Tíminn - 07.10.1969, Page 5
5
MMÐJUDAGUR 7. október 1969.
TIMINN
VERZLUNARMAL
í BREIÐHOLT!
,,-Ágiæti Laadlfari!
Bg skrifa þór, því ég veit
a'ð mgrgir lesa þig, og koma
ýnisu 'á framfæri við þig. Þann
ig er mál með vexti, að ég bý
í BneitShoitinu, og kann ágæt
lega við tnig. Hingað er flutt
mar,g!t fólk, það skiptir þúsund
um, skal ég segja þér. Það er
nú SfVolitiil nýbýiisbragur á
hverfinu, sem von er, og eitt
af því, sem anaður finnur kann
ski anest fyrir eru verzlunar-
máiin. Tveim stórusn verzlunar
hiúsuim er ætiað að þjlóna okkur
hér, og eru þau bæði kómin
upp, en á meðan verzlar annar
kaupmaðurinn í skúrbygging-
unni, sem var lengi við Háa-
leitibrautina, en var flutit hing
að upp efitir. Það er nú efcki
hægt að segja að þetta sé beint
fín verzlun, en hún’ gerir sitt
gagn, og m:eira verður ekki ætl
azt til af henni. Nú langar mig
til að koma því á framfæri við
kaupmennina, sem eiga ókiár-
uðu vcrzlunarhúsin, hyenær
þeir ætli að opna nýju verzl-
anirnar sínar, iþví það get óg
sagt þér, að við húsmæðurnar
erum orðnar svolítið spenntar
að fá að v-erzla í nýju verzlun
uiium. Svo uim leið og kaup-
mennirnir segja frá því tuvenær
' þeir ætli að opna, þá væri gam
an að fá að vita hvaða verzlan
ir aðrar en þeirra, verða í hús
unum. Verða t.d., fiskbúðir á
báðum stöðum, og verður MjóJk
ursamsalan með verzlanir þar?
SÓLUN
Lótið okkur sóla hjól-
barða yðar, óður en þeir
eru orðnir of slitnir.
Aúkið með því endingu
hjólbarða yðar urci
helming.
Sólum í,estar te9ut,‘lir
hjólbarða.
Noturrv aðeins úrvals
sólningarefni.
BARÐINN hjf
Ármúia 7 — Sími 30501 — Reykjavík
Þessu vildí ég biðja þig að
koma á framifæri fyrir mig.
Svo í leiðinni ætla ég að
spyrja fyrir vinkonu mína, sem
býr í Fossvoginum, hvort engar
verzlanir eigi að koma í nýj,a
hverfið þar. Hún vinkona mín
á nefnilega heima í emhýlishiúis
unum neðst í bverfinu, og^ það
er svo langt fyrir hana að fara
í verzianir, þegar maðurinn
hennar sikiiur ekki bílinn eftir
beima handa henni, því þau
ciga bara einn híl núna.
Aliiaf blessaður.
Ein, setn ekiki býr í Fram
kvæmdanefndarhlokkun-
uim.“
P.S.: fte^mdu nú að fá kaup-
mennina til að svara fljlótt.
SLEPPA „BILLEGA"
„Heiðraði Landfari!
Á dlögunum birtist í Tíman-
um frétt um að framkvæmda-
stjlóri POP hátíðarinnar tnarg-
umtöluðu hefði farið úr landi,
o,g var látið að því liggja að
hann hefði flúið undan yfir-
völdunum. Núna í vikunni birt
ir Tíminn aftur frétt um mann
sem flúið hefur land, og að
þessu sinni um mann, sem flúði
fyrir nokkru síðan, og hefur,
eftir frásögn blaðsins, lent í
ýmsu síðan. Þessi maður mun
hafa átt þáð sammerkt með
framfcvæmdastjöra POP há'tíð
arinnar, að hann skuidaði all-
mikið hér.
Nú verð #g að varpa fram
þeirri spurningu, hvort yfir-
völdin hafi ekkert eftirlit með
cnönnum, sem fara úr landi, og
skuida milljónir hér. Til
skamms tíma liefur það verið
svo, að þegar við, hið venju-
lega fólk, höfum brugðið okk-
ur út fyrir landssteinana, þá
höfum við ekki fengið farseðil
eða gjaldieyrisyfirfærslu, neima
sýna það, að við séuim skuld-
laus við gjialdiheimtuna, eða þá
að vera með vottorð upp á vas
ann, þesis efnis, að vinnuveit-
andinn ábyrgist greiðslu opin-
berra g.ialda. Alla vega var
þetta svon,a til skamms tíma,
hvort sem það er það nú.
Ég vildi gjarna að vifflkom-
andi yfirvöld svöruðu því hér
í dálkum Landfara, eða á öðr
um opinberutn vettvangi, hvort
þessir menn hafi hreiniega
sloppið úr landi, eða hvort það
sé látið afskiptalaust, hvort
þeir fari úr landi eða efcki. —
Bkki ti’úi ég því að þessir
mienm, sem miig minnar að báð
ir hafi verið gjialdþrota, liafi
getað sett eina eða neina tryigg
ingu fyrir skuldunum, annars
hefðu þeir ekki verið gjald-
þrota. Og er ekki skyit samkv.
iandslögutn að taka öll gjáld-
þrot til rannsóknar hjá saka-
dómi?
Með kveðljiu.
kj.“
Vel niá vera að erfitt sé að
fylgjast með því, hvort allir
þeir, sem fara til útlanda, eru
skuldlausir eða ekki. Hitt er
annað niál, hvað gerir lögregl
an til að hafa upp á þessum
mönnum, sem þannig stinga af
— ef nota má þau orð — eða
kemur henni málið ekkert
við?
Bakari
Bakari óskast í nokkra mánuði í nágrenni Reykja-
víkur. Upplýsingar geí'ur Guðmundur Hersir,
Lokastíg 20, sími 19572.
Eg held að það sé rangt aS vera hér,
þar sem hann fann okkur! Við verðom
að vera hér þar til á morgun! Mikil hjörð
DREKi
fer hér hjá, og það verður auðvelf að
góma hana.
Hvernig geturðu fengið fjötskyldurnar
tvaer til þess að hætta að berjast, og ganga
saman til liðs við okkur við að ná ræn-
ingjunum? Ég hef kannski aðferð til þess,
Tonto, stefnum nú á Butlers-bæinn!
-I -'ni|R YJU5T—
XCALL?.
Hvar finnum við Dreka? Það er gömul
regla, að þú finnur hann ekki. Hann finn-
ur þig! Farðu með unnustu þina, Lila,
hún þekkir hann líka. Farið út í jaðar
skógarins og kallið á hann Kalla bara?
Þeir segja að Dreki hafi þúsund eyru,
Hann hcyrir til ykkar, ég veit ekki hvcrn-
ig ,en hann heyrir! Þetta virðist heimsku
legt! Það virðist mér líka. En þegar pabbi
manns er forseti, þá er skipun skipun!
Páll Líndal hirtir bréf-
ritara Mbl.
Eins og þeim er kunnugt,
sem lesa Reykjavíkiubiéf Mbl.
fjallar það yfirleitt lítið uiri
málefni, heldur er persónulegt
iiöidur og í persónur, sem af
einhverjum ástæ'ðum liafa far-
ið í taugarnar á bréfritaranunb.
seni er oftast sami maðurinn.
Rjörn Th. Björnsson er einn
þeirra, sem bréfritaranum er
uppsigað við, og því notaði
iiann tækifærið, þegar Reykja
víkurbóldn kom út, til að helga
inngangi Björns heilt Reykja-
víkurbréf, þar sein reynt er að
tína houum flest til foráttu.
Páll Líndal, lögfræðingur svar
ar þessum aðfinnslum bréfrit-"
arans mjög skilmerkilega í
seinasta Reykjavíkurbréfi Mbl.
Páll segir í upphafi greinar
sinnar.
„f Reykjavíkurbréfi sfðastlið
inn sunnudag er fjallað mjög
ýtarlega um nýútkomna mynda
bók um Reykjavík. Þar er far
ið lofsamlegum orðum um
Iiinn ytra búnað svo sem mak
legt cr. Um innganginn, sem
Bjöm Th. Björnsson hefur rit-
að, segir bréfritai’i, að hann .
sé „skemmtilega skrifaður“ og
gefi um margt „góða hugimynd
um þróunarsögu borgairnnar“.
Þá er þess eg getið, sem bréf-
ritari telur Iofsvert og margir
munu undir taka, að því fari
„fjarri, að hér sé á ferðum
kommúnisk áróðursbók.“ En
þegar hér er komið er Irka
skipt um tóntegund, svo að
eftirminnilegt verður. Það er
ekki látið við það sitja, að þar
sé sitthvað „liæpið cða bein-
línis missagt“, heldur er talað
um „mishermi og ónákvæmni“.
Dæmi um ónákvæmni eru fleiri
en tölu verði á komið í fljótu
bragði.“ Sagt er, að haft sé
„fyrir satt það, sem ýmist er
vafasamt eða beinlínis rangt.“
Þannig er lialdið áfram í bréf-
inu, en skai nú staðar numið
að rekja það og vikið að öðru“.
Omakiegt niðurrif
Páll Líndal segir eiuifreinur:
„Að sjálfsögðu er bókarhöf-
undur, Bjöm Th. Bjömson full
fær að gera grein fyrir sínu
máli og svara fyrir sig, og mun
því surnum þykja það óþarfa
framhleypni af lcikmanni í
fræðunum að blauúa sér í mál
ið. En sú er skýring þess, að
þegar til kom, að bók þessi
yrði út gefin, báðu forráða-
rnenn útgáfunar Geir Hallgríms
son, borgarstjóra, að nefna til
fulltrúa, er gæti verið þeim til
ráðuneytis. Svo æxláðist, að
þessi fulltrúadómuf ienti á
mér, og átti ég nokkra fundi
með þeim aðiluin, er þar komu
íiélzt i’ið sögu, var með í ráð-
um uin myndaval og las að
mestu leyti yfir inngaiig Björns
Tli. Björnsonar o.fl. Ég er því
lítilsliáttar bendlaður við verk
þetta.
Það eitt ræður þó ekki úr-
slituin, heldur hitt að í Reykja
víkurbréfinu er að tilefnislitlu
veitzt mjög að þessu verki
Björns eins og áður var bent
á. Fáein lofsyrði eru látin
fljóta með í byrjun til að hlut-
lægur blær skapist, en síðan
kemur samfellt iiiðurrif eða
viðleitni til þess. Þetta cr mjög
ómaklegt, þv: að hér er um áð
ræða eitt hið skemmtilegasta
og fróðlegasta ,sem ritað hef-
ur verið um þróun Reykjavík-
ur.
Bramltuald á bls. 15