Alþýðublaðið - 12.03.1997, Síða 4

4
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
MIÐVIKUDAGUR 12. MARS 1997
■ Pamela Beryl Harriman, sendiherra Bandaríkjanna í Frakklandi, lést fyrir nokkrum vikum. Hún liföi viðbu
/
Aþeim tíma er Pamela
Beryl þótti hvað stór-
tækust í karlamálum lét
blaðamaðurinn og orð-
hákurinn William Paley hafa eftir
sér að þar færi „mesta yfirstéttar-
hóra aldarinnar”. Aratugum síðar
sagði Bill Clinton hana vera í hópi
óvenjulegustu og hæfileikaríkustu
kvenna sem hann hefði kynnst.
Stjúpdóttir Pamelu sá ekki ástæðu
til að taka undir þau orð heldur líkti
henni við djöful í mannsmynd.
Ein Kennedy systr-
anna lýsti henni sem
feitri, heimskri og lít-
illi „smjörbollu”.
Pamela Beryl Digby Churchill
Hayward Harriman lifði ævintýra-
ríku lífi sem einkenndist af mark-
vissri leit að ást, peningum og
völdum. Þetta var leit sem bar ríku-
legan ávöxt og ævihlaup hennar er
því draumaefni ævisagnaritara sem
nú eru vísast búnir að setja sig í
stellingar.
Pamela, sem við fæðingu árið
1920 bar ættamafnið Digby, var af
breskum aðalsættum og ólst upp í
Dorset, á fimmtíu herbergja ættar-
óðali þar sem hún hafði þjóna á
hverjum fingri. Pamela þótti ekki
áberandi vel gefin og ein Kennedy
systranna lýsti henni sem feitri,
heimskri og lítilli „smjörbollu”. En
það sem hana skorti í greind bætti
hún upp með viljastyrk og metnaði.
Þegar hún var orðin gjafvaxta, og
tekin að stunda samkvæmislífið
eins og sannri yfirstéttarstúlku
sæmir, trúði hún vinkonum sínum
fyrir því að hún ætlaði sér aldrei að
fara á stefnumót með öðrum karl-
mönnum en þeim sem væru hertog-
ar og milljónamæringar. Þetta var
heit sem hún átti ekki eftir að svíkja
oft um ævina.
Ung átti hún í ástarævintýrum
með heldur vafasömum aðals-
mönnum en rataði ekki í brúðar-
sæng. Nítján ára gömul hitti hún
Randolph Churchill, einkason
Winston Churchill, og sá fundur
leiddi til rækilegra umskipta.
Forsætisráðherrann breski bjó
ekki við bamalán, eins og hann var
fyrstur manna til að viðurkenna. Af
fjórum bömum hans var það ein-
ungis yngsta dóttirin sem bjó við
sæmilega hamingju. Elsta dóttirin
framdi sjálfsmorð, sú næstelsta átti
við alvarleg drykkjuvandamál að
stríða og einkasonurinn var ólækn-
andi fjárhættuspilari og auk þess
drykkfelldur og kvensamur auðnu-
leysingi.
Pamela sagði sjálf að fyrsti fund-
ur þeirra Randolphs hefði verið ást
við fyrstu sýn og hann bað hennar
eftir fyrsta stefnumótið. Ular tungur
sögðu reyndar að hann hefði slflct
fyrir vana og sjö ungar meyjar
hefðu hafnað honum áður en sú átt-
unda sagði já. Þau giftust eftir
þriggja vikna kynni og innan árs
hafði Pamela fædd soninn Winston,
en sælan var þá orðin úti.
Nógu gamall til aö
geta veriö faöir henn-
ar, og auk þess giftur.
Randolph barðist á vígstöðvun-
um meðan Pamela skemmti sér
óspart með elskhuga sínum,
Averell Harriman, diplómat og
nánum vini Roosevelts. Hann var
tæplega fimmtugur, nógu gamall til
að geta verið faðir hennar, og auk
þess giftur. Þegar til kastanna kom
vildi hann ekki stefna pólitískum
frama sínum í voða með hjóna-
skilnaði og kvaddi ástkonu sína til
að gerast sendiherra í Moskvu.
Pamela þerraði tárin og fann sér
nýja ástmenn. Af nógu var að taka
og eins og æðimargar kynsystur
hennar komst hún að því að áhuga-
verðustu karlmennimir voru þegar
giftir. Hún setti það þó ekki fyrir
sig.
Alvarlegasta ástarævintýri henn-
ar á þessum tíma var með Ed Mur-
row, fréttamanni CBS stöðvarinnar,
en hann sleit loks sambandinu til
að rækta samskipti við eiginkonu
sína. Pamela hafði viðkomu á
nokkrum stöðum áður en hún gerð-
ist ástkona ítalska iðnjöfursins Gi-
anni Agnelli, sem yfirgaf hana til
að giftast ítalskri aðalsstúlku sem
hann hafði bamað.
„Ung átti hún í ástarævin-
týrum með heldur
vafasömum aðalsmönnum
en rataði ekki í brúðar-
sæng. Nítján ára gömul
hitti hún Randolph
Churchill, einkason Win-
ston Churchill, og sá fund-
ur leiddi til rækilegra um-
skipta.
Randolph Churchill sneri aftur til
eiginkonu sinnar í stríðslok en þar
urðu engir sérstakir fagnaðarfundir
og þau skildu skömmu síðar.
Pamela fluttist til Parísar með son
þeirra og tók upp ástríðufullt ástar-
samband við Elies de Rotschild
Með fyrsta eiginmanninum, Randolph, hinum duglausa einkasyni Winston Churchill.
Þriðji eiginmaðurinn var Averell Harriman. í sameiningu tókst þeim að
blása nýju lífi í starf bandarískra demókrata.
Alvarlegasta ástarævintýri
hennar á þessum tíma var
með Ed Murrow, frétta-
manni CBS stöðvarinnar,
en hann sleit loks sam-
bandinu til að rækta sam-
skipti við eiginkonu sína.
Pamela hafði viðkomu á
nokkrum stöðum áður en
hún gerðist ástkona ítalska
iðnjöfursins Gianni Agn-
elli, sem yfirgaf hana til
að giftast ítalskri aðals-
stúlku sem hann hafði
barnað.
barón. Sambandið var ekki til að
auka vinsældir Pamelu meðal Par-
ísarbúa, sem tóku eindregna af-
stöðu með eiginkonu barónsins er
þótti afbragð annarra kvenna. Ást-
arsambandið stóð í sex ár en þá batt
baróninn enda á það.
Pamela var nú tæplega fertug og
leið hennar lá til Bandaríkjanna. í
samkvæmi var hún kynnt fyrir eig-
inmanni vinkonu sinnar, hinum
fræga Broadway framleiðanda
Leland Hayward, sem þá var um
sextugt. Þau stungu samstundis af
úr gleðskapnum til að deila saman
sæng. í kjölfarið fylgdi eldheitt ást-
arsamband og Hayward var fús að
gera það sem aðrir elskhugar
Pamelu höfðu tregast við; að skilja
við eiginkonu sína. Hjónabandið
var talið hamingjusamt en á þeim
ellefu árum sem þau voru gift var
ferill Haywards á stöðugri niður-
leið og hann varð áfengissjúkling-
ur.
Vonda stjúpan
Hayward átti böm af fyrra hjóna-
bandi og eitt þeirra, Brooke
Hayward, sagði stjúpu síha hafa
gert allt til að koma í veg fyrir eðli-
leg samskipti hans við bömin:
„Pabbi hélt að hún dýrkaði hann en
Pamela elskaði engan nema sjálfa
sig. Hún var kaldrifjuð og siðlaus-
asta manneskja sem ég hef kynnst -
án votts af mannlegri hlýju.”
Þegar móðir Brooke, leikkonan
Margaret Sullivan sem þjáðist af
þunglyndi, framdi sjálfsmorð, kom
það í hlut Pamelu að tilkynna stjúp-
dóttur sinni látið. „Hún sagði mér
að móðir mín hefði verið sérlega
trufluð kona, sagði mér að hætta að
gráta, taka þessu af æðruleysi og
láta sem ekkert hefði í skorist”.
Hálfu ári síðar framdi systir