Alþýðublaðið - 25.02.1922, Side 2

ALÞYÐUBLAÐIÐ
s
Fulltrúaráðsfundur
í kvö 1 d kl. 8.
JVEorgnnblaðið
og Ólafur Friðriksson.
í .Morguttblaði" frá 28. jan. s. 1
er nafn Ólafs Friðrikssonar prentað
36 sinnum, er enginn maður nefnd-
ur eins oft í því blaði, og er því
að sjá að blaðinu þyki rrnkits vert
um þennan mann, og munu þeir
ekki fáir, er fengið hafa þá hug-
mynd við að lesa Morgunblaðið,
að hann sé mikill maður. Enda
ber blaðið þess vott, að engan
mann eru svartnaettismenn, er sum
ir ncfna hvítiiða, hræddari við en
Óiaf Friðriksson, og er það varla
röng skoðun bjá þeim, að hann
sé Ijósberi nýs tíma, en óvinur
náttmyrkursstefnunnar, er hugsar
aðeins um hagsmuni fárra einstakl-
inga, en hirðir ekkert um hvernig
fer um líðan múgsins
Þeir meun sem um fram alt
vilja stuðla að velmegun almenn-
ings og nota náttúruöfiin og auð-
lindir lands og lagar; ekkí til að
auðga fáa einstaka menn, heldur
til að veita öllum fullnægjandi
viðurværi, aðbúð og iífsþegindi,
vita nú að Ólafur Friðriksson er
þeirra ötulasti stuðningsmaður,
einn af baráttumönnum nýja tfm-
ans, er Þorsteinn Eriingsson kveð-
ur um á þessa leið:
Þá verða ei smælingjum veðrin
svo hörð
og vistin svo nöpur á fjöllum,
þvf skjói hefir fundið hin húsiausa
hjörð
og hún er þá blíðari móðir vor
t jörð
og blessuð af börnunum ölium.
Að hann er einn af frumherjum
mannkynsins, er sama skáid kveð-
ur um er hann segir:
Og munið að ekki var urðin sú
greið
til áfangans þar sem við stöndum,
því mörgum í förinni fóturinn sveið,
er frumherjar mannkynsins ruddu
þá leið
frá alheims öldum og. löndum.
Að þessu sé svona varið, hefi
eg ekki einasta sannfærst um við
að lesa Alþýðublaðið, heldur miklu
fremur við lestur Morgunblaðsins.
Fátt hefir þroskað hjá mér álit
mitt á jafnaðarstefnunni eins val
og Mo'gunblaðsgreinarnar móti
jafnaðarstefnunni og Ólafi Friðriks
syni, og eg býst við að þessu sé
svona varið með fleiri en mig
Þessar Knur skrifa eg vegna
þess, að fátítt er að vinir fólksins
fái maklegan dóm f lifanda Kfi.
Það er vanalegrs að tómlæti lýðs-
ins láti þeirra .blóð á fjöllunum
klappirnar skola* áður en hann
lærir að meta kosti og starf .fræg-
asta foringjans".
Gamli tfminn og svartnættið á
vanalega svo mikil ítök í hugum
mannt, .að eftir á koma ósvinn-
um góð ráð f hug*. Ög þeir, sem
kosta kapps um að breiða fyrir
skfmuna, koma sér þvf miður oft
betur við f nútfðinni, en það sann-
ast jafnan á ungum hugsjónastefet-
um, er miða til framsóknar og
umbóta, .að aftur mun þar verða
haldið af stað uns brautin er brot-
in til enda“. I. G.
Sámspil!
Á bæjarstjórnarfundi, sem haldin
v&r hér f Hafnatfirðí sl. þriðjud.
21. þ. m,, voru aiþýðufulltrúarnir
beittir sömu tökum, sem alþýðu-
ful.trúarnir ( Reykjayfk, þegar kosn-
ingar í hinar ýmsu nefndir fóru
fram — þeim tökum, sem ódreng
skapurinn einn getur verið þektur
fyrir að beita. Það var á öllu hægt
að sjá það, að auðvaids .klikkan*
notaði sér það, að alþýðufulitrú-
arnir voru f minni hluta, enda kom
það svo berlega í ljós við upp
leslur seðlanua, þegar um hinar
ábyrgðarmeiri nefndarkosningar var
að ræða, að slikt gat ekki ein
ungis hneykslað alþýðufiokksmenn,
’heldur alla hreiuskilna andatæðinga
þeirra.
Svo áberandi voru samtök þeirra,
að þegar verið var að kjósa f 2
eða 3 hinar stærri nefndir, þá
komu nöfn þeirra manna, sem
stóðu á seðluuum f svo nákvæm-
lega samstiltum röðum og miðarnir
tilsvarandi tölu þeirra manna, sem
voru andvígir alþýðufulltrúunum,
að það leit svo út, sem þeir góðu
herrar hefðu verið búnir með fyrir-
vara að koma sér saman um, að
beita þessu lúalagi við nefndar
kosningarnar, því ekki hafa þeir
að jafnaði verið svo samstiltir í
skoðunum, ónei, reynslan hefir
sýnt hið gagnstæða. —
öðru máii var að gegna með
þær nefndir, sem útheimta lítinn
starfa; f þær var alþýðufulltrúun-
um otað óspart, enda var einn
andstæðiðga fulltrúinn svo hrein-
skilinn, að hann ssgði eitthvað á
þá leið, sð það væri ekki mikið
á móti því, að sitja í þeim nefnd-
um, sem sjaldan eða jafnvel aldreí
þyrfti að halda fund í, en sjálfur
hefir hann vænti eg notað at-
kvæðisrétt sinn með því, að kjósa
sjáifen sig f hinar umfangsmeirí
nefndir; — já þetta kallar maður
nú fórnfýsil —
Ánnars ættu þeir góðu fulltrúar
að atkuga það við næstu nefndar
kosningar í bæjarstjórn, að láta
ekki nöfnin á miðunum vera eins
samstilt, — sem sfðast — þvf þaft
var eins og miðagreyin — þ e a. s.
f suraum nefndarkosningunum —
væru ailir skriíaðir af einum og
sama manni eða mótaðir f sömu
vélinni með nöfnin í sömu röð.
Þeir fletta — að eg kalla — hrtin-
lega ofan af ódreng sfnum með
samspili sínu á þessum umrædda
fundi, og ekki verður heldur —
að eg hygg — þessi samvinna
þeirra tii þess, að festa þá í full-
trúasætunum í framtíðinni.
Fundurinn var óvenjulega vei
sóttur og mun margur — og það
jafnvel af andstæðingum jafnaðar-
manna — hafa fengið nóg af sam-
vinnu sumra bæjarfuiltrúanna, því
svo var hún áberandi.
Að endingu vil eg leyfa mér,
að benda hinurn háttv. fulltrúum
á, að um leið og þeir bola sér
fult eins hæfum mönnum frá hin-
um ábyrgðarmeiri nefndarstörfum..
— jafn ódrengilega*og þarna var
gert — tapa þeir eðlilega allri
virðingu og trausti, sem nýtlr
borgarar hafa borið til þeirra,
með þvf að kjósa þá, þvf xSdr
grefur gr'óf þött grafi."
Hafkfirðingtur.