Alþýðublaðið - 08.05.1997, Page 5

FiMMTUDAGUR 8. MAÍ1997
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
5
ip í róna?
.andsbókasafninu og rýnir í gömul sendibréf og aðrar
Hún var svo einlæg í
sinni hugsjón að hún
brá sér oft út á götur
borgarinnar til að tala
um fyrir mönnum og
hjálpa þeim. í slíku
skyni brá hún yfir sig
sjali og fór ásamt vin-
konu sinni, Ingveldi
Ólafsdóttur úr Hvfta-
bands hreyfingunni, í
illræmdustu búllu bæj-
arins sem var kölluð
Svínastían, því að
þangað fóru dónarnir
og stunda sína iðju.
Og þarna stóðu þær
meðal þeirra og
reyndu að snúa þeim
til betri vegar. Það er
síðan spurningin
hvenær dónar breyt-
ast í róna.
þitt trúnni í meira mœli?
“Þegar ég var á leiklistarskóla úti í
Bretlandi var þar samtíma mér stelpa
sem bar af öllum hvað snerti hæfi-
leika, útlit og útgeislun, við urðum
vinkonur en þegar líða tók á námið
frelsaðist hún og hætti. Ég heimsótti
hana og dvaldi hjá henni og það má
segja að það hafi verið mín fyrstu
kynni af lifandi trú og hún hefur fylgt
mér síðan.
Ég missti mömmu mína þegar ég
var lítið bam og átti alla bemskuna
mjög bágt vegna þess, fólk reyndi að
hjálpa mér til að komast yfir missinn
en ég gat ekki þegið það.
Þegar ég var hálfþrítug ákvað ég
að taka foreldralaust bam og hjálpa
því eins og mér fannst að aðrir hefðu
ekki getað hjálpað mér þegar ég
þurfti þess með. Þessi litla stúlka
Helga, var af Silungapolli sem þá var
heimili fyrir munaðarleysingja og
böm ógæfufólks og áfengissjúklinga.
í stað þess að hjálpa henni eins og
ég vildi, varð hennar vanlíðan til að
draga mig niður og meðan hún stóð
við varð ég aftur hjálparvana barn og
grét með henni þegar hún átti bágt.
Þetta gekk svo langt að á endanum
var ákveðið að hún færi frá mér og til
annarra hjóna, yndislegs fólks sem
ekki gat átt bam. Þetta varð mér mik-
ið áfall, að hafa bmgðist bami, sem
auk þess að þurfa á mér að halda var
eins og bamið í sjálfri mér. Kvöldið
áður en hún átti að fara frá mér bað
ég Guð um að hjálpa mér. Þá var eins
V Í ð t Q I
og hugur minn opnaðist og ég gat
sofnað eins og ekkert hefði í skorist.
Daginn eftir gat ég kvatt hana og lif-
að áfram sátt við að þetta hefði verið
okkur báðum fyrir bestu.
Líf mitt hefur verið eins og jarð-
lög, Þegar ég fletti þeim sundur og
skoða sýnir hvert og eitt lag mér nýj-
ar hliðar á Guði. Guð slær og hann
reisir við, Guð særir og græðir, það
kennir Biblían og það hef ég fengið
að læra eins og aðrir.“
Ekki að flýta sér á
samkomu
En Ólafía helgaði líf sitt trúnni
þegar hún komst á miðjan aldur?
“Ég held að Ólafía hafi haft hina
lifandi trú frá því að hún var mjög
ung að aldri,“ segir Guðrún. „Hún
var ekki gömul þegar hún féll á kné
og ákallaði Guð í heimatrúboðinu
sem nú nefnist KFUM, seinna varð
hún einn af stofnendum KFUK.
Hún varð hinsvegar fyrir opinber-
un í Bandaríkjunum hálffimmtug að
aldri, sem leiddi til þess að hún gaf
alla skartgripi sína, og tók að starfa
meðal drykkjusjúklinga, fanga og
vændiskvenna í Noregi. Meðal ann-
ars þá gaf hún forláta gullúr sem
Hvítabandskonur í Bandaríkjunum
höfðu gefið henni. Einhver hafði þá á
orði að hún myndi nú þurfa á úrinu
að halda í svona starfi. Hún sagði þá,
ef ég er að hjálpa einhverjum í djúpu
vonleysi og er með svona úr á hend-
inni þá mun manneskjunni ekki finn-
ast hún vera jöfn mér. Hún tók svo
niðurdýfingaskím úti í Noregi en eft-
ir hana hafði hún þó að orði að hún
myndi svo sem ekki flýta sér yfir
götu til að sækja samkomu hjá
babtistum."
En þú hefur aldrei gengið til liðs
við neina söfnuði utan þjóðkirkjunn-
ar?
“Ég hef aldrei fengið köllun til að
tilheyra einum söfnuði fremur en
öðrum en ég á vini í yndislegum
söfnuðum eins og Hjálpræðishemum
og Hvítasunnusöfnuðinum en hann
fékk mig til að skrifa jólaleikrit og
Vegurinn fékk mig til að skrifa
páskaleikrit. Ég tilheyri Þjóðkirkj-
unni og margir prestar hennar em
miklir trúmenn en stofnunin sjálf er
svo mikið bákn, steinsteypa og ákaf-
lega þung í vöfum. Þegar til dæmis
ég kem askvaðandi og vil stofna leik-
hús í kirkjunni, verða þeir hræddir.
Guð hefur ekki gefið okkur neina
uppskrift af presti og kór. Sýningin
mín um Kaj Munk hefði aldrei kom-
ist upp nema ég hefði átt samúð og
skilning prestanna í Hallgrímskirkju
og það er KFUM og K sem að gerir
mér kleift að vinna að verkinu um
Ólafíu.“
En hver er arfur Ólafíu meðal trú-
arfólks, hver hefur orðið til að bera
kyndilinn áfram og starfa meðal
fólksins?
“Ég veit ekki hvort það er nokkur
eins og hún. Það er heldur ekki auð-
velt að starfa meðal fólksins á Is-
landi. Ólafía gerði það áður en hún
fluttist til Noregs og margar konur úr
Hvítabandshreyfingunni. En það var
líka vegna þess að hreyfingin gerði
þeim það fjárhagslega kleift. Kirkjan
hefur þagað um Ólafíu enda var hún
óspör á gagnrýni í garð presta og
ekki jafn hrifinn af öllum kirkjunnar
mönnurn," segir Guðrún. „Um föður
sinn sagði hún eitthvað á þá leið að
hann hafi verið einn af þeim guðs-
mönnum sem fengu köllun sína frá
mönnunum en ekki frá Guði. Hún fór
sínar eigin leiðir í því eins og öðru.“
Við höfum hana
En að lokunt hvað tneð biskupsefn-
ið, þar er kona sem hefur verið
“Líf mitt hefur verið eins og jarðlög,"
segir Guðrún Ásmundsdóttir leik-
kona. „Þegar ég fietti þeim sundur
og skoða sýnir hvert og eitt lag mér
nýjar hliðar á Guði. Guð slær og
hann reisir við, Guð særir og græðir,
það kennir Biblían og það hef ég
fengið að læra eins og aðrir.“
óhrœdd við að fara sínar eigin leið-
ir?
“Ég kynntist Auði Eir þegar hún
var að læra tii prests, hún bankaði
uppá hjá mér með lopavettlinga á
höndunum, send af presti sem ég
hafði leitað til en hann taldi hana vel
til þess fallna að fræða mig nánar um
trúmál. Með okkur tókst síðan vin-
átta sem hefur haldist allar götur síð-
an.“
Styðurðu hana í framboðinu til
biskups?
Við höfum Auði hér á þessari
stundu. Já, mér finnst að hún ætti að
verða næsti biskup. Ég held að það
ættu að verða kynjaskipti í forystu
kirkjunnar á hverri öld.
Ég fylgdi Auði alltaf að máli í
prestkosningum og ég man
sérstaklega að ein kona kom að máli
við mig og sagði: „Hún heldur góðar
ræður en ekki gæti ég hugsað mér að
láta konu jarða mig.“
Um eitt erum við Auður þó ósam-
mála. Ég hef aldrei látið heillast af
kvennaguðfræði. Það er mín skoðun
að karlar og konur eigi að ganga
saman og bæta hvert annað upp.
Jesúsi þótti jafn vænt um bæði kynin,
og hann sýndi konum ákaflega mikla
virðingu. Lengsta vitsmunalega sam-
talið sem Biblían segir frá er samtal
hans við konuna við brunninn. En
Auður er fyrst og fremst að sækjast
eftir embætti biskups sein prestur og
hún á þangað fullt erindi, ég hef eng-
ar áhyggjur af því að kvennaguð-
fræðin verði neitt áherslumál."