Alþýðublaðið - 24.06.1997, Blaðsíða 6

6 ALÞÝÐUBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 24. JÚNÍ 1997
Guðmundur J. Guðmundsson - minning
Mér hefur sjaldan verið jafn
brugðið og þegar ég frétti að
eldklerkurinn, vinur minn, Guð-
mundur J. Guðmundsson væri fallinn
frá, ég leyfi mér að segja langt um
aldur fram. Margir urðu til að sam-
fagna honum nýverið á sjötugsaf-
mæli hans og ég veit að ýmsir deildu
þeirri von minni að þau Elín gætu nú
tekið við að njóta lífsins.
Ég kynntist Guðmundi jaka seint,
því miður alltof seint. Samband okk-
ar hófst að hans frumkvæði á þann
ánægjulega hátt að þegar mikið lá
við, á litlu blaði sem ég ritstýrði,
hringdi hann til að stappa í mig stál-
inu. Hann hafði réttilega reiknað út
að sumir af forystumönnum Alþýðu-
flokksins, sem héldu að þeir ættu að
stjóma Alþýðublaðinu, væru ekki
allskostar ánægðir með skrif mín.
Hann átti eftir að hringja oftar og ég
átti eftir að njóta þeirra forréttinda að
heyra hann ausa af gnægtarbrunni
sagna um liðna tíð, menn og málefni,
sem ég þekkti sjálfur einungis af
sögubókum.
Hann var frábær sögumaður og
stílisti af guðs náð. Það er íslenskum
bókmenntum óbætanlegur skaði að
honum skyldi ekki gefast tóm til að
skrifa rneira. Hann var skáld réttlæt-
isins. Það var hans hlutskipti og þar
skildi hann eftir sig þau verk sem
munu geyma nafn hans um ókomna
tíð.
Við fráfall hans er mannlífið nú
öllu litdaufara en áður, en þeir menn
sem hafa gróðursett frækorn vinátt-
unnar í hugum annarra lifa um alla
tíð. Kvenskörungnum og hetjunni,
Elínu, sendi ég innilegustu samúðar-
kveðjur, sem og börnum þeirra. Ég
hygg að það sé ekki ofmælt að Elín
hafi ekki síður verið formaður fom-
frægasta verkalýðsfélags landsins og
hún var jafnan virkur þátttakandi í
símtölum okkar Guðmundar með
skarplegum og hárbeittum athuga-
semdum.
I verkalýðsbaráttu sinni var Guð-
mundur jaki fulltrúi lifandi fólks.
Hann hafði innilegan vilja til að bæta
kjör þess og berjast af krafti fyrir
betra samfélagi. I samanburði við
Jakann verða arftakar hans í verka-
lýðshreyfingunni aldrei annað en
ísmolar.
Ég held að ég hafi verið síðasti
maðurinn sem varð þeirrar ánægju
aðnjótandi að tefla skák við Guð-
mund jaka. Þar kom baráttulund hans
best í ljós. Hann sagðist nú eiginlega
ekkert hafa teflt eftir að Albert vinur
hans dó, og þess sáust nokkur merki
á taflmennsku hans. En að aflokinni
hverri skák sagði hann djúpri og
sannfærandi röddu: „Næst skal ég
taka þig“.
Nú er skák Guðmundar J. Guð-
mundssonar lokið. Hann sigraði.
Ég veit að í framtíðinni verður það
svo að þá kemur mér hann í hug þeg-
ar ég heyri góðs manns getið.
Hrafn Jökulsson
UTBOÐ
F.h. Hitaveitu Reykjavíkur er óskað eftir tilboðum í skiljuvatnsaöveitu fyrir
2. áf. Nesjavallavirkjunar. Verkið felst í niðurtekt eldri DN 150 og uppsetn-
ingu og fullnaðarfrágangi á nýrri DN 700 skiljuvatnslögn frá skiljustöð að
varmaskiptahúsi.
Helstu magntölur í verkinu eru:
Nýjar lagnir og undirstöður úr stáli:
Einangrun og álklæðning:
Forsteyptar undirstöður:
Staðsteypt mannvirki:
Gröftur:
Eldri stállagnir sem fjarlægjast:
Steyptar undirstöður sem fjarlægjast:
Tengingum í skiljustöð og láglokahúsi skal vera lokiö 25. september 1997.
Verkinu skal vera að fullu lokið í síðasta lagi 15. nóvember 1997.
Útboðsgögn verða afhent á skrifstofu vorri gegn 15.000 kr. skilatryggingu.
Opnun tilboða: kl. 11.00 þriðjudaginn 1. júlí 1997 á sama stað.
hvr 96/7
103 t
1.500 m2
65 m3
420 m3
2.200 m3
9,5 t
50 t
F.h. Byggingadeildar borgarverkfr. er óskað eftir tilboðum í innanhússfrá-
gang í Sundlaug í Grafarvogi, Dalhúsum 2. Um er að ræða tréverk, málun
og dúkalögn, hreinlætis-, hita- og loftræsilagnir, lagnir frá hreinsikerfum að
laugum og pottum, raflagnir, lýsingu og nokkur smáspennukerfi.
Verktími er frá 15. ágúst 1997 til 1. apríl 1998 fyrri verklok og 1. júlí 1998
seinni verklok.
Útboðsgögn veröa afhent á skrifstofu vorri frá þriðjudeginum 24. júnl
1997, gegn 5.000,- kr. skilatryggingu.
Opnun tilboöa: þriðjudaginn 15. júlí 1997, kl 14.00 á sama stað.
bgd 100/7
F.h. Hitaveitu Reykjavíkur er óskað eftir tilboöum í kaldvatnsgeymi, skilju-
og dælustöð fyrir 3. áfanga Nesjavallavirkjunar. Verkið felst í byggingu
1.100 m3 kaldvatnsgeymis úr stáli ásamt tilheyrandi tengingum lagna,
lengingu skiljuhúss um 6 m og lengingu dælustöðvar um 5 m. Báðar bygg-
ingarnar eru stálgrindarhús klædd með stáli. Heildargrunnflötur viðbygginga
er um 84 m2 og rúmmál um 600 m3. Ytri frágangur er eins og á núverandi
byggingum.
Helstu magntölur í verkinu eru eftirfarandi:
- Gröftur:
- Fylling:
- Steinsteypa:
- Stálgeymir:
- Stálgrind:
- Stálklæðning utanhúss:
- Stálklæðning innanhúss:
- Lagnir:
- Raflagnir:
- Lóð:
1.600 m3
2,750 m3
110 m3
50 tonn
9,6 tonn
800 m2
100 m2
450 m
300 m
2.600 m2
Undirstöðu kaldvatnsgeymis skal vera lokið 15.10.1997. Verkinu skal
vera að fullu lokiö 1.8. 1998.
Útboösgögn verða afhent á skrifstofu vorri frá miðvikudeginum 25. júní
1997, gegn 25.000,- kr. skilatryggingu.
Opnun tilboöa: þriöjudaginn 22. júlí 1997, kl. 11.00 á sama stað.
Hitaveita Reykjavíkur býður væntanlegum bjóðendum til vettvangsskoðun-
ar á Nesjavöllum miðvikudaginn 2. júlí, kl. 14.00. hvr 101/7
ÍNNKÁ UPÁSTÖFNUN
REYKJAVÍKURBORGAR
Fríkirkjuvegi 3 - S(mi 552 58 00 - Fax 562 26 16
um að skilja einhver óafgreidd mál
eftir til næstu samninga án þess að
fyrir því sé til neinn stafur. Þetta var
aldrei neitt vandamál þegar Guð-
mundur átti í hlut því treysta mátti
hverju því orði sem hann lofaði, enda
jafngilti ádráttur frá honum skrifleg-
um samningi. Hann sagði einfald-
lega: „Þetta er satt, þessu var lofað“
og eftir það hreyfði enginn neinum
mótmælum, hvorum megin borðs
sem menn sátu.
Guðmundur hafði mikinn metnað
fyrir hönd síns félags, Dagsbrúnar,
og mesta hrós sem hann gat sagt um
nokkum mann var: „Hann er Dags-
brúnarmaður“.
Allt sem ég kynntist í fari Guð-
mundar í kjarasamningum sannfærði
mig um hversu mikið lán og hve
mikil nauðsyn það er hverri þjóð að
eignast sterka, heiðarlega verkalýðs-
leiðtoga.
Guðmundur var hafsjór af sögum
og afburða sögumaður og bjargaði
mörgum samningafundum með því
að koma með einhverja dæmisögu
sem hitti beint í mark. Enginn sem
Risinn með bamshjartað, sem
ekkert aumt mátti sjá án þess að
reyna að hjálpa, er fallinn, farinn yfir
móðuna miklu þaðan sem enginn á
afturkvæmt. En minningin um góðan
dreng, í fyllstu merkingu þeirra orða,
lifir áfram í hugum þeirra sem
þekktu hann.
Ekki er víst að allir viti að Guð-
mundur rak umfangsmikla félags-
málastofnun á eigin vegum á skrif-
stofu sinni og í hvert sinn sem ég leit
þar við sat fjöldi manna á biðstofunni
niðri á Lindargötu og beið eftir því
að fá að tala við Guðmund og biðja
hann ásjár. Hann reyndi að leysa
vanda hvers þess manns sem til hans
leitaði og þá oft, því miður, meira af
vilja en mætti, þannig að hans eigin
fjárhagur beið stórtjón af.
I nokkur ár sátum við sitt hvoru
megin við samningaborðið og ég játa
það fúslega að ég kveið því þegar ég
átti að ræða við goðsögnina Guð-
mund jaka í fyrsta sinn. Sá beigur
reyndist óþarfur því í ljós kom að
Guðmundur var ljúfur maður, fastur
fyrir en velviljaður, og þekkti innviði
atvinnulífsins betur en flestir aðrir og
hafði að auki það jarðsamband við
sína menn að hann vissi nákvæmlega
hvar hann stóð hverju sinni og hverju
hann þurfti að ná fram til að fá samn-
ingana samþykkta af sínum mönn-
um. Við samningaborðið virtist mér
skoðun hans vera: Við stöndum hér
frammi fyrir ákveðnu vandamáli og
það er okkar hlutverk að leysa málið.
Og þá var „bara að sippa sér í það“,
eins og hann orðaði það.
Það var Guðmundi jafnan mikið
metnaðarmál að fá Dagsbrúnarmenn
til að samþykkja þá samninga sem
hann hafði undirritað og vitnaði þá
gjaman til Eðvarðs, þess formanns
Dagsbrúnar sem samningar hefðu
aldrei verið felldir fyrir. Hann þurfti
oft að skrifa undir samninga, sem
hann var ekki fullkomlega ánægður
með, en þegar hann hafði skrifað
undir þá barðist hann eins og ljón og
lagði allt undir til að fá þá samþykkta
þvt' hann áleit að á sér hvfldi sú
drengskaparskylda að fá þá sam-
þykkta.
Og þetta tókst honum. Eins og Eð-
varðs mun hans verða minnst sem
formanns Dagsbrúnar, sem jafnan
tókst að fá þá samninga samþykkta
sem hann hafði gert.
Oft er það svo að menn sammælast
heyrði til hans þegar honum tókst
best upp mun nokkum tíma gleyma
því.
Guðmundur var skapmikill en
hafði hamið skap sitt aðdáunarlega
vel. Ég sá hann einu sinni reiðast
ofsalega og missa stjóm á skapinu
andartak og er sannfærður um að sú
sjón mun aldrei gleymast neinum
þeirra sem viðstaddir vom.
Það er mjög sjaldgæft að menn
bindist vináttuböndum eftir að full-
orðinsaldri er náð, en þó að við Guð-
mundur höfum sést fyrst á miðjum
aldri taldi ég hann til trúnaðarvina
minna og vona að hann hafi líka litið
á mig sem vin sinn.
Nú er þessi vinur minn mér horf-
inn og vildi ég óska þess að við hefð-
um getað átt fleiri stundir saman, en
eitt veit ég og það er að ég mun sakna
hans það sem ég á eftir ólifað. Ég
veit ekki hvemig næsta gamlárs-
kvöld á eiginlega eftir að ganga fyrir
sig án þess að við tölum saman í
klukkustund eða svo, því það er svo
ótalmargt sem ég á ósagt við hann.
Ég á eftir að sakna þess að geta ekki
lengur leitað ráða hjá honum og ég á
líka eftir að sakna þess að nú getur
hann ekki lengur sagt mér til synd-
anna þegar þörf krefur.
ísland er fátækara þegar slíkur
sonur sem Guðmundur var Islandi er
horfinn en rnest er þó sú sorg og sá
missir sem Elín, sólargeislinn í lífi
hans í meira en hálfa öld og stoð
hans og stytta sem aldrei brást, stend-
ur nú skyndilega frammi fyrir.
Um leið og við minnumst og sökn-
um góðs vinar sendum við Steffí þér,
Elín, hugheilar samúðarkveðjur og
þætti okkur vænt um að þú nefndir
nafn okkar ef þér er einhvem tíma
einhvers vant.
Davíð Scheving Thorsteinsson