Tíminn - 16.08.1968, Blaðsíða 9

FÖSTUDAGUR 16. ágúst 1968.
TÍMINN
9
Tveir ungir menn mættust á
götu og var annar þeirra upp
dubbaður.
— Hvert ertu að fara?
spurði hinn.
— Ég er að fara á dansleik.
— Þú sem kannt ekki að
da.nsa.
— Jiá, ég kann ekki að
dansa, en íþað skiptir litlu
máli. Ég get bara haldið utan
um dömurnar meðan þær
dansa.
— Skauzt þú nokkuð á veið
unum um daginn?
— Já, ég skaut og skaut.
— Og hvernig var árangur-
inn?
— Árangurinn, segir þú. Ja,
þíð urðu að minnsta kosti
nokkrir hérar alvarlega hrædd-
ir.
Hann var nýskilinn og sagði
við vin sinm:
— Hún fékk sumarfhúsið en
ég húsið í borginni.
— En hvað með lausaféð?
— Því skiptu lögfræðingarn-
ir á mflli sín.
Mikið er talað um nú á dög
um, að háskólar séu úreltir og
þar tiðkist kennsluaðferðir og
stagl, sem nemendur hafa tak-
markaðan áhuga á. Dæmi um
það er eftirfarandi samtal
milli prófessors og nemenda.
— Af hverju veitið þér fýrir
lestri mínum en.ga athygli?
spurði prófessorinn einn nem-
endanna allt í einu.
— Ég þarf þess ekki, herra,
svaraði nemandinn, — afi minn
skrifaði fyrirlestra yðar niður
og ég notast við þær nótur.
Hann hafði mikinn áhuga á
bókum og hún var aíbrýði-
söm.
— Þú myndir hafa miklu
meiri áhuga á mér, ef ég
væri bók, sagði hún afundin.
— Já, svaraði hann, — sér-
staklega ef þú værir almanak,
því þá myndir þú endurnýjast
árlega.
— í gamla daga roðnuðu
stúlkurnar begar þær urðu
feimnar.
— Já, og nú verða þær
feimnar ef þæi roðna.
— Hvernig stendur á því.
sagði hótelstjórinn við gestinn,
að á hverjum morgni fer þjónn
inn með morgunverð handa
tveimur inn í herbergi yðar?
— Það skal ég segja yður,
sagði gesturinn. Þegar ég er
búinn að borða þennan góm-
sæta morgunverð, sem ég fœ
hérna, verð ég allt annar mað
ur. Og þá finnst mér sann-
gjarnt, að þessi annar maður
fái sér líka bita.
— Satt að segjia mundi ég eins og- á stendur taka
hvern sem vœri sem löglega giftan eiginmann.
mér
Lárétt: 1 Skassa 5 Söngmenn 7
Kind 9 Röddu 11 Fugl 13 Matur
14 Jurt 16 Öfug stafrófsröð 17
Fisk 19 Hreinsun með vatni.
Krossgáta
Nr. 93
Lóðrétt: 1 Vondar 2 Keyr
3 Kyrr 4 Skot 6 Opinberun
8 Stuldur 10 Flestu 12 Ýsu
15 Sjáðu 18 Áfengur drykk
ur.
Ráðning á gátu nr. 92.
Lárétt: 1 Þreski 5 For 7
Af 9 Særi 11 Urg 13 Fat 14
Kæru 16 Kr 17 Ásaka 19
Útatar.
Lóðrétt: 1 Þrauka 2 Ef 3
SOS 4 Kræf 6 Eitrar 8 Fræ
10 Rakka 12 Grát 15 USA
18 At.
yjMySMiUdlNM
Barbara McCorquedale
56
'Hann kyssti hana og sleppti
henni síðan.
— Ég hef mikið að gera, —
sagði hann. En ég lofa þér því,
að ég sKal ekiii gera neitt, sem
stefnt ,æti hamingju okkar
í voða. Ef ég get, þá kem ég að
sækja þig á hótelið áður en þið
farið. En ef það tekst ekki, þá
hef ég sambana við þig í kvöld.
Láttu þér ekki bregða, hvernig ég
kem eða klukkan hvað. Þú skalt
bara búast við mér, því ég elska
þig-
— Þú verður að gæta þín vel.
— Alloa var tbl og rödd hennar
skalf lítið eitt en augnaráðið var
öruggt.
— Ég skal gæta mín fyrst þú
biður mig um pað, — sagði Dix.
— Ég skal biðja fyrir þér, —
sagði Alloa dálítið ostyrkti
röcjdu. — Ég skal biðja fyrir þér
allan tímann.
. Hann kyssti hana á ennið. aug
un og síðast a munninn. — Ég
skal hugsa til þín allan
tímann, — sagði hann. Hverja
sekúndu þangað til ég sé þig aft
ur. Au revoir, ástin mín, og verð-
andi eiginkona
Hún reyndi aó þrýsti sér að
honum en allt ; eina hafði hann
smogið úr örniLm nennar Hann
opnaði nurðina út i garðinn og
sendi henni fingurkoss úr dyr-
unum, þá vai hann horfinn.
Hún heyrði fótáiak hans og síð-
an heyrðist ekkert nema fugla-
söngurinu og þögnin. Ilún gekk
út að glugganum og fann hvern-
ig unaður og ástríða kossanna
dvínaði smátt og smátt innra með
henni. Nú kom óttinn, óttinn við
það sem kynni að koma fyrir
hann.
Hún vissi þó hún skylfi úr
hræðslu hans vegna. að hann
hafði réti fyru sér. Hann varð
að fara. Þó hún hefði fúslega ar
ið með honum hefði hann beð-
ið hana bess, þá gæti sú hugs-
un verið fyrir hendi, að hann
hagaði sér eins og raggeit og
hefði flúið frá afleiðingunum og
vanrækt allt nemr sjálfan sig.
— Ég ber virðingu fyrir hon-
um — nvíslaði hún og vissi, að
það var í fyrsta sinn satt. Ilenni
fannst, að hún hafa elskað hann
lengi en hvorki treyst honum né
borið virðingu íyrir honum fyrr.
Nú var hún skyndilega farin til
þess. Nú gerði hún sér líka fyrst
grein fyrir, hvað hún hafði tek-
izt á herðar. Hún ætlaði að lifa
án alls, sem hún hafði áður. Þau
gætu ekki farið til Skotlands, því
ef lögregtan leitaði þeirra yrði
það fyrsti staðurinn, sem búizt.
yrði við. að þau færu til. Þau
yrðu úrskúfuð. tjölskyldu og heim
ilislaus, án fortíðar Alloa velti
því fyrir sér. hvert þau færu og
hvar þau fyndu ®riðastað og þá
fann hún allt í einu, að það skipti
ekki máti. Ástin sigraðist á öll-
um hlutum. Það vai svarið, sem
máli skipti. Ástir. var meira virði
en öryggi, sæmd og allt annað ef
hún var hin eina sanna ást.
Henm fannst, að líf hennar
yrði auðvelt. Það yrði fullt af
hættum og erfiðleikum. Þau
mundu tiafa sín ágreiningsefni en
íetta allt. var yfirstíganlegt ef
þau héldu ást sinn^ eins djúpri
og hreioni og hún var nú. Hún
fann, að hún skalf eins og hún j
hafði skolfið ■ örmum hans, og |
varir nennar voru heitar eftir
kossa hans. Hún vissi, að hann
var maðurinn, sem hún hafði |
beðið eftir og sem hún átti að 1
finna.
Hann var ekxi eins og hún
i
hafði búizt við og alls ekki sá
draumaprins, sem hún hafði búið
sér til í huganum. Hann var mað-
urinn, sem henni var ætlaður,
sem hún tilheyiði og mundi ekki
eingöngu eiga likama hennar
heldur lika hu? og hjarta um alla
eilífð.
— Ég elska hann, — hvíslaði
Alloa. — Þakkú þér góði guð fyr-
ir að láta mig finna hann.
Tólfti kafli.
— Lou, taktu nú ekki neina
ákvörðun í fljótheitum. Segðu eða
gerðu ekkert nema að vandlega
yfirlögðu ráði. Eins og faðir þinn
sagði alltaf — allt er þess virði,
að það »é íhugað vandlega.
Há nefmælt rödd frú Derange
blandaðist vélarhljóðinu í bíln-
um og Allou fannst þau hljóma
án afláts á leiðinni til Kastalans.
Lou svaraði engu. Hún sat og
horfði úi um giuggann. Augnaráð
ið var starandi ems og hún væri
úr tengslum við umheiminn og
lifði í sinum eiginn hugarheimi.
— Mér finnai hélt frú Derange
áfram, cins og þú standir á kross-
götum. Það er afskaplega mikil-
vægt, að þú irkir rétta ákvörð-
un. Ungr fólk nugsar acieins um
líðandi stund. Það gleymir því,
að framtíðin iiggur fyrir því
mörg ár þar sem ástin virðist oft
eins óg tilbreytingalaus draumur
og þar sem áþi eifanlegri hlutir
skipta miklu meira máli. Ég vil
að þú gerir þéi þig í hugarlund
fjörutíu — fimmtíu — og sextíu
ára gamla og veltir pví fyrir þér
hvað skiþtir'þig œðli-þá:"
Lou vppti Öxium þreytulega og
sagði uppgefin — Allt í lagi
mamma, ég skit. hvað þú átt við.
Þú vilt, að ég verði hertogaynja
og svo er það út; ætt mál.
— Ég vil, að þú verðir ham-
ingjusöm ástin mín, leiðrétti frú
Derange hana — En hamingj-
an er ekki alltaf fólgin í því að
dansa vangadans við ungan mann
sem hefur það eitt tii brunns að
bera að hann hefur laglegan
vangasvip.
— Æ, nættu þessu, nrópaði
Lou. — Ég veit um hvern bú ert
Hemlavifyíen'iir
Rennum bremsuskálar. —
slipum bremsudælur.
Llmurn ð bremsubnrða og
aðrai almennar viðserðiT
HEMLASTILLING H.F
Súðarvogi 14 Sími 30135
OKUMENN!
Látið stilla i tlma.
Hjólastillingar
Mótorstillingar
Ljósastillingar
Fljót og örugg K •'usta.
BÍLASKOÐUN
& STILLING
Skúlagötu 32
Simi 13-100
að tala. Því gefurðu vangasvipn-
um ekki nafn?
— Ég er ekki að tala um neinn
sérstakau. sagði frú Derange’ —
Allt, sem ég fer fram á er, að
þú gerir ekkert í fljótfærni.
— Við gerum að minnsta kosti
ekkert ai fljót/ærni þessa stund-
ina því Alloa xeyrir eins og hún
sé að aka líkbíl, sagði Lou.
Alloa hrökk við. — Fyrirgefðu,
sagði hún afsaliandi. — Ég hélt,
að okkur lægi ekkert á.
Hún nafði verið að hugsa um
Dix og var þess varla meðvitandi,
hvað hún var að gera. Hún ók
vélrænt eftir löngum beinum veg-
inum, sem lá inn í landið. Hvar
var Dix niðuikominn? Hugsaði
hún. Hvað var að gerast? Hvað
var hann að gera og var hann ó-
hultur?
Henni hafði næstum fund-.
izt það óbærilegt að fara frá Biar-
rizt, komast út af hótelinu og:
muna eftir öllu því, sem hún'
þurfti að gera íyrir frú Derang
eins og að gefa þjónustufólkinu ■
þjórfé, borga . eikninginn og sjá
um farangurinn. Hún hafði átt erf
itt með að vinna verk sín, því
allan tímann þraði hún heitast að
geta hlaupið n ður til „Mömmu
Blanchaid“ og spurt hana, hvort
hún hefði frétt af Dix. Stolt henn
ar kom . veg fyrir, að hún gerði
þetta, þvi hún vissi að það yrði
þýðingarlaust. Mamma Blanchard
mundi ekki eða gæti ekki sagt
henni neitt meira en það, sem
hún vissi þegar. Dix væri þar ekki
því hann væri lú að hætta frelsi
ÚTVARPIÐ
Föstudagur 16. ágúst
7.00 Morgunútvarp 12.00 Hádeg
isútvarp 13.15 Lesin dagskrá
næstu viku 13.30 Við vinnuna.
14.20 Við, sem heima sitjum
15.00 Mið-
degisútvarp
16.15 Veð-
urfregnir 17.00 Fréttir. 17.45
Lestrarstund fyrir litlu börnin
18.60 Þjóðlög 18.45 Veðurfregn
ir. 19.00 Fréttir 19.30 Efst á
baugi Tómas Karlsson og Björn
Jóhannsson tala um erlend mál
ofní 20 00 Tónlist frá Svíbióð
20.30 Sumarvaka 21.25 Orgelleik
ur í Landakirkju í Vestmanna
eyjum. 22.00 Fréttir og veður
fregnir 22.16 Kvöldsagan: „Við
sjáT á vesturslóðum" Kristinn
Reyr les (13) 22.35 Kvöldhljóm
leikar. 23.10 Fréttir í stuttu
máli. Dagskrárlok.
Laugardagur 17. ágúst
7.00 Morgunútvarp 12.00 Hádeg
isútvarp 13.00 Óskalög sjúk-
linga Kristín
Sveinhjörns
dóttir
kynnir 15:00 Fréttir 15.10 Laug
ardagssyrpa 17.15 Á nótum æsk
unnar. 17.45 Lestrarstund fyrir
litlu börnin 18.00 Söngvar í
léttum tón. 18.20 Tilkynningar
18.45 Veðurfregnir. 19.00 Frétt
ir 19.30 Daglegt líf Árni Gunn
arsson fréttamaður sér um þátt
inn 20.00 Lúðrasveit Neskaup
staðar leikur. 20.35 „Áheyrn“
útvarpsleikrit eftir Bosse.
Gustafsson 21.15 Á söngleika-
sviði Egill Jónsson kynnir
nokkra óperettusöngvara f ess
inu sínu 22.00 Fréttir og veður
fregnir 22.15 Danslög 23.55
Fréttir í stuttu máli. Dagskrár
lok.
mmmmmmmmmmmmmmmm^: