Alþýðublaðið - 03.03.1922, Page 4

4
ALÞYÐULB AÐIÐ
Vinna.
Nokkrar stúlkur ræð eg til fiskverkuaar Talið við mig kl, 6—8 síð-
degis, Fálkngötu 26 Grímsstaðaholti.
Halldór S te i n þ ó r s s o n.
íslenzkur
heimilisiðnaðnxí
Prjónaðar yðrnr:
Nær'atnaður (karlm.)
Kvenskyrtur
Drengjaskyitur
Telpuklukkur
Karlm.peysur
D/ecgjapeysur
Kvemokkar
Karl manna sokkar
Sportsokker (litaðlr og ólitaðir)
Drengjahúfur
Teipuhúfur
Vetliagar (karlm þæíðir & óþæfðir)
Treflar
Þessar vörur eru seldar
í Gamla bankanum.
Kaupfélag’ið.
Alþbl. kostar I kr. á mánuði.
Nýkomið
handa Bjómönnum:
OKukápur.
Olíubuxur.
Sjóhattar.
Trébotgaskór.
Færeyskar peysur.
íslenzkar prysur.
Islenzk ullar nærföt.
Sjóvetlingar.
Soifkar.
Treflar.
Kanpjél. Reykvikinga.
Gamla bankanum.
Ritstjóri og ábyrgðartnaður:
Ólajur Friðriksson.
Prentsmiðjan Gutenberg.
— Sarokvæmt Versaiafriðar-
samningugum áttu Þjóðverjar að
eyðileggja mest af herútbúnaði
sínum, þsð sem þeir þá ekki höfðu
afbeofc ba»d«mönnum þegar vopaa
hléð var samið, í október í haust
voru Þjóðverjar búnir að eyði
leggja 5,865,000 byssur, 102 367
vé bysaur, 28 340 sprengjukastara,
53 900 kanónur, 37 œilj fuUhlaðin
kanonuskot og sprengjur, 15 milj
100,000 handsprengjur, 440 milj
bys uskot, 14009 fluguélar og
27 695 flugvélaroótora. Þó eyði
iegging þessara hertækja sé lítið
tjóm á móti því tjóni er þau hefðu
getað valdið í stríði, þá ofbýður
manni samt öli þessi eyðilegging.
Enginn vafl er á að fslenzka stjórn
in hefði getað fengið þarna 20—30
flugvélar ókeypis til þess að gera
með tilraunir um ðug hér á landi,
ef landsstjórnin hefðí haft vit og
dáð til. En Jón Magnússon mátti
nú ekki vera að að hugsa um
slíkt; hann þurftí að hugsa um
hvernig hann ætti að gcta hangið
við völdin, og svo þess á mMi
hvernig hann gæti ofsótt munað
atlaus börn.
— Deutsche Werft í Haroborg
hcflr i ár smiðað 21 skip samtals
84 þús. sroál
' iUjiliLl'J-SLL*II!I!!!I1 li'J'l'il'lLi'. . .1.1.JI1.II1IIL..-.LII1™"»...I'I.IIIII1I1I■'■■■BSB
Edgar Rice Burroughs'. Tarzan.
Þegar loksins tók að birta i skóginum, fóru aparnir
á kreik, og mynduðu stóran hring umhverfis trumbuna.
Apynjurnar og ungarnir voru utar í hringnum, en karl-
aparnir innar. Við trumbuna sátu þrjár gamlar apynjur,
og hélt hver á kylfulaga greinarbút'í hendinni.
Hægt og mjúklega tóku þær að slá trumbuna, þegar
fyrstu geyslar mánans gægðust yfir skógarröndina.
Að sama skapi og birtan óx, börðu apynjurnar tíðar
og fastar trumbuna, unz dimmur hljómur hennar kvað
við í skóginum langar leiðir. Stóru villidýrin hættu
veiðum sínum, spertu eyrun, reistu hausinn og hlustuðu
á hávaðann, sem barst frá dum-dum hátíð apanna.
Einstaka rak upp öskur til þess að svara drunum
trúmbunnar, eD enginn nálgaðist til þess að hefja árás,
því samansafnaður hópur apanna hafði fulla virðingu
villidýranna.
Þegar hávaði trumbunnar stóð sem hæðst, stökk
Kerchak inn á svæðið sem var á milli trumbunnar og
dansandi apanna.
Hann rétti sig upp, hallaði aftur höfðinu og horfði
beint 1 tuglið. Jafnframt barði hann sér á brjósti af
öllu afli og rak upp hin ógurlegu öskur sín.
Þrisvar sinnum kváðu þau við, svo undirtók langar
leiðir.
Þá hnipraði Kerchak sig saman, laumaðist hljóðlaust
í kringum hringinn, langt frá dauða skrokknum, en
gaut til hans blóðstokknum augunum, um leið og hann
fór fram hjá.
Þá stökk fram annar karlapi, endurtók hin ógurlegu
öskur konungs síns og læddist svo þjófalega á burtu á
eftir honum. Nú kom hver á eftir öðrum, og öskrin
drundu óaflátanlega um skóginn.
Þegar allir karlaparnir voru aftur konroir 1 dans-
hringinn hófst árásin.
Kerchak þreif greinarbút úr hrúgu, sem safnað hafði
venð saman 1 þessu augnamiði, stökk fram og barði
dauða apann heljarhögg, um leið og hann urraði grimd-
arlega. Trumbuslátturinn óx nú ákaflega; að sama
skapi fjölgaði höggunum. Þegar api hafði barið skrokk-
inn, fór hann aftur í hringinn og daDzaði enn ákafar
dauðadanzinn.
Tarzan var einn af þessum trylda hópi. Það gljáði á
sólbrunninn, svitastorkinn llkama hans. Vöðvarnir sögðu
frá heljarafli þessa unglings. Þvíllkur munur á vexti
hans og útliti, og hinna loðnu klunnalegu félaga hans.
Enginn afskræmdi sig meira, enginn var ógurlegri í
árásinni, enginn stökk hærra í dauðadanzinum.
Þegar hávaði trumbunnar óx og dansinn tryltist, urðu
þessi villidýr beinlínis drukkin af æsingunni. Stökkin
og öskrin uxu, froðan sauð á kjöftum þeirra, og munn-
vatnið streymdi niður á brjóst þeirra.
í hálfa stund hélt dansinn áfram, unz trumban þagn-
aði, eftir merki frá Kerchak. Trumbuslagararnir stukku
á fætur og þutu út íyrir hringinn, til áhorfendanna. Nú
réðust karlaparnir, eins og einn api, á skrokkinn, sem
þeir voru búnir að lemja í klessu.
Þeir fengu sjaldan nægju sína af kjöti, svo hér var
kærkomið tækifæri til að bragða á því. Þess vegna var
það, að þeir réðust að skrokknum.
Tennurnar fóru á kaf í kjötið og rifu burtu stórar
flyksur. Sterkustu fengu bróðurbitan, en þeir ósterkari
biðu urrandi utan við, og biðu tækifæris, að fá að
ininsta kosti að smakka sælgætið, eða bein til að blta.
Tarzan þótti kjöt gott, og var gráðugri í það en ap-
arnir. Hann var af kjötætum kominn, en hafði aldrei á
æfi sinni fengið nægju sÍDa af kjöti. Hann réðist þvl í