Alþýðublaðið - 12.03.1997, Síða 5

MIÐVIKUDAGUR 12. MARS 1997
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
5
ö r I ö
rðaríku lífi og var í stöðugri leit að ást, peningum og völdum

„Enginn veit hvar hún er.
Hann vill ekki segja mér
hvar hún er. Ég hef spurt
hann ótal sinnum. Ég er
að sturlast. Hvað verður
um mig?” spurði hún grát-
andi.
Brooke sjálfsmorð og enn var það
Pamela sem færði henni fréttina.
„Eg ætlast til að þú takir þessu eins
og þroskuð manneskja. Eg vil ekki
sjá nein tár,” tilkynnti hún Brooke.
Hún sneri talinu síðan að þeim fjár-
munum sem systirin hafði látið eft-
ir sig og sagði þá koma í góðar
þarfir.
Innrætið kom að sögn stjúpdótt-
urinnar best í Ijós þegar Hayward
fékk hjartaáfall og var vart hugað
líf. Pamela brast í grát og sagði
stjúpdóttur sinni að hún vissi ekki
hvar erfðaskrána væri að finna.
„Enginn veit hvar hún er. Hann vill
ekki segja mér hvar hún er. Eg hef
spurt hann ótal sinnum. Eg er að
sturlast. Hvað verður um mig?”
spurði hún grátandi.
Ekki léttist geð hennar þegar
erfðaskráin kom í leitimar en eigin-
maðurinn reyndist einungis hafa
ánafnað henni helming eigna sinna.
þangað fæti nema sem eiginkona
hans. Hann giftist henni samstund-
is. Á 90 ára afmæli sínu sagði
hann: „Hamingjusömustu ár lífs
míns hafa verið með Pam.”
Þau hjón unnu af miklum metn-
aði að framgangi Demókrata-
flokksins og voru stofnendur sam-
takanna Demókratar á níunda ára-
tugnum, en hlutverk þeirra samtaka
var að safna fé til flokksins. í því
starfi sínu þóttu þau hjóna hafa
„Ég ætiast til að þú takir
þessu eins og þroskuð
manneskja. Ég vil ekki sjá
nein tár,” tilkynnti hún
Brooke. Hún sneri talinu
síöan að þeim fjármunum
sem systirin hafði iátið
eftir sig og sagði þá koma
í góðar þarfir.
Hún trylltist, stappaði
niður fótunum og
æpti af bræði.
Hálfu ári eftir lát Haywards árið
1971 hitti Pamela, sem nú bjó við
ótraustan fjárhag, fyrrum ástmann
sinn, Harriman. Vondu fréttimar
voru þær að hann var áttræður og
heymarsljór. Góður fréttimar vom
þær að hann var ekkill og vellauð-
ugur. Þau rifjuðu upp gömul kynni
og einn dag þegar Harriman bað
hana að heimsækja sig til Was-
hington sagðist hún ekki stíga
Ég hef aldrei kynnst mann-
eskju sem minnti jafnmik-
ið á ránfugl. Ég hataði
hana svo mikið að það
eina sem mér fannst leitt
við dauða hennar var að
hann var skjótur og hún
þjáðist ekki eins og hún
hafði látið aðra þjást.”
Breski þingmaöurinn Winston Churchill viö minningarathöfn um móöur
sina, ásamt Madeleine Albright utanríkisráöherra Bandaríkjanna.
þó um síðir.
Hún hélt áfram að vinna
Demókrataflokknum gagn, studdi
Clinton dyggilega í forsetakosning-
unum 1992 og safnaði miklum fjár-
munum í kosningasjóði hans.
Árið 1993 launaði Clinton henni
hollustu í sinn garði með því að
skipa hana sendiherra í París. ,,“Ef
Pamela Harriman væri ekki til
hefði þurft að finna hana upp,”
sagði A1 Gore varaforseti þegar
hann setti hana inn í embættið. Hún
þótti sinna embættinu af mikilli
prýði og gæða það hressileika og
glamúr. Stuttu fyrir andlát sitt hafði
hún gefið í skyn að hún væri orðin
þreytt á sviðsljósinu og vildi snúa
heim til 3andaríkjanna.
Þegar fregnir bárust af andláti
hennar féllu mörg hlý orð í hennar
garð. En það var engin hlýja í orð-
um stjúpdóttur hennar þegar blaða-
menn leituðu eftir viðbrögðum
hennar.
“Ég syrgi hana ekki,”
sagði Brooke Hayward. „Hún
var grimmlynd. Ég hef aldrei
kynnst manneskju sem minnti jafn-
mikið á ránfugl. Ég hataði hana svo
mikið að það eina sem mér fannst
leitt við dauða hennar var að hann
var skjótur og hún þjáðist ekki eins
og hún hafði látið aðra þjást.”
Pamela hefði líklega ekki kippt
sér upp við þessa sendingu stjúp-
dótturinnar. Sjálf hafði hún eitt sinn
sagt að hún viidi fremur að illa yrði
skrifað um sig en að sín biðu þau
örlög að falla í gleymsku.
Stjúpdóttirin Brooke um stjúpu
sína: „Ég hataöi hana svo mikiö
aö þaö eina sem mér fannst leitt
viö dauöa hennar var aö hann var
skjótur og hún þjáöist ekki eins og
hún haföi látiö aöra þjást.“
unnið kraftaverk.
Harriman
lést árið
1986, 94
ára og ekkj-
an komst í
nokkum
bobba þegar
böm hans af
fyrsta hjóna-
bandi sökuðu
hana um að hafa
gengið á arf sem
Harriman hafði
ætlað bamabömum
sínum. Sættir náðust
Pamela Harriman.
Hún sagöist fremur
vilja aö illa yröi skrifaö
um sig en aö sín biöu
þau örlög aö falla í
gleymsku.
/