Tíminn - 14.05.1968, Blaðsíða 2

2
TIMINN
ÞRIÐJUDAGUR 14. maí 1968
Spænskar
senjórítur
og þjóðdans-
ar á Sögu
SPÆNSK VIKA Á VEGUIVl SUNNU
..............................
Hér sést sýningarstúlkan Sibylia með íslenzkum reiSskjóta.
Við skýrðum frá þvi í blað-
inu nú fyrir skömmu, að vænt-
anlegur væri hingað hópur
Spánverja frá MaUorka, sól-
skinsparadísm'nd miklu. Er hér
anmars vegar um að ræða dams
ara en hinis vegar tízkusýning-
ardömur frá Modas Pino, einu
stærsta tízkutoúsi í Palma, og
s. 1. fiöstudags- og sumuudags-
kvödd skemmtu þeir gestum að
Hótel Slögu við mjög góðar und
irfiektir.
Tízkusýningardömurnar verða
jþiví miður að halda heimleiðis
sirax í dag en þær skilja eftir
hinn glæsta o<g fagra fatnað frá
Modas Pino, og immu íslenzkar
sýningardömur sýna hann hér
í Reykjaivík og ef til vill í Vest
mannaeyjum og á Akureyri um
inæstu helgi. Einnig verða dans
arannir ef'tir og á sömu stöðum
sýna þeir eldgamla þjóðdansa,
s-em óviða þekfejast nema á af-
skekktum stöðum Mallorca
Siúlnasalur var troðfullur af
prúðbúnu fólki á sunnudags-
kvöldið, er Spánverjarnir komu
fram. Dansfólkið var fyrst á
dagskrá, og sýndi það niokkra
bolero dansa, sem eru alls ól'k
ir flamengo, hinum dæmigerö í
spæmsku dönsum, sem víða eru
sýndir á næturklúbbum og
skemmtistöðum. Þessir dansar
munu vera allmiklu eldri, og
þeir hafa verið tíðkaðir um
aldaraðir í fjatlabyggðum Spán
ar, en hafa sett dálítið ofan
fyrir flamengo. En þetta eru
þjóðdansar í orðsims fylistu
merkingu, og Spánverjarnir,
sem sýndu þá, eru sveitafólk
frá Mallorka, sem hefur það að
atvLninu að dansa á hátiðutn
og öðrum tyliidögum. Þeir voru
klæddir í sérkennilega og 1U-
skrúðuga þjóðbúninga, og dans
ar þeirra vöktu mikla athygli
gesta.
Annar þáttur dagskrárininar
var tízkusýning og er óhætt að
segja, að hún hafi borið af slík
um sýningum hér á landi Þarna
var sýndur mjög vandaður
kvenklæðnaður og einnig
spániskar perlur, sem eru næst
dýrustu perlur í heimi. Tízku-
sýninganstúlikurnar voru nokk-
uð óiíkar dansfólikinu, þótt einn
ig eigi þær heima á Maliorka
og öllu heimismannslegri í öllu
ÚJtliti og fasi. Sýnmgarstúlkurn-
ar voru tvær og sú þriðja
kynnti tízkufatniáðimm og eru
þær allar búsettar í Palma á
Mallorka.
Stúlkurnar sýndu um 20
kvenbúminga, bæði dragtir, ul
arkj'óla og kjóla úr öðrum efin-
um, siíða samkviæmiskjióla og
rúskinnsfatnað. . Ailiur þessi
fatnaður var handumninin að
öllu leyti og margir kjólanna
með handgerðum skreytiingum.
Það þyikir ófint á Spáni að
gamga frá saumum óg öðru í
vél og víst er um það að allt
yfirbragð þessa tízkufatnaðs
var sérlega fágað og méð nok,k
uð öðrum svip en við eigum
að venjast. Enda var það svo,
að frúrnar og frökenarinar í
sainum urðu gular og grænar
í firaman, er þær sáu þessa
dýrð, og kjólasýningarn-
ar, sem glaasileg spanjóla gaf,
en Guðni Þórðarson, forstjóri
ferðaskriifstoffumnar Su-nnu, túlk
aði, heyrðust vart fyrir dynj-
andi iófaklappi og öðrum íagn
aðarlátum.
Em hver er svo kositnaðarhlið
in? Við gáfum okkur á tal við
unga konu frá Modas Pino og
inntum hana eftir því, hversu
mikið glæsilegur samkvæmis-
kjóll með öl'lu tiiheyrandi 'kost
aði. Það er upp og ofan, að
sjiálifsögðu, en síður samkvæm
. isfejóll úr krepsilki með hand-
Umnum skreytingum úr perlum
og krystalli, kostaði um 10 þús.
kr. ísleinzkar. Smefeklegur kjiól
úr ullarefni tæpar 3 þúsumd,
dragtir úr ullarefinum kostuðu
um 3.500 knónur, og drafet Oig
kápur úr antilópurúskinni koist
uðu um 4.300 krónur, en þess
ber að gæta, að næstum öll flík
in er handgerð, og Modas Pino
framleiðir aðeins módelklæðn-
að.
—• Hafið þið ráð á að ganga
í svon.a fötum sjálfar? spurðum
við tízkuisýn i n garstúlkur n,a r,
þegar þær höfðu lokið við að
‘sýna.
Þeim vafðist lítið eitt
tumga um tönn, en sögðu svo,
að sumt gætu þær leýfft sér að
kaiupa en annað ekk;. Við
spurðum þær síðan, hvernig
þeim litiist á klæðatourð islemzkr
ar kvemþjóðar, og þá vafðist
þeim aftur tunga um tönn, og
sáðan svaraði ein hikandi, að
hann væri ekki sem verstur, en
sennilega þó ekfei nógu vand-
aður.
Við veittum því athygli, áð
fatnaðuriuin fór eklki að öliu
leyti efitir kenjum tízkunmar,
einfeum að því er pilsasíddina
snerti, því að kjólarnir voru
allir með venjulegri sídd, um
hmé, eða rétt ofan við. Við
spurðum dömurnar, hvort
stutta tízkan hefði ebki náð
til MaMorku, en þter svöruðu
því til, að stútta tízkan væri
ekfei lengur í tízku, og aufe
þess ætti hún heldur ekki við
þe-ssi vönduðu efni og kven-
legu snið.
Þá spurðum við þær, hvort
þeim fyndist ekki kalt hér á
ísJandi. — Jú, það er dláMtið
kalt úiti, — svöruðu þær kurteis
iega. Anrnars virtuist þær býsna
hriifnar af fslandi og fslending-
um, og töluðu mikið um, hvað
allt væri hér ólíkt því, sem
þær ætitu að venjast. Spámski
hópurimn allur fór í skemmti-
ferð til Krísuvífeur á suinnudag
o,g voru þau alveg frá sér num-
in af hrifningu þegar þau sáu
gamlan heldur óhreinan snjó-
skafil, sem okkur ísliendingum
hefði eflaust þótt heldur lítið
til boma.
Við spurðum aðra sýningar-
stúlikuna, sem heitir Alin og
hefur starfað hjá Modias Pino
í eitt ár, hvað henmi hefði kom
ið mest á óvart á íslandi ______
Allt, svaraði hún. En Alin sagð
i®t vera afar hrifin af öllum
marglitu þökunum í Reykjavík,
þau fannst henni falleg.
_ Hin sýninigiarstúlfean heitir
Sibylla og hefur starffað sem
sýningarstúilka f 12 ár og er
gift og fjögurra barna móðir,
þótt ekki sé það á útliti henn-
ar og vaxtarlagi að sjá. Frú
Maaz, sem kynnti tízkusýning-
una, er einnig gift og á tvö
börn. Þær voru hinar ánægð-
ustu yfir heimsókninmi til ís-
lands, kváðust aðeins safena
eiginmanna og barna svolítið.
Við gátum öllu minna spjallað
við damsfólikið, sem ekki var
mælt á aðrar tungur en
spönsku en það var afar alúð-
legt og glaðlegt í fiasi og lét
það í Ijósi með látbragði sinu,
að þau væru öll hin ánægðustu
með veruna hér.
Við þökkum að iokum þess-
um spönsku gestum fyrir
ánægjulegt kvöld á hótel Sögu
o.g vonum að sem flestum gef-
ist kostur á að sjá þá og
heyra.
GÞESJ.