Tíminn - 20.08.1969, Qupperneq 6

TIMINN
MEÐVIKUDAGUR 20. ágúst 1969.
Sumarhátíð Framsóknarmanna á Austur-
landi var sannkölluö sólskinshátíð
Það var fagurt veður í fjörð-
Uim og á Fljótsdalshéraði laug-
ardíaiginin 12. júM. Þó grániaði
hanm í lofti yfir Fljótedal og
Slfeóiguim um hiádiesgisbiiið.
SkýjiataiyM'arnir boðuðu regn-
slkúr, sean kom í fyllingra tím-
ams og þvoði ryfkið af lamdimu.
Slkaimma stuind var eims og
himaarnir hefðu roínað. Síðan
stytti upp og skóigurimm ilmaði
Ijúfar em fyrr og geislar sóllar-
immar buðu gestima, sem óku
inm Vallaveiginn vellkomnia í
ðkógimu.
Sumarhátíð Framsóknar-
mamna á Austorliandi hefur um
áratugaskeið farið firam í
Atlavik um fyrsto eða aðra
helgi jtúMmiánaðar. Þar hefur
lönigum verið gestkvæmt og
eiga miargir þaðam góðar mimm-
ingar. Fyrir nokkrum árurni var
gerð átaifamikil breytimg á
þessu samikomulagi, þegar
mieðflerð og notkrum áfemigis var
með öMiu gerð útlæg af þess-
um samlkomium. Þróumim bafði
sífollt leitt í Ijiós meiri og
meiri áfenigisneyzlu, sem hafði
aftor á móti leitt af sér mimmi
aðsólkm fjöliskyld.ufólks em áður
hafði verið. Tótou þvi Fram-
S'óknarmemm á Austurl'amdi þá
áSbvörðum, sem fyrr um getur
og hefur húm ieitt af sér allt
ammað andrúmsloft á smmiarhiá-..
tíðimmi sem alfflestir mumu
ámægðir nueð. Að vísu reyna
aMtaf einihiverjlr að brjóta í
bág við settar reglur, en þeim
fer óðúm fætokamdi, sem það
gera á þessum stað. Alimenm-
imgsálitið tóto sem sé duglega
í streniginm mieð þeim, er
þurrtoa vldiu saimtoomruimiar og
er það veL
Nú þora floreldramir að
leyfla uagtinigumum að skreppa
á stoógarsto'emmitomina, og fj'öJ-
stoyldumar, umigir og gamtír
koma þangað til að sýma sig og
sjlá aðra, eios og þar stemdur.
Ýmsir hatda, að samtoomur
slitoar sem þessar séu miikil
igróðrafyriritæki, og jiafmivel
hefar heyrzt að þama sé utn
hreimt okur að ræða. Sanntieik-
urinn er hins vegar sá, að nú
orðið mjá heita gott nái endar
vel saimn. FóOkið þarf að fá
eitithvað fyrir sitt, og attur
kastniaður eykst hraðar em orð
fá lýst, en auraráð fóliks atls
ektoi. Þvf er elkki ummt að
hæktoa aðgangseyri að sama
steapi og kostnaðurimn hækkar.
Hvaða kostnaðúr er þetta,
kanm fólk að spyrja? Hljóm-
sveitir, dkemimtikraftar, lög-
gæzla, swo eitthivað sé nefmt.
Atfllt kostar þetta mikið fé, en
er að sarnia sfcapi nauðsynlegt
eigi samtooman að uippfylla
þær toröfur, sean til benmiar eru
VIÐ SKULUM DANSA
ELSKAN MÍN.
Það er lauigardagistovötd.
Damsinm hófst ktuktoam átta.
Það er damsað í sbáta og á
gtiænýjum palli í Samtoomu-
rjóðrinu Samtoomurjióðrið er
vel af guði gert. Rieyndar var
það Sigurðui Blöndal, sem lét
gera þetta rjóður árið 1959,
höggva skóginm úr ásnum, svo
þar geta nú s=jci3 2—3000
mianms. Á flfttimmi undir brefcfc
uomi stendiur patlurinm. Þetta
er hið ákj’ósanlegasta hr'ingleik
ihús, að gerð. Neistarmir frá
Vopnafirði leiba úti á pallin-
um, en Þorsteimm Guðmiumds-
som frá Selfossi og fétagar hans
immi í skálanrjim. Umiga fólki'ð
genigur tnilli dansstaðamna.
Óvsiköp breytist æskan lítið. Að
víisu önnur músik og öðruvísi
klæðaburður, en þarn'a er kát
og fjiörug, ófull íslemzfc æska
að skemmta sér. Hávaximm ung
ur piltor hallar sér upp að
stúllkjnni simrni oig synigur við
harna mieð sinu liagi: Við skul-
um diamsa elstoam mím.
Þeir eldri sitja uppi í bre'kk
unnd og hlusta á hljiómsveit-
ina og borfa á unga fóllkið. Þeir
dömsuðú fyrir 20 áruim á þess-
um sama stað, og geta svo sem
fengið sér snúnimg enm, ef svo
ber undir, en í bvöld er gasn-
am að sitjia, sjá og rabba. Þetta
er lfba svoleiðis musik, sem
unga fólLkið vitt hafla mú tii
dags
SKEMMTIKRAFTAR
DETTA NIÐUR ÚR LOFTINU
f INDÆLU ÍSVEÐRI.
Þeir, sem bafa reymzlu af að
starfa við samtoomiur í Atliavík,
þeir vita að þeigar toalt er og
hráslagialegt er f skógimum, þá
seljia” Vallamenm mitoið kaffi í
veitingastoáianium. Það heitir
Það ér óft glatt á hjalla T"AtIavík.
kaffiveður. Þegar sólin skim á
atilt ug alla og ötlum er svoma
blýtt, þá er ísveður, Og nú er
eimmitt ísveðúr, en því miður
lítið um að vera í kaffiskálan-
um.
Kátíðin á að hefjast Mutok-
an tvö. Hálftímia áður byrjiar
Lúðrasveit Neslkaupstaðar að
leika á samlkomupallimum. Það
þyfcir engim hátíð f þessum
skógi vamti bamia. Hún befur á
sér hieimismiammsflas, eims og
góðar Mjiómsveitir eiga að
gera. Sagt er að hún sé Mædd
á samia hátt og Iiffverðir Aust-
urrfkisbeisara á sínum tfma,
áður en sá góði maður var
sviptor kjóti og katli.
Samlkoman er sett standivís-
lega Miuktoan tvö. Sá er það
gierir varar við þeim hugsama-
giamgi, sem reynt sé nú að
ryðj'a tit rúms, að stjórnmála-
flofcfcar á íslamdi séu einhverj-
ar voðalegar stofnanir, þar sem
ekkerfl fái að gróa fyrir sfcorti
á lýðræðisanda. Stjiómmála-
flokkarmir verði jú aldrei anm-
að en svipmynd af fóltoiau
sj'átlfiu, brot af því bergi sem
netfmist i'slenzk þjóð. Það er
lífca greimt frá himum nýju
samþyfctotam Framsótonar-
manma á Austurlamdi um al-
menrnt prófkjör til alþiagis.
Lúðrasiveitin leitour á mitti at-
xdða, en síðan flytor góðúr gest
ur, bomimn úr fijiarlægð, Guð-
muindur Ingi Kristjiámsson,
stoátd á Kirkjubóli m'agn-
þrun'gna ræðu. Skemmtikraft-
arnir birtost i Atlavikimmi
atoindiarfj'órðúngi fyrir Mukk-
am tvö. Þeir komu að sumnan
á tvehmur smáifilugvélum og
settost eins og aliir gera á
þessum slóðum á EgiHsstaða-
ftiuigvetti.
Þarnia stendur Magnús Jéms-
son, óperusönigwari inni í litlu
rjóðri bak við paliinm, og virð-
ist vera að katla röddíma ofan
úr loftimu. Enigrj líkara en hún
hafi orðið þar efltir, að hanm
haldi. Og þegar Magniús byrj-
ar að symgja og Ólafur Vignir
að leifca umdir fyrir hanm inmi
á pallinum þá kemur í Ijós að
rödidin er á sínum stað, og
flólkið Mappar, ekki af neinmi
sýndarmeninsbu, heldiur af því
Séð yfir Atlavík.
að þeir vilja fá mieira að
ibeyra.
Viihjátmur á Brektou er í sól
stoimsskapi að vemjm, etn fimn-
ur þó ástandinu í þjióðimálmn-
um sittlhvað til forátta og eggj
ar féik tit að bnýjia þar fram
breytingu á. Sama gerir Tóm-
as frændi hians Ámasom frá Há
eyri. PótJdð sitrnr og hlustar,
þ.ájm. Jónas Fétarsson alþing
ismaður og kona hans. Þau ern
þarna mætt og þyfcja hinir
bezto gestir.
Jón Gmmmlauigssan, Jieitoari
bregður sér í ýmissa kviMnda
Lfki, og greimir frá ýmisu, sem
enginn vissi fyrir. Að venju
syngjia þeir upp úr honiuim bæði
Guðmumdur Jiónssom og Krist-
iiiin Hatlsisoin, og þyMr mönnum
hin bezta skeimmton að. Fljóða
tríó ballia þær sig stúlkumar
að sumnan, sem von hafði verið
á austor. En því miður veiikt-
ist eim þeirra í gærkvöldi og
komst ekki mieð, svo í staðimn
syngur ftjóða'dúettinn fyrir
okkur lög, sem a'lir þektoja og
hafa einhve”n tikna sungið.
Ýmisir leita á vit minninganmia
og það er klappað vet fyrir
stúltounum.
Klu'ktouna vamtar tattugu
mínútar í fiimm, þegar samkom
unni er slitið. Félkið dreifist
um Vílkinia. Sumir ganga sér
yfir í kaffistoálanm, og þegar
ég leit þar imn var Hirafm á
Hallormsstað að kynma þau
skáldim Guðimund Imga og Þor
stein Valdimarsson. Ekki fara
sögur af þeim, hivart talað var
í stuðlum og höfú'ðstöf-
um þar við borðið Þeir, sem
ekM fara að fá sér baffi ganga
■ um ýmist til tjatda sinnia, eða
bíla, eða þeir spássera bara
hreiat og beint og nota góða
veðrið til að helsa upp á vimi
og vandamenn úr öðrum byggið
arlögum. Inn í gegnsæjucn
skála, sem merbtor er upplýs-
ingum sitor nafntoenmdur affla-
skipstjéri frá fyrri tímum og
handJieitour mitorótfóninm vönum
höndium. Nú bafflar hamn að
vísu hvorki upp báta eða
stmandistöðvar, heldur á hana
Siggu, eða hann Paila, sem
skógurinm hylur, en þurfa endi-
lega að mæta við pylsus'búrimm
eða á hrúnmi. Meðan ég sternd
þama f skúrnum ber að for-
mana Búnaðarsambands Aust-
urlands. Hanm stjómar gj'aid-
heiimitommi hér í þessu sbógar-
ritoi, sem stemdur eimuingis
eina belgi.
Þegar bvöld'ar hefst dansinm
aiftur á sömu stöðum og í gær-
bvöldi. Tónamir hljóma um
atta Vfk og tíminn líðúr. Um
miðinætti hátti ég rúmlega hátif
fiertog hjón. Faðir frúarinmar
er með í förinmi. Hjiónin eru að
Mba efltir d'óttor sinmi. Hún er
að dansa, en þau vilja fara að
komiast heim. — „Svorna breyt
ist það,“ segir afinm. „Einu
sinni varst þú að sbemmita þér
hér og þið systamar. Þá var
maður ballaður ljióti afturhatds
kaHinn, þegar ég vildi að þið
færuð að fara hteim. En svona
breytast allir hlutir og breyt-
ast þó ekki. Nú standið þið
unga fófikið bara í þeim spor-
um, sem við gamia fólkið stóð-
um i þá.“ — Já, svóha hreytast
hllutimir.
Það Mður senm «5 mótslok-
um. Þetta hafa veúð burteis-
ir og prúðir san''kamugestir
hér í dag. Þeir hafa verið í
fuillu samræmi við fegurð him-
i'nsins og sbógarins Ef til vill
var húr íVið fámennari en and-
anfarin ár, en þar á buddan
sinn þátt Eflaust er almennt
mimna í henmi, en í fyrra.
Ki.
í.