Morgunblaðið - 04.04.2001, Blaðsíða 25

LISTIR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 4. APRÍL 2001 25
Stólpi fyrir Windows
Viðskiptahugbúnaður
Fákafen 11 • Sími 568 8055 • Fax 568 9031
Netfang: kerfisthroun@kerfisthroun.is
Stólpi fyrir Windows er upplýsingakerfi sem byggir á nýjustu tækni. Kerfið hentar öllum gerðum fyrirtækja því það er auð-
velt að aðlaga það óskum hvers og eins. Á meðal staðalbúnaðar má nefna beintengingu við banka þannig að reikninga má
prenta í einriti með áföstum greiðsluseðli ef óskað er. Innborganir eru lesnar inn á viðskiptareikninga og kerfið sér um bók-
un vaxta og kostnaðar á sjálfvirkan hátt. Aðföng eru bókuð við móttöku og greiðslukerfi fylgir þar sem velja má reikninga
til greiðslu og senda í bankalínu til millifærslu. Það sama gildir um útborgun launa og skilagreinar. Með aukinni sjálfvirkni
fækkar villum og afköst aukast til muna.
Stólpi fyrir Windows er hannaður í Access 2000 og er því Office 2000 kerfi og fylgir öllum stöðlum Microsoft. Segja má að
hinn vinsæli Excel töflureiknir og Word ritvinnslan séu innbyggð í Stólpa þannig að öll skjöl, s.s. tilboð og reikningsyfirlit
má senda beint í tölvupósti. Til frekari þæginda er uppfletting í þjóðskrá innbyggð.
Kerfisþróun ehf. byggir á fimmtán ára reynslu við gerð viðskiptahugbúnaðar og þjónar um 1500 viðskiptavinum á öllum
sviðum atvinnulífsins. Á annað hundrað fyrirtæki hafa nú þegar tekið Stólpa fyrir Windows í notkun.
Helstu bókhaldskerfin frá Kerfisþróun: Fjárhagsbókhald, Skuldunautabókhald, Lánardrottnabókhald, Sölukerfi, Inn-
heimtukerfi banka, Birgðakerfi, Framleiðslukerfi, Verkbókhald, Launakerfi, Mælingakerfi, Ferðareikningar, Stimpil-
klukkukerfi, Tilboðskerfi, Bifreiðakerfi, Pantanakerfi, Tollkerfi og Útflutningskerfi með SMT samskiptum.
Hægt er að skoða kerfin á heimasíðu Kerfisþróunar: http://www.kerfisthroun.is
Skoðið nýtt afburða gott launakerfi sem hentar hvaða stærð af fyrirtæki sem er.
þar sem einn eldri höfundur sagði
að því yngri og sætari sem höf-
undarnir væru því auðveldara
væri að koma þeim á framfæri, en
þetta hefði bara því miður ekkert
með skriftirnar að gera.
En milli höfunda og útgefenda
er einn milliliður í Bretlandi: um-
boðsmenn.
Það eru því í raun umboðs-
mennirnir sem byrja á útlits-
áherslunni – auðvitað af því þeir
vita sem er að útgefendur taka út-
litið með í reikninginn.
En það getur líka farið í taug-
arnar á útgefendum hvernig um-
boðsmenn eru farnir að hafa til-
hneigingu til að leiða höfunda milli
útgefenda eins og þeir væru í feg-
urðarsamkeppni. Og margir útgef-
endur neita að taka beint við
handritum, heldur taka aðeins við
ábendingum frá umboðsmönnum.
Bækur eiga í harðri samkeppni
við aðra miðla og um leið eiga rit-
höfundar í harðri samkeppni við
aðra sem koma fram í fjölmiðlum.
Baráttan stendur um athygli fjöl-
miðla. Í þessari samkeppni getur
það komið höfundi vel að vera
ungur og smart því þá er líklegra
að hann komist ekki bara að í
bókagagnrýni heldur líka í lífs-
stílsviðtöl. Og öll athygli er af
hinu góða... eða þannig.
Markmið bókaútgáfu hefur að
FJÖLMIÐLAR eyða færridálksentimetrum í bæk-ur, svo útgefendurleggja æ meiri áherslu á
að koma rithöfundum að í lífsstíls-
viðtöl og önnur viðtöl utan menn-
ingarsíðnanna. Þá gildir að höf-
undurinn sé bæði ungur, sætur og
smart týpa – og þess vegna velja
útgefendur frekar höfunda sem
eru ungir, sætir og smart týpur.
En er þetta í raun satt? Þetta var
rætt á London Books Fair í vik-
unni sem leið, þar sem bæði útgef-
endur og umboðsmenn við-
urkenndu að þetta væri ekki
alfjarri raunveruleikanum. En það
eru líka dæmi um að útgefendur
hafi lagt morðfjár í unga höfunda
og sæta höfunda, auglýst þá ræki-
lega en samt orðið að bíta í það
súra epli að bækurnar seldust
ekki. Það er því kannski nær að
segja að það er ekki verra að vera
ungur og sætur – og geta skrifað.
Umboðsmenn hafa
sitt að segja
Eldri og velmetnir höfundar
eins og Margaret Drabble og
Anita Brookner láta það fara í
taugarnar á sér að útgefendur
skuli leggja svo mikið í unga og
óþekkta höfunda sem eru sætir og
spennandi týpur. Þessa skoðun
viðruðu þær á bókmenntavikunni,
sjálfsögðu alltaf verið að hafa eitt-
hvað upp úr krafsinu. Það er samt
eins og útgefendur hafi minni þol-
inmæði en áður að bíða eftir hagn-
aði og það helst góðum hagnaði af
höfundum. Það er sjaldgæft að
fyrsta bók slái í gegn. Lang-
algengast er að góður höfundur
dragi að sér vaxandi athygli með
einni bókinni af annarri. Fyrstu
bækurnar skila kannski engu en
síðan vex athyglin og um leið
ágóðinn. Höfundarnir verða síðan
þekktir þegar þeir eru komnir á
fimmtugsaldur eða svo. En nú eru
sumsé ýmsir áhyggjufullir yfir að
útgefendur hafi ekki lengur þol-
inmæði til að bíða eftir að höf-
undur þroskist. Hann verður að
slá í gegn strax eða að minnsta
kosti fljótt.
Dugir útlitið eitt?
Ein af ungu bresku bókmennta-
stjörnunum er hin 25 ára Zadie
Smith. Bók hennar, „White
Teeth“, sem fjallar um lífið í
Norður-London, vann verðlaun
Guardian fyrir bestu fyrstu bók,
var tilnefnd til Booker-verð-
launanna og um það bil allra ann-
arra breskra bókmenntaverðlauna.
Athyglin heima fyrir hefur rutt
henni braut erlendis – og hún er
bæði sæt og smart og kemur vel
fyrir í viðtölum. Hún þykir gott
dæmi um útlitsáherslu útgefenda
en það verður heldur ekki skafið
af henni að hún getur skrifað. Í
umræðum á bókavikunni var þó til
þess tekið að hún hefði tekið upp
nýtt útlit eftir að hún vakti svona
mikla athygli, lagt gleraugunum
og klippt afrókrullurnar.
En dugir útlitið eitt? Nei, svo
virðist ekki vera. Amy Jenkins er
34 ára og sló í gegn með því að
skrifa handrit að geysivinsælum
sjónvarpsþáttum. Upp úr því voru
ekki aðeins greinar um og viðtöl
við hana í öllum breskum blöðum
og tímaritum, heldur fékk hún fyr-
irframgreiðslu upp á 600 þúsund
pund fyrir að skrifa tvær bækur
eftir að hafa sýnt einn kafla úr
væntanlegri skáldsögu sem var
hennar fyrsta, „Honey Moon“. En
allt kom fyrir ekki og bók hennar
hefur ekki selst í neinu hlutfalli
við athyglina sem Jenkins og bók-
in fengu.
Svo er það líka Louis de Bern-
iere sem sýnir að útlitið er ekki
allt eða að það er hægt að komast
áfram þrátt fyrir að vera ekki
sætur og smart. Hann skrifaði
Captain Corelli’s Mandolin, bók
sem gerist á Ítalíu í seinni heims-
styrjöldinni. Bókinni var lítt
hampað, kannski af því að de
Berniere er lágvaxinn, þybbinn og
sköllóttur en reyndar ekki gamall.
En salan jókst því lesendur henn-
ar voru duglegir að segja frá
henni og um leið jókst athyglin.
Nú er John Madden, sem gerði
Shakespeare in Love, að kvik-
mynda söguna með leikurum eins
og Nicolas Cage, Penélope Cruz
og John Hurt.
Oftrú á markaðssetningu
Rödd úr bókabúðageiranum full-
yrðir líka að útgefendur hafi oftrú
á markaðssetningu. Lesendur láti
sig litlu varða auglýsingaum-
stangið en líti fyrst og fremst á
innihaldið, líka af því að þeir séu
vanir því að margt hafi verið
reynt í auglýsingamennskunni.
Útlitslegt aðdráttarafl höfunda sé
því ofmetið af útgefendum því les-
endur séu ekki svo vitlausir þrátt
fyrir allt.
Ýmsum finnst að útlitsáherslan
sé breskt fyrirbæri sem end-
urspegli æsiblaðamennskuna
bresku. En það er reyndar ekki
aðeins í Bretlandi sem áherslan er
á unga og sæta höfunda. Sama
hefur líka sést í öðrum löndum.
En svo eru auðvitað skemmtilegar
undantekningar eins og írsk-
bandaríski höfundurinn Frank
McCourt sem sló í gegn kominn
yfir sjötugt með Angela’s Ashes.
En það ævintýri átti að vísu ekki
upptök sín í Bretlandi.
Er ábatavænna að
vera sætur rithöf-
undur en góður
rithöfundur?
Á bókmenntavikunni í London lýstu ýmsir
áhyggjum sínum yfir ofuráherslu útgefenda
á að gefa út sæta, unga höfunda. Aðrir
benda á að lesendur séu ekki svo vitlausir
að gleypa við slíku. Sigrún Davíðsdóttir í
London kynnti sér málið en ýmsum finnst
að útlitsáherslan sé breskt fyrirbæri sem
endurspegli æsiblaðamennskuna bresku.
verslunarmiðst. Eiðstorgi,
sími 552 3970.
Stretchbuxur
St. 38–50 - Frábært úrval