Vísir - 30.10.1977, Page 3

,,Að slengja niitið og fortið I eitt er mjög einkennandi fyrir Meg-
as...”
[SIR Sunnudagur 30. oktéber 197 •
„Eru ekki utangarðsmennirnir i rauninni innangarðs...?”
Sokkunum var fest með nælum
sem brugðið var undir hörund-
A meðan raular fámennur hópur bifvélavirkja liksönginn
„Ég er búinn að sparka i rass
inn á ýmsum...”
er á laginu. Hann varð til i kirkju
Filadelfiusafnaðarins, en þar var
orgelspilið tekið upp.
Egill: Sviðið er bilakirkjugarður
á grámuggulegum haustmorgni.
Gamall bilskrjóður er festur i tal-
iu útfararstjórans (lyftukrani).
Billinn lyftist frá jörðu og sveigist
hægtog virðulega út yfir haugana
með eigandann innanborðs. Hann
er að kveðja gamlan vin og á
meðan raular fámennur hópur
bifvélavirkja liksönginn: gamli
skrjóðurinn / gengni móðurinn /
geymir minning kæra. Innan
stundar er billinn orðinn uppfyll-
ingarefni og tjaldið fellur.
Megas: Otumholt&hólablúsinn er
Hábæjarnostalgia (nostal-
gia = heimþrá), en langt er nú
umiiðið siðan láréttum i hinzta
sinn þar verðir mér vörpuðu á
dyr. Einnig er blúsinn tileinkaður
einni hjartanlegustu konu sem
gengið hefur um götur Reykja-
vikur og nágrennis.
Fátækleg kveöjuorð ogi
punk
Tvö siðustu lögin á hlið eitt
heita Fátækleg kveðjuorð (til-) og
Paradísarfuglinn.
Megas: Um Fátækleg kveðjuorð
vil ég tjá mig sem minnst, en eft-
irláta það túlkun hlustandans. En
ýmsir bókmenntafræðingar, ég
nefni engin nöfn, hafa skýrt það
sem kveðjuorð til „núsins”, — ég
var og ég mun vera. Kvenþjóðin
hefur afturámóti viljað túlka það
sem kveðjuorð til stúlku.
Egill: Paradisarfuglinn og Vit)
sem heima sitjum, eru fyrstu is-
lensku punk-rokklögin. Megas
riður á vaðið þar, sem annars
staðar.
— Hvernig viljið þið skilgreina
hugtakið „punk”?
Egill: Það eina sem ég get um
það sagt er hvernig vinur minn
upplifði það I háborg punksins,
London. Hann var staddur íi
skemmtistað i hjarta borgarinn-
ar. Allt i einu kemur hann auga á
forkunnarfagra stúlku og fellur
fyrir henni á augabragði. Hann er
ekkert að tvinóna við hlutina, en
gengur rakleiðis til stúlkunnar og
tekur að dásama fegurð hennar
og dregur ekki af lýsingarorðun-
um. Hún horfir á hann og leynir
engu, yndislegur likami i gegn-
sæjum kjól. Þá tekur hann eftir,
sér til mikillar furðu, að stúlkan
er i nylonsokkum sem ná uppá
mið læri, sem er jú ekkert óvenju-
legt útaf fyrir sig, nema hvað
sokkunum var fest með nælum
sem brugðið var undir hörundið.
Hann lætur það samt ekkert á sig
fá, en býður dömunni upp á glas.
Hún brosir bliðlega til hans, en
afþakkarpent. En þá fyrst kastair
tólfunum. t signalbros stúlkunnair
vantaði báðar augntennurnar.
Vinur minn snéri örvinglaður £i
braut. Seinna frétti hann svo, að
stúlka þessi gekk undir nafninu
Punkrottan. Það er nú það lagsm.
Af síra Sæma
Hlið tvö hefst á laginu Af sira
Sæma. Það skiptist i,tvo hluta og
nefnist fyrri hlutinn Sæmi fróði &
selurinn, en hinn seinni Sæmi,
Kölski & móhöggið.
Megas: Þess má geta.að meðan á
upptöku þessa lags stóð, gerðust
undarlegir atburðir i stúdióinu.
Ég sá Kölska bregða fyrir i upp-
gökusalnum og upptakan gekk
mjög erfiðlega fyrir sig.
Egill: Það stoppaði allt einhvern
veginn i sömu andránni.
Megas: I gamla daga háðu þeir
Sr. Sæmi og Kölski marga hildi.
Nú er Kölski hins vegar genginn i:
Dagsbrún og ekki hægt að vinna á
honum nema með innanað kom-
andi áhrifum. Sæmi er þvi sendur
aftur til Frans og hugleiðir þar
lús og drekkur vin rouge. Hér er
ekkert meir fyrir hann að gera.
Egill: Þetta að slengja nútið og
fortið saman i eitt er mjög ein-
kennandi fyrir Megas og þykir
mér hann slengja best allra
skálda.
Megas: Allir timar veraldarsög-
unnar eksistera i einu. Viöröltum
bara á milli. Annars er min heim-
speki i miklum ruglingi. Ég get
ekki fært nein rök fyrir lögum
minum, enda skiptir það engu
máli. Aðalatriðið er hvað hlust-
endur finna útúr þeim.
Jón Sivertsen & sjálfstæð-
isbarningur ísfirskra
Megas: Það ógeðslegasta sem ég
veit, er að greiða þeim manni
högg sem maður er áður búinn að
rota þ.e. að höggva að einhverj-
um án þess að veita honum tæki-
færi til að svara fyrir sig. Ég er
búinn að sparka i rassinn á ýms-
um og þvi er það hér sem ég
greiði sjálfum mér högg. Þetta
lag er það sama og Jón Sigurðs-
son og sjálfstæðisbarátta Islend-
inga sem er á fyrstu plötu minni,
en er hér i öðrum takti og með
breyttum texta.
Egill: Jón Sigurðsson er orðinn
hetja ákveðinnar stéttar, sem
hefur eignað sér hann og notar
sem afsökun fyrir tilveru
sinni.
Megas: Jónsigurðssonar nútim-
ans eru Bonanza, Columbo, Meg-
as, McCloud o.fl. sem berjast
fyrir innflutningsfrelsi og bila-
stæðum.
Hin endanlega drykkjuvísa
og bleikir náttkjólar
Orfeus og Evridis og Við sem
heima sitjum heita næstu tvö lög
sem við .hlustuðum á.
Megas: Orfeus og Evridis skiptist
i þrjá þætti efnislega séð og er
hver þáttur hinar endanlegu visur
um það sem um er f jallað, likt og
sagan um Don Quixote er hin end-
anlega riddarasaga, þ.e. sú sið-
asta sem skrifuð var.
Egill: Þetta lag er i miklu uppá-
haldi hjá mér og er sennilega eitt
það fegursta sem Megas hefur
sent frá sér. Orðsmiðin minnir á
griska höggmyndalist.
Megas: Við sem heima sitjum
fjallar afturámóti um dópista is-
lenskrar menningar, og þar á ég
ekki við æskuna, heldur húsmæð-
urnar og þeirra pillustand.
Egill: Það er allt hljótt i eldhús-
inu og þær leggja upp frá nátt-
borðinu i barbitúr til Baham’eyja
á bleikum náttkjólum. Þetta er
punk tekið inn i reglulegum
skömmtum.
Megas: 0 þér unglingafjöld til
þess eru vitin aö vita um þau til
þess að geta varast þau. Verið
fullsæl með ykkar spitt og hass.
Vögguljóð á tólftu hæð
Og nú erum við komnir að sið-
asta lagi þessarar merku plötu
Megasar og Spilverks Þjóðanna,
Vögguljóð á tólftu hæð.
Megas: Þetta er blitt lag og skýr-
ir sig sjálft.
Egill: Aður en hann syngur þetta
lag, tekur Megas lyftuna uppá
tólftu hæð og er það skirskotun til
þess hvað framtiðin ber i skauti
orfeus og evridis
einsog hamar ótt á steðja
uppá þaki regnið bylur
en í þinu þæga tári
þar er gleði birta ylur
á þinum góðu unaðstöfrum
önd mín sál & kraftur nærist
þér ég æ mun fé & föggum
fórna meðanað hjartað hrærist
svefn þinn guð í glasi áskenktu
greiðir fró i striði hörðu
þanninn fæ ég þreyð af árin
þartil loks ég sef i jörðu
f jallahringurinn hann er dreginn
hringinn i kringum mig
8, utan hans þar er ekki neitt
þvi innan hans þar hef ég þig
en við verðum að láta okkur litla hrið
lynda það sem til bar
þú hvilir i brekkunni bakvið húsið
bráðum finnumst við þar
hún var falleg hún var góð
hún var betri en þær
& þegar hún sefur við siðuna á mér
þá sef ég góður & vær
sólin kemur upp i austri
en i vestri sezt hún niður
i dalnum þarsem ég opnaði augun
i árdaga ríkir kyrrð & friður
hesturinn minn hann heitir blesi
höfum við sömu lifað árin
ég held áfram en hún styttist nú
óðum leiðin fyrir klárinn
blesi minn i brekkunni góðu
búinn er þér hvilustaður
einhverntima ái ég með þér
örþreyttur gamall vonsvikinn maður