Alþýðublaðið - 23.04.1997, Blaðsíða 7
MIÐVIKUDAGUR 23. APRÍL 1997
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
7
mennin
■ Yngstu leikararnir í Fiðlaranum á þakinu
Ef þetta væri ekki svona gaman
- segja Álfrún Helga Örnólfsdóttir og Aníta Briem. „Þá stæðum við ekki í þessu.“
_
Þær Álfrún Helga Örnólfsdóttir og Aníta Briem hafa ólíkar
hugmyndir um framtíðina, önnur er súperkona en hin ætlar
að verða sálfræðingur.
Yngstu þáttakendumir í Fiðlaran-
um á þakinu, sem Þjóðleikhúsið sýn-
ir um þessar mundir em ekki ný-
græðlingar á leiksviði, þrátt fyrir ald-
urinn. Þær Álfrún Helga Ömólfsdótt-
ir 16 ára og Aníta Briem 14 ára, hafa
tekið þátt í mörgum leiksýningum en
Álfrún fór auk þess með eitt aðal-
hlutverkið í Kvikmyndinni, Svo á
jörðu sem á himni, þegar hún var að-
eins tíu ára gömul. Þegar þær eru
spurðar hvort þær hafi þessa al-
ræmdu leiklistarbakteríu stendur
ekki á svari:
“Við emm dottnar í þetta, það er
hætt við því,“ segir Aníta hlæjandi og
Álfrún sýnu alvarlegri segist halda
að hún sé með þessa umræddu bakt-
eríu.
“Það er svo margt sem langar til að
gera,“ segir Álfrún þegar talið berst
að því hvort hún ætli að verða leik-
kona þegar hún verður stór. „Það
kemur auðvitað til greina að læra
leiklist. Ég ætlaði alltaf að verða
leikkona þegar ég var lítil, en ég á
mömmu í leikhúsinu. Þetta er þó ekki
bara leikur heldur mikil vinna og
álag. Þetta er þó ekki síður gaman
fyrir það, en augu mín hafa opnast
fyrir öðra. Ég er í ballett og draumur-
inn núna er að verða dansari. Eða
kannski ég fari bara í háskóla."
“Mér finnst sálfræðin svo heill-
andi, hún er svo öðmvísi og mikið á
andlega sviðinu," segir Aníta.
Ertu kannski hjá sálfrœðingi?
“Ég ætti bara að drífa mig - í
starfskynningu. Nei, í alvöru það
væri gaman að þreifa fyrir sér. Fram-
tíðarplönin eru að fara til Ítalíu og
meika það. Ef ég kem heim skítblönk
fer ég bara í sálfræði til að jafna
mig.“
Vinsælar fyrir vikið
En eru hinir krakkarnir ískólanutn
ekki öfundsjúk að þið fáið að vera í
leikhúsinu innan um alla sœtu strák-
ana?
“Það var meiri öfund þegar ég var
að byrja, eða hún var einhvem veg-
inn sýnilegri," segir Álfrún.
“Þau létu það meira í ljós,“ segir
Aníta. „Þetta er allt í gríni núna. Þau
segja kannski: „Þú færð frí í skólan-
um og færð meira að segja borgað
fyrir það.“
Verðið þið ekki hara vinsœlar fyrir
vikið?
“Jú, jú,“ segir Álfrún. „Nú eru þau
bara spennt að sjá sýningamar."
En hvað með leikfélögin í skólun-
um. Takið þið þátt íþeim?
“Ég var með þegar ég var lítil,"
Hvaða leikarar eru
skemmtilegastir?
“Það má ekki gera upp á mil!i,“
segir Álfrún.
En hvaða strákar eru sætastir?
“Það má ekki segja þá verða hinir
svo fúlir," segir Aníta.
Eru þeir algerar prímadonnur?
“Já,“ segir Álfrún. „Þeir halda líka
allir að við séum hræðilega skotnar í
þeim.“
Alfrun Helga
Örnólfsdóttir og
Aníta Briem.
**'*»«* ■; r-v >|| ^ ^ •-ugkmmm
segir Aníta. „Þá
lét kennslukonan
mig í öll aðalhlut-
verkin.“
“Nú hefur mað-
ur engan tíma,“ segir Álfrún.
“Leika, borða, sofa, það er það
sem lífið snýst um,“ segir Aníta.
“Ég geri nú meira en það,“ segir
Álfrún.
“Þú ert súperkona. Ballett sex
sinnutn í viku, píanó, leikhúsið og
skólinn. Hvernig hefurðu tíma til
þessa alls. Ég dett niður
dauð á milli,“ segir
Aníta.
“Nú hvemig ferðu
að því,“ segir Álf-
rún. „Ég verð bara
að skipuleggja
tímann vel.“
Hún bætir við
að ef þetta væri
ekki svona
gaman þá stæði
hún ekki því
þessu."
“Já, ef þetta væri ekki
svona gaman myndi ég
ekki nenna þessu,“ segir
Aníta. „En þegar maður lítur
til baka yfir æfingamar sér
maður bara það skemmti-
lega.“
Nú já, voruð þið skammað-
r?
“Nei, nei, en það þýðir ekki
að láta eins og fífl á æfing-
um. Við þurfum að haga
okkur alveg eins og fullorð-
ið fólk.“
Ekki ég á svið-
inu
En eigið þið enga
kœrasta?
“Nei, ég hef ekki tíma til
þess,“ segir Álfrún. ,3n
ég væri alveg til í að
hafa fleiri tíma í sólar-
hringnum.“
Jú, jú, maður verður
að troða því inn á
rnilli," segir Aníta.
„Eftir að æfinga-
tímanum lauk er
ég aftur farin að
einbeita mér að
náminu og
kærastanum.
En leikritið, hvernig var að vera
með f þessu verki?
“Þetta er flott stykki,“ segir Aníta.
„Svona Brodway söngleikur.“
“Með alvarlegum tóni,“ segir Álf-
rún. „Það er þessi kaldhæðni í gegn-
um allt verkið, jafnvel á dramatísk-
ustu stundum sem gerir það svo
skemmtilegt."
“Það er allt til alls, grín og djúp al-
vara, fyrir utan sönginn og tónlistina,
en við þurfum að syngja og dansa í
sýningunni" bætir Aníta við. „Þetta
em líka dansar sem era ólíkir öllu
öðru sem ég hef séð. En það erfiðasta
er að setja sig í spor persónanna, þeg-
ar ég kem á sviðið er ég ekki ég held-
ur einhver allt önnur. Einhver stelpa í
allt öðram heimi.“
“Það er líka það skemmtilegasta.
Þetta er allt annar heimur, við kynn-
umst lífi og hugsunarhætti Gyðinga,
og þessi sýning hefur kennt mér
mjög rnikið sem ég hafði ekki hug-
mynd um áður," segir Álfrún.
Algerar prímadonnur
En hvaða leikarar eru skemmtileg-
astir?
“Það má ekki gera upp á milli,“
segir Álfrún.
En hvaða strákar eru sœtastir?
“Það má ekki segja þá verða hinir
svo fúlir,“ segir Aníta.
Eru þeir algerar prtmadonnur?
“Já,“ segir Álfrún. „Þeir halda líka
allir að við séum hræðilega skotnar í
þeim.“
Eru þeir svona montnir?
“Nei, þeir eru ekki montnir,“ segir
Aníta. „Sýningin gengi ekki upp ef
það væru allir montnir. Það eru helst
við sem eram montnar í kringum
strákana."
Á sýningin eftir að ganga lengi?
Það kom til mín rnaður eftir sýn-
inguna og sagði: „Ég hef ekki gaman
af söngleikjum en á þessum var ég
eins og fimm ára krakki. Þelta var
frábær sýning." Það era svona við-
brögð sem gefa þessu gildi,“ segir
Aníta.
“Já,“ segir Álfrún. „Ég yrði ekki
hissa á því þó þessi sýning eigi eftir
að ganga lengi.“