Alþýðublaðið - 26.06.1997, Page 5
FIMMTUDAGUR 26. JÚNÍ1997
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
5
Annars vil ég benda á það, að páfinn studdist við viðteknar skoðanir vísindamanna síns tíma. Nú hefir páfinn
endurskoðað þessi mál, í Ijósi nýrri og betri vísinda, sem sýnir að hann er mjög svo vísindalega hugsandi maður.
brotin, en ekki að fyrirgefa þau. Og
sá sem þama tekur að sér dómsvaldið
er ríkið, og í hinum kristna heimi,
gerir það þetta í nafni Guðs.
Brot gegn mönnum, brotin gegn
náunganum, gegn meðbróðumum,
og meðsysturinni verð ég víst að
segja, til þess að komast hjá
vífilengjum og útúrsnúningum, þau
eiga menn að fyrirgefa ekki sjö
sinnum, heldur sjötíu og sjö sinnum,
það er að segja án takmarkana. Þetta
var hörð ræða. Hún er það.
En nú eru brotin oft í senn brot
gegn Guði og gegn náunganum.
Þolandinn á að fyrirgefa það sem á
honum er brotið, én ríkisvaldið að
refsa fyrir þaan hlutann, sem er brot
gegn Guði. Afbrotamaðurinn á að
bseta handiegg&brotið, hin rifnu föt
og fara í steininn. Löggjafmn og
dómarkm hafa enga heimild til að
fyrirgefa, aðeins að útdeila réttlæti.
Annað sem að þolandanum snýr,
verður hann að fyrirgefa, svo erfitt
sem það kann að vera. Þetta verður
hann að gera, vilji hann sjálfur fá
fyrirgefningu hjá Guði fyrir eigin
syndir.
Inntak kristninnar
Kirkjan byggir ekki á kenningum
Jesú einum, heldur á kenningum
Biblíunnar, nema þeirra sem ætluð
eru Gyðingunum sérstaklega, þar
með á boðorðunum tíu, og lagar þær
að þjóðfélagi síns tíma. Þama er
inntak kristninnar. Það er að sjá að
biskupsstofan viti þetta ekki.
Vonandi skilur lesandinn, hvers-
vegna ég er harðorður um skrif
Sigurmars. Hann er löglærður maður.
Ég ætlast til skýrari hugsunar hjá
honum, en guðfræðingunum. Þar eru
kröfur mínar ekki eins miklar, þar
sem ég þekki lítilsháttar til kennsl-
unnar sem þeir hafa fengið seinustu
áratugina.
Utúrsnúningar og háð Sigurmars
fara honum illa. Þær gera lítið annað
en afhjúpa skort þessa löglærða
manns á skýrri hugsun. Guðlast í
Aðför leikmannanna og þjóna
kirkjunnar að séra Flóka í Lang-
holtssókn, er eitt regin hneyksli.
þessu samhengi, er ekki „móðgun
við kærleikann" eins og hann segir.
Það er ekki farið fram á refsingu
vegna þessarar ímynduðu „móðg-
unar við kærleikann". Kærleikurinn
er ekki persóna né guð. Guðlast er
brot gegn boðum guðs, í þessu sam-
bandi Guðs Biblíunnar. Það er því
ekki mannanna að fyrirgefa guð-
lastið.
Og þó! Hinn vígði prestur hefir
vald til að fyrirgefa brotin, syndirnar,
geri hann það í nafni Jesú. Hvaða
brot? Brotin gegn boðum Guðs.
Hvaða refsingum getur hann af létt?
Presturinn getur ekki komið í veg
fyrir að þrjóturinn iai'i í steininn eða
morðinginn í gálgann. Hann getur
fyrirgefið eða gefið eftir þá refsingu
sem bfður syndarans annars heims.
Sigurmar segist hafa unnið það
afrek á Biskupsstofu, að koma kenn-
ingum kirkjunnar í rétt horf. Hann
fann þar „inntak kristninnar" og
hlaut fögnuð hinna „hálærðu nianna“
þar að launum. Það er ekki seinna
vænna, að menn fái að vita hvert sé
„inntak kristninnar", og því ástæða
til að fagna. Það er ánægjulegt, að
Eilífa lífið er ekki eilíft líf heldur
eigind. Eitt biskupsefnið, Karl
Sigurbjörnsson, orðar þetta atriði
svo, að eilífðin sé aðeins „mettað,
þrungið andartak“.)
Því var tekið fagnandi á Bisk-
upsstofu, og eins því sjónarmiði, að
fyrirgefningin væri eitt aðal
elementið í kærleikanum.
Sigurmar virðist njóta þessara launa,
þvf að laun fá menn stundum úr fleiri
en einni átt, og þá misjafnlega
ánægjuleg, eins og gengur.
Sjötta boðorðið segir: Þú skalt
ekki morð fremja. Á öðrum stað
stendur á þessa leið: Hver sá sem
úthellir mannsblóði, hans blóði skal
af manni úhellt verða. Og enn
„Grín“ Karls Ágústs og Spaug-
stofunnar með heilaga kvöldmáltíð
er því alvarlegt guðlast og mun
samkvæmt því straffast í fyllingu
tímans.
stendur þelta: Ekki fæst fyrirgefning
syndar nema fyrir úthellingu blóðs.
Augljóslega er um að ræða táknmál
Guðs. Guð leit með velþóknun á fóm
Abels, það var sláturfóm. en ekki á
fórn Kains. Hún var af jarðargróða.
Öldum saman rann blóð fórnar-
dýranna í stríðum straumum í Must-
erinu í Jerúsalem.Þannig fengu Gyð-
ingarnir fyrirgefningu synda sinna.
Með falli musterisins var endir bund-
inn á þessa uppsprettu fyrirgefning-
arinnar.
Uthelling blóðs Jesú á krossinum
var syndafórn fyrir þá sem veita
boðskap þessum viðtöku í trú. Trúin
á blóðfóm Jesú opnar hinum trúaða
lind fyrirgefningarinnar, fyrirgefn-
ingar Guðs. Þessa trú sína staðfesti
syndarinn með þátttöku í heilagri
kvöldmáltíð. Enginn er kristinn
nema hann trúi á friðþægingardauða
Jesú. Ég og Faðirinn emm eitt, sagði
Jesús. „Grín“ Karls Ágústs og
Spaugstofunnar með heilaga kvöld-
máltíð er því alvarlegt guðlast og
mun samkvæmt því straffast í fyll-
ingu tímans.
Til þess að presturinn geti fyrir-
gefið brot gegn boðum Guðs, verður
syndarinn að iðrast og játa syndir
sínar, stundum að lofa yfirbót og
staðfesta trú sína á friðþægingar-
dauða Jesú, sektarfórn eða syndafóm
Jesú, með úthellingu blóðs hans á
krossi. Það er því ekki lítið vald sem
presturinn hefir, enda hlýtur hann
sérstaka vígslu til embættisins. Ef
allt er með felldu, þá nýtur hann
handleiðslu Heilags Anda £ starfi
sínu. Þetta rhættu sóknamefndirnar
hafa í huga á þessari lýðræðisöld,
svo að þær láti ekki glepjast af
tíðarandanum.
í framhaldi af þessu, þá vil ég
segja það, að það ætti að láta biskup
þjóðkirkjunnar skipa prestana í emb-
ætti, jafnt og að færa þá til. I þessum
málum eru leikmennirnir hvorki
gjaldgengir né dómbærir. Aðför leik-
mannanna og þjóna kirkjunnar að
séra Flóka í Langholtssókn, er eitt
regin hneyksli.
Það er enginn
djöfull til, ekkert að
óttast. Enginn
glatast. Etið og
drekkið og verið
glaðir. AUir menn
frelsast, verða
hólpnir. Elskið hver
annan. Þegar dr.
Sigurbjörn segir
þetta seinasta, þá er
brosað utan dyra við
kirkjuhornið, og
bœtt við í lágum
hljóðum:
Nokkurnveginn ein-
hvernveginn.
Biblían er
mannaverk, ekki
Guðs. Guð talar
ekki við menn, þótt
Biblían segi það.
Spámenn Biblíunnar
eru ekki raun-
verulegir spámenn.
Þeir segja engum
neitt um hið
ókomna, ókomna
atburði, spá ekki um
framtíðina, flytja
ekki spádómsorð
Guðs.
Gamlatestamentið
er ekki trúarbók
kirkjunnar. Það er
mest þjóðsögur.
Dauði Jesú á krossi
var ekki fórnardauði
heldur sýnikennsla.
Ríki Guðs sem er í
nánd er ekki í nánd.
Jesús kemur ekki
aftur.
Eilífa lífið er ekki
eilíft líf heldur
eigind.