Tíminn - 08.07.1969, Blaðsíða 3
MUÐJUDAGUR 8. júlí 1969.
TIMINN
3
Með
morgun-
kaffinu
HeHenta: Hwers feonar eiigin-
Biami aetrtd ég að flá mér?
Hediga. Fá9u þér eimhleypan
mann og láitltu eigitamiennina
í tfiriði
Hún: Þú veizt eWaent um
bom.
Hann: Jú, jú, óg veit, hivern-
ir þetta byinjiar.
—Þeigair éig aatlia ut á Ikvöld-
im, vcðja ég altaf við konuina
mína, um að ég verði komdTm
heim fyrir tólf.
— Nú og Ihivenniiig fer það?
— Ég er afliltalf vainur að
lálba iiamia ránmia.
Lltill dremguir var uppi ^
siveit ineð föðiur sínum. Eitt
siinn, er þeir vora á ganigi, sá
direngurimm í fymsta skipti
srvan á flugi.
— Pabbi, þetta er sikrýtimn
fuigl. Hamn fllýtiur með rófuna
á undan sér.
—Konam er ailiveg fokvomd
út í miig. í mongum var húm
að granusa í gamfla sfcattlholinu
mínu, oig þá fainm húm óopn-
að ástarbréf í edmmi sfcúffummd.
— Nú, ekiki þarf húm a ð
wera foflovomd, fyrst bréfið va.r
óopm.-tð.
— Jú, eimmitt þess vagrna.
Það va-r niefmiileiga eitt af bréf-
unumi frá henmi sjiáflfirá.
Sfcoti moflckiur var á ferðalagi
í Alpafjöfllumum len,ti í hrið-
arbyr og týndiisit. Eimm hinrna
fræigu St. Bermharðisfliumda
flamm hanrn og þegar Sflcotimn
hafði gætt sér á immihaildi fconí-
alksfc'itsims, sem bjargvættur
hams bar um háisdnm, saigði
hamm: — Þetta var gott, sieppi
mimn. Farðu nú og siækta aflla
ihima humdlama .
— Og húia Miaríia er búim alð
eigmast harm. Er það saitt, að
lögregl uþj ómmiinm eálgi það? —
—Já, svo er satgrt.
— Em hún María, að lláta
fara svona mieð sálg.
— Jú. sérðu til, heigninigim
fýrír að sýma iöigmeigluiimi mót-
þróa, er víst mijög þumig.
Ponsrtjöri fjyiniirtæfldBÍins te'H-
aði bókiaramm fyrír sd'g og sagði
gfliaðleg®: — T1 ihamimigiju, Pálfl..
Ég var að frétta, að þér hefð-
uð eigmazt erfingja í mótt.
— Nei, miei, svamaðd Pálfl —
maður rnieð mdn faum eignast
alldrei enfimgjia, aðfeims vemiju-
ieg böm.
DENNI
D/EMALAUSI
Viljið þið koma með mér að
gera eitthvað skemmtilegt?
Hver fjandiimm geogur á
þarmia úti í Walies? Hvers
vegmia emu þeir að sprengijia allt
í iotft upp með tóimiasprengjumi?
Hvers vegnia gamiga metn.ninnir
uim með hekmagierð miótmæia-
srpjcíCUd sem á stemdiur „KaiIJli
flarðu hieim?“
Hverns vegma sprenigdu þeir
uon dlaginm Eaglendimg nofldk-
urn hMsafol. í miarga parta?
Era þetiba áhir'if fná írurn? Eða
er efcfci öllum sama hvað gemig-
ur á þarna úitó?
Nei, efldti aflveg ölflum, etóki
miammdrnum á meðfyigjiamidi
Æðlsibu emibættiBmienn brezku
stjóraarráðuneytanma eiga mi
von á kau'phæfcfcum. Kauphækk
um þessi kemur til flram
kvæmda vegna tffllögu sem sér
stök óháð sfjórniskipuið nefnd
heiflur lagt fram. Tfflilagam hljóð
ar upp á sexjtíu og tvegigja pró-
senta kauphælkkun, og er talin
nauðsymleg svo að rffldð fái
haldið hinum færu starfsloröft
um sínum, sem mefndim áJHtur
að bafi himgað til verið undir
borgaðir.
Reikniað er mieð að launin
miumi þá hældka um nœstum
niíuhumidruð þúsumid á ári á
næstu tveim árnum, mumu þá
ámslaum hinma háttsetfu embætt
ismamma nema næsitum tveim
og hállfri milljón, en það eru
sömu laum og Wfflson forsætis
ráðherra hefur-
Samtals mum vera um að
ræða 730 yfirmenn sem kaup
hækkum mumu fá, em talið er
Ifklegt að fleiri fyligi í kjölfar
ið, tffl dæmis þingmenm neðri
málstofunmiar brezikra., en þeir
bafa e'kki neroa um háilfia millj
ón, siem mar'gir þeirra teija allt
of litið, eiigi þeir að geta gegnt
störfum sánum almenmffl'ega.
★
Pirafldklaind er emm eima land-
ið í heimámum, sem ekfld hef-
ur neimiar hmaðiaitalkmiairfcan'ir á
þjióðveigum sinum. Em lífclogt
þykir að svo verði ekki lengi
emm.
mynd, þessum skeggjiaða. Rieh-
amd Buirtom segisit hiatfia mffldar
taugar tffl Walesmanmia, og
sfldflljia baráittu þjóðenniissimina
mjög vel. „Alfliir sem lesa dag-
bfllöðin, og/eða fama í hanastéls-
samilkvæmi, vita a® heimurimm
er að vaL-ða vitlaus, og Wates-
menmirmir lífca“, segir leilfcarimm
ám þess að blilkna eða bláma.
Bkki skal neinm dótnur laigður
á sammflleifcsgifldi þeœara orða
Wkamamis, em kammiski Burtom
haifii betra vdt á þessum hliuitum
em ótýmdir Tímamienm.
Tfflmaumdr sem gerðair hafa
verið, bæði í fyuiraismmar og
nú í surnar, mæia að sögn eim-
dmegið með því að eimlhverjiar
hmaðatalcmairka'mir vemðí settar.
Tfflmaramdr þessar fóra þammiiig
fmam, að tvö þúsumd Prafldkiar
hatfla vemið láitmiir a(ka, bæði
hratt og hægt um tvö þúsumd
kílómetra vegialemgd á himum
fmöaslku hraðbmauibum, og dmaga
síðam álykbanir símar um næfi-
leg hmaðatalkmörfc.
Plestir miæltu með því að
efldki ymði ieytflt að aitaa Irraðar
em mieð sexitóu mífloia hraða á
klulkkuistund, en um það bil
edmin fljórði ',tfflmaumiaidýraoma“
mæfllti með aflfllt að sjötóu og
fimm mdlna hmaða á klufclku-
Stumid.
Þeir öflcumammia sem þáitt tólku
i tfflmaumdmmi, og vora atvimou-
biflreiðastjörar, vffldu hærri há-
marifcshmaða á veiguim em á-
hugamienm uim bifmeiðaiafcistur.
Svo sem kunmuigt er, þá
eiga Ka'ndamienn tíðum í höggi
við mifcla sfcógarelda. En skóg
areldar verða oft mjög magn
aðir og vaida gffurlegum
sbemmdum, bæði á mannvirkj
um og lifandi veram, svo ekkd
sé nú mimrnzt á hdð gífumliega
fjárhaigsfl'ega tjón sem timbur
iðnaður og timburútflutninigur
Kanada hefur tíðum orðið fyrir
af þessum söikum. Þegar skógar
eildur orýzt út, er ekki um anm-
að að ræöa en að reyma að
sllöifckva hann sem fyrst, þiað er
reyndar hægara sagt en gert,
því slökkviflið, hlauþamdi um á
jörðu niðri getuir fátt gert ann
að en að dæla vatni eitthvað
út í óvissuma.
Nú hafa þeir Kamadam.enn
sm'íðað sér aiveg nýja gerð af
fluigvélum sem sérstafclega eru
gerðar til þess að slökkva skóg
arei'dia. Plugvél þessi nefndst
Oanadair-C-L125. En álitið er
að mdklu betra verði að ráða
við skógairelda, þegar hægt er
að hafa gott yfirldt yfir eiddnm,
og vatnimu ekki sleppt nema á
herna'ðariega mifcilvæga staði.
Marg.ar skógræktarþjóðir
hafa þegar pantað eintöfc af
þessum fluigvélum, t. d. hafa
Fmatfckair þegar fengið tíu vél
ar.
★
f eimfcaflluigvéil og áin allrar
viðbafinar kom Mar.grét Breta-
prlinsessa nýliega tdi fHuigvaillar
ims við Touissus-flie-Nolblie efldkd
ianigt firá Versölum.
Húm fllýtti sér imm í bil sem
bei® h'eoniar, Hanm var merlkt
ur meið CD, og var ftrá brezka
semiddiráð'toiu. Bifreiðim ók síðam
prdmsessumnd tdi „vditurs miamms“
Mauriee Mességué að nafni, en
hanm býr á enfðaóðali síou
Peuchero'iles við Marly. Hjá
þessum m'ammd dvaliddst Mjaiigrét
í niádflam anmiam tíma, og flaug
síðam strax afitur til Emiglamds.
Mességuié er nú orðimm eims
konar „flconuingleigur megrumiar
sémfræðingur“ því mieð aðsitoð
sérst'afcma meðailia hefiur honum
telkizt að má mioifldkrum arjikalkíló
uim af Júiiönmu HoHlamdsdrottm
imigu, og samlkvaemt ráðleggimg
urn þeirrar hoilliemzlku hefiur
Mamgrét prinsessa nú fiari® að
heimsækja þemmiam mamm. Og
sagt er að þeigar húm kom út
frá sérfræðimignum, hafii prin
sessam verið léttari í bragði og
boríð böggui umddr armimum.
Ekki viltum vdð hvort Mar-
grót á við sérstöfk offituvaoda
miál að stríða, em ai aýteknium
mymidium einis og þessam sem
hér flylgir með riirðist húm
vema fiardm að þymgjast örlítd®,
em varla til sfloaöa ef mdða® er
viffl íslenzkam mæiliikvarða.