt mor.gumlög. 8.55 Frétt
ir. 9.10 Morguntónleikar. 10.10
Veðurfregmir 11.00 Messa í
Dómxkirkj-
urnni. Prest-
ur: Séra
Óskar J. Þorláksson. 12.15 Há
degisútvarp 13.30 Miðdegistón
leikar 15.00 Endurtekið efni:
Heyrt og séð frá 6. marz. 15.55
Sunnudagslögin 16.55 Veður-
fregnir. 17.00 Barmatími: Einar
Logi Einarsson stjórnar 18.00
Stundarkorn með Dvorák: 18.
20 Tilkynningar. 18.45 Veður
fregnir 19.00 Fréttir Tilkymn
ingar 19.30 Ljóðalestur af seg
ulbandi Sigurður Einarsson les
eigin kvæði. 19.45 Gestur í
útvarpssal: Rögnvafldur Sigur-
jónsson leikur á píanó verk
eftir Chopin. 20.15 „Við höf
um allir farið í frakkann hans
Gogols“ Halldór Þorsteinsson
bókavörður flytur fyrra erindi
sitt. 20.35 Strengjakvartett op.
92 eftir Prokofjeff. 21.00 Út
og suður Skemmtiþáttur Svav
ars Gests. 22.00 Fréttir og veð
urfregnir. 22.15 Danslög 23.25
Fréttir í stuttu máli. Dagskrár
lok.
Mánudagur 6. mai
7.00 Morgunútvarp 12.00 Iíá-
degisútvarp 13.15 Búnaðarþátt
ur. Jóhannes Eiríksson ráðu-
nautur tal-
ar um
vorfóðrun
kúnna. 19.30 Við vimnuna. Tón
leikar- 14.40 Við, sem heima
sitjum. Hildur Kalman les smá
sögu. 15.00 Miðdegisútvarp 16.
15 Veðui-fregnir íslenzk tónlist
17.00 Fréttir. Klassísk tónlist:
Verk eftir Grieg. 17.45 Lestrar
stund fyrir litlu börnin. 18.00
Óperutónlist 18.45 Veðurfregn
ir. 19.00 Fréttir. 19.30 Um dag
inn og veginn Ágúst Pétursson
á Patreksfirði talar. 19.50 „Um
sumardag, er sólin skín“. 20.15
íslenzkt mál. Dr. Jakob Bene
diktsson flytur þáttinn. 20.35
Kammertónlist. 20.50 Jesús og
Páfll Séi'a Magnús Runóflfsson
i Árneri flytwr erindi. 2110 Ein
söngur: Ksnsdiski söngvarinn
Andre Tnxp syngur. 21.50
íþróttir. Jó« Ásgeirsson segfr
frá 22.00 Fréítir og veðurfregn
ir. 22.15 Kvöldsagan: „Svipir
dagsins og nótt“ eftir Thor Vil
hjáflmsson Höfundur flytur
(14) 22.35 flljómplötusafnið
í umsjá Gunnars Guðmundsspn
ar. 23.30 Fréttir f stuttu máli.
Dagsilcrárlok.
morgun