Vísir - 03.03.1979, Blaðsíða 10
10
Laugardagur 3. mars 1979
VlSIR
Æ':V
Útgefandi: Reykjaprenth/f
Framkvæmdastjóri: Davlð Guðmundsson
Ritstjórar: ólafur Ragnarsson
Hörður Einarsson
Ritstjórnarf ulltrúar: Bragi Guðmundsson, Ellas Snæland Jónsson. Fréttastjóri er-
lendra frétta: Guðmundur G. Pétursson.
Blaðamenn: Axel Ammendrup, Edda Andrésdóttir, Halldór Reynisson, Jónína
Michaelsdóttir, Jórunn Andreasdóttir, Katrln Pálsdóttir, Kjartan Stetánsson, óli
Tynes, Sigurður Sigurðarson, Sigurveig Jónsdóttir, Sæmundur Guövinsson, Þor-
valdur Friðriksson. Iþróttir: Gylfi Kristjánsson og Kjartan L. Pálsson. Ljósmynd-
ir: Gunnar V. Andrésson, Jens Alexandersson. Útlit og hönnun: Jón Óskar Haf-
steinsson, Magnús Olafsson.
Auglýsinga- og sölustjóri: Páll Stefánsson
Dreifingarstjóri: Sigurður R. Pétursson
Auglýsingar og skrifstofur:
Slöumúla 8. Simar 8661) og 82260.
Afgreiðsla: Stakkholti 2-4 sfmi 86611.
Ritstjórn: Slðumúla 14 sfmi 86611 7 linur.
Askrift er kr. 2500 á mánuöi
innanlands. Verö i
lausasölu kr. 125 eintakið.
Prentun Blaðaprent h/f
Okyrrðí
verkalýðs-
herbúðwnwm
Sjaldan eða aldrei hefur það
komið berlegar í Ijós en nú
siðustu daga, hvernig verka-
lýðshreyfingin starfar og hve
mikil ókyrrð ríkir í þeim
herbúðum.
Hver höndin er þar upp á móti
annarri eins og sjá mátti á
miðstjórnarf undi Alþýðusam-
bands (slands í vikunni.
Þeir, sem þar eiga sæti hafa
dansað eftir f lokkslínum sínum
i afstöðu til stórmála á þjóð-
málasviðinu og nú síðast er þeir
fjölluðu um frumvarpsdrög
Olafs Jóhannessonar um fram-
tíðarlausn ef nahagsvandans.
Verkalýðskommar segja eitt og
verkalýðskratar annað. Astand-
inu er best lýst með orðum
Karls Steinars Guðnasonar,
sem komu fram í fréttaviðtali
við hann í Visi í vikunni. Hann
sagði meðal annars: „Ég varð
að taka fyrri bókunina til baka,
því að það varð allt brjálað á
fundinum. Ég kallaði þá for-
stokkað afturhald í þessari bók-
un og viðhafði fleiri orð í þeim
dúr. Það ríkti styrjaldarástand
á fundinum."
Þetta er lýsing talsmanns
annars verkalýðsarmsins í
forystuliði Alþýðusam-
bandsins.
Snorri Jónsson, forseti ASÍ,
reyndi að draga úr þessari
ófögru lýsingu í sjónvarps-
viðtali sama dag. ótrúlegt er að
Karl Steinar sé að ýkja myndina
af ófremdarástandinu, sem
skapaðist á miðstjórnar-
fundinum, en aftur á móti er
skiljanlegt, að forseti sam-
bandsins reyni að draga f jöður
yfir klofninginn, sem ríkir í
þessari forystusveit fjöl-
mennustu launþegahreyfingar
landsins.
Loðmulluleg svör forseta ASI
í sjónvarpsviðtalinu sýndu
einnig vel, að hann reyndi að
sigla milli skers og báru, svara
helst ekki spurningum frétta-
mannsins, og þæfa málið til
þess að styggja hvorugan
óeirðahópinn í ASí.
í stjórn Verkamannasam-
bandsins hafa verkalýðsrek-
endur Alþýðubandalagsins ekki
leyft fundahöld, þar sem
Alþýðuf lokksfulltrúar munu nú
hafa meirihluta í stjórninni og
því stórhætta á, að ályktanir,
sem þar yrðu gerðar yrðu ekki
eins rauðleitar og nauðsyn er
talin á, til þess að hafa áhrif á
Ólaf Jóhannesson og frumvarp
hans um efnahagsmálin.
Með stöðugum þrýstingi og
ályktunum frá þeim féiögum og
samtökum, sem Lúðvík Jóseps-
son getur pantað ályktanir frá,
hefur Alþýðubandalaginu nú
tekist að fá Ólaf til að breyta
frumvarpi sínu verulega, og
jafnvel svo mikið að það muni
standa í Alþýðuflokksmönnum,
sem þó hafa nú kyngt ýmsum
stórum bitum frá því að
stjórnarsamstarfið hófst.
Þannig beita forystumenn
Alþýðubandalagsins verkalýðs-
hreyfingunni fyrir sig og það
eru hæg heimatökin, þar sem
afstaða þessarar hreyfingar
tugþúsunda manna til mála er
tekin af örfáum útvöldum póli-
tískum stjórnendum hennar.
Það er hárrétt, sem Árni
Gunnarsson, alþingismaður
segir í grein um Alþýðusam-
bandið í Alþýðublaðinu í gær, að
þegar Alþýðubandalagsmenn
tali um samráð við verkalýðs-
hreyf inguna séu þeir að tala um
samráð við nokkra flokks-
bundna forystumenn, sem sára-
lítið samband hafi við hina
almennu félagsmenn. Það séu
hagsmunir flokksins, en ekki
launþega, sem ráði ferðinni.
KÓNGAR AÐ SIÐUSTU KOMAST
VANGAVELTUR
eftir Sigvalda
Hjálmarsson
HEIMSSTYRJÖLD var fundin
upp þegar heimur mannanna á
jör&inni var oröinn aö einni
heild. Einmitt þegar færi átti aö
gefast á aö stórbæta tilveru
mannanna reyndist lika unnt aö
hleypa öllu i bál og brand i' einu
— rétt eins og krakki dettur oná
þaö snjallræöi aö láta stútfullt
eldspýtnahylki fuöra upp i einu i
staö þess aö smámunast viö aö
kveikja á hverri eldspýtu fyrir
sig.
Enginn vill striö, en enginn
vili heldur friö — eöa nauöa-fá-
ir. Menn sækjasteftir einhverri
imyndun sem þeir kalla „völd”
og ætla aö „láta gott af sér
leiöa”. Þeir sem ekki geta
stjórnaö sjálfum sér vilja endi-
lega stjórna öörum, þeir sem
ekki hafa vit fyrir sjálfum sér,
vilja fá aö ráöskast meö aöra.
Fyrir bragöiö þekkist ekki
friöur, eins þótt ekki sé heims-
styrjöld. Alla þessa öld hefur
einlægt veriö barist einhvers-
staöar á hnettinum. Þegar ekki
er striö milli þjóöa berast menn
á banaspjót innan þeirra.
Fantar og glæpalýöur reynist
gersamlega stikkfri samkvæmt
alþjóöalögum. Ef deli af þvi tæ-
inu hrifsar til sin völd I
einhverju guös-voluöu landi til
aö „stilla til friöar” ellegar bar-
asta I nafni guös almáttugs, sem
þykir ekki siöri afsökun, þá
veröur aöláta kyrrt liggja hvaö
sem á gengur, ella veröur
maöur sannur aö þeirri sök aö
hlutast til um innanrikismál.
Hvaö málsatriöi heita sam-
kvæmt lögum skiptir i' rauninni
meira en hvaö þau eru.
Þessvegna er blessaöur karl-
inn hann Carter i Bandarikjun-
um sproksettur um viöa veröld
fyrir aö kássast þannig uppá
annarra jússu aö vilja aö svo-
kölluö mannréttindi séu virt.
Svoleiöis afskiptasemi tilheyrir
ekki diplómatiinu, Carter enda
enginn fagmaöur I stjórnmál-
um, dundaöi viö aö rækta hnetur
þar til fyrir skömmu sem er
allt-annarskonar starfi en aö
stússast meö fólk.
Carter áttaöi sig ekki á þvl I
tima aö i alþjóöamálum á aö
tala en ekkert gera, tala um
mengun, en halda siöan áfram
aö menga jöröina baki brotnu,
tala um hungur en láta sér svo
nægja aö spara viö sig eina
flösku kók á ári og tilheyrandi
prinspóló til aö fleygja i soltinn
lýö suöri' löndum — og svo á
auövitaö aö tala um friö, og tala
mikiö!
Mér skilst Vietnamar, sem
ættu aö vera orönir leiöir á
slagsmálum, hafi fariö inni
Kampútseu til aö „stilla til
friöar”. Kinverjar ráöast svo
inni Vietnam af sömu ástæöu,
og nú skaka RUssar vopnin viö
landamæriKIna afþvl þeir elska
friöinn jafnmikiö og hinir tveir.
Gott ef ekki brestur á
heimsstyrjöld af einlægri ást
manna á friöi!
Og öldungurinn Khomeni sem
er I sérstöku vinfengi viö guö al-
máttugan — harm brá sér heim i
Persíu snarlega til aö „stiDa til
friöar”, einsog hin stórmennin
sem hafa aö sérgrein aö ráöa
yfir fólki. Þar trónaöi vondur
keisari sem rak pyntingaverk-
stæöi aö nafni Savak. Og nú er
Khomeni I óöaönn aö gera menn
þar höföi styttri I nafni friöar-
ins. Þaöeraösegja: Fyrst pynt-
ar einn maöur annan, svo er sá
sem pyntar pyntaöur fyrir aö
pynta og þannig koD af koDi I
þaö óendanlega. Þetta heitir
réttvísi! Mikiö leggja menn á
sig fyrir friöinn!
Khomeni þessum, honum
finnst góö latlna aö höggva af
mönnum hendur fyrir aö gerast
fingralangir, meirasegja ánþess
tU áDta komi vegna hvers þeir
geröu þaö, og grýta þær konur
sem eiga bágt meö kroppinn á
sér, endaþótt vafi leiki á aö þær
hafi nokkra sál samkvæmt þeim
hinum sama visdómi.
Nú skyldi enginn halda aö
ráöendur rikja séu annaöhvort
iUfygU eöur kjánar. Mér býöur
helst I grun aö þetta séu upptil
hópa ágætis menn. Tilamynda
Khomeni, hann er vafalaust
góöur maöur og vitur, kæmist
ekki þaö semhann hefurfariöef
ekki væri svo.
í MÁT
En hvaö stoöar aö ráöendur
rlkja séu góöir ogvitrir menn?
Reynslan sýnir aö þaö fyrir-
finnst aöeins ein manntegund
sem góöir og vitrir menn sjá
aldrei viö: Þaö eru hinir sem
eru heimskir og illgjarnir!
Dæmiö er rammvitlaust u^)
sett: Ekki skiptir meginmáli aö
stjórnendur séu góöir menn og
vitrir. Þaö sem mestu varöar er
aö fólkiö sem þeir þykjast
stjórna sé þeim kostum búiö. Og
þótt á sé bent að vondur stjórn-
andi leiki gottfólk illa þá breytir
þaö engu, hann gerir það hvort
sem er. Astæðan er sú aö vald
er í eöli sinu illt, og ekki bara illt
heldur lDca heimskt og innan-
tómt. Og þegar til á aö taka
reynist þaö ekki neitt.
Þaö hefur sannast i Perslu,
eöa Iran, og vlöar.
Keisarinn stjórnaöi landi sinu
af einstæöum merkilegheitum
og lést vera inspireraöur af
sjálfum guöi, sem ekki er
óalgengt hjá hrottum þegar
mikiö liggur viö aö kúga. En
meö her og lögreglu tókst hon-
um ekki að bæla hreyfingu
fólksins niöur.
Af hverju? Afþví herinn og
lögreglan, þaö tól sem nota skal
til aö kúga, er llka fólk. Keisari
er ekki keisari nema meöan
honum er hlýtt.
Kóngar aö slöustu komast I
mát ... sagöi Þorsteinn.
Ekki skal ég undrast þótt vlöa
eigi eftir aö koma upp svipuð
staba og I Iran næsta áratug, aö
upplausn og óeirö breiöist út, aö
flestir kóngar komist I mát, og
þaö er bættur skaöinn.
—25.2 1979