Alþýðublaðið - 05.02.1997, Blaðsíða 4

4
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
MIÐVIKUDAGUR 5. FEBRÚAR 1997
m e n n i n g
Jochen Ulrich setur upp verkin Ein og La Cabina 26
- segir Katrín Hall en fyrsta frumsýning flokksins eftir að hún tók við starfinu verður þann fjórtánda febrúar.
Katrfn Hall og Jochen Ulrich. „Ég held að það séu ekki nægilega margir íslenskir dansarar starfandi erlendis og það fer lítið fyrir þeim;" segir Katrín.
„Ef þessir örfáu einstaklingar væru íþróttamenn, væri annað uppá teningnum. íþróttamenn mega ekki fá fiensu án þess að það komi í blöðunum."
„Við ætlum að breyta ímynd dans-
flokksins, mig langar að gera hann
sýnilegri í þjóðfélaginu en hann hefur
verið til þessa og vonandi tekst það,“
segir Katrín Hall listdansstjóri ís-
lenska dansflokksins. „Dansflokkur-
inn hefur ekki verið nógu öflugur en
dansinn er nauðsynleg listgrein í
menningarþjóðfélagi. Við erum fá-
menn þjóð og dansflokkurinn er lítill,
við þurfum að fmna farveg sem hentar
sérstöðu okkar en ekki að hjakka í fari
sem hentar stærri þjóðum. Þessi sér-
staða okkar getur verið jákvæð ef vel
er haldið á spilunum en það má þó
ekki þrengja um of að flokknum. Það
þarf að efla flokkinn og bæta við fleiri
dönsurum.“
íslenski dansflokkurmn er
nú að æfa verkin „La Cabina
26“ og „Ein" eftir Jochen
Ulrich á stóra sviöi Borgar-
leikhússins og er frumsýning
fyrirhuguð þann fjórtánda
febrúar næstkomandi. Þetta
verður jafnframt fyrsta frum-
sýning íslenska dansflokks-
ins eftir að Katrín Hall tók
við störfum af Maríu Gísla-
dóttur sem listdanstjóri.
„Þetta er jafnframt fyrsta kortasýn-
ing flokksins í hálfan áratug, en nú-
verandi leikhússtjóri Leikfélags
Rtíykj’av’íkúr, ÞórhiTdur Þorieifsdóttir
hefur sýnt dansflokknum mikinn
skilning enda hefur hún sjálf starfað
sem listdansari," segir Katrín.
Jochen kom sérstaklega
hingað til lands, frá Aþenu
þar sem hann setti upp óper-
una „Macbeth" eftir Verdi
ásamt dr Claus Helmutt. Joc-
hen mun fylgjast með æfing-
um auk þess að semja dans-
verkið „Ein" sem hann sem-
ur sérstaklega fyrir íslenska
dansflokkinn af þessu til-
efni. Það fjallar um sam-
skipti mannsins við fíflið í
sjálfum sér og sér hljóm-
sveitin Skórren ekkert um
tónlistarflutning.
„Jochen hefur komið tvisvar til
landsins en í fyrra skiptið setti hann
upp verkið Blindingsleikur, sem er
unnið upp úr þjóðsögunni um Gi-
litrutt, við tónlist Jóns Ásgeirssonar. í
seinna skiptið setti hann upp verkið
„Ich tanze mit dir,“ en sú uppfærsla
hlaut einróma lof gagnrýnenda og
áhorfenda og er án efa ein mest sótta
sýning dansflokksins á 24 ára ferli
hans. Rúmlega þrettán þúsund áhorf-
endur sáu sýninguna sem hætti fyrir
fullu húsi þegar gestadansarar þurftu
að snúa til annarra verkefna."Katrín
Hall er fædd árið 1964 og
hóf dansnám við Ballett-
skóla Eddu Scheving og var
tekin inn í Listdmnskóla Þjóð-
leikhússins níu ára gömul.
Hún hefur sótt námskeið hjá
David Howard í New York,
Palucca SchiUe í Dresden eg
vfð Akademíuna í Köln. Hún
hefur tekið þátt í sýningum
ísleneka dansflokksins frá
árinu 1977 og varð fullgildur
meðlimur hans frá árinu
1982 tll 1988, en þá varð
hún sólódansari við
Tanz-Forum í Köln. Lesendur
hins virta danstímarits Ballet
Tanz International, völdu
hana eina af ellefu bestu
dönsurum síðasta árs. Hún
verður gestadansari hjá
Tanz-Forum í vetur jafn-
framt því að vera listdan-
stjóri íslenska dansflokksins.
„Ég kynntist Jochen þegar hann
kom hingað og setti upp Ich tanze mit
dir, og í kjölfar þess bað hann mig að
koma til starfa hjá sér við Tanz-For-
um í Köln í Þýskalandi. Fyrsta stóra
hlutverkið mitt var Marie í Hnotu-
brjótnum í hans eigin nútíma upp-
færslu. Sveinbjörg Alexanders starfaði
einnig hjá Tanz-Forum, en það var
fyrir mína tíð. Hún var að hætta þegar
ég kom út en átti mjög farsælan feril.
Tanz-Forum er elsti nútímadansflokk-
ur í Þýskalandi, stofnaður 1971 og á
sér langan og merkilegan feril þar sem
margir frægir dansarar og danshöf-
undar hafa komið við sögu enda eins-
konar MetropoJitan dansheimsins.
Jochen hefur tilhneigingu til að leita
uppi sterka einstaklinga og í flokknum
var hver og einn sólódansari, þarna
voru einstaklingar með mikla útgeisl-
un, bæði á sviði og utan þess. Maður
gat þurft að olnboga sig áffam og nýir
dansarar þurftu að hafa mikið fyrir að
falla ekki í skuggann á sýningum.
Þetta var jafhframt það jákvæðasta við
flokkinn því að í listdansi eru sumir
einungis góðir stúdíódansarar en aðrir
hafa útgeislun á sviði. Það er eigin-
leiki sem ekki er hægt að kenna.
Fyrir vikið varð þetta harðari heim-
ur en maður átti að venjast hér heima.
Ég lærði ýmislegt á því líka. Ég starf-
aði í Þýskalandi í alls átta ár og dansa
þár enn sem gestadansari.
Bakgrunnur verksins La Cabina 26,
sem er annað verkanna sem við sýn-
um núna tengist sögu Tanz- Forum.
Árið 1994 átti að spara í óperunni í
Köln en þá gerist það alltaf fyrst að
dansflokkunum er hent út. Jochen
fékk því reisupassann og undir þeim
kringumstæðum samdi hann þetta
verk á þremur vikum. Það lýsir
kannski best þeim átökum sem hafa
verið innra með honum og þeirri von
sem samt bærðist undir niðri.
Tanz-Forum var úthýst úr ópemnni
en flokkurinn lifði af hremmingamar
og starfar enn, nú sem hlutafélag á
fijálsum markaði. Jochen er hinsvegar
að fara að taka við fjörutíu manna
danshópi í Hannover sem er einn af
stærsm dansflokkum Þýskalands.
Það var mikil reynsla og upplifun
að vera í hringiðunni í Evrópu. Það er
mikilvægt fyrir dansara að sjá aðrar
sýningar og fylgjast með því sem ver-
ið er að gera. En að taka þátt í sýning-
um gefur bestu reynsluna. Það eru
blendnar tilfinningar og kannski við-
brigði að koma aftur í þetta smáa
þjóðfélag. Ég var með fjölskylduna
hjá mér í Þýskalandi, maðurinn minn,
Guðjón Petersen leikstjóri kom og fór
en sonur okkar var hjá mér allan tím-
ann. En það hefur ekki svo mikið að
segja hvar maður starfar ef maður nýt-
ur þess sem maður er að gera og getur
haft eitthvað að segja.“
Hvað er á döfinni hjá dans-
flokknum eftir þessa sýn-
ingu7
,J>að er ýmislegt spennandi í gangi
og ég er í viðræðum við þó nokkurra
einstaklinga en þar má nefna Ed Wub-
be stjórnanda Scapino ballettsins í
Rotterdam en hann leikstýrði sýning-
unni Stöðugir ferðalangar árið 1986
en hún hlaut þá menningarverðlaun
DV. Eins hefiir okkur verið boðið til
Helsinki í apríl og til Rika í Lettlandi.
Það eru hjá okkur Ijórir erlendir dans-
arar núna en þeir voru hér við æfingar
í desember og eru komnir aftur."
Nú hefur stundum verið
kvartað yfir stöðnun hjá
dansflokknum. Er nægileg
endumýjun núna7
„Um jólin komu til okkar íslenskar
stelpur sem hafa farið erlendis í list-
dansnám. Það væri bæði spennandi og
gaman að ná í skottið á þeim og gæti
gerst fljótlega. Það er þó alltaf skortur
á strákum en það er hægt að efla
áhugann hjá þeim líka. ímynd flokks-
ins hefur ekki höfðað til karlkynsins í
gegnum tíðina, í dag er þó hægt að
efla karlímyndina í dansi. Þeir þurfa
ekki alltaf að leika prinsa í hvítum
sokkabuxum. En þetta breytist þó ekki
yfir nótt. Við þuríum tíma.“
Eru margir íslenskir dansarar
starfandi erlendis í dag7
„Nei, ég held að það séu ekki nægi-
lega margir íslenskir dansarar starf-
andi erlendis og það fer lítið fyrir
þeim. Ef þessir örfáu einstaklingar
væru íþróttamenn, væri annað uppá
teningnum. íþróttamenn mega ekki fá
flensu án þess að það komi í blöðun-
um. Ég var síðast í haust að dansa er-
lendis og mun halda því eitthvað
áfram þegar færi gefst, það má líka
nefha Jóhannes Pálsson sem starfaði í
Kóreu en er fluttur til Bandaríkjanna
þar sem hann er við nám, Þóra Guð-
jónsen starfaði erlendis en stundar nú
nám. Nadia Banine starfar með litlum
dansflokki í Bretlandi. Eva Hallbæk
hefur starfað í Hamborg en hún er
meira á söngleikjalínunni og starfar
sem stendur í Las Vegas. Sveinbjörg
Alexanders starfaði lengi hjá Jochen
en er nú farin að kenna í Bandaríkjun-
um. Það má einnig nefna, Auði
Bjarnadóttur, María Gísladóttur og
Unni Guðjóns sem hafa allar starfað
eriendis en eru hættar og örfáir aðrir
eru ótaldir.
Ég hugsa að yfir heildina litið hafi
íslenskir dansarar ekki reynt mikið
fyrir sér erlendis. Ég segi sem betur
fer. Það er af hinu góða að þeir fái
aukna reynslu og menntun en við
megum ekki við að missa þá alveg úr
landi, það er af hinu vonda fyrir dans-
flokkinn. En við þurfum fleiri samn-
inga hér heima til að þróa flokkinn.
Listdansarar fara ekki strax upp á svið
að loknu námi, það þarf að aðlaga þá
og gera þetta smátt og smátt," segir
Katrín að lokum.