Tíminn - 10.08.1968, Blaðsíða 5

LAUGARDAGUR 10. ágúst 1968. TIMINN
Er þetta boðlegt?
Útvarpshlustandi biður
Landfara fyrir opið bréf til
Úfoarpsráðs:
„Útvarpsráð Reykjavík.
Þann 5. þ.m. hafði ungt
fólk þátt í Ríkisútvarpinu, er
nefndist „Um drykklanga
stund“ í umsjá Hrafns Gunn-
lawgsseaar og Davíðs Oddsson-
ar. Flestum, sem á þátt þenn-
an hlýddu, held ég hafi ofboð-
ið efni það, sem þar var á borð
borið fyrir hlustendur. Fyrst
ræddu nokkrir unglingar um
„Pilluna" og voru það lítt gáfu
legar umræður. Næsta atriði
var að hringja út um allan
bæ og sþyrja ýmsa aðila sömu
spurningar: Er fíllinn heima?
Sálfræðingur var hafður við
Hiðina til þess að hlýða á við-
brögð manna við þessari spurn
ingu. Allir fengu lélegar eink-
unnir og var hluti athuga-
semda sálfræðingsins á latínu.
Að lokum var sungið ljóð um
karlinn skeggiausa. Slíkur sam
setningur hefur víst aldrei
heyrzt í íslenzkri ljóðagerð og
sönglistin var eftir því, ámát-
leg. Eitthvað fleira góðgæti
var þarna flutt, en allt hvað
öðru aumkunarlegra Þótt allt
þetta efni hafi átt að vera í
gamni, var iágkúran svo alls-
ráðandi og vesöl, að fyndni örl-
aði ekki fyrir.
Manni verður á að hugsa, á
hvaða leið er íslenzk æska í
dag? Ekki aru skólarnir slík-
ir, að þeir framleiði svona vit-
firringa? Margir, sem hlustuðu
á þennan þátt, eru sammála
um, að hér er eitthvað mikið
að. — En hvað um þuli út-
varpsins, sem aðstoðuðu við
þennan óráðs-samsetning, Jón
Múla Árnason, Gunnar Stefáns
son, Jóhannes Arason og Jónas
Jónasson. Þessir ágætu menn
gegna ábyrgðarstarfi hjá út-
varpinu og ætla mætti, að
þeim léti ekki að leika fífl,
jafnvel fyrir peninga.
Hér með vil ég skora á út-
varpsráð að hlusta á þennan
þátt og helzt að endurtaka
hann með hæfilegri auglýsingu
svo að menn geti dæmt um
hina andlegu reisn ungdóms-
ins árið 1968 og þá jafnframt
um þá stjórn, sem er á mál-
efnum útvarpsins.
Hjálmtýr Pétursson.“
9
Ferðalangurinn metur
góða þjónustu úti á
landsbyggðinni
Baldur Oddsson, Bogahlíð 10
Rvík. skrifar:
Kæri Landfari.
Ég hef séð, 'að margir hafa
sent þér línu um eitt og ann-
TR0LOFUNARHRINGAR
— afgreiddir
samdægurs.
Sendum um allt land.
HALLDÖR
Skólavörðustíg 2
að og vona ég, að þú getir
birt fyrir mig eftirfarandi
bréf:
í sumar hef ég eins og marg-
ir aðrir, ferðazt talsvert um
landið, og þá stundum þurft
að leita á náðir þeirra, sem
þjónustu veita úti á lands-
byggðinni. Mig langar að segja
frá tveim ólíkum atvikum, sem
mig hentu nýiega.
Fyrir nokkru var ég á leið
norður í land og hafði sam-
flot við annan bíl. Skammt frá
Akranesi bilaði annar bíllinn
og þurfti taisverðrar viðgerð-
ar við. Er skemmzt frá því að
segja, að þótt þetta væri að
kvöldlagi fengum við þá þjón
ustu, sem bezt varð á kosið á
Akranesi, gert var við bílinn,
svo unnt var að halda förinni
áfram, og á hótelinu á staðn-
um var fólkið allt af vilja gert
til að greiða götu okkar og að-
stoða okkur a allan hátt. Hef
ég sjaldan fyrirhitt jafn mikla
greiðasemi og vinsemd á gisti-
húsi. Það ber að hrósa því,
sem vel er gert og það vil ég
að komi fram, að þarna voru
allir, sem við þurftum að leita
til, af vilja gerðir til að leysa
úr málum okkar sem fyrst og
bezt.
En því miður er þetta ekki
alls staðar svo. Um síðustu
helgi var ég staddur austur við
Hvolsvöll og þurfti að fá gert
við hjólbarða. Leitaði ég til
bifreiðaverkstæðis kaupfélags-
ins á staðnum.
Þégar ég kom til að sækja
hjólbarðann, var mér tjáð, að
slangan í honum hefði verið
ónýt. Því trúði ég vart, þar
sem ég hafði keypt hana á
Akranesi nákvæmlega sjö dög-
um áður. Erfiðlega gekk að
finna slönguna. og virtist sá,
sem verkið hafði unnið, varla
vita, hvað af henni hafði orð-
ið, en leitaði lengi í haug
skammt frá húsinu, eða þar til
annar starfsmaður á verkstæð-
inu skarst í leikinn, benti hon
um á, að hann hefði farið með
slönguna inn á varahlutalager
verkstæðisins. Kom þá í ljós,
að enda þótt göt væru á slöng-
unni, mátti vel gera við hana.
Gerði ég- athugasemd við þessi
vinnubrögð, en fékk lítið ann-
að en útúrsnúninga að svörum,
en fékk þó slönguna afhenta.
Þá var að því komið að borga
reikninginn. Slangan kostaði
þrjú hundruð og fimm krón-
ur, sem vel kann rétt að vera,
en hins vegar var vinnan við
að setja slonguna í reiknuð
hálf klukkustund, á þrjú hundr
uð krónur Klukkustundin, eða
eitt hundrað og fimmtíu krón-
ur. Það gerði ég athugasamd
við og taldi of mikið, enda
varla nema tíu mínútna verk
að setja slöngu í dekk og til
samanburðar má geta þess, að
hjólbarðaverkstæðin í Reykja-
vík taka fimmtíu krónur fyrir
þetta sama.
Kom nú verkstjórinn á verk-
stæðinu til sögunnar. Tjáði
hann mér, að þarna væri ekki
um neina góðgerðarstarfsemi
Haukur Davíðsson hdl.
lögfræðiskrifstofa
Neðstutröð 4, Kópavogi
Sími 42700.
að ræða og ég skyldi borga.
Enn mótmælti ég og sagði
þetta að mínum dómi hrein-
asta okur. Er. ekki tjáði að
deila við domarann, og ekki
gat ég farið varadekkslaus í
bæinn, og borgaði því reikn-
inginn.
Skammt frá Hvolsvelli hitti
ég tvo lögregluþjóna úr Reykja
vík, sem ég spjallaði við, og
sagði það sem að ofan er
greint. Bað ég þá að koma
með mér á verkstæðið, til að
vita hvort ég fengi þetta leið-
rétt. Urðu þeir fúslega við því.
Þar upphófst á ný nokkur
orðasenna milli mín og verk-
stjórans. Sagði hann mér með-
al annars, að ég væri maður
Ijótur og vildi hann helzt ekki
þurfa að horfa lengur á mig,
og kvaðst þá vilja borga mér
reikninginn til baka og taka
sína slöngu. Lögregluþjónarn-
ir, sem ekkert höfðu sýnt nema
einstaka prúðmennsku, spurðu
verkstjórann einnar eða
tveggja spurninga í fullri kurt-
eisi, en verkstjórinn vísaði
þeim á dyr. Þeir sáu sem var,
að maðurinn var ekki viðmæl-
andi og eyddu ekki í hann
fleiri orðum.
Þá kom að því, að ég átti
að fá reikninginn endurgreidd
ann, og sagði verkstjórinn mér
að ég yrði að borga full vinnu-
laun fyrir að taka slönguna úr
aftur! Þá þótti mér þetta nú
farið að verða nokkuð dýrt, og
sagði honum, að það væru
vinnulaunin en ekki slöngu-
verðið, sem ég hefði gert at-
hugasemd við. Þá kom piltur-
inn, sem verkið hafði fram-
kvæmt, og spurði. hvort ég
vissi, að það væru tuttugu og
fimie krónur,. sem ég væri að
i.rj»vla“ út af. Lét hann einnig
orð falla um gáfnafar mitt.
Loks bauðst verkstjórinn til
að taka slönguna úr mér að
kostnaðarlausu, en greiðslan
fyrir að setja slönguna í skyldi
óbreytt. Þá var ég eiginlega
búinn að fá nóg og kvaddi heið
ursmanninn og piltunginn, sem
reyndist vera sonur hans.
Þetta skeði síðla dags á laug
ardegi, og þotti þeim feðgum
orð á því hafandi, að ég væri
fyrsti maðunnn, sem kvartaði
þann daginn. Ekki skal mig
furða, þótt kvartanir séu
þarna daglegur viðburður, ef
margir fá svona móttökur.
Hreinsum til
Ferðalangur skrifar Land-
fara um óþrifnað í byggðum
landsins:
„Mikill áróður er. nú rekinn
gegn sóðalegri umgengni fólks
og spjöllum á náttúru lands-
ins. Er vonandi, að hann beri
nokkurn árangur, svo mjög
sem umgengni fólks er ábóta-
vant, og spjöll víða unnin að
tilefnislausu.
í þessu sambandi vil ég
leyfa mér að minna á, að enn
blasa víða við augum vegsum-
merki frá hernámsárunum um
• dvöl herliðs hér á landi. Enn
má ríða sjá við alfáraleiðir
braggagrunna, hálfhrunda
steinkofa, girðingarslitur, síma
vír o.s.frv. Allt er þetta til lít-
ils augnayndi* og vírinn skap-
ar hættur fyrir skepnur, munu
þær ófáar sauðkindurnar, sem
beðið hafa nörmulegan dauða
af völdum porsta og hungurs
af því að þær flæktust í vír-
dræsur af þessu tagi. Fyrir
nokkrum árum hirti hópur
skáta nokkuð af þessum vír og
gróf hann, þó sjást vírdræsur
enn víða.
Stjórn landsins mun á sín-
um tíma hafa fengið mest af
eignum hernámsliðsins til ráð-
stöfunar og um leið tekið á
sig þá kvöð að hreinsa til, þar
sem þess var þörf. Mun þetta
hafa verið allábatasöm ráðstöf-
un fyrir ríkissjóð, því mest af
eignum þessum var selt ein-
staklingum. Hins vegar hefur
aldrei verið staðið við þá kvöð
að hreinsa óþverran burt til
fulls, þó komið sé nú á þriðja
áratug síðan það átti að ger-
ast.
Enn selur ríkið ýmislegt,
sem fellur frá varnarliðinu og
starfrækir sölunefnd varnarliðs
eigna, vafalaust með góðum
hagnaði.
Væri nú ekki rétt, að hagn-
aðurinn af þeirri verzlun yrði
látinn renna til þess að þrífa
til á gömlum bækistöðvum
hersins, og bæta þannig úr
gamalli vanrækslusynd. Það
yrði mikilsvert framlag til
stuðnings áróðrinum: Hreint
land, fagurt iand.“
Golfskálavegurinn
G.Þ. skrifar:
Fyrir nokkrum árum fékk
Golfklúbbur Reykjavíkur að-
stöðu til goifiðkana í Grafar-
holtslandi. Byggði félagið þar
allveglegan skála, sem til að
sjá virðist hin prýðilegasta
bygging, a.m.k. eftir að ljósir
litir hylja steingráann. — Að-
ur en þessi uygging var gerð,
var lagður allgóður vegur uþþ
með Grafarholtinu sunnan-
verðu. Var það að mestu gert
með jarðýtu eins og aðrir veg-
ir nú til dags. og síðan mal-
borinn eins og þurfa þótti.
Við gerð vegarins var efninu
ýtt úr hallanum ofanvert við
veginn, sem að mestu var gró-
ið tún. Við jarðraskið mynd-
uðust þarna opin moldarflög,
sem síðan hafa blasað við aug-
um allra, sem þarna hafa far-
ið, hina fjöJiörnu alfaraleið.
Ekki þarf mikið til að hylja
þessi jarðlýti og gegnir nokk-
urri furðu, <>ð það skuli ekki
fyrir löngu hafa verið gert.
Aðeins nokkur kíló af gras-
fræi og 3—i poka af áburði
(helzt skarna) er allt og sumt,
sem með þarf — Benda hefði
mátt á þetta fyrr, en ekki er
enn svo áliðið sumars, að þetta
megi ekki gera núna, ef fljót-
lega er við brugðið.
— Landspjöll vegna ýmissa
aðgerða og af völdum umferð-
arinnar eru nógu víða fyrir
augum vegfarandans, þótt ein
hverjar úrbætur séu gerðar,
þar sem auðveldast er.
Erlendu kartöflurnar
slæmar
Húsmóðir í Vesturbænum
skrifar:
„Heill og sæll Landfari!
Mig langar að ræða við þig
um mál, sem mér finnst að
við húsmæðui ættum að taka
til okkar.
Það er um hinar nýju er-
lendu kartöflur, sem hér hafa
verið á boðstolnum í verzlun-
um um tíma. Er hægt að láta
bjóða sér skemmdar, trénað-
ar kartöflur næð myglubragði
fyrir fyrsta i'lokks kartöflur?
Hvaðan fær Grænmetisverzlun
ríkisins þessa úrvals vöru? Og
hvar eru borgaryfirvöldin? Eg
segi fyrir mit,, þessar kartöfl-
ur eru ekki einu sinni til dýra-
fóðurs, hvað þá til manneldis.
Og ég veit, að ég mæli fyrir
munn margra, sem hafa neytt
þessara kartaflna.
En húsmæður! Látum ekki
bjóða okkur allt til munns og
handa.“
5
A VlÐAVANGI
Hátíð verzlunarfóiks
„Verzlunarmannahelgin er
liðin án stórra áfalla en með
fjöldasamkomum víðsvegar. Þá
er umferð mest á vegum lands
ins. 13—15 þús. manns söfnuð-
ust í Húsafellsskóg, 5—7 bús.
í Vagnaskóg o.s.frv. Hitinn
komst í 23 gráður norðanlands
um þessa helgi. Frídagur verzl
unarmanna, fyrsti mánudagur
í ágúst ár hvert, er að verða
almennur hátíðisdagur vinn-
andi manna. En er það þá verzl
unarmannastéttin, sem stend-
ur fyrir hátíðahöidunum? Nei,
það eru ungmenna- og íþrótta-
félög, æskulýðsfélög og félög
bindindismanna, en ekki verzl-
unarfólkið eða samtök þess,
hvernig sem á því stendur.
Læknar og viSgerðar
menn á miðin
Loks virðast læknamál síld-
veiðiflotans leyst. En síldveiði-
sjómenn, sem nú eru á mjög
fjariægum miðum, hafa þó not-
ið læknisaðstoðar m.a. Rússa,
er veiða á svipuðum slóðum
og láta lækna fylgja sínum síld
veiðiflota og góða aðstöðu til
starfa. Það eru þeir Hannes
Finnbogason og síðar Snorri
Hallgrímsson, sem fara á mið-
in og verða um borð í Ægi. En
læknar þessir eru báðir kunn-
ir skurðlæknar Landsspítalans.
Ennfremur verða tveir tækni-
fræðingar þar um borð til að
annast viðgerðir ýmsra tækja
veiðiskipanna.
Sextíu skip
Yfir 60 skip eru nú við síld-
veiðar suður af Svalbarða.
Veiðiskipin fara sjaldan til
lands vegna flutningaskipanna,
sem sækja aflann til þeirra á
miðin. Aukin þjónusta á hin-
um fjarlægu miðum er gleði-
leg, bæði í heilbrigðismálum
og viðgerðamálum. Nú standa
yfir viðræður milli íslendinga,
Rússa og Norðmanna um aukin
samskipti í viðgerðaþjónustu
um borð í veiðiskipum, er veið
ar stunda á sömu slóðum. Síld-
veiði er treg.
Aukin umferðar-
menning
Á nokkurra daga ferð um
ýmsa fjölfarna þjóðvegi lands-
ins nú fyrir skömmu, var aukin
umferðarmenning auðsæ. í
þessari ferð varð sá, er þessar
línur ritar, aðeins var við einn
miður kurteisan ökumann
sem naumast var þó efni til
umkvörtunar. Við veeina var
ekki rusl til lýta í stórum stíl
eins og stundum áður og er
það einnig mikil framför. Á-
stæða er til að gleðjast yfir
aukinni umferðarmenningu,
jafnframt því að halda uppi
áróðri fyrir því að halda áfram
á sömu braut. Þess ber þó að
geta, að „vinstri villu" í um-
ferðinni er ekki lokið og skap-
ast oft hætta af því.“
(Dagur)).