Tíminn - 22.05.1968, Side 5

/
MIÐVIKUDAGUR 22. maí 1968.
TIMINN
I SPEGLITIMANS
Stúlkan hérna á myndinni
heitir Deliah Lavi og lék í
kvikmyndinni Lord Jim sem
var sýnd í Stjörnubíói fyrir
nokkru. Deliah, er frá ísrael,
foreldrar hennar eru Gyðing
ar, sem fluttu frá Rússl'andi
og Þýzkalandi efitir stríð og
hún er 25 ára gömul.
Reiknað er með að milli
fimmtán hundruð og tvö þús-
und ungir Bandaríkjamenn
hafi flutt frá Bandaríkjunum
til Kanada á hálfu ári, til þess
að komast hjá því að verða
kallaðir í herinn, og gegna her
skyldu í Vietnam.
Kona nokkur í Texas á sokka
band, sem hún hefur lánað
þrjú hundruð fimmtíu og fimtn
brúðum, en eins og kunnugt
er þá getur enginn bandarísk
stúlka gengið í fcjónabandið án
þess að hafa „something old,
somthing new, something borro
wed and something blue“. —
Sokkabandið uppfyllir þrennt
af þessu.
Hið fræga safn í New York,
Museum of Modern Art féfck
fyrir nokkru gefnar tuttugu og
sjö kvikmyndir frá fyrirtæk-
inu Janus Film, en safnið á
eitt mesta og bezta kivikmynda
safn í Bandaríkjunum. Allar
þessar tuttugu og sjö kvikmynd
ir voru erlendar, og voru
nítján þeirra Ingmar Bergman
kvikmyndir.
Karlmenn, sem starfa sem
Ijósmyndafyrirsætur á Man-
fcattan í New York, fá að
meðaltali 50 dollara á tímann
þegar þeir eru í vinnu. Stúlk-
ur, sem starfa þar sem Ijós-
myndafyrirsætur fá hins veg-
ar sextíu dollara á tímann.
Þar eru engir karlmenn, sem
fá hundrað og tuttugu dollara
á tímann, en það fá þær Jean
Shrimpton, rœkjan öðru nafni,
Twiggy og Suzy Parker. Þótt
þama virðist um talsvert launa
m'isrétti að ræða kemur það
þó fyrir, að karlmenn í þessu
starfi fái um það bil hálfa
milljón dollara á ári. Eru það
aðallega þeir karlmenn sem
starfa við auglýsingar í sjón-
varp.
Blómakaupmaður á Long Is
land gaf John Lindsey borg-
arstjóra New York borgar tólf
ketti fyrir nokkru. Hafði kaup
maðurinn hugsað sér það, að
kéttirnir tsekju þátt í barátt-
unni gegn öllum þeim rottum,
sem eru í borginni, en það er
talið að þær séu um átta millj-
ónir. Kettirnir voru þegar í
stað endursendir og þakkað
kærleea fyrir hugulsemina os
var skorað á sendandann að
senda ekki fleiri ketti til borg
ennfremur sagt það, að hefðu
arstjórans. Var kaupmanninum
kettirnir verið settir meðal rott
anna héfðu þær etið kettina
en ekki kettirnir þæ*
Á hverjum mánuði fær lög-
reglan í Bandaríkjunum fimm
tíu þúsund kvartanir um mis-
notkun á síma. Nýjasta uppá-
tæki þeirra, sem þá iðju stunda
sem kallað er símaat, er að
hringja heim til fjölskyldna,
sem eiga nákomna ættingja í
Vietnam og tilkynna að þeir
hafi fallið.
Japanskur túlkur, sem starf
ar við japanska sjónvarpið hef
ur móðgað vísna og þjóðlaga-
söngkonuna Joan Baez, þar sem
hann lagfærði ýmislegt, sem
hún hafði sagt í viðtali. Þar
sagði Joan, að hún færðist und
an að borga skattana sína í
Bandaríkjunum, því að Banda-
ríkjamenn myrtu fólk í Viet-
nam. Túlkurinn túlkaði: Skatt
arnir eru háir í Bandaríkjun-
um. Þegar hann var beðinn um
skýringu á þessu athæfi sínu
sagði fcann: Ég hafði fengið
skipanir frá æðri stöðum.
Bandarískt flugfélag, sem
flýgur milli Bandaríkjanna og
Mollorka, hefur komið með
talsverða nýjung í flugvélar sín
ar. Þar sem farþegarnir eru
oft með börn sín með sér í flug
vélunum og þau eru oft ókyrr,
fann stjórn flugfélagsins upp
á því snjallræði, að þau börn,
sem eru í flugvélinni fá dúkk
ur til þess að leika sér að. Eiga
dúkkur þessar að tákna flug-
freyjur og fylgir þeim ýmiss
konar' fatnaður, sem börnin
geta klætt þær í, allt frá flug-
freyjubúningnum niður í bikini
baðföt.
Eins og kunnugt er, er hægt
að velja úr ýmsum sjónvarps-
stöðvum í Bandaríkjunum. Eitt
kvöld fyrir skemmstu gátu sjón
varpsunnendur, sem ánægju
hafa af hryllingsmyndum, setið
heima hjá sér og horft stanz-
laust á hryllingsmyndir í sjón-
varpinu frá klukkan átta. Mynd
irnar voru: Ógnun Dragula,
kl. átta; Dóttir dr. Jekylls, kl.
hálf níu og Gfcidra. þríhöfða
ófreskjan, kl. ellefu.
Hér sjáum við Ethel og Ro-
bert Kennedy og er myndin
tekin í Nebraska, þar sem
Kennedy er að halda ræðu fyr
er sagt, að þau hjónin eigi von
ir prófkosningarnar þar. Það
á ellefta bami sínu og mun
það fæðast um það leyti sem
forsetakosningarnar fara fram.
Á VÍÐAVANGI
Herhvöt
í Þjóðólfi, blaði Framsóknar
manna á Suðurlandi, segir svo
m.a. um iðnaðinn:
„í tilefni 60 ára afmælis
síns gerði Ungmennafélag
Hrunamanna merka ályktun,
er vakið hefur athygli að verð
leikum, Þar er þjóðin hvött til
að taka höndum saman til efl
* ingar íslenzkum iðnaði og sam-
tök mynduð í því skyni.
Eftir skrifum ýmissa Reykja
víkurblaða að dæma, hafa
margir furðað sig á þessu fram
taki eins ungmennafélags aust
ur í sveitum.
Þctta þarf þó engan að
undra. Rætur ungmennafélag-
anna eru ófúnar og af þeim
hafa áður fyrr og munu enn
um langan tíma spretta þeir
meiðir er bera menningu og
eínahagshfi þjóðarinnar góðan
ávöxt. Áskorun Ungmennafé-
lags Hrunamanna getur roeð
góðum undirtektum orðið ís-
lenzkum iðnaði drjúg lyfti-
stöng í þeim örðugleikum, sem
hann á nú við að stríða.
Tertubotnastefna
stjórnarinnar
Enda þótt landsmenn séu nú
— sem rétt og er — hvattir
mjög til að kaupa innlendar
framleiðsluvörur í stað er-
Iendra, er fráleitt að það eitt
geti ráðið úrslitum. Meðan inn
fluttar iðnaðarvörur eru snöggt
um ódýrari en erlendar,
stunda menn verzlunarhætti
pyngju sinni í óhag. Hér verð
ur að koma til stefnubreyting
hjá þeim, sem völdin hafa.
Tertubotnastefna ríkisstjórn
arinnar hefur verið iðnaðinum
erfiður þröskuldur, en þó ekki
óyfirstíganlegur, hefði ekki
komið fleira til.
Iðnaðurinn hlýtur í náinni
framtíð að verða að taka við
fólksfjölguninni í landinu og
verða einn af okkar undirstöðu
atvinnuvegum.
En svo mikið er gæfuleysi
ríkisstjórnarinnar að vitandi
vits hefur hún með öllum ráð-
um þrengt að innlendri iðn-
aðarframleiðslu, lánsfjárhöft
lama framleiðsluna og hátollað
hráefni samhliða vaxtaokri or-
sakar ósamkeppnisfært verð á
heimsmarkaði.
Snúum taflinu við
Innflutningshöft eru hvim-
leið og ávallt neyðarúrræði.
Hjá þeim er líka hægt að kom
ast ef stefnt er að því að hlúa
að innlendri framleiðslu eftir
megni í stað þess að nota hana
sem sérsteka tekjulind fyrir
botnlausan ríkiskassa.
Heilbrigð samkeppni getur
ekki átt sér stað, þegar annar
aðilinn er skattlagður sérstak-
lega. Með því að leggja liáa
tolla á innflutt hráefni til iðn
aðar og tiltölulega lága á inn-
fluttan iðnvarning er verið að
vernda erlendan iðnað gegn
innlendum. Slíka öfugþróun
verður að stöðva.
Forusta ungmennafélags-
hreyfingarinnar í endurvakn-
ingu iðnaðarins er spor í átt að
öflugum samtökum er reynt
gætu að koma vitinu fyrir ríkis
stjórnina, svo hún komist í
skilning um í hveft öngþveiti
stjórnleysi hennar hefur kom-
ið hinum unga, íslenzka iðn-
aði“.
MQ!'
/