Tíminn - 27.08.1968, Side 11

ÞRIÐJTJDAGUR 27. ágást 1968.
TIMINN
n
Með
fnorgun-
kaffinu
Undanfadð hefur getið að
llta í frönskum blöðum aug-
lýsingu sem hljóðar á þessa
leiS:
— Ef þér eruð um það bil
að verða sköllóttur veit ég
, óbrigðult ráð til þess að varð
veita síðustu hárlokka yðar.
Sendið aðeins 18 franka . . ."
Margir auðtrúa Frakkar hafa
bitið á þetta agn og sent 18
frnka því állt er til vinnandi
' að var'ðveita sína síðustu lokka.
En aUt sem þeir fá i staðinn
• er lítið myndrit, sem oft eru
notuð til þess að geýma hár
lokk í til minningar um ein-
hvern.
— Mér er andskotans sama
hvað forvitinn þú ert . . .
taktu hann bara ekki úr.
Frænkan kom í heimsókn og
var að segja litlu stelpunni sem
var þriggjia ára söguna um
Þyrnirós. Þegar hún kom, að
því er kóngssonurinn sag'ði við
Þymirósu, að hún mætti ekki
sofa lengur, sagði fnænkan:
— Og hvað heldur þú svo,
að kóngssonurinn hafi sagt?
— Hann hefur ái-yggilega
sagt það sama og pabbi segir
ailtaf við möonmu á morgnana,
svaraði stúlkan.
— Og bvð segir hann, spurði
frænkan forvitin?
— Reyndu nú að koma þér
fram ur og hita kaffið.
Frakki nofckur sem studdi
Mendes France ákaft í bindind
isáróðri hans (en eins og kunn
ugt er drakk Mendes France
aldrei annað en mjólk) kom
eitt sinn inn á veitingahús í
París og gat efcki orða bnudizt
er hann sá dauðadrukkinn
mann sitja þar við borð:
— Vitið þér ekki, maður
minn, að áfengið drepur ár-
lega 2 milljónir Frakka? spurði
hann
Drukkni maðurinn leit upp
með erfiðismunum, horfði fast
í augu bindindispostulans og
sagði svo:
— Hvern fjandann kemur
mér það við, ég er Belgi:
Amerískur ferðamannaihópur
var á Strompóli me'ð innfædd
u.m leiðsögumanni.
Þegar komið var á barrn eld
gígsins sagði einn ameríkan-
anna hrœrður:
— Þetta minnir helzt á hel-
víti.
Leiðsögumanninum varð að
orði:
— Það er alvég makalaust
hvað þið Amerífcanar hafið ferð
azt mikið.
— Hvað eigið þér með þvl, hvort ég stundi ekki æfingar.
Að anda er mér djö. . . nóg æfing.
Krossgáta
Nr. 101 i
Lóðrétt:
2 Anprífci 3 Limur 4 Hár
5 Ansa 7 Foraktar 9 Slá
11 Snæði 15 Ferð 16 Kunn-
ingja 18 Á fæti.
Ráðning á nr. 100.
Lárétt:
1 Fangi 6 Kær 8 Rok 10 Áta
12 Ak 13 Á1 14 Mig 16 Ali
17 Ælt 19 Æskan.
Lóðrétt:
2 Akk 3 Næ 4 Grá 5 Frami
7 Falin 9 Oki 11 Tál 15 Gæs |
16 Ata 18 LK.
Urétt:
1 Stræti 6 Verkfæri 8 Líkur 10 Slæ
12 Kieyr 13 Nes 14 Bók 16 VII
17 Utanhúss 19 Hestsnafn

KRISTIN A HELLULÆK
Sigge Stark
— Gott kvöld, svaraði Kristin.
— Jæja, það ert þá þú, sem
ert á faraldsfæti.
— Á fæti getur það nú varla
kallast, sagði Hinrik og hló. —
Ég nota mér bílinn að mestu
leyti.
— Já, mikið átt þú gott! Jón
varp öndinni ósjálfrátt.
— Ekki er ég svo viss um það,
mælti Kristín. — Hvað bflinn
sinertir á ég við.
— Fellur þér hann ekki? spurði
Hinrik undrandi.
— Jú, sannarlega, en maður er
alltof værukær af því að ferðast
stöðugt í bifreið.
— Það er svo undur þægilegt
að ræsa hann bara og aka af stað.
— Já, þarna fcemur það. Þú ert
steinhættur að fara neitt gang-
andi.
— O, nei, nei, ég geng út í
skóginn öðru hvoru.
— Varla er það nú svo fjarska
oft.
— Nei, þetta er ekki um það
margar frístundir að ræða. Það er
aðallega ég sem stumda vélarnar
og störfin með þeim.
— Já, þú ert bara hálfgerður
verkfræðingur, sagði Jón öfund-
sjúkur.
— Ó-nei, ekki beinlínis það, en
maður verður að þekkja töluvert1
inn á vélar nú til dags.
— Já, það ætla ég líka að læra
•— á búnaðarskólanum, sagði Jón
svona eins og af tiíviljun, en varð
feginn þegar hann fann áhuga á
þessu hjó Hinriki.
— Það var bara svona, að þú
ætlar að ganga á búnaðarskólnn?
Það var rétt af þér.
— Krisín hlusaðu á hjó mér,
— nú gengur það glatt! hrópaði
Agnes.
'Kristín hló, þegar hún heyrði
stuttar og jafnar bunur í fötuna.
— Það er hreint ekki sem verst
sagði hún. — Þú getur nærri hvað
sem er.
— Þetta gerist nú æði gagns-
lítill lærdómur! — sagði Hinrik.
— Handmjólkun fyrirfinnst
naumast nú orðið.
— Hún fyrirfinnst hér, gegndi
Kristín. — Og alls staðar þar sem
aðeins eru ein eða tvær kýr.
— Já, auðvitað, samsinnti Hin-
rik. — En maður fer varla að
miða við slík smábýli úr þessu.
enda _eru þau óðum að hverfa.
— Á þá ekki að telja Hellulæk
með býlum, spurði Kristín og
varð stygg við.
— Ekki vera flón. Auðvitað á
ég við kotabúskapinn.
— Það er víst ekki heldur
miklu meira hér, samanborið við
Neðrabæ.
Hinrik fann, að hann hefði hætt
sér út á hálan ís.
— Uss, þú veizt vel hvað ég
var að hugsa, sagði hann.
— Hugsa, það gera uxarnir í
Smálöndum, segir amma! gall við
frá Agnesi úr Liljubási. „
— Hananú, þetta var sú síð-
asta! sagði Kristín og reis á fæt-
ur.
— Það er að minnsta kosti
erfitt að mjólka með höndunum,
mælti Hinrik.
— Það segir þú, sem ekki
kannt að mjólka! anzaði Kristín
fyrirlitlega. — Mér finnst það
gaman ég er nú svona
— Það fxnnst mér líka! skaut
Agnes inc í. — Ég mjólka geit-
urnar alveg hreint eina á hverju
kvöldi, Hinrik, bætti hún hreyk-
in við.
Stundarkorni síðar ók Kristín
burt með Hinrik.
— Ég vona að það sé rétt hjá
Agnesi, að Kristín sé hrifin af
Hinriki, sagði Anna, þegar þau
voru horfin sjónum.
— Hann er að minnsta kosti
vitlaus eftir henni, sagði Jón.
— Já, það er svo sem auðskilið
mál, mælti Anna áköf. — Og for-
eldrum hans fellur líka vel við
Kristínu.
— Öllum þykir vænt um
Kristínu, sagði amma hlýjum
rómi. — Það gerast ekki margir
hennar líkar, skal ég segja ykk-
ur.
— Kristín er bezta stúlka, anz-
aði Anna. — Bara að hún væri
svo skynsöm að . . .
— Svo skynsöm, áttu við, að
giftast honum Hinrik? spurði Jón.
— Hvers vegna skyldi hún svo
sem ekki gera það?
— Það er þýðingarlaust að vera
með bollaleggingar um slíkt,
barn, sagði amma. — Hún gerir
líklega það sem henni sjálfri sýn-
ist. Þýkir henni vænt um Hinrik,
tekur hún honum vísast.
— Voða væri hún vitlaus, ef
hún giftist ekki Hinrik, gall enn
við á Jóni: — nema' hún sé ekki
skotin í honum, þá . . .
— Heldurðu að hú sé það ekki?
spurði Anna í ofvæni.
Henni bauð í grun, að krakk-
arnir færu nær um hvað öðrum
fyndist, en hún sjálf, þess vegna
fannst henni nokkurs um vert,
hverju Jón svaraði. En hann
bara yppti örlum.
— Hváð' veit' ég urii það. En
hún hefur um fleiri að velja, ef
hún kærir sig um.
— Já, það er einmitt það . . .
tautaði Anna með áhyggjusvip.
— Hvaða tilgangi þjónar það
svo sem, að velta slíku fyrir sér?
tók nú Jóhann til máls, faðir
þeirra. — Telpan gerir sem henni
sýnist, hvort eð er.
— Mér finnst hún bjáni, ef hún
brýtur Hinrik af sér, hélt Jón á-
fram, — en hún um það, auðvit-
að.
— En þá er ekkert um það að
ræða, því það breytir engu, hvort
sem er, anzaði Jóhann.
— Nei, að vísu breytir það
litlu, en ég skil þig vel, Anna
mín, sagði amma. Á Framtíð
barna sinna liggur öllum á hjarta.
Kristín hafði að vísu hugtooð
um að samdráttur þeirra Hinriks
væri til umræðu heima fyrir, en
eins og á stóð lét hún sig það
engu skipta. Hún naut þess eins
og þjóta eftir þjóðveginum í bif-
reið Hinriks.
— Jæja, Kristín, þykir þér ekki
gaman að aka í þessu bflgreyi,
eftir allt saman? spurði Hinrik
og vissi að ekki var nema um eitt
svar að ræða.
— Auðvitað þykir mér það!
samþykkti hún fúslega. — Þetta
er framúrskarandi bfll á allan
hátt.
— Og svo er maður svo fljótur
að komast þangað sem maður
ætlar sér, hélt Hinrik áfram.
— Ekki vantar að maður
sé það.
— En þú minntist samt á hann
eins og svona . . , "hvernig á ég
að koma orðum að því, ja, svona
með dálítilli lítilsvirðingu?
— Nei, það er síður en svo að
ég fyrirlíti bifreiðar! leiðrétti
Kristín. — Það væri allt annað
en réttlátt En bú veizt að ég
hefi ekki áhuga á vélum o.g
ber ekkert skynbragð á bíla.
— Þú segir að ég verði latur af
bílakstri.
— Og það sný ég ekki til baka
með. Það gerir þig latan.
— En þú hlýtur þó að kann-
ast við að það sé langtum þægi-
legra að aka.
• — Já, það fer ekki á milli mála.
j En sá sem á bifreið, ekur henni
’ sýknt og heilagt, það er það sem
I ég hefi út á að segja. Maður
verður svo værukær af því, alltof
makráður.
— Finnst þér ég vera það?
Kristín hló. — Ekki yfirleitt,
en þegar þú parft að ganga eitt-
hvað, er lífcast því að viljann
: vanti. Auk þess missir maður af
svo miklu að þjóta yfir landið á
þennan hátt.
— Ekki finnst mér af neinu sér
stöku að missa hérna meðfram
veginum.
— Ó-jú. Fuglar og blóm og
fiðrildi og allt mögulegt.
— Það getur vel verið gaman,
þegar verið er úti á gönguferð
að kvöldinu, sagði Hinrik kæru-
leysislega. — Ec annars er þó
betra að Komast eitthvað áfram
heldur en athuga blómin.
— En þegar alltaí er þvflíkt
annríki, verður enginn tími til að
hugsa um neitt annað.
Hinrik hægði ósjálfrátt ferðina
ofurlítið. — Ég á ekki annríkt.
— Ég átti ekki beinlínis við
það, hélt Kristín áfram. — Hvern-
ig á ég að koma orðum að því . . .
mér datt fremur í hug það, sem er
innra með okkur.
í DAG
Þriðjudagur 27. ágúst
7.00 12.00 Hádegisútvarp 13.00
Vi'ð vinnuna. 14.40 Við, sem
heima sitjum. 15.00 Miðdegis
útvarp 16.15
Veðurfregn
ir Óperutón
list 17.00
Fréttir Klassísk tónlist. 17.45
Lestrarstund fyrir litlu börnin
18.00 Lög úr kvikmyndum. 18.
45 Veðurfregnir. 19.00 Fj-éttir
19.30 Daglegt mál 19.35 Þáttur
um atvinnumál. 19.55 ,,Slæp
ingjabarinn" eftir Darius Mil
haud 20.15 Ungt fólk f Dan
mörku Þorsteinn Helgason 6eg
ir frá 20.40 Lög unga fólksins
Gerður Bjarklind kynnir. 21.30
Útvarpssagan: „Húsið í hvamm
inum“ eftir Óskar Aðalstein
Hjiörtur Pálsson les (7) 22.00
Fréttir og veðurfregnir 22.15
Píanómúsik eftir Mozart; Arth
ur Balsam leikur. 22.45 Á hljóð
bergi 23.50 Fréttir í stuttu máli
Dagskrárlok.
Miðvikudagur 28. ágúst
7.00 Morgunútvarp 12.00 Há
degisútvarp 13.00 Við vinnuna.
14.40 Við. sem heima sitjum
15.00 Mið
degisútvarp
16.15 Veður
fregnir. íslenzk tónlist 17.00
Fréttir. Klassísk tónlist 17.45
Lestra’-’stund fyrir litlu börnin
18.00 Danshijómsveitir leika.
18.45 Veðurfreenir 19.00 Frétt
ir 19.30 Daglegt mál 19.35
.Hjálpa þú vantrú minni“ 20
00 Fantasía í C-dúr op. 17 eftir
Schumann 20.25 „Skipið“ smá
saga eftir M. C. Branner. 21.05
Sinfónía nr. 3 t c-moll op. 78
eftir Saine-Sae,is. 21.45 Við tím
ans móðu Láms Salómonsson
les nokkur frumort kvæði. 22.
00 Fréttir oe veðurfregnír 22
15 Kvöldsasan’ „Viðsjár á vest
urslóðum“ Kristinn Reyr les
(17) 22.35 Djassþáttur Ólafur
StePhensen kynnir 23.05 Frétt
ir í stuttu máli. Dagskrárlok.