Morgunblaðið - 10.01.2001, Qupperneq 44

MINNINGAR
44 MIÐVIKUDAGUR 10. JANÚAR 2001 MORGUNBLAÐIÐ
gert það sama fyrir ykkur. Við mun-
um aldrei gleyma hversu elskuleg þið
voruð og eruð og hversu vel okkur
líður í návist ykkar. Við vottum einn-
ig dýpstu samúð öðrum ættingjum
og vinum; missir okkar er mikill.
Þínar elskur,
Dóra, Guðný, Helen, Hrund,
Karen, Svana og Unnur.
Í dag, miðvikudaginn 10. janúar,
er ungur vinur okkar, Sturla Þór
Friðriksson, borinn til grafar. Það er
mikill harmur þegar glæsilegur ung-
ur maður er hrifinn burtu frá jarðlífi í
blóma lífsins. Foreldrar, bróðir, ætt-
ingjar og vinir standa eftir í mikilli
sorg sem tíminn einn mun sýna mis-
kunn með minningu um góðan og fal-
legan dreng.
Á slíkum stundum veltir maður
fyrir sér tilgangi lífsins. Hver er
hann? Að fæðast, lifa og deyja? Þessi
fáu orð eru skýr. Fátt er eðlilegra í
lífi okkar en að deyja. Samt sem áður
er dauðinn oft svo ósanngjarn og
flókinn.
Þannig upplifum við fráfall Sturlu
sem átti eftir að upplifa stærstu
stundir í lífi hvers einstaklings. Það
er ósanngjarnt þegar ungt fólk er
skyndilega svipt möguleikanum til
þess að lifa og það er ósanngjarnt að
Sturla skyldi deyja með þeim hætti
sem raun bar vitni.
Í ótal heimsóknum á heimili Krist-
ínar og Lillós fylgdumst við með upp-
vexti bræðranna Trausta og Sturlu
og kynntumst við Sturlu löngu áður
en hann kynntist okkur eða fljótlega
eftir að hann fæddist, árið 1983.
Strax var ljóst að hér var ákveðinn og
skapmikill einstaklingur á ferð,
gæddur miklum perónulegum hæfi-
leikum, líkamlegu atgervi og góðri
kímnigáfu. Að upplagi hafði Sturla
allt til að takast á við lífið og njóta
þess sem framundan var. En slysin
gera ekki boð á undan sér.
Eftir hörmulegt flugslys í Skerja-
firði í Reykjavík í ágúst sl. háði
Sturla hetjulega baráttu. Foreldrar
hans og bróðir voru vakin og sofin við
hlið hans til að veita honum stuðning.
Það var meira en búast mátti við er
Sturla komst til fullrar meðvitundar
eftir slysið. Almættinu var þakkað
það kraftaverk.
Sturla og nánustu aðstandendur
hans gátu horft vongóðum augum á
lífið framundan þrátt fyrir að Sturla
myndi þurfa að búa við einhverja lík-
amlega fötlun. Það snerti tilfinningar
þeirra sem heimsóttu Sturlu á spít-
alann að horfa á hann brosa þannig
til lífsins og framtíðarinnar.
Það kom því óvænt þegar skyndi-
leg veikindi, sem voru afleiðingar
slyssins, voru lögð á Sturlu nú í des-
ember sl. Þegar miklar vonir voru
bundnar við að hann myndi einnig
sigrast á þeim veikindum virðist al-
mættið hafa gripið í taumana til að
lina þjánigar hans og veitti honum
friðsemd og lausn.
Foreldrar Sturlu og bróðir geta
ekki skilið þennan raunveruleika
með öðrum hætti en þeim að það hafi
verið vilji þess sem öllu ræður að
Sturla hafi verið endurheimtur úr
hinu hörmulega slysi til að fá að njóta
ástúðar og umföðmunar fjölskyldu
sinnar áður en haldið yrði á veg til
hins óendanlega lífs.
Elsku Trausti, Kristín og Lilló.
Guð veiti ykkur styrk til þess að
vinna úr sorginni og gæfu til þess að
líta fram á veginn á ný.
Ykkar vinir,
Aðalheiður Jóhannsdóttir og
Sigurður Guðmundsson.
Við minnumst Sturlu Þórs sem hóf
skólagöngu sína í Vesturbæjarskóla
1989 og útskrifaðist úr 7. bekk vorið
1996. Við geymum ljúfar minningar
um góðan dreng. Hugur okkar dvel-
ur hjá fjölskyldu Sturlu Þórs og einn-
ig hjá jafnöldrum og vinum sem
misst hafa góðan félaga.
Starfsfólk Vesturbæjarskóla.
Hetjan unga er fallin. Ég þekkti
Sturlu ekki fyrir slysið, en ég kynnt-
ist baráttu hans og foreldra hans í
heimsóknum mínum á sjúkrahúsið til
Jóns Barkar frænda míns sem líka
lenti í þessu flugslysi 7. ágúst sl.,
„óhappadaginn mikla“.
Saman voru þeir Jón Börkur og
Sturla í skóla. Saman ætluðu þeir að
kaupa sér bíl. Saman fóru þeir á
þjóðhátíð til Vestmannaeyja. Og
saman fóru þeir til baka í lítilli flugvél
til Reykjavíkur.
Þegar flugvélin var í þann mund að
lenda þurfti hún að snúa frá. Stuttu
síðar fórst hún og saman dóu þessir
fóstbræður. Báðir voru þeir lífgaðir
við. Saman lágu þeir milli heims og
helju á gjörgæsludeild margar vikur.
Eftir gjörgæslu lágu þeir á sjúkra-
stofum, hlið við hlið.
Eitt kvöldið hafði ég setið fram á
nótt hjá frænda, en ákvað að líta inn á
stofuna til Sturlu þegar ég fór. Þá
sagði hann: „Mamma, ég þekki ekki
þennan mann.“ Ég dreif mig út aftur,
út í kalda nóvembernóttina.
Nú skiljast leiðir fóstbræðranna.
Fimm mánaða stríði er lokið. Margar
orustur unnust. En síðasta sóknin
var of þung.
Örmagna líkaminn lét undan.
Sumir menn eru hetjur. Sturla var
ein þeirra. Ég sendi foreldrum og öll-
um aðstandendum hans mínar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Óli Hilmar Jónsson.
Á hverju hausti byrjar nýtt starfs-
ár í unglingastarfi félagsmiðstöðv-
anna. Fjöldi unglinga sækir þær á
meðan grunnskólaárin líða eitt af
öðru. Sumir koma strax í 8. bekk en
aðrir bíða þar til þeir eldast og
treysta sér til að koma. Hann Stulli
var einn af þeim unglingum sem
vöndu komur sínar snemma í félags-
miðstöðina í Frostaskjóli og lét mikið
á sér bera frá upphafi.
Það var aldrei logn í kringum
strákinn og hann smitaði út frá sér
með sérstökum stíl og skemmtilegri
framkomu. Fljótlega kom í ljós að
hér var á ferðinni sannkallaður for-
ingi sem hafði skoðanir á öllum sköp-
uðum hlutum. Oft lét hann gamminn
geisa og talaði þá gjarnan hratt og
með sannfæringu.
Hinir unglingarnir báru virðingu
fyrir honum og hann var sérlega vel
liðinn innan hópsins.
Árið 1998 var hann kosinn í ung-
lingaráð sem tekur þátt í skipulagi
starfsins í félagsmiðstöðinni. Kosn-
ingarnar höfðu langan aðdraganda
og litrík kosningabarátta Stulla skil-
aði honum í formannssætið.
Hann var sjálfsöruggur sem lýsti
sér til dæmis í klæðaburði og tónlist-
arsmekk sem stakk svolítið í stúf við
hina. Stulli átti það til að koma á opið
hús í fínum jakka og sparibuxum með
stóra, gyllta keðju um hálsinn. Þegar
hann spilaði billjard við strákana var
hann ekki ólíkur amerískum gang-
ster úr gamalli bíómynd.
Tónlistarsmekkurinn var oft í stíl
við klæðaburðinn. Þegar vinirnir
voru með dynjandi rapptónlist í
græjunum tók Stulli sig til, stillti á
Gullið og gömlu slagararnir tóku við.
Stulli var alltaf tilbúinn að tala við
okkur starfsmennina hér í Frosta-
skjóli. Ekki var feimninni fyrir að
fara heldur var hann einstaklega op-
inn og rökfastur. Það er gaman að
vinna með svoleiðis unglingum, þeir
hafa skoðanir á hlutunum og láta
ekki allt yfir sig ganga án rökræðu.
Í fyrravor kom Stulli í heimsókn í
gömlu félagsmiðstöðina sína. Mikið
vatn hafði runnið til sjávar frá því
hann kvaddi okkur í sumarbyrjun
1999.
Í millitíðinni hafði kappinn farið í
menntaskóla en tekið sér hlé frá
námi. Þess í stað fór hann að vinna í
jarðvinnuflokki og heyrðum við
greinilega á honum að hann ætlaði
ekki að leggja þá iðju fyrir sig. Stulli
var vel meðvitaður um að aukin
menntun væri það sem dygði í fram-
tíðinni.
Í annað sinn á stuttu tímabili
kveðjum við ungling sem hefur verið
áberandi í félagsstarfinu hér í
Frostaskjóli. Það er þyngra en tárum
taki.
Stulli var sérstakur drengur sem
átti greiða leið að hjarta okkar. Fjöl-
skyldu Stulla og vinum vottum við
okkar dýpstu samúð. Minningin lifir
um góðan dreng.
Starfsfólk félagsmiðstöðv-
arinnar í Frostaskjóli.
Elsku Stulli.
Orð fá varla lýst tilfinningum mín-
um sem hafa blossað upp síðastliðna
mánuði. Öll óvissan, sorgin og van-
mátturinn. Ég óska þess svo heitt að
ég hefði getað gert eitthvað svo mik-
ið, farið aftur í tímann, bara getað
gert eitthvað fyrir þig. En það var
eitthvað æðra sem vildi þig og hér sit
ég með sorg í hjarta og mér er alger-
lega óskiljanlegt af hverju þetta
þurfti að gerast.
Allar minningarnar um þig hrann-
ast upp og ég brosi í gegnum tárin
jafnvel þegar söknuðurinn er nánast
óbærilegur. Því minningin um þig er
yndisleg: Borgaralega fermingin
okkar, öll leyndarmálin og sögurnar
sem við sögðum hvort öðru, fíflalætin
í okkur og allt sem við gerðum. Það
er yndislegt að hafa verið vinkona
þín, sáluhjálpari þegar þess þurfti og
að hafa átt þig að.
Þú ert sönn hetja, Stulli minn, og
fjölskyldan þín líka. Þið hafið staðið
saman í gegnum svo margt og þegar
ég heimsótti þig á spítalann var svo
mikil ást og kærleikur sem streymdi
frá fjölskyldu þinni.
Mér þykir svo vænt um þig, elsku
Stulli minn, og þótt það sé dimmt
núna er yndislegt að vita af því að þú
verður alltaf hjá mér í hug og hjarta,
sama hvað.
Elsku Kristín, Friðrik Þór og
Trausti, ég votta ykkur mína dýpstu
samúð.
Sturla, þú verður alltaf skærasta
stjarnan þegar ég lít upp til himins.
Þín vinkona að eilífu,
Erla Stefánsdóttir.
Okkur langar með nokkrum orð-
um að minnast umsjónarnemanda
okkar í Hagaskóla, Sturlu Þórs.
Sú mynd sem fyrst kemur upp í
hugann er lífsglaður drengur sem
kom brunandi á brettinu sínu í skól-
ann til að verða ekki of seinn. Brún
augun geisluðu ævinlega af fjöri og
kátínu en bjuggu jafnframt yfir mik-
illi hlýju.
Kringum Sturlu var alltaf líf og
fjör. Hann átti marga góða vini sem
reyndust honum ómetanlegir þessa
mánuði sem hann glímdi við veikindi
sín.
Margir nemendur líta inn í gamla
skólann sinn eftir að þeir eru farnir
frá okkur og leyfa okkur að fylgjast
með því hvað þeir eru að fást við í líf-
inu. Stulli var einn af þeim. Þessar
heimsóknir eru okkur alltaf jafnkær-
ar.
Það er erfitt að sjá tilgang í því að
ungur maður sem á allt lífið fram-
undan skuli vera hrifinn á brott svo
fljótt. Minningin um lífsglaðan og
góðan dreng lifir þó áfram í huga
okkar.
Fyrir hönd starfsfólks Hagaskóla
vottum við foreldrum, bróður, öðrum
aðstandendum og vinum samúð okk-
ar.
Þórunn E. Baldvinsdóttir,
Margrét Matthíasdóttir.
Ég sá Sturlu Þór í fyrsta skipti
sumarið ’83, þá aðeins nokkurra
mánaða gamlan. Sturla var yndislega
fallegt barn, dökkur yfirlitum með
mikið dökkt hár.
Þetta sumar bjugguð þið í Breið-
holtinu. Trausti Þór ljósleitur, útitek-
inn og stoltur stóri bróðir með bláa
derhúfu skoppandi í kringum okkur.
Hamingjan geislaði af ykkur öllum.
Fleiri minningar koma upp í hugann.
Nokkrar ferðir fórum við með ykk-
ur og drengjunum. Mér er minnis-
stæð ferð í Kaldbaksvík. Þar var
haldið í langan göngutúr inn í dal og
alla leið upp í hver. Langur og erfiður
göngutúr fyrir litla fætur en ég man
svo vel eftirvæntinguna sem skein úr
augum þessara litlu drengja og kraft-
inn sem bar þá áfram. Sturla hefur
varla verið meira en 6 ára.
Eins er mér minnisstæð ferð til
ykkar í Brekkuskóg. Við Garðar
komum til ykkar með nokkrar falleg-
ar bleikjur, þið voruð með dýrindis
kjöt. Þetta endaði með meiriháttar
veislu. Sólin skein. Trausti og Sturla
léku sér á veröndinni í stuttbuxum.
Sturla Þór er dáinn. Eftir öll
kraftaverkin. Ég og Garðar erum
harmi slegin. Við eigum bágt með að
trúa þessu. Eins og við höfðum inni-
lega trúað og vonað að allt færi vel að
lokum.
Elsku Lilló, Kristín og Trausti, ég
og Garðar vottum ykkur okkar inni-
legustu samúð og vonum að þið finnið
styrk til að geta tekist á við svo mikla
sorg og mikinn söknuð.
Kær kveðja,
Lena.
Það eru til svo margskonar hetjur.
Og það eru til svo margvíslegar
hetjudáðir. Sumar hetjur eru skráð-
ar á spjöld sögunnar, aðrar ekki, og
það fer fremur eftir eðli dáðanna en
stærð þeirra hverjar það eru.
Mig langar hér að minnast á
nokkrar hetjur sem ekki voru með
þegar kosið var um mann ársins eða
aldarinnar nú um áramót, hetjur sem
unnu dáðir sínar í kyrrþey.
Fyrst langar mig að minnast á þá
sem sýndu svo snögg viðbrögð og
fumlausa framkvæmd við björgun og
flutning þeirra sem voru í flugvélinni
sem fórst í Skerjafirði í ágúst sl.
Síðan tóku við aðrar hetjur,
læknar og hjúkrunarfólk, sem unnu
stórkostleg afrek við að freista þess
að bjarga lífi Sturlu Þórs. Þá eru það
skólasystkini og vinir Sturlu Þórs,
þau þreyttust ekki á að heimsækja
hann, leyfa honum að finna að þeim
þætti vænt um hann, stappa í hann
stálinu. Það sama á við um aðstand-
endur hans.
Í fimm mánuði hafa foreldrar
Sturlu Þórs og bróðir ekki vikið frá
sjúkrabeði hans. Nótt sem dag hafa
þau setið við rúmið hans, veitt honum
styrk, ást og umhyggju. Æðruleysi
þeirra og styrkur vekja aðdáun og
virðingu. Vandamálin blikna í sam-
anburði við það sem þau hafa gengið í
gegnum. Þau eru hetjur og hafa unn-
ið hetjudáðir.
Mesta hetjan er samt Sturla Þór
sjálfur. Líkami hans og sál börðust
fyrir lífinu af ótrúlegri hreysti og
þrautseigju. Á tímabili leit út fyrir
sigur. Falleg mynd af glaðlegum
dreng, sem virðist tilbúinn að takast
á við lífið, er til vitnis.
Megi Guð og allar góðar vættir
geyma þig elsku frændi minn og
styrkja pabba þinn, mömmu, bróður
og aðra aðstandendur og hjálpa þeim
að takast á við sorgina, dauðann og
lífið.
Sesselja Hauksdóttir.
Elsku Sturla.
Mig langar í fáum orðum að kveðja
þig og minnast nærveru þinnar og
vináttu.
Ég kynntist þér í áttunda bekk í
Hagaskóla. Við krakkarnir komum
úr nokkrum skólum og þekktumst
lítið sem ekkert innbyrðis. Umfram
alla aðra gerðir þú vinahóp úr þess-
um einstaklingum. Sá hópur var nán-
ast óbreyttur þar til hið stóra skarð
var höggvið í hann.
Þú kynntir einnig nýja krakka fyr-
ir hópnum og gerðir hann þannig enn
skemmtilegri. Til dæmis kynntirðu
vini okkar Loga og Þóri fyrir okkur
og það er þér að mestu leyti að þakka
að náin kynni tókust með okkur
Loga.
Þú varst mjög vinsæll strákur.
Yndislegur persónuleiki þinn, kímni-
gáfa og einlægni gerðu það að verk-
um að öllum þeim sem kynntust þér
líkaði vel við þig. Óvini áttirðu enga.
Þú komst alltaf með fjörið alls staðar,
með skemmtilegum uppátækjum
þínum sem engum öðrum en Stulla
gat dottið í hug. Það var alltaf gaman
að vera með þér. Þú varst alltaf í
góðu skapi og gerðir allar stundir
ánægjulegar. Oft bauðstu okkur inn
á heimili þitt og vildir að öllum liði vel
í þínum húsum.
Í þá fimm mánuði sem þú dvaldir á
Borgarspítalanum var von mín að
lífsgleði þín og þrautseigja yrðu til
þess að dvöl þín þar mundi enda á
annan veg og við vinir þínir yrðum
þeirrar gæfu aðnjótandi að fá þig
sem þátttakanda í hópinn á ný.
Það er ótrúlega sorglegt að hugsa
til þess að svo mikilvægur og sterkur
hlekkur í vinakeðjunni sem þú varst
sé brostinn, en fjölmargar minningar
okkar um þig munu ylja okkur að ei-
lífu. Með þessum fátæklegu orðum
kveð ég þig kæri vinur hinni hinstu
kveðju og bið góðan Guð að styrkja
foreldra þína, bróður og aðra ættinga
í djúpri sorg þeirra.
Guð geymi þig.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama
en orðstír
deyr aldregi
hveim er sér góðan getur.
(Hávamál.)
Erla Gunnlaugsdóttir.
STURLA ÞÓR
FRIÐRIKSSON

 
 


  

  




 

  
           
 !""


 
  !""


$%  

&
  !""

'  (!
)*  
++,-

 
  
 

 

   

 
 

   
      

 
      
 
     
     !""
 
!"#   $%% 

!"#&'
!"#   $%% 
$
!"#   !  (   )   $%% 
 $  $%%  *    ! 
 
$   + ,  -  $  (  '
  %  )#$  .    * #&  ' "#&'
!' "  "  "& /