Tíminn - 20.08.1969, Page 7
MIÐVIKUDAGUR 2«. ágúst 1969.
7
ÞaS vwr í júÆí, aS tii mdm
hmngdi gamall vinur frá Höfða
fcaupstað í Ausbur-Húniaivatns-
sýsliu, Steingrímrjr Jónsson.
Ha«n var þá raunar staddur
héa' á Húsavík og ég hitti hanm
og Ingvar bróöur ha-ns, þar
siem þeir voru í sbóiruim lilópi
aldraSs fólifcs að sfcoöa Húsavík
U'Pkikfcjiu. Þeir sögöu mér, að
um þessar mundir dveldu þeir
í srjimarbúðum Æskulýðssam-
bandis Idrkjiunniar við Vest-
mannsvatn í Aðaidal. ViS
fcomum oifcfcur saman um,
að ég k'ærai í heimsóifcn til
þeirra eitlthivent kvöldið, Af
því lét ég verða sið-
degi miðvifcudagsins 28. jiúuí
s.l. Ég hitti þá bræður í vist-
tegiu herbergi þeirra í einni
byaginigu sumarbúðanna og
mitt fyrsta vet-k var aS spyivja
þá hvers vegoa þeir væru himg
að komnir frá Höfðafcauipstað
vtestar. Þá kom í Ijóst, að
Æsfcuiýössamband ki'rktjunnar
í Hölastifti hafði tekið uipip þá
nýbreytni, að gefa öildruðu
föifci á íslandá fcost á áitta dlaga
dvöl, til fróðleifcs og hviidar
og hressitig'ar í hin'U fagra um-
iwerfi við Vesima.niisvatin. Nú
diyöfcta þar á þriðjia tug aldr-
aðs flólfcs, fjöi’tán vo.ru frá Blii-
heimilinu Grued í Reykjavíik,
en aðmir voru viðs vegar að af
Nwðurliandi. Það fór sem jafn-
an, þegar min.niiiigar euu rifj-
aðar upp með gömlum viou.m,
að itnminm reymdist of sfca.m;m-
ur. Fyrr en varir er fcaifað á þá
Iinig'Var og Steingrim bil tovöid-
verðar og ég bjióst tii að toveSja
og fara. Þá kom aðvifandi sóra
Sigurður G'jðmuindissom, pió-
fastur að GrenjaðarstaS, einn
af forstöðumönnium sumiarbúð-
amma og bauð mér að borða
ineð gamia fölkiinu. Ég tók
borðiniu flegins hendi og ein-
hvernveginn atviifcaðist það svo,
að ég dvaldi hjá þessum gl'aða
hópi aiiit fcvö'Mið og rabbaði
við nofck'ra divai'arigesti. Margt
bar á góma, en mest foiivitnað-
ist óg um uppnuina þeirra og
um dvöl þekra við Vestmainns-
vattr.
Árni Þorigrimsson er 84 ára
gam'att'l, búsettur á Akureyri.
Hann er þó uppalinn í Reyfcja-
'hverfi, Suður-Þingeyj'arsvsiu,
flutti tii Afcureyrar 19 ára gam
«11 og hefew átt þar heima síð-
8Ti. Þegaw hann nú fyirir fárjm
dögurni ferðaðist um Reyfcja-
hiverfi til Húsavífcur komu hon
um hverirnir einir fcu.nnuglega
fyrir sjiónir. Búið var að breyta
jörðum og bygigðum og foflfc
fflest, sem han-n áður þekfctti
var hoi*fið. Einn eða tvo ferm-
ingarbræður á hann þó enn á
ií'fi í dölium Þingeyjarsýslu.
„Ég hef haflt mijög gaman af
dvöl minni hér,“ sagði Ánni,
„veðrið h-efði þó mátt vera svo
lítið betra. Allt er giert, sem
hægt er otofcur til áirægju, farið
með otofcur i ferðalög og kvöld-
vöifcur eru á hvei'ju fcvöMi. Að-
hlymúmg öll er eins góð og
huigsast gietur. Ég er mjög
þafcMáitar þvi góða fólfci, sem
TÍMINN
uunið hiefur að dvöl okfcar
hér.“
Guðný Stemgrímsdóttir,
Háttsi, Fnjióskadíai og Arndis
Kristjáns dótt ir, Víðivöllum,
sömiu sveit, búa samain í her-
bergi. Arndis er fædd að Arn-
dísarstöðum í Bárðai'dai, S,-
Þing árið 1895. en fluttist sjö
ára gömul með foreldruim sín-
uim að Víðivölilum í Fnjóska-
dal og í Fnijósfc'adal hefur hún
átt heinia síðain. Guðný sagði
mér, að Ai*-ndís héldi dagbóik
yfÍT dvölina við Vestmain-ns-
vatn og þá slapp Arndís efcki
f-ná því a*ð tafca fnam dia-gbólk- |
i-ná og lesa fyri-r m-ig kaiffl'a úr -
banfcastjóri á Húsavífc sýnd'i
eitt fcvöl-dið. Svo lifandi og
fla-grar mynd-ir í litaim ha-fði
Arndís ailidrei áður s-éð. Hún
mimnist m-argna fleiri skem-mti
legra diagsfcrárliða, fiðluleifcs
bóndans, Garðars í Lautum í
Reýfcjad'al og ljóðalesturs
sifcálidibón-d'ans Snorra í Geita-
íelii. Ekm d-agi-nn, s-uímniudiag-
kin 20. júlí, va-r flarið til
messu i Gnenjaðarstaðafcirkju
oig a-nnan dag vair íerðast um
nálæigar sveitir. Farið var allt
upp í Mývatnssveit og norður
áT. In-gvar viantar tvö ár í sjö-
tagt, en f-æddur er ha-mi í Vi-nd-
h-ælislhreppi hinum fonna og
ha-nn sagði mér hwerniig fæð-
ingiu hans bar að. Móðir hans,
Ólína Sigurðardóttir, sem var
Ljósmóðir var í yfirsetuferð,
þegiar pilturi-nin óskaði að fá
að íæðast til þess-a heims. Hún
hafði verið költtuð tii sængur-
taoniu og fiór að sjálfsögðu ríð-
andi, en ieiðin var um 26 km.
lömg. Þegar staa-mmt va-r til
bæja-r sæn'giurkoiiunnar, sótti
k-allið svo að ijósmióðurinni
á Húsavífc. Sú för var farin í
boð-i Gísla Sigunbjörnssonar,
forstjóna. Arndís og Gnðný og
fleiri divalargesti-r báðu mig að
koma á f.ramfæri innilegum
þötakuim til forstjóran-s fyrir þá
ferð.
Eilzt-i dvalargesturin-n er
dömsk kona, Ani-ne Th-orstein-
sen, flædd í Árós-um árið 1880.
Hún fcom til íslands 1907 á veg
um Hjiálpræðish-ersins. Hún
aetlaði sér a 11 s ekfci að setjast
að á fslandí og var þvi meira
að segja mjög andvíg a-3 fara
hinigað. En húin ha-rm»' síður
en svo þau ö-rlög sín o& sagðist
kun-na dásamiliega við si-g á ís-
landi. Hú-n giftist hér á landi
nors’kuni manmi, Ole Thorstein-
sen, skós-miði og s-kósala. Hú-n
á nú fjögur böim á lií-fi, fimm-
tán bamiabörn o,g sjö barna-
barna'börn. É-g rabbaði við
Ani-ne í aðal'sal sum-arbúð-
aiirna, en á stafnþili ha-ns er fag
urieiga gerður tr’éfc-ross. Að
ba-ki k-rossins er kom-ið fyri-r
ljiósum o-g þe-gar fcveifct, er á
þeim, baðast ba-nin fögrum
bjanm-a. „Þega-r ég sá fcross-
inn,“ sagði Ani-me, „va-r eins oig
m-aetli mér hlýr straumur
g-leði og íriðar. Öll dvöldn hér
hefu'i* verið í saimræimi við
þeissi fy-rstu áhrif, er éig varð
fyrir. við fcomuna hinigað, svo
díásamtteg, að þvd er efcfcd hægt
að lýsa og ég ósfc'a heim-ilinu
blessuna-r G-uðs.“
Ingivar Jónsson er hrepp-
stjóri þei-rra í Höfð-afc'aupstað
á Slfcagaströnd og er búiinm að
þjóna því emib-ætti í rúm t-íu
Fremst a ínyudinni eru Guðný Steingrínisd. og Arndís Kristjánsd.
mam
m
■
s|álfri, að hú-n féll af bafci.
Hún k-omst þó til bæjar og i
skyndimgiu va-r sent tii næsta
bæjiar eftir _ nærfærknú korni.
Guðbjörgu Árnadóttar, er sið-
an tók á tnióti sveiiiinuim, en
hin lœrða ljósa, móðir lians
sa-gði fyrir verfcum. Pjlórum
döguni síðar tók Óldna á móti
barni þeirrar sængurfcðitu, er
hún var sótt til og tveim dög-
um þar á eftir tófc hún á móti
barnj að Ká'lfshiamri á Skaga.
Á tæpri vifen tók hún þannig
á móti tve-ini börnum e-ftir áð
hafa sagt fyrir verfcumi vcð
f-æðiimgu sdms eigiin barn's.
ÓlXna l'ærði ljósmóðurfræði. eft
ir að hún var óúin að ciign-ast
fjögur börn og var si'ðan ljós-
nióðir á .Skagaströnd í t-ugi ára.
Sjálf eignaðist h-ún 14 börn.
Ég spurði þá Steingdm og
In-gv-ar h-vort þeir hefðu efcki
orðið varir við montið i Þin-g-
eyinguan, en þei-r létu lítið yfir
því. Ingvar sagðist hiafa narrað
Stéingrim til að kom-a með sér
hin-gað a-ustur, en Steingrínirjr
kivaðst etoki sjá eftir að lvafa
látið til leiðast. Ha-nn óstaa'ði
sér þess að geta kom-ið hingað'
aftur síðar. Þeir bræð-ur voru
samimál'a um. að dwöldm mætti
gjiar-na vera lervgri. „Niú er
fólfcið f-arið að tay-nnast og dvöl
in hér enn sifcemmtiiegri vegna
þess,“ s-agði Imgvar, „divalar-
tíminn mætti va-rla vera styttri
en hálfu-r mánuður." Ég
spurði h-vað men-n gerðu sér
t-il afþreyingar á daginm. „Vi'ð
spilum oig röbbi'jm, flörum í'
göngiuferðir og róurn út á vatn
ið. Það er aldeilis stoín-andi að
vera hér og við erum nijög
þatokláti-r prestunuim, sem hé-r
eru húsbændur, séra Siigurðd
og séra Lárusi, toonu'm þeirra
og öllu starfsfóllkli-n*J.“
Þá nitti ég að máli Jón Gunn
lauigsson úr Revtajavá'k. Hann
er I stjórn eldfflieimdlisimB
Grund-ar. „Hér líðu-r nia-nni
mjög vel,“ sagði hann, „og
enginn hæt-ta er á, að m-aðúr
geti liáti-ð sér leiðaist. Þa'ð vai*
mijög vel til failið að fcoma á
því nýmæli að gefa öldruðu
fólfci -fcost á dvöl hér.“
Að liokuim ræddi óg örlítið
við séra Sigu-rð Guðmundsson.
Hann sagði, að þess-ir dagai*
með gamila fóllk'iinrj hefðú ver-
ið mjög ánægjuílegir. „Fólfcið
var -þa’kltalátt fyrir það, sem fyr-
ir það var gert og gama-n væri
að kymmast viðh-orfum þess og
læra a-f reynslu þess.“ Var'ð-
andd U'ppby.ggi-ngiu Vestmanns-
vat-ns sagði séra Sigurðiu-r, að
en-n væri ma-ngt ógeif. Nýr
s-vefnstaáli var reistu-r í fyrra
og er nú verið að fuilljútaa
Framhak a bls 12
hen.n-i „Ég S'tariifa þett-a bar'a
mér til minmis, til að geta sagt
fólk-i nidnu frá, þegar ég kem
heim,“ sagði Anndís. Bókin
gey-mir h-elztu v-iðburði dág-
atnn-a. Hver morgu-n-a byrja-r og
hverju ifcvöldj l-ýfcu-r me-ð
stutíri heligi-stu-nd, sem séra
Lá-i-us Halld'órissan stjórnar. Og
bófcin segir fa*á því, að hér sé
indælt að vera „og það er un-
aðslegt fyrir otakur gam-la fólk-
ið a3 fá þess-a hvíld.“ Félags-
andd sé sérleg-a góður og fo-r-
stöðumenn og starfsfólfc vilji
a-Llt fyrir gestima gera. Á
hverju fcvöldi erj tavöMvökur,
en þeir sem sjá um daigskrá-r
þeirra eru flestir Þingeyinga-r,
som prófasturinn, séra Si-gurð-
ur G-u-ðmundsson, lief-u-r fengið,
tiil að skem-mita og fræða. Á
fcvöldvökunum eru fl-ntt Sfcáid-
verfc af ýms-u lagi í tali og tón-
um, flLutlt eru erindi og sýndar
myndir. Arndís-i eru sérstak-
lega 'iiinnisstæðai hau.stmynd-
ir, er Sigurðu-r P. Björnsson,
Ganiia fóikið á rölti i nágrenni siimarbúðanna.