Vísir - 30.10.1977, Blaðsíða 13

VISIR
13
Hvað er
svo glatt?
Ég hef, eins og fleiri af minni
kynslóö, misst af öilum merkis-
samkomum i sögu islendinga.
Konungskomunum, Alþingishá-
tiöinni og Lýðveidishátiðinni, að
ég tali nú ekki um Kópavogs-
fundinn og veisiuna á Grund. En
liktega hef ég ekki misst af
miklu. 17. júni hátiðahöld sem
ég uppliföi endur fyrir löngu
rugluðu mig svo i ríminu að ég
hélt helst að einhver væri dauð-
ur og nú ætti að fara að jarða.
Siðan hef ég látiö liklausar jarð-
arfarir eiga sig.
Á afmælisárinu 1974 gafst mér
svo i fyrsta skifti kostur á að
upplifa sögulegan atburð. En
gamla 17. júni minningin fældi
mig frá herlegheitunum svo ég
ákvað aö leggja land undir hjól
og fara norðri land. Reyndar
hélt ég, um það leyti sem ég var
að leggja af stað á miöjum
föstudegi, að líklega færi ég ein-
hvers á mis. Rikinu hafði verið
lokað, sjálfsagt i þeirri trú að
svo stórkostleg skemmtiatriði
yrðu á boðstólum á Þingveili að
foröa yrði öllum frá aö missa af
þeim* — ja svei.
Og á sunnudeginum skundaði
fólk á Þingvöll til að halda upp á
Indriöa sinn og Matthias sem
þóttust ætla að skarta sinu feg-
ursta. Það lá við ég öfundaði
það. Biliinn minn hafði brætt úr
sér norðuri Vatnsskarði svo ég
hiröist á Akureyrarflugvelli bið-
andi eftir flugi. Skapið mátu-
lega fúlt fyrir islensk hátiðar-
höld. ,
Biðin eftir flugvél varð löng
og á endanum drógu ferðafélag-
arnir mig með sér að bensin-
sjoppu i nágrenni vallarins. Viö
fengutn okkur sæti austan undir
vegg og hiustuðum á beint út-
varp frá Þingvelli gegnum
gjallarhorn uppi á veggnum.
Efnið var ámóta upplifgandi og
lýsing frá fótboltalandsleik.
Landsleikir vinnast þó stöku
sinnum en við hátiðahöld virö-
ast allir ófrávikjanlega tapa
sér.
Þulurinn tilkynnti næsta dag-
skráriið, hátiðartónverkið, og á-
hugaleysiö skein út úr gjallar-
horninu. En vfti menn. Tón-
verkiö sent i upphafi virtist ætla
að þræða hcfðbundnar leiðir
breytti skyndilega um stefnu.
Fiðlurnar héldu niðri sér andan-
um og rafmagnsgitar fór af stað
með rólegan bassagang i bak-
erunni. Manninum i næsta stól
varð svo um að hann missti is-
dolluna og góndi ráðvilltur upp i
gjallarbornið. En rafmögnunin
hélt áfram, orgel og fleiri gitar-
ar bættust i tónverkiö. Og þótt
þetta væri ekki ýkja tilþrifa-
mikið tónverk bar það þó af öðr-
um dagskrárliöum eins og gull
af eiri.
Indriði, Matthias og gjallar-
horniö voru nú ásamt tónskáld-
inu orðin okkar uppáhöld. En sú
dýrðstóð stutt. „Tónverkið” tók
skyndiicga enda og popphljóm-
sveitin byrjaði að spila kunnug-
legan rokkara.
Úria Hip, fullyrti maðurinn
i næsta stól. Úria Hip á þjóðhá-
tiö, þaö var gott trix hjá þeim.
En þvi miður, trixið kom alls
ekki frá þeim Indriða og Matthi-
asi. Stelpurnar i sjoppunni
böfðu af svo listilegri nákvæmni
svissað af Þingvelli yfir á plötu-
spiiarann að við létum blekkj-
ast. Og kannski segir það allt
um islensk hátiðahöld að aflóga
popphljómsveit skyldi koma
okkur i hátiðaskapið sem Þing-
vatlardagskráin hafði rænt.
t Suöur-Ameriku ku hátiða-
höld oft vera svo skemmtileg að
menn gleyma að drekka sig
fulla. A islenskri satnkomu
verða tnenn hins vegar að velja
á milli þess að drekka frá sér
vitið eða drepast úr leiöindum.
En hvað um þaö. Þetta var
sniöuglega gert hjá stelpunum á
Akureyri, þvi verður ekki neit-
að, en þó ekki einsdæmi. Sinfón-
iuhljómsveitin sjálf hcfur nefni-
lega staðið fyrir álika plati og
stundar þaö kannski enn. Ég hef
rælt við fjöldann allan af sam-
komuhússtjórum vítt og breitt
um landið og flestir hafa sagt
mér að einmitt i þeirra húsum
finnist Sinfóniunni best aö spila.
Hver fyrir sig státar þvi kampa-
kátur af besta hljómburði utan
Hcykjavikur og kallar Sinfóni-
una sér til vitnis. Sjálfsagt fær
Sinfónlan ómælt kaffi og magn-
aðar brauðtertur útá hrósið og
samkomuhúsahöldar geta jú
verið i sjöunda himni. A.m.k.
þar til þeir kotna saman og fara
að segja hver öðrunt tiðindin.
Að endihgu vil ég lcggja til að
Sinfóniuhljómsveitin og sjoppu-
stelpur að Norðan verði fengnar
til að sjá um næstu þjóðhátið.
Prakkaraskap og góðan
hljómburð ætti þá a.m.k. ekki
að skorta.
KENWOOD
heimilistæki
spara fé og fyrirhöfn
frystikistur og ísskápar
eru hvaó nauósynlegust allra heimilistækja. KENWOOD
byóur hvort tveggja í mjög mismunandi stæróarúrvali og
af ýmsum geróum.
THORN
HEKLA HF
Laugavegi 170-172, — Sími 21240