Alþýðublaðið - 12.06.1997, Síða 1

Fimmtudagur 12. júní 1997
Stofnað 1919
75. tölublað - 78. árgangur
■ Fátækt í Reykjavík
Ekkert nema
vatnið í
krananum
“Húsið er ekki það versta,
sagði húsbóndinn og baðst af-
sökunar á því að geta ekki
boðið mér kaffi því það var
ekki til. Og það var ekkert til,
ekki mjólk, brauð eða neitt
annað nema vatnið úr kranan-
um. Við þraukum til mánu-
dags, sögðu þau, þá verða
tryggingabætumar greiddar
út. Ég gat ekki horft uppá
þetta og fór út og keypti
handa þeim smávegis nær-
ingu,“ þetta segir meðal ann-
ars í grein sem Jón frá Pálm-
. holti skrifar í blaðið í dag og
er á blaðsíðu 3.
Þar er að finna fleiri
átakanlegar sögur um fátækt
fólk.
Hnúfubakur leikur listir sínar
Hvalaskoðunarferðir hófust þann fyrsta maí á
Húsavík en það er báturinn Knörrinn sem siglir
með áhugasama hvalaskoðendur, tvisvar á dag
yfir sumarmánuðina, klukkan hálf tvö og klukk-
an átta. Alls komast fjörutíu og fimm manns í
bátinn í hverri ferð og aðsókn hefur verið góð.
Veðurguðimir hafa verið fremur óblíðir undan-
farið og afstýrt sumum ferðum en aðstandendur
reyna þó að gefa út pottþétta ferðaáætlun strax í
morgunsárið.
fslendingar hafa orðið atkvæðameiri hvala-
skoðarar en áður og sækja nú f jafnmiklum mæli
og útlendingar í þessar ferðir. Ferðin kostar
2500 fyrir manninn en hægt er að fá ódýrari
ferðir á 1800 krónur út í Lundey.
í 98 prósentum ferða sést hvalur og þá oftast
fleiri en ein tegund. Hrefnan lætur mest á sér
kræla en Hnúfubökum, eins og þessum hér á
myndinni og fágætari hvölum bregður líka fyrir,
ásamt því sem höfmngurinn lætur jafnan sjá sig.
Ferðin tekur þrjá til fjóra tíma, en það er selt
kakó um borð, og einnig er hægt að panta mat á
hótelinu deginum áður og taka með sér í ferð-
ina.
Alvarlegar ásakanir leigjenda á Öryrkjabandalagið
Hafa uppi svívirðingar
um skjólstæðinga sína
- segir formaður Leigjendasamtakanna, en hann segir Öryrkjabandalagið vera sá af stærri leigu-
sölum sem mest er kvartað yfir. Leigjandi þorir ekki að segja frá við ótta um að verða úthýst
„Það er mikið um kvartanir leigj-
enda af íbúðum hjá Öryrkjabanda-
laginu. Þeim hefur verið skrifað og
reynt að ræða þessi mál við fram-
kvæmdastjóra Hússjóðs Öryrkja-
bandalagsins, en það hefur ekki dug-
að, sama er að segja um forystumenn
Öryrkjabandalagsins. Helgi Seljan,
sem er félagsmálafulltrúi þeirra, seg-
ist ekkert geta gert í málunum," sagði
Jón Kjartansson ffá Pálmholti, for-
maður Leigjendasamtakanna, en
samtökin hafa fengið til sín mörg til-
felli þar sem leigjendur hjá Hússjóði
Öryrkjabandalagsins, hafa kvartað
undan hinum ýmsu málum og ekki
síst samskiptum sínum við talsmenn
Hússjóðsins og Öryrkjabandalagsins.
Hann segir bandalagið vera sá af
stærri leigusölum sem mest er kvart-
að yfir.
“Ég get nefnt dæmi, sem ég er
einmitt að skrifa þeim vegna, en þar
er verið að innheimta hjá konu máln-
ingu á íbúð upp á 38 þúsund krónur.
Konan var í íbúðinni í átta mánuði og
það var ekki gerður neinn samningur.
Samkvæmt lögum þarf að semja um
svona hluti sérstaklega og ef leigj-
andi tekur svona hluti að sér, þá er
það hann sem sér um að það verði
málað. Þama var enginn skriflegur
samningur gerður og því ekki samið
um neitt. Öryrkjabandalagið leitar
síðan til fyrirtækis, sem heitir Sig-
urður og Kjartan, og það er látið
mála á hennar kostnað. Ef hefði ver-
ið samið um að konan skilaði íbúð-
inni málaðri þá er það leigjandi sem
hefði átt að mála á sinn kostnað, en
ekki eigandi á kostnað leigjenda. Það
á ekki að vera hægt að hringja í fyr-
irtæki og láta það vinna á kostnað
leigjenda," sagði Jón frá Pálmholti.
En er þessi saga einstök í sam-
skiptum við Öryrkjabandalagið?
„Nei, hún er það alls ekki. Fram-
koma framkvæmdastjóra Hússjóðs-
ins þeirra er fyrir neðan allar hellur,
hún er nánast með svívirðingar um
fó)k.“
“Ég er mjög óánægð, en þori ekki
að segja neitt undir nafni. Ég er
hrædd um að lenda á götunni ef ég
geri það. Ég veit að það er margt fólk
sem þarf á íbúðum að halda en kemst
ekki að. Svo veit ég að Öryrkja-
bandalagið leigir hjónum þriggja
herbergja íbúð þó þau vinni bæði
fulla vinnu. Þetta er allt svo skrítið,“
sagði leigjandi sem alls ekki vildi
láta nafns síns getið.
Leigjendasamtökin hafa reynt
hvað þau geta til að rétta hlut margra
leigjenda og grunur er um að fleiri
tilfelli séu þar sem fólk hefur ekki
leitað aðstoðar til að ná fram rétti
■ Eiður Guðnason,
sendiherra í Noregi,
um deilur okkar við
Norðmenn
Taka út af
velvildar-
bankanum
- kann samt vel við sig í
Osló
„Þetta starf hefur verið öðruvísi en
ég gerði mér í hugarlund,“ sagði Eið-
ur Guðnason, sendiherra íslands í
Noregi, þegar hann var spurður um
afskipti hans vegna þeirra deilumála
sem hafa komið upp milli Norð-
manna og fslendinga, sem öll tengj-
ast sjávarútvegsmálum, eins og Eið-
ur benti á.
Hann segir að óneitanlega hafi
hann sinnt öðrum verkum en gerist
og gengur hjá sendiherrum. Fyrir
utan Sigurðarmálið nefnir hann þeg-
ar togarinn Már frá Ólafsvík fékk
ekki að leita hafnar þrátt fyrir bilun
og eins mál togarans Klakks frá
Grundarfirði og Hágangsmálið.
En þykir sendiherranunm sem
frcendskapur sé hverfandi milli þjóð-
anna?
„Það má segja að Norðmenn hafi
tekið vel út af velvildarbankanum.
Það skiptist í tvö horn hvemig Norð-
menn líta á þessi mál. í Osló og ná-
grenni þykir fólki þessi mál öll vera
smá og skilur ekkert í því hvers
vegna samkomulag þeirra og okkar
er með þessum hætti. Norðar í land-
inu er þetta litið allt öðrum augum,
enda er lífið þar saltfiskur. Almenn-
ingur þar lítur þess mál alvarlegum
augum. Fjölmiðlaumræðan í Noregi
hefur alltaf verið þannig, þegar þessi
mál koma upp, að fyrstu dagana á
eftir er málstaður Norðmanna áber-
andi, en eftir því sem frá líður fáum
við meiri skilning. Það endurtekur
sig í Sigurðarmálinu."
En hvernig kann Eiður við sig í
Noregi?
„Ég kann eins vel við mig hér og
hægt er að kunna við sig þegar mað-
ur er ekki heima hjá sér.“