Alþýðublaðið - 30.06.1969, Blaðsíða 9

Aliþýðublaðið 30. júrií 1969 9
ir á Strikinu
af túristum að verzla. við iiann.
Það var auðlheyrt að kaupmanna-
hlóðið hafði lítið Jþynnzt og hann
lét sig hafa það að' tala næstum i
sömu andránni, enskú, ‘þýzku,
frönsku, sænsku og ég vek varla
bvað og þegar ég ávarpaði hann,
'brá hann fyrir sig íslenzku og gerði
það mi'klu betur en flestir Danir.
— Já, ég er fjári langur eða rúm-
ir tveir metrar, sagði hann og
brosti gegn um skeggið.
Eg spurði eftir móður hans.
— Elún var gift baðmeistara, en
cr nú. ekkja. Eg'hef ckki séð hana
í rúm tvö ár, annars er hún 'búsett
Ihér í Höfn.
Auk þess að vera svona hár upp
í Joftið gekk SigvaJdi á sjómanna-
klossum með þykkum trésólum og
nokfcuð háurti hælum og -jók þaöta
þónökkuð á hrikalegheitin og aug-
Það var cinu sinni aqtitnolböá. Það dýr hafði 100 fætur. Það
ára barn. Teikning Ottó Sigvaldi).
'lýsinguna á vamingnutn.
—• Hefurðu verið heima á Is-
Jandi? spurði ég.
— Ja, 'tvisvar. Var meira að segja
í skóla á Akranesi árið 1954. Ann-
ars var ég útskrifaður stúdent árið
1961 og þá birti Morgunblaðið rit-
gerð eftir mig.
— Hvað ertu gamall og ertu
kvæntur?
— Eg er tu'pcugu og sex og á
konu og börn.'■
— Er þet’ta góður bissnes?
— Já, alveg 'ljómandi og þar eftir
s'kemmtilegur.
— Stúderaðir þú ekkert eftir stú-
dentsprófið?
— Jú, bókmenmtir um tírná en
hellti mér svo út í viðskiptin og
andlegheitin, það cr sko ólíkt
skemimti'legra og svo gefur þetta
dægilegan oúnka af seðlum, þú
veizt, og hann nuddaði saman þum-
alputta og vísifingri.
— Hefurðu ■'marga í þjónustu
þinni?
— Nei 'bara ''.'-0 lúppadrengi, þeir
eru 'hérnia neðtr a Strikinu. Annars
cr ég ckki liér neiua þegar sólin
e.kín, enda vctður maður lí'ka að
sinna fór'lagsstoifum. Já, þetita er
fiári skemmtiiegt og þiði'eigið að
gern svona líka heima á Islandi.
Túnftinn kaupir allt, seni cr eitt-
t<vað skrítið og sérstakt.
Fronsk keúing vffcur sér að kaup-
míiuiinum og spyr til vegar og
Parbarfranisfc.t glymur á .Vimnieil-
.kíjftimi og Sigva'di segir:
Framhitld á Itls. 11.
var hærra en sfcýskrapari. Þá var eltkert fólk til. (Texti 8—9
á fjölunum á Akureyri, seinna starfs
maður og hjálparihella í sendiráð-
inu í Sitofckihólmi. Alli er nafni hó’ka
útgafandans á Vimmelskaftinu, heit
ir réttu nafni Sigvaldi Sigvaldason.
F.g mundi eftir Lundu, stór og
fclossuð stelp.t með breið !æri, eitt-
Ihvað nokkrum árum eldri en ég,
gefck í kápu með loðnum skinn-
fcraga á sunnudögum cn hálfgerður
götustrákur og prakkari alla hina
dagana.
Og þegar ég beitti fyrir mér ætt-
fræðinni, þá mundi ég að þeir kaup
mennirnir Sigva'ldi í París og Jó-
Jiannes í Hamborg (faðir Stein-
grfms J. Þorsteinssonar, prófessors)
voru bræður, og þá skildi ég Kka
bókmenntaáfmgann, því það kom
á daginn að tímaritið Hindbærbrus
og Kragetæer er engar ruslbók-
menntir hðldur ljómandi sfcemmti-
Jegir ibarnaisfcclLaistílar, |eðfi máski
ölJu héJdur glefsur úr ritgerðum
"eftir börn'á aldrinum sjö til þrettán
rárai
FRÆNDI STEINA OG
ALLA í PARÍS
Daginn eftir tskein sólin á Vim-
; molskaftiii'U og þar var niættur Sig-
'VaJdi með barnavagninn og urmull
»57«!
■ S ■

jx-ýScýv :
•; -I >
S SÍ5? ít *
■ ■ x::. t ::
;
' .-' J
r*
: ú'A-'Ax-v:
:
+..X **?*

mmm
*
; tingu ætlað til flutníngs í útvarp.
| Drátt fyrir nær fjörutíu ára útvarps-
, rdkstur í Jandinu niun það vera
, harla Jítið af varanleguin bókmennt
tun setn við eigu'in útvarpinú að
'þaikka, útvarpsleikricuin og öðruin
I skáldskap fyrir úwarp,' bI dæmis.
II Góð og gegni útvarpsói'indi - virðast
,-oft ekki síður samin' til ■ birtingar
'og njóta sín dkfci tsið'ur :þannig en
‘ .J útvarpinu, einatt meira' að segja
hnun betur. Margtxgolöt óg áheyri-
legt .útvarpsefni er hins'Vegar augi
IjiSslega þannig 'vaxið að það er
efcki faliið til prentunar og nýtur
'|sín éfcki nema í sínúm úpphaflega
■ .búningi þó fúlU'kóiriiS 1 spursmái sé
I hvort slfkt efni sé éiwl í dag eðli-
. ilega mifci'il hliiti' ’ckigákrárefnitsiivs,
‘ hvort útvarpsdagskráin sé dkki enn
"i dag mikils til of bókleg. Og' ætla
>'skyldi ■ maður að úWálpiS 4íéfði á
öllunv þessuin árunn stiuðlað veru-
iega að inýrri bókmenntasfcöpun,
skáldsfcap fyrir útvarp, sem cinnig
þyldi prentun, sömuleiðis að inargt
hið ibezta og veigamesta útvarps-
efni af öðru tagi gæti einnig notið
sín,' á bóyk..
Því miður leysir bófc Jóns F.y-
þórssohar- urri daginn og vegiiin
‘efcki áð; iVeinfi gagni úr þéssum
efnlim. Efni' hénnar, náterigt líð-
ariidi stúrid,1 ííkeggræðu 'höfudarins
við hlustehdur sína, virðist áð: vísu
sénlegá iila 'fallið tii áð pfenta það
upp að árátuémn liðntinv, of ínarg-
breytt Og' su'ridrað og hvefjti einu
gerð of takmörkilð sfcil til' að það
rrtegni að iVekja á'húga áð' • nýjiv.
Erindi Jóhs 'Eýþoiistöriar1 em að
sönnu aÍJ'Völ orðuð og stíluð, og
þeir sem'úhuga 'hafá ' á þvf fcivntiá
að 'geta 'ráðið í það áf íbókinni hvern
ig stóð á vinsældum ihans í útvarp-
inu; en þáttur hans utn dag og
veg nvun til s'kamms tíma hafa ver-
ið í minnum hafður af þeinv sem
á hlýddu. Auðvitað ber bókin með
ýmsum hæ'tti vitni um ííhugamál
höfuridarins á sínum fíma, náttúru-
fræði hverskpnar, veðurfar og veð-
urfræði, íþrótitir og þó emfcuin og
sér í lagi svifflug; Og-lhún 'ber því
vitni að þátturinh um daginn og
veginn 'hefur í nleðferð Jóns Eyþórs
sonar orðið mjög svo áheyrilleg
.skrafræða. ’En fjarstæða væri að
segja að þáfturinn hefði mótað höf-
undi esseyju-form sérii einnig 'nyti
sín'á bó'k varanlegt greinar fornv;
þvert á inóti virðist eðli þáttárins,
ihins frjálslega viðtais við blusfend-
urria, vikubláðs útvarpsins sein Jón
F.yþórsson nefnir ®vo, fyrirbyggja
rietria lansatök' á éfriiinu 'þó vðl' sé
tá'laS og hugsað; og cr það áð v'ísu
ofur-eðlilegt. En kvíðvæniegt er ef
þessi bók verður á síðan fyrirmynd
frefcari bókagerðar í sama stíl. Eg
sé fyrir mér lamgar lestir 'fyrirles-
ara um dag og veg úti fyrir dyr-
um Almenna bókafélagsins með
'handrif sín undir hendinni, og að
bafci þeim aJUkonar rab'bara aðra,
kvenna-, bænda, barna-, íþrótta-
timahöfunda að ógleymdum öllum
lilustendu'nuin með bréíin sín.
Jón Eyþórsson mun sjáifur hafa
afráðið útgáfu þessarar bókar þó
bontim entist ekki aldur til að velja
efnið til ihennar né annast útgáf-
unjv; það verk fól ihamt Eiríki
Hreitti Finribogasyrii að annast í
siniii'-H'i'að. Þcg.ir bó'kin fcemur nú
lit verður hún hátift um háJft minn-
ingarrit tliri Jón F.y^órsson. Það
virðisti: miður ’fárið. Eg þekki að
vísu ekki ritstorf Jöris Eyþórssoriár'
til að dæma uim það, en riu'kið nvá
vera of cfcki liggur eftir hann nægj-
an'legt efni um 'fræði hans og önn-
ur áhugaefni til að fyJla 'betri, læsi-
legri og lti-1 muna markverðari bók
en þessa.
J
Um verfc Eirfks Hreins Finnboga
sonar að bók þessari virðist c’kiki
nerna gott að segja úr því varð að
'vinna það. I 'bókinni er ekfci nerna
hluti af öliu efni útvarpsþáttanna
og kveðst Eiríkur hafa reynt að
velja efnið svo „að bókin sýndi
sem sannasta mynd af þáttunum,
■við’fangsefiTunv þeirra og ifjöl-
breytni"; og er Ihúm þessieg að það
Iiafi tekizt eins og til stóð. . Frá-
gangur textans virðist ihiivn vandað-
asti og sjálf cr bökin ágætiega úr
garði gcrð af forlagsins hendi.
■ ' — ÖJ. —