Alþýðublaðið - 29.04.1997, Blaðsíða 4

4
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
ÞRIÐJUDAGUR 29. APRÍL 1997
kosningar
■ Kosningarnar í Bretlandi fara fram á baráttudegi verkalýðsins fyrsta maí. Eru úrslitin ráðin?
Orvænting einkennir
Össur Skarphéðinsson skoðar stöðuna í breskum stjórnmálum, en fjölmiðlar þar í landi eru þegar búnir að lýsa Verkamannflokkinn sigurvegara
Mjög mikil harka hefur hlaupið í
bresku kosningamar síðustu daga. Inn-
an íhaldsflokksins er tekið að gæta ör-
væntingar, þó heimildum nálægt for-
ystu flokksins beri saman um, að John
Major virðist enn trúa því einlæglega
að hann muni að lokum bera sigurorð
af Verkamannaflokknum. Herstjórum
Tony Blairs, formanns Verkamanna-
flokksins, hefur tekist að ráða gangi
kosningabaráttunnar, en þeir vinna eft-
ir fyrirframgerðri áróðursáætlun, sem
hefur vægast sagt, heppnast frábær-
lega. Fyrirmynd hennar er sótt í smiðju
helstu áróðursmeistara Bill Clint-
on.Þetta hefur gert það að verkum, að
íhaldsflokkurinn er í stöðugri vöm,
Síðasta dæmi um velheppnað áróðurs-
bragð, sem var löngu ákveðið sam-
kvæmt áætluninni, vom ásakanir Tony
Blair á föstudag og laugardag um að
íhaldsmenn hyggðust afnema ellilíf-
eyri, héldu þeir völdum. Liðsforingjar
John Majors vissu fyrir löngu, að von
var á slíkum ásökunum, en tókst ekki
að svara þeim með sannfærandi hætti.
John Major hefur eigi að síður unn-
ið sér virðingu margra, ekki aðeins fyr-
ir heiðarleika sem enginn dregur í efa,
heldur einnig með elju sinni og þol-
gæði í baráttu, sem flestir fjölmiðlar í
Bretlandi hafa um langt skeið talið al-
gerlega vonlausa fyrir íhaldsflokkinn.
John Major er í sérlega erfxðri stöðu,
því fyrir utan andstæðinga í Verka-
mannaflokknum á hann í stöðugu
höggi við eigin flokksmenn. Óvildar-
menn hans innan flokksins láta sér
ekki lengur nægja að vinna gegn hon-
um í kyrrþey, heldur koma í vaxandi
mæli með opinbera gagmýni á hann.
Síðasta dæmið er af Edwinu Currie, en
hún sagði í grein um helgina að Verka-
mannaflokkurinn myndi að minnsta
kosti ná hundrað þingmanna meiri-
Staðgreiðsla 1997
Staðgreiðsluhlutfall breytist 1. maí
Skatthlutfall staðgreiðslu
1. maí -31. desember er 40,88%
mmmtmmmKmmmuammimmmmmBmmmmmmanmmammaammmamHKmammmHmmmmamBammammmmaa
Skatthlutfall í staðgreiðslu fyrir tímabilið 1. maí til 31. desember 1997
verður 40,88%. Skatthlutfall barna, þ.e. þeirra sem fædd eru 1982 eða
síðar, breytist ekki og verður 6% af tekjum umfram frítekjumark, sem
er 77.940 kr. á ári.
Sjómannaafsláttur
(■MMMMHlipnMaMHMBHMMMMMHM
Sjómannaafsláttur breytist og verður 671 kr. á dag frá og með 1. maí.
Persónuafsláttur á mánuði frá 1. maí er 23.901 kr.
wmBmmrmmnsaammmmBRmmmmBmBmfflmfflmmfiiæiSBm&BmffflBætítoemBams&iæmsmmaœBmmsmm&mKamæammæwæmmimsvæmsmmmrfmssiasmæsit&i&iaifmmæmíaai&sæai
Fjárhæð persónuafsláttar ársins 1997 er kr. 286.812 eða kr. 23.901 á mánuði.
Við ákvörðun staðgreiðslu opinberra gjalda frá og með 1. maí 1997 skal því
draga persónuafslátt frá reiknuðum skatti sem hér segir:
• Ef launatímabil er einn mánuður.......... 23.901 kr.
• Ef launatímabil er hálfur mánuður........ 11.951 kr.
• Ef launatímabil erfjórtán dagar ......... 11.001 kr.
• Ef launatímabil er ein vika ............. 5.501 kr.
• Ef launatímabil er annað en að framan greinir skal ákvarða
persónuafslátt launatímabilsins þannig:
Kr',286-812 x dagafjöldi launatímabilsins
365
/
RSK
RIKISSKATTSTJORI
“Harkan endurspeglast
í óþvegnu orðavali, þar
sem jafnvel hinn orðvari
John Major hefur gripið
til þess ráðs að ásaka
Tony Blair um tilraun til
að Ijúga sig til valda.“
hluta, og kvaðst sjálf þurfa kraftaverk
til að halda sæti sínu í Derbyshire
South. Hún gagnrýndi vinnubrögðin í
kosningunum og rakti ófarir flokksins
til tvílræðis forsætisráðherrans.
Undir lok helgarinnar, þegar fjórar
nýjar skoðanakannanir höfðu sýnt fram
á 15-25 prósenta forskot Verkamanna-
flokksins, var það samdóma álit flestra
breskra fjölmiðla, að næsti forsætisráð-
herra Bretlands verði sonur fyrrverandi
þingframbjóðanda íhaldsmanna, lög-
fræðingurinn Anthony Charles Lynt-
on Blair. Heitasta parið í stjómmálum
heimsins á næstu áram verða því lík-
lega skoðanabræðumir Lynton og
Clinton.
Forskot á öllum sviðum
John Major heldur þó enn í vonina
um sigur á síðustu stundu. Hann vísar
æ oftar til niðurstöðu síðustu þingkosn-
inga, en þá var Verkamannaflokki Neil
Kinnock spáð sigri fram á síðasta dag í
flestum könnunum. Ihaldsmenn náðu
eigi að síður naumum meirihluta. Að-
stæður eru þó gerólíkar í dag.
Þrátt fyrir betra gengi Verkamanna-
flokksins í könnunum á þeim tíma
sýndu þær til dæmis að bresk alþýða
taldi John Major töluvert betri kost
sem forsætisráðherra heldur en þáver-
andi formann Verkamannaflokksins,
Neil Kinnock. Þessu er allt öðru vísi
farið í dag. Tony Blair hefur með æsku
sinni og friskleika á ytra borði, ásamt
umfangsmiklum breytingum sem hann
hefur barið í gegn í Verkamanna-
flokknum, náð að sannfæra bresku
þjóðina um að hann sé mun vænlegra
forsætisráðherraefni heldur en John
Major.
Jafnan ræður líka buddan miklu um
afstöðu Breta, og þrátt fyrir að Verka-
maxmaflokkurinn nyti meirihluta í
flestum könnunum fyrir kosningamar
árið 1991, töldu flestir að Major og
íhaldsmenn væru líklegri til að halda
niðri sköttum. En það skiptir jafnan
miklu um úrslit kosninga í Bretlandi.
Núna sýna hinsvegar allar kannanir, að
breska þjóðin treystir Blair og Verka-
mannaflokknum mun betur en íhalds-
mönnum í skattamálum. Það á raunar
við um öll meiriháttar mál. Gildir þá
einu hvort um er að ræða að tryggja
lága skatta, málefni skóla og menntun-
ar, löggæslu, svo ekki sé minnst á Evr-
ópusambandið, og mögulega aðild
Breta að hinni sameiginlegu Evrópu-
mynt. En deilur um afstöðuna til Evr-
ópu hafa verið áberandi í kosningabar-
áttunni. Þær hafa leitt til harðvítugra
deilna innan íhaldsflokksins sem hafa
bókstaflega tætt hann sundur.
Varðandi Evrópu og afstöðu Breta til
hennar hefur tvílræði John Majors birst