Alþýðublaðið - 05.06.1997, Blaðsíða 5

FIMMTUDAGUR 5. JÚNÍ1997
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
5
f r é t t
tel Vík
>tel Vík
ekki eftir konunni. Hún sagði mér
sínar farir ekki sléttar. Hún hefði ætl-
að sér að gista á Hótel Vík en komið
að lokuðum dyrum. Hún sagðist hafa
komið til Islands á hverju sumri í
nokkur ár til að ferðast um hálendið
og gist á Hótel Vík og ætfð fengið þar
herbergi þó hún hefði ekki átt pantað
og hefði ætlað að hafa það eins núna.
Og hún bætti því við að nú væri ekk-
ert hótel í Reykjavík í þeim verð-
flokki að hún hefði efni á að búa þar
og það væri auðséð að íslendingar
vildu bara ríka ferðamenn en ekki fá-
tækt fólk eins og sig. Efast ég ekki
um að svo hefur verið með marga
fleiri.
Máltækið segir; margt skeður á sæ
- og ég held að það sama megi segja
um hótelin, þótt fátt verði tíundað
hér. Maður er nefndur Guðmundur
Jónsson. Líklega hefur hann verið á
Elliheimilinu í Hveragerði. Hann
gisti oft á hótelinu og í gestabókinni
titlaði hann sig rithöfund. Hann var
ætíð að skrifa og stúlkur sem unnu í
gestamóttökunni lásu eitthvað hjá
honum og luku á það lofsorði. Þetta
voru sveitasögur í anda Guðrúnar frá
Lundi. Guðmundur ætlaði að reisa
minnismerki um Guðmund biskup
hinn góða en erindi hans til Reykja-
víkur var að safna fé í því augnamiði.
Dagblöðin birtu fréttir af þessu og
tóku á móti framlögum og Guðmund-
ur sagði að söfnunin gengi eftir bestu
vonum.
Einu sinni seinni hluta september-
mánaðar 1972 þegar Guðmundur
hafði verið nokkra daga í bænum
fékk inni á hótelinu, fyrir atbeina
prestsins hjá Fangahjálpinni, úti-
gangsmaður sem lét í veðri vaka að
hann ætlaði á vertíð í Grindavík.
Hann var því stéttarbróðir þeirra
manna sem Guðmundur góði safnaði
um sig. Ýmsir töldu harðneskjulegt
að neita þessu fólki um gistirými því
„einhvers staðar verða vondir að
vera“. Hin hliðin á því máli er svo sú
sem snýr að öðrum sem á hótelunum
eru og vara sig á ekki þessum nábú-
um sínum. Það verður að segjast eins
og er að oftast voru það mikil mistök
að hleypa þeim inn. Svo fór að þess-
um manni tókst að tala sig inn á Guð-
mund Jónsson og hirða af honum allt
söfnunarféð. Það er kaldhæðni örlag-
anna að þessir peningar skyldu lenda
í höndunum á útigangsmanni því það
var þeirra vegna sem Guðmundur
biskup var kallaður hinn góði.
Guðmundur Jónsson rithöfundur
fór svo af hótelinu daginn eftir og
honum voru gefnar 700 krónur fyrir
farinu, auk þess sem hann greiddi
ekki reikninginn. Sjálfsagt hefur þar
með verið bundinn endi á þessa fjár-
söfnun og ég minnist þess ekki að ég
hafi heyrt nokkuð af Guðmundi Jóns-
syni eftir þetta. Hitt er svo annað mál
að ýmsir sem lent höfðu í afbrotum
gerðu aldrei neitt af sér á hótelunum
og voru ekki óþægilegustu gestimir
og virtu reglur og umgengnisvenjur
og voru ekki uppfullir af hroka sem
var nokkuð ofarlega í sumum betri
borgurum.
Á veggnum bak við gestamóttök-
una á Hótel Vík hékk stór og mikil
klukka. Það var ekki fyrr en kom
fram á nóttina að hún minnti á sig
með tifinu. Varð mér þá stundum lit-
ið upp og svo nákvæmt var þetta að
þá vantaði klukkuna ætíð tólf mínút-
ur í tvö. Eftir að Hótel Vík lokaði
vom herbergin leigð út til einstak-
linga en það mun ekki hafa gefist
nægilega vel. Ekki veit ég hvað varð
um klukkuna, kannski hefur hún far-
ið eins og stóri öskubakkinn.
var Kristján Jónsson frá Garðstöðum.
Hann talaði stundum við mig á nótt-
unni ef rólegt var. Kristján sagði mér
meðal annars að hann hefði ekki
mikla trú á friðunaraðgerðum eða að
hér hefði verið fullt af veiðiskap þeg-
ar Austmenn komu hér að auðu landi.
Hann sagði að margföld reynsla væri
fyrir því að ef fólkið flytti burt þá
legðist veiðin frá.
Að minnsta kosti fimm stúlkur
eins með séniver en af honum átti
hann ýmsar tegundir. Ég valdi
Blankenheim. Karl spurði mig þá
hvort ég ætlaði að vera áfram á hótel-
inu en ég sagðist ekki hafa hugsað
mér annað ef hann hefði ekki á móti
því. Karl sagði mér að það væri
tvennskonar fólk í fyrirtækjum, ann-
arsvegar fólk sem kemur og fer og
hins vegar fólk sem ílendist og yrði
fast við fyrirtækið. „Og nú ert þú bú-
unnu á hótelinu og stönsuðu við mis-
jafnlega lengi eins og verða vill. Man
ég eftir tveimur sem voru frá Akra-
nesi, Rósu og Elísabetu. Þá vann þar
Anna Magnúsdóttir, seinna doktor í
tónlist, og uppvartaði hún stundum í
salnum og var einnig í gestamóttök-
unni og fyrir kom að hún tók nætur-
vaktir ef með þurfti. Anna giftist
Reyni Axelssyni, stærðfræðingi. Þá
var þar Soffía Ragnarsdóttir sem
seinna vann í Þórskaffi. Guðný Jóns-
dóttir Beck uppvartaði lengi í veit-
ingasalnum á Hótel Vík.
Einu sinni fór Sigurður Jónsson að
gera við eitthvað eða mála gluggana á
hótelinu og setti upp stillansa við
framhlið þess. Þótti mörgum óþægi-
legt að ganga undir þá og minnkaði
aðsóknin um daginn. Guðný var ekki
á föstum launum en hafði prósentur
af sölunni og þótti þetta súrt í broti og
ræddi um það við Sigurð en hann
svaraði með vísu:
Pyngjan allri fúlgu fyrrt
fellur alveg saman.
Siggi hefur grindum girt
Guðnýju að framan.
Það var einu sinni á miðvikudegi
að ég átti leið um hótelið til að fá mér
miðdagskaffi. Rakst ég þá á Karl hót-
elstjóra og spurði hann mig hvort ég
ætti ekki frí næstu nótt og játaði ég
því. Spurði hann mig þá hvort ég
vildi ekki koma inn til sín og fá mér
séniver og þáði ég það. Karl var að-
inn að vera það lengi,“ sagði Karl,
„að þú þarft að gera það upp við þig
hvort þú ætlar að vera eða fara, ef þú
verður mikið lengur þá ertu orðinn
fastur við fyrirtækið og þá er alveg
sama hvemig ég fer með þig því mér
finnst þú ekkert geta farið.“
í eldhúsinu hafði lengi unnið kona
sem Jenný heitir og var Bjama til að-
stoðar við matargerðina. Sjálfsagt
hefði mátt segja um hana að hún væri
orðin föst við fyrirtækið. Eitt af þeim
fyrirtækjum sem Karl átti og rak var
Bjömsbakarí. Karl var hagmæltur en
hélt kveðskap sínum ekki á lofti og
kann ég bara eina vísu eftir hann.
Hún er svona:
Þótt ævi mín sé ærið snauð
af atburðum og stökum,
er ég sæll af því að selja brauð
og svolítið af kökum.
Raunir Guðmundar
rithöfundar
Húsið sem Hótel Vík var í var orð-
ið gamalt og uppfyllti ekki kröfur
tímans og kannski síst um vinnuað-
stöðu og um haustið 1973 hætti Karl
hótelrekstri og lokaði þá einnig veit-
ingasölunni.
Sumarið 1974, tæpu ári eftir að
Hótel Vík lokaði, var það einu sinni
að ég var að borða kvöldmat á veit-
ingahúsinu á Laugavegi 28b. Kom þá
til mín þýsk kona og heilsaði mér
kunnuglega en því miður mundi ég
Ég var næturvörður á Hótel Vík síðustu árin
sem hóteiið starfaði. Ég kom á fyrstu vakt-
ina 9. júlí 1971 en þennan dag bar upp á
föstudag.
■ Bandamenn á leið til Kanada og
Kóreu
Þetta
hefur
verið
ævintýri
- segir Sveinn Einarsson en leikhópurinn
Bandamenn er nú á leið í sína elleftu leik-
ferð til útlanda.
“Þetta er búið að vera ævintýri,
frá því við byrjuðum með litla
leikgerð af Bandamannasögu sem
við lékum á gólfmu í Norræna
húsinu,“ segir Sveinn Einarsson
leikstjóri og höfundur.
“Þá sáu okkur útlendir leikhús-
menn og það var farið að bjóða
okkur á ýmsar hátíðir erlendis en
síðan hefur þetta gengið koll af
kolli og við höfum þurft að hafna
mörgum ágætum boðum."
Leikhópurinn Bandamenn eru
nú á leið í elleftu leikferð sína á
mánudag en enginn leikflokkur
hefur áður farið jafn víða og það
má segja að frammistaða hópsins
hafi verið ein sigurganga frá því
leikhópurinn hóf að starfa saman
árið 1992.
Leikhús þjóðanna
Hópurinn er á leið til Toronto
þar sem fyrirhugaðar eru fimm
sýningar á Amlóðasögu sem frum-
sýnd var í fyrra við góðar undir-
tektir. Þaðan heldur hópurinn til
Noregs og því næst til Suður
Kóreu þar sem Bandamenn taka
þátt í leiklistarhátíðinni Leikhús
þjóðanna í Seol. Á þeirri hátíð sem
er ein sú virtasta í heiminum verða
aðeins tvær sýningar frá Norður-
löndum og kemur hin frá Svíþjóð.
“Það er óvanalegt að finna fyr-
ir svona miklum áhuga frá útlönd-
um og það er leiðinlegt að geta
ekki sýnt þetta oftar hér heima,“
segir Sveinn.
„Sýningin virðist höfða til út-
lendinga, þrátt fyrir að við leikum
jafnan á íslensku og það er líka
svolítið sérstakt. Við erum í dag
orðin eins og ein fjölskylda og
gætum vel hugsað okkur að starfa
meira saman, það er jafnvel á
dagskrá.“
Aðeins tvær
sýningar
Tvær sýningar á Amlóðasögu
verða í Borgarleikhúsinu þann 5
og 6. Júní og eru það einu sýning-
arnar sem sýndar verða á íslandi
en einn leikarana Borgar Garðar-
son er búsettur í Finnlandi.
í hópnum eru Sveinn Einarsson
leikstjóri og höfundur, Borgar
Garðarsson leikari, Þórunn
Magnea Magnúsdóttir leikari.
Ragnheiður Elfa Amardóttir leik-
ari, Jakob Þór Einarsson leikari,
Stefán Sturla Sigurjónsson leik-
ari, Felix Bergsson leikari og
Ólafur Öm Thoroddsen tækni-
stjóri og Guðni Franzon tónlistar-
maður sem auk þess leikur í sýn-
ingunni.