Alþýðublaðið - 26.06.1997, Page 3

FIMMTUDAGUR 26. JÚNÍ1997
ALÞÝÐUBLAÐiÐ
1 R œ 1 i n 2 o r. . .
Palli var einn í heiminum
Alþýðublaðið hefur að sönnu taug-
ar til Helgarpóstsins, sem óx úr grasi
undir móðurlegum armi þess. Seinna
var það tekið í fóstur af öðrum, og nú
er svo komið, að enginn vill kannast
við krógann. Kanski honum verði á
endanum skilað til Alþýðublaðsins, -
hver veit?
Að þessu kvað svo rammt að raun-
verulegt eignarhald Helgarpóstsins
var öllum dulið fram á síðustu daga.
Það tókst að lokum að draga fram í
dagsljósið, að blaðið óháða var ekki
eins óháð og menn höfðu áður talið.
Það reyndist ekki aðeins þrautmýlt,
heldur nánast í eigu stjómmála-
flokks. Það kom semsagt í ljós, að
hið hreinlífa og siðavanda Alþýðu-
bandalag átti næstum þvf meirihluta í
Helgarpósti Páls Vilhjálmssonar.
Málið varð enn neyðarlegra þegar
kom í ljós, að fæstir í forystu flokks-
ins vissu nokkuð um þessa merku
eign Alþýðubandalagsins. Kristinn
H. Gunnarsson, sómakær endurskoð-
andi að vestan og þingmaður í and-
stöðu við Margréti Frímannsdóttur,
taldi foráttuvitlaust að flokkurinn
væri að eyða fjármagni í Helgarpóst-
inn. Flestir töldu innihald blaðsins
ennfremur með þeim hætti, að það
væri óðs manns æði að leggja nafn
flokksins við slíkan hégóma. Hjör-
leifur Guttormsson átti þar kollgát-
una, einsog svo oft áður.
Týnd er æra, töpuð sál
Hversvegna sór hver forystumaður
Alþýðubandalagsins á fætur öðrum
Helgarpóstinn af sér? Vísast vegna
þess, að blaðið hefur helst unnið sér
það til frægðar að ganga með eggjárn
á æru manna og freista þess í sölu-
skyni að notfæra sér mistök fólks til
ábata. Óhjákvæmilega hefur það orð-
ið til þess að lemstra enn frekar þá
sem sárir voru fyrir. Svona lágt geta
markaðsöflin teymt menn ef þeir
gæta ekki að sér, og efalítið hefði
þetta á sælum dögum Þjóðvilja og
róttæks sósíalisma verið lagt út sem
dæmi um hversu markaðsöflin spilla.
Það var því afar neyðarlegt fyrir
Alþýðubandalagið þegar kom í Ijós
að blað, sem svona var grátt leikið af
markaðsöflunum, er rekið á siðferði-
legri ábyrgð flokksins.
Engum dettur til hugar að forysta
Alþýðubandalagsins hafi nokkru
sinni haft hönd í bagga um beina rit-
stýringu blaðsins. En árásir Helgar-
póstsins á einstaklinga, einelti blaðs-
Jón Ólafson fékk afsökunarbeiðni.
ins gagnvart einstökum mönnum,
sem voru í þeirri stöðu að eiga erfitt
með að bera hönd fyrir höfuð sér,
svívirðingar um pólitísk skyldmenni
Alþýðubandalagsins í leiðurum
Helgarpóstsins, hljóta óhjákvæmi-
lega að setja stærsta eigandann í
vægast sagt óþægilega stöðu.
Það ber ekki vott um dómgreind
þeirra forystumanna, sem fara með
forsjá eignarhluta Alþýðubandalags-
ins í blaðinu, að hafa ekki rænu á að
losa sig við óþrif af slíku tagi, áður
en þau smita yfir á flokkinn.
Sorrí Nonni
Þetta aðgerðarleysi hefur nú leitt
forystu Alþýðubandalagsins í heldur
kynduga stöðu. Helgarpósturinn hef-
ur sem kunnugt er helgað undanfarin
tölublöð áberandi einstaklingi í þjóð-
félaginu, sem gegnir valdamikilli
stöðu og virðist því í augum blaðsins
vera sjálfsagt skotmark. Þetta hefur
blaðið gert með þeim hætti, að sér-
hvert sóðarit í útlöndum gæti talist
fullsæmt af, og má raunar óska Helg-
arpóstinum til hamingju hversu langt
það hefur náð á þessari vafasömu
braut. Þessi maður er Jón Ólafsson,
sem hefur einsog þjóð veit ekki ver-
ið efstur á vinsældalista forystu Al-
þýðubandalagsins, og engin ástæða
heldur til þess. En þegar tengsl
flokksins við Helgarpóstinn komu í
ljós upp settu árásir blaðsins á Jón
Ólafsson flokkinn í heldur nöturlegt
ljós.
Þetta hefur nú leitt til þess að í gær
sendi forysta Alþýðubandalagsins frá
sér magnaða yfirlýsingu, sem jafn-
gildir iðrandi afsökunarbeiðni gagn-
vart Jóni og fjölskyldu hans. Undir
þetta rita þau Margrét Frímannsdótt-
ir og Valþór Hlöðversson, formaður
útgáfufélagsins Tilsjár.
Þar segir meðal annars: „Hvorki
formaður, útgáfufélagið Tilsjá né
stofnanir Alþýðubandalagsins eiga
nokkuð sökótt við Jón Ólafsson og
hafa einsog áður segir ekkert með rit-
stjórn Helgarpóstsins að gera. Undir-
rituð harma að þetta mál, sem kann
að hafa bitnað á málsaðilum og fjöl-
skyldum þeirra, skuli hafa verið
tengt Alþýðubandalaginu með þeim
hætti sem gert hefur verið í fjölmiðl-
um.“
Þarmeð hefur forysta Alþýðu-
bandalagið kastað Páli Vilhjálmssyni
fyrir ljónin, afneitað honum opinber-
lega, og harmað skrif hans um Jón
Ólafsson. Það var viturlega gert. Við
borð liggur þó, að jafnvel þeir sem
hafa fengið að kenna á mannelsku
Páls ritstjóra finni til með honum að
sitja einn í skjóli slflcra samstarfs-
manna. Meðan hann veltir fyrir sér
hollustu eigendanna rifjar hann
kanski upp söguna um Palla, sem var
orðinn alveg aleinn í heiminum...
Kenning Páls
Vilhjálmssonar
í yfirlýsingunni segir líka: „Al-
þýðubandalagið hefur ekki á
nokkum hátt komið að ritstjóm
Helgarpóstsins, né reynt að hafa
áhrif á ritstjómarstefnu þess blaðs.“
Guð láti gott á vita.
En þarmeð er ekki sagt, að eignar-
hald Alþýðubandalagsins á stærstum
hluta Helgarpóstsins hafi ekki haft
áhrif á skrif blaðsins. I heimi ís-
lenskra fjölmiðla er nefnilega uppi
kenning. Hún segir fortakslaust, að
eignarhald hljóti ævinlega að hafa
áhrif á ritstjómarstefnu fjölmiðils.
Samkvæmt þessari kenningu
stenst því ekki, þegar Páll Vilhjálms-
son segir, einsog hann gerði í síðustu
viku, að vegna fagmennsku sinnar
hefði eignaraðild Alþýðubandalags-
ins engin áhrif á ritstjórnarstefnu
Helgarpóstsins.
Grá er öll kenning, sagði Goethe,
og nú gætu flestir ritstjórar í sjálfu
sér leyft sér þann munað, að hafna
þessari tesu og taka undir með Páli
Vilhjálmssyni. Það er hinsvegar einn
maður sem ekki getur það, án þess að
vera kominn í eins grófa mótsögn við
sjálfan sig og frekast er unnt. Það er
ritstjóri Helgarpóstsins. Það vill
nefnilega svo til, að höfundur um-
ræddrar kenningar er enginn annar
en Páll Vilhjálmsson, ritstjóri Helg-
arpóstsins....
b œ I i n
Ekki hafa farið fram hjá neinum
þær mikiu yfirstandandi breyt-
ingar sem eru á útvarpinu við
sameiningu ritstjóma Rásar 1 og
Rásar 2. Flestir starfsmenn verða
þó endurráðnir með nokkrum und-
antekningum og svo virðist sem
Andrea Jónsdóttir dagskrárgerð-
armaður á tónlistardeild sé ein
þeirra. Það hefur vakið mikla
furðu en Andrea er einn virtasti ís-
lenskur dagskrárgerðarmaður á
tónlistarsviðinu sem við eigum og
hefur verið á Rás 2 frá upphafi.
Sérþekking hennar á sviði dægur-
tónlistar er óumdeild og það er
óskiljanlegt að fóma þeirri þekk-
ingu á altari þeirra breytinga sem
nú fara í hönd á rásinni.
Sá ágæti prestur Jón ísleifs-
son í Árneskirkju í Stranda-
sýslu er elskaður af sóknarböm-
um sínum en jafnframt er stranda-
mönnum ekkert heilagt og spauga
þeir stundum með prestinn sinn
að góðum sveitasið. Ein sagan af
Jóni segir að hann sé mjög dug-
legur við hverskyns viðhald og
viðgerðir á heimili sínu en fari ekki
alltaf troðnar slóðir. Hann ætlaði til
dæmis einu sinni að gera við hurð
en honum dugði ekki venjuleg vél-
sög þannig hann brá á það ráð að
setja hjólsagarblað í slípirokk og
hugðist þannig fá meiri kraft í tæk-
ið og flýta fyrir afköstum. Prestur
klifraði svo upp á stólkoll með
tryllitækið og kveikti á þvi en ekki
vildi betur til en svo að krafturinn
var svo mikill að prestur kastaðist
aftur á bak og datt á rassinn og
fékk loks sögina á kaf í hendina...
Prestur lét ekki staðar numið í
viðgerðum eftir að saumað
hafði verið fyrir sárið og búið um
handlegginn. Með spaðann í fatla
hélt hann áfram að dytta að hinu
og þessu innanhúss sem utan og
smám saman gránaði fatlinn og
varð loks gauðrifinn og skítugur.
Þá þurfti að skíra lítið bam í sveit-
inni. Prestur baðar sig hátt og lágt
og fer síðan hreinn og strokinn I
skrúðann. Það var þó einn hæng-
ur á, fatlinn stóð gauðrifinn og
brúnn af skít undan annarri
hempuerminni og góð ráð dýr því
enginn læknir eða hjúkrunarfræð-
ingur var tiltækur. En prestur dó
ekki ráðalaus því í vandræðum
sínum hélt hann í eldhúsið og
fann þar heljarmikinn grillhanska.
Hann dró hann á fatlann og svona
búinn hélt prestur til skírnar. Allt
gekk að mestu snurðulaust þar til
kom að því að blessa barnið, þá
hefur prestur upp höndina ábúða-
mikill og blessar... en var því mið-
ur búinn að gleyma grillhanskan-
um sem var í laginu eins og
Svínka úr Prúðuleikurunum...og
blessunarorðin dóu út í hlátri
sóknarbarnanna...
Meira af vestfirskum prestum,
af því þeir eru svo skemmti-
legir. Séra Baldur í Vatnsfirði, sá
ágæti maður, hefur þann sérstaka
sið að ganga jafnan út fyrir hús-
gafl og pissa þar kvöldpissið í
samvistum við guðsgræna náttúr-
una. Eitt kvöldið var prestur einn á
bænum og brá ekki út af vanan-
um fremur en endranær. Hann var
nýkomin úr baði og hafði brugðiö
utan um sig örlitlu handklæði
enda var svo sem ekki von á
neinum. Þar sem hann stendur og
pissar gerir kvöldgolan honum
þann grikk að skella aftur útidyra-
hurðinni og það er ekkert nema
það, að prestur er harðlæstur úti.
Eftir að hafa fitlað við glugga og
læsingar sér Baldur það eitt í
stöðunni að bregða sér bæjarleið
og ná þar í aukalykla að húsinu.
Bíllyklarnir voru hinsvegar læstir
inni líka svo Baldur bregður á það
ráð að láta gamlan traktor renna I
gang í brekku og vippa sér síðan
um borð. Sagan segir að ná-
grönnum hans hafi brugðið í brún
þegar þau sáu nakinn mann aka
á traktor uþp bæjarhlaðið. Þeim
brá þó sínu meir þegar þau sáu
að þar fór presturinn...
■ ■1,111,11MB
“FarSide" eftir Gary Larson
Látum okkur sjá, ætli ég prófi ekki mammútinn.
3
v i t i m c n n
Systirin þoldi ekki hljóð frá
andstæðum fisksala en amað-
ist ekki við hrotum elskaðs
bróður.
Eggert Ásgeirsson verkefnisstjóri í Mogg-
anum.
Ómar Ragnarsson er orðinn
þjóðareign, hann á heima hjá
ríkinu og nýtur sín best þar.
Fjölmiðlarýni í DT.
Öskurstíllinn í íþróttaþáttum
sljóvgar vafalaust smekk
ungra og gamalla fyrir máli og
kennir þeim að taka mótþróa-
laust við tískumálfari ung-
iinga...
Jón Hafsteinn Jónsson, fyrrverandi
menntaskólakennari, I Mogganum.
En illa væri komið fyrir okkur
ef við litum ekki öðruvísi á
starf okkar en aðrir þeir, sem
stimpla sig til hefðbundinnar
vinnu að morgni. Við erum
kölluð.
Herra Ólafur Skúlason að ræða prests-
starfið við DT.
Utan á Cheerios pökkum er
stundum fullyrt að eitthvað
ókeypis fylgi með í kaupunum.
Bjarni Hafþór Helgason, framkvæmdastjóri
Útvegsmannafélags Norðurlands,
í Mogganum.
Ég held að ástæðan sé ein-
faldlega sú að ráðamenn
halda að þegar kemur að
börnum sé unnt að skilja botn-
inn eftir suður í Borgarfirði,
þetta reddast nokk.
Björk Óttarsdóttir, leikskólakennari
í Kópavogi, f Mogganum.
Það er ekki á hverjum degi
sem starfsmenn Morgunblaðs-
ins drekka kaffi með forseta
íslands á Bessastöðum.
Víkverji Moggans.
Vegir Guðs eru órannsakan-
legir, það vitum við öll.
Víkverji Moggans.
Ég trúi því ekki að heill stjórn-
málaflokkur sé að eltast við
mig og mína persónu. Hins
Þykir þér sanngirni í þeim hagnaði sem kvótahafar hafa af sameigninni?
Svavar Hauksson, raf-
eindavirki:
Hef ekki skoðun á málinu,
þar sem ég bý í Gautaborg.
Christof Wekmeirch,
kynningarstjóri:
Því ekki að leyfa þeim
það.
Brynjar Eydal, fyrrverandi
prentari:
Ekki til í því.
Jónas Hallgrímsson, út-
gerðarmaður:
Já.
Óli Jón Jónsson, sendi-
bflstjóri:
Ég vil afnema kvótann,
ríkið á að eiga hann, leigja
hann og lækka skattana.
vegar virðist þessi stjórnmála-
flokkur vera svo óheppinn að
hafa fest fjármagn í óvönduð-
um ritstjóra sem stýrir þessu
fyrirtæki.
Jón Ólafsson I DT.
Ég hef heyrt heilmikið raus um
það að vondir menn horfist aldrei í
augu við mann. En þú skalt ekki
treysta á slfkar hugmyndir. Óheiðar-
leikinn hikar ekki við að horfa beint
framan í heiðarleikann alla daga vik-
unnar ef hann aðeins hefur eitthvað
upp úr því.
Charles Dickens.