Alþýðublaðið - 23.07.1997, Side 4
4
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
MIÐVIKUAGUR 23. JÚLÍ1997
(
Enginn
tími til
að hugsa
um matar-
innkaup
Magnús Geir Þórðarson er 23 ára gamall leikstjóri
með fjórtán ára reynslu af leikhús.
Margrét Elísabet Ólafsdóttir rœðir við hann um
leikhúsáhuga barnœskunnar, kynni hans af kennara
frœgustu leikara heims, listrœnar sýningar
skemmtun og leiðindi og áhrif kvikmynda og
MTV á leikhús í tilefni frumsýningar Veðmálsins í
Loftkastalnum í kvöld.
Magnús Geir Þórðarson virðist
hafa fæðst með leikhúsbakteríuna
svona rétt eins og aðrir fæðast með
freknur. Hann var ekki nema 22ja ára
þegar hann setti upp Stone Free að-
sóknarmestu sýninguna í Borgarleik-
húsinu árið 1996. í kvöld verður
uppfærsla hans á Veðmálinu eftir
Mark Medoff frumsýnd í Loftkastal-
anum. Uppsetningin á Stone Free var
frumraun Magnúsar Geirs sem leik-
stjóri í íslensku atvinnuleikhúsi, en
áður hafði hann vægast sagt komið
víða við. Hann byrjaði níu ára og var
þá „búinn að vera með leikhúsbakt-
eríuna í nokkum tíma“. Þjóðin öll
veit líklega núorðið að hann rak
Gamanleikhúsið í fjölda mörg ár og
leikstýrði þar öllum uppfærslum
sjálfur. Auk þess sá hann um að afla
fjár til starfseminnar og styrkja ásamt
félögum sínum þegar Gamanleikhús-
ið tók þátt í hátíð bamaleikhúsa í
Hollandi. Þá lét unglingurinn Magn-
ús sig ekki muna um að ganga á fund
menntamálaráðherra, borgarstjóra og
Flugleiða til að koma draumum sín-
um í framkvæmd svo hvers vegna
ætti hann að hafa hikað við, þegar
Leikfélag Reykjavíkur sá sér ekki
fært að setja upp Stone Free í fyrra,
að stofna Leikfélag Islands, utan um
sýninguna.
Þín fyrstu kynni af atvinnu-
mennsku voru þegar þú lékst í kvik-
myndinni Hrafninn flýgur. Hvernig
kom það til?
„Ég var, eins og krakkar gera, að
leika í skólaleikriti uppi í Melaskóla.
Hrafn Gunnlaugsson sá mig þar og
fékk mig til að leika í Hrafninum. Ég
lék líka í Þjóðleikhúsinu og í kjölfar-
ið kom ég saman leikhópi með
krökkum sem langaði til að leika.
Leikhúsið varð ansi virkt með tíman-
um og lifði í fjölda mörg ár.“ Þú sett-
ir upp allar sýningar Gamanleik-
hússins. Hvernig barstu þig að?
,JÉg fylgdist auðvitað mikið með
leikhúsi og leiksýningum almennt.
Þegar ég lék í Þjóðleikhúsinu fylgd-
ist ég vel með og svo kom ég ansi
víða við. Lék í útvarpsleikriti, í sjón-
varpsmynd og gerði sitt lítið af
hverju. Ég lærði auðvitað á því en
fyrst og fremst lærði ég af reynsl-
unni.“
Þið hafið rekið þetta eins og hvert
annað leikhús?
„Jájá. Þetta er svolítið skrýtið allt
saman af því manni þótti þetta svo
ósköp eðlilegt á sínum tíma. Núna
eru allir allt í einu að fá áhuga á
þessu og spyrja mikið. Og þá áttar
maður sig á því að þetta var kannski
ekki alveg eins sjálfsagt og manni
fannst það.“
Hvemig fórslu að því að halda
Gamanleikhúsinu gangandi í svona
langan tíma?
„Þetta var svo gaman.“
Að þú ákvaðst í menntaskóla að
verða leikstjóri?
„Ég var búinn að tala um það al-
veg frá því ég var bam að mig lang-
aði til að verða leikari. Svo fór leik-
stjómin að verða meira spennandi.
Ég ákvað að einbeita mér að henni
og sé alls ekki eftir því. Leikstjóm er
afskaplega skemmtilegt starf.“
Þú fórst til Bretlands i framhalds-
nám. Hvað réði valinu?
„Mig langaði til að fara út að læra.
Eftir að hafa leitað ráða hjá leikhús-
fólki ákvað ég að finna skóla sem
byði upp á styttra námi og fara frek-
ar á fleiri staði. Af því leikstjóm er
ekki fag sem auðvelt er að læra...“
... í skólum.
„Já. Þetta snýst mikið um að sanka
að sér reynslu og kynnast ólíkum
straumum og stefnum. Ég vildi ekki
festa mig á einum stað í langan tíma.
Ég fann mjög góðan skóla í
Englandi, Bristol Old Vic Theater
School. Þetta er virtur, gamall og rót-
gróinn alhliða leikhússkóli. En það
em ekki teknir inn nema tveir leik-
stjómamemar á ári. Þeir fá að sækja
bitastæðustu kúrsana í hverju fagi.
Ég fékk að velja mikið úr og gat ein-
beitt mér að því sem mér fannst mig
vanta.“
Eins og...
„Samvinnu leikstjóra og leik-
myndahönnuðar sem mér finnst
mjög spennandi og að bókmennta-
legri þáttunum í leikritun. Námið
gekk líka út á að vera í tengslum við
starfandi leikstjóra og ieikhús út um
allt England. Ég fór mikið á sýning-
ar, hitti leikstjóra og ræddi við þá.“
Sá skólinn um að koma þér i sam-
bönd?
„Eiginlega var það óljóst. Að vera
í þessurn skóla var eins og hafa
passa. Við leikstjómamemamir vor-
um í nánu sambandi við skólastjór-
ann sem kom okkur í samband við
fjölda leikhúsfólks.“
Sem er þessi gamli maður, Rudy?
„Hann er reyndar ekki skólastjóri.
Það væri nær að segja að hann sé að-
alkennari skólans. Hann er algjör
gullnáma og ég lærði gríðarlega mik-
ið af honum.
Rudy stofnaði skólann á sínum
tíma ásamt Sir Laurence Oliver.
Úr Veðmálinu: Kjartan Guðjónsson, Benedikt Erlingsson og Baltasar Kormákur.