Vísir - 28.11.1976, Blaðsíða 9

Sunnudagur 28. nóvember 1976
Lögregluþjónn númer 155 er aö veröa tilbúinn á vaktina og þá er
eins gott fyrir iögbrjótana aö fara aöhafa hægt um sig.
ár, boöaðar til æfinga meö
unglingalandsliöi kvenna, og
áttum viö að mæta til æfinga i
Reykjavik um áramótin.
Ég var fyrir sunnan i þrjá
mánuöi og æföi með unglinga-
landsliðinu og einnig meö Val,
og var ég staðráöin i aö veröa
valsari.
Viö vorum siðan báöar valdar
i unglingalandsliðiö, þá 15 ára
gamlar. begar þvi ævintýri lauk
hélt ég aftur norður og fór aö
harka i fiski, en var ákveðin i
þvi aö fara suður aftur og halda
áfram að æfa handbolta meö
Val.”
Margfaldur íslands-
meistari i handbolta
— Hvernig stóð á þvi aö þú
hættir við það og fórst aö æfa
með Fram?
,,bað var ofur einfalt. Ingólf-
ur Óskarsson, sem þá var mikil
stjarna i handboltanum, var á
Húsavik um sumariö og hann
hafði þau áhrif á mig aö ég
ákvaö að ganga i Fram.
Mér þótti þaö svo mikil
upphefö, aö maöur, sem alltaf
var verið aö skrifa um i blööun-
um, skyldi biðja mig um aö
koma i Fram, að ég gat ómögu-
lega neitað.
Ég fór svo suður um haustiö —
gekk i Kvennaskólann og lauk
þaðan prófi eins og til var ætl-
ast. En áhuginn fyrir hand-
boltanum og öllu þvi sem um
var að vera i hinni stóru
Reykjavik var svo mikill, aö ég
fór ekki heim aftur, og hér hef
ég verið siöan”
Arnþrúöur er án efa ein besta
handknattleikskona sem tsland
hefur alið. Hún á að baki — þótt
ung sé — tuttugu landsleiki og
eina átján unglingalandsleiki.
Hefur kvennalandsliö i hand-
knattleik ekki verið valiö
undanfarin ár, án þess að hún
væri i þvi. Hún hefur marg-
sinnis oröið reykjavikur og is-
landsmeistari með Fram. Auk
þess hefur hún orðið islands-
meistari i kringlukasti kvenna
— er hún þeytti kringlunni langt
yfir 30 metrana á Islandsmótinu
i frjálsum iþróttum áriö 1971.
,,bað snerist allt mitt lif i
kringum handbolta og þvi sem
honum fylgdi, og þaöan á ég
milljón minningar. Ég sé mest
eftir þvi að hafa ekki skrifaö
dagbók um þetta timabil. baö
ættu allar stelpur að skrifa
dagbók — þótt ekki væri nema
til að glugga i hana i laumi þeg-
ar þær eru orönar eldri”.
Grenjuðu í kór
eftir tapleiki
— Nú er það venja þegar rætt
HASKOLI LVSINS'
Vísir rœðir við lögregluþjón númer 155 um
L~idknattleik, starfið og skemmtanalífið
□ held að fvrir einhlevDa konu finnist varla auð- Guömundsdóttur og
„Ég held að fyrir einhleypa konu finnist varla auð-
veldara starf til að einangrast f rá umhverf i sínu en að
vera lögreglukona á islandi. Ég sé samt ekki eftir þvi
að hafa farið í lögregluna. Þetta starf er slikur skóli,
að ég efast um að hægt sé að f inna annan eins."
betta sagöi einn af fallegustu
iggæslumönnum landsins,
rnþrúður Karlsdóttir, eöa
dda eins og hún er kölluð af
inum sinum og kunningjum, en
igregluþjónn númer 155 af yfir-
íönnum sinum, er viö heimsótt-
m hana á dögunum.
Er við knúöum dyra aö fbúð
snnar i Breiðholti, var hún aö
úa sig undir aö fara á kvöld-
akt. Hún gaf sér samt tima til
5 hella upp á könnuna, og á
íeðan viö sötruöum kaffiö og
tófluöum i okkur siöustu bitun-
m af afmælistertunni hennar,
am hún haföi bakað i tilefni 23
ára afmælis sins nokkrum dög-
um áður, spjallaöi hún viö okkur
um starfið og sin áhugamál.
Sá bíl í fyrsta
sinn 7 ára gömul
,,Ég er fædd i Flatey á
Skjálfanda og get þvi aö sjálf-
sögöu ekki kallaö mig borgar-
barn. Ég sá bil i fyrsta skipti á
ævinni þegar ég var 7 ára
gömul, er ég kom til Húsavikur,
og man þá aö ég varö yfir mig
hrædd.
Ari siðar flutti ég ásamt for-
eldrum minum, Helgu
Guömundsdóttur og Karli Páls-
syni útgerðarmanni og systkin-
um minum — þar af sex bræðr-
um, sem allir eru eldri — og
frekari en ég — til Húsavikur.
bar lifði ég kóngalifi eins og
flestir krakkar, og átti aöeins
eitt áhugamál — iþróttir. Sund
var min aðalgrein, en handholta
stundaöi ég sem hliöargrein,
þar til siðar, aö sú iþrótt varö
mitt mikla uppáhald.
bað atvikaöist þannig, að viö
stelpurnar i Völsungi vorum
sendar austur á Neskaupstaö til
aö keppa i tslandsmóti kvenna i
handknattleik utanhúss. baö
var áriö 1969.
Okkur gekk mjög vel á þessu
móti og uröum islandsmeistar-
ar. Eftir mótiö vorum viö tvær
úr liöinu, ég og Björg Jóns-
dóttir, iþróttakennari, sem
hefur leikið meö Val nú siöari
Texti: Kjartan L. Pólsson
Myndir: Loftur Ásgeirsson