Morgunblaðið - 04.04.2001, Blaðsíða 46

MINNINGAR
46 MIÐVIKUDAGUR 4. APRÍL 2001 MORGUNBLAÐIÐ
Amma okkar,
Guðný Svava Gísla-
dóttir frá Stakkholti,
lést á Heilbrigðis-
stofnun Vestmannaeyja sunnudag-
inn 25. mars sl. Dauðinn gerir ekki
boð á undan sér og kemur því alltaf
jafnmikið á óvart. Þegar amma í
Stakkó hélt upp á 90 ára afmæli
sitt 11. janúar sl. datt ekki nokkr-
um manni í hug að hún ætti aðeins
rúma tvo mánuði eftir í þessu lífi.
Amma, sem alla tíð hefur verið
mjög heilsuhraust og sérlega lífs-
glöð kona, hefur sjaldan litið eins
vel út og daginn sem hún hélt upp
á þennan merkisdag í lífi sínu og
fjölskyldunnar. Í kjölfarið á slæmri
flensu veiktist hún harkalega, bar-
áttan var stutt en hörð og nú eig-
um við fjölskyldan og vinir góðar
GUÐNÝ SVAVA
GÍSLADÓTTIR
✝ Guðný SvavaGísladóttir fædd-
ist á Hlíðarenda í
Vestmannaeyjum 11.
janúar 1911. Hún
lést á Heilbrigðis-
stofnun Vestmanna-
eyja 25. mars síðast-
liðinn og fór útför
hennar fram frá
Landakirkju 31.
mars.
minningar um hana
ömmu í Stakkó sem
var svo svakalega
skemmtileg og góð
amma.
Það hefur alltaf ver-
ið sérstakt tilhlökkun-
arefni hjá okkur
Stakkholtsfólkinu
þegar einhver veislu-
höld hafa staðið fyrir
dyrum í fjölskyldunni,
þá klikkaði það ekki
að amma kæmi með
einhverja ógleyman-
lega athugasemd, eða
bæði einhvern að færa
sér „appó og konsý“. Þessar veisl-
ur ganga meira og minna út á að
segja sögur af ömmu, bræðrum
hennar, Einari og Óskari, frændum
okkar í Betel, því þar er af nægu
að taka og þótt allt sé ekki alveg
samkvæmt sannleikanum er það
háttur okkar að stílfæra sögurnar
svona til að gera þær aðeins meira
krassandi og skemmtilegri.
Einstaka aðilar í Stakkholtsfjöl-
skyldunni eiga það til að ýkja að-
eins, ekkert alvarlega, en ömmu
fannst það bara betra, og þegar
hún var að segja okkur sögur af
öðrum í fjölskyldunni átti hún það
til að lagfæra þær aðeins enda hló
hún alltaf manna mest. En amma í
Stakkó bar hag okkar allra mjög
fyrir brjósti og ef eitthvert okkar
eða börn okkar átti um sárt að
binda vegna veikinda eða annars
gat hún ekki á heilli sér tekið og
hafði miklar áhyggjur í slíkum til-
fellum og spurði alla tíð frétta af
okkur barnabörnunum. Það eru
þessar dýrmætu minningar sem
við eigum um ömmu okkar í
Stakkó. En Stakkholt var annað
heimili okkar krakkanna, amma og
afi voru alltaf til reiðu þegar eitt-
hvað bjátaði á. Óskar afi dó í maí
1978 og eftir það bjó amma í nokk-
ur ár í Stakkholti en flutti síðan að
heimili sonar síns Gísla og Stínu
konu hans. Þar fór vel um ömmu
enda annaðist Stína hana af mikilli
kostgæfni. Það tók smáþras að
koma ömmu á elliheimilið Hraun-
búðir, hún taldi sig ekkert erindi
eiga með öllu þessu gamla fólki. En
loks þegar hún flutti þangað leið
henni mjög vel og viljum við fjöl-
skyldan þakka starfsfólki Hraun-
búða fyrir góða umönnun við hana
ömmu. Ömmu kveðjum við með
söknuði, við þökkum henni allt það
góða sem hún hefur gert fyrir okk-
ur öll. Skemmtilegheitin gleymast
ekki og orðatiltækin hennar verða
á vörum okkar um ókomna tíð. Nú
er hún komin á æðra tilverustig og
hittir aftur hann afa í Stakkó sem
hún var alltaf svo svakalega skotin
í.
Fyrir hönd barnabarna,
Ásmundur.
+ $
  
 $
   

 
83
4 ?78006BB   % 3
  

 :7  



 
 
   
'   

   

!!
5      

 '

  #
 
/

$
'
3$


6
 ,!,
#  $%  ( 
%
(
 (9   (  7 ( ()%% 
 $%  *   . %* "  ()%% 
 *  *   . %/ (    ()%% 
. %7    * ()%% 
      1 21  1 21 ,
2

  3 . 
*
  
 

'  
 
   (   


 

 $
  
 $
 
( 
00
-6 :
?8
06BB
%) %A
# & 2K,
9  % 
   &  (" L   ( ()%% 
='   9  %"&. ()%% 
%   
!1  !) ()%% 
. %< * & ()%%    % ( 
2 21 ,
5(  '*   
 
 
  (
$
 = B
 88
,9B.06BB
. %9,) ()%% 
  ( ,) 
9  %!',) 
&!1  ( < ,
$
 -7?
#

!  %";
 !" 
% 4

 ; 3
  


,#* ()%%
.  ,#* ()%% ,
2

  3   3    *

  
 
' 

 (



 
 (
  
(
  
6+ 
,
 5 %!) 
  ;
9& " ,
+! % ", ()%% 
21 %(21 
2 21 2 2 21 ,
+  


 

67 
49B.   ' %"MA
  %  < (
  
  

:,    
 


  =     

  !
 "
!1 6 & ()%% 
0) )%/) ()%% 
   + 
  
2)  2 +  ()%% 
%+ )  #  $% ()%% 
2 21 2 2 21 ,
"  
  

  
#$
 +8806,68
&  (  
. 2* % 1;
+& & 
 






 
 

  !
5    

'
 #
> $
%  
'  
!1 + () ()%% 
+ ) + () ()%%   !)+1 
#* 6 & + () 
9  !) 
 ! !) ()%% 
+ () %+ () 
  (6 & ()%% ,
" 

 


4#
0
6 7 2K
+  
%'
'  
+
  


  

:
 (%/ !) ,
Kærar þakkir. Nú
er elsku amma mín dá-
in og í söknuði mínum
langar mig að minnast
hennar með fáeinum
orðum. Þrátt fyrir háan aldur óraði
mig ekki fyrir að endalokin væru
svo nærri því allt fram á síðustu
stundu var hún lífleg, skemmtileg
og glettin. Hún hafði að vísu allt frá
því ég man eftir mér hótað mér,
GUÐRÚN DAGBJÖRT
ÓLAFSDÓTTIR
✝ Guðrún DagbjörtÓlafsdóttir fædd-
ist á Brúnavöllum á
Skeiðum 18. septem-
ber 1913. Hún lést á
Landspítalanum í
Fossvogi þriðjudag-
inn 6. mars síðastlið-
inn og fór útför
hennar fram frá Bú-
staðakirkju 13. mars.
jafnt sem öðrum fjöl-
skyldumeðlimum, að
vera komin á „grafar-
bakkann“, oftast í
þeim tilgangi að reyna
að losna við gjafaflóð á
jólum og í afmælum,
en okkur þótti það
alltaf jafnfjarstæðu-
kennt því heilsu-
hraustari konu var
varla hægt að finna.
Góð heilsa ömmu hefði
eflaust valdið næring-
arfræðingum miklum
heilabrotum því hún
veigraði sér ekki við
að setja mikið af smjöri á brauð og
borða feitt kjöt og rjómatertur við
hvert tækifæri. Hún reykti þó aldr-
ei eða drakk sem gæti útskýrt
hreysti hennar að hluta til en ég tel
frekar að ástæðuna sé að finna í
lífsgleðinni sem einkenndi hana og
jafnframt í hrifningu hennar og
stolti á sambýlismanni sínum, hon-
um Ólafi.
Amma og Ólafur voru saman í
rúm 27 ár og þóttu þau óendanlega
sætt og samrýmt par sem leiddist
hönd í hönd hvert sem þau fóru.
Þau áttu alla tíð sérstaklega fjöl-
breytt félagslíf, dönsuðu, spiluðu,
fóru í veislur, til útlanda, svo ekki
sé minnst á allan gestaganginn á
Réttarholtsveginum.
Eftir hvert ballið á fætur öðru
fékk ég skýrslu frá ömmu um
hversu margar konur höfðu boðið
Ólafi upp í dans og skynjaði ég allt-
af svolítið mont í röddinni hennar.
Það er ömmu að þakka að ég
kvíði ekki fyrir ellinni, nema síður
sé, þar sem hún sýndi mér og öllum
þeim sem hana þekktu að það eru
engin aldurstakmörk á því að
skemmta sér og vera ástfanginn.
Amma var líka sérstaklega hrein-
skilin kona sem ég tel hafa spilað
drjúgan þátt í lífsgleðinni sem ein-
kenndi hana. Hún hikaði ekki við að
segja skoðun sína, hvort sem hún
var af jákvæðum eða neikvæðum
toga, mér og öðrum fjölskyldumeð-
limum oft og tíðum til undrunar og
ama. Það var erfitt að gera sér
grein fyrir viðbrögðum ömmu fyr-
irfram. Eitt sinn vorum við amma á
kaffihúsi ásamt pabba mínum og
þegar við vorum búin að gæða okk-
ur á vöfflum og öðrum kræsingum
og komið var að því að borga reikn-
inginn lýsti amma því hátíðlega yfir
við starfsfólk að vafflan hefði verið
vond. Þetta kom okkur algjörlega í
opna skjöldu en amma brosti bara
blítt og gekk virðulega út. Á ung-
lingsárum, þegar almenningsálit vó
þungt, þótti mér hreinskilni og bæl-
ingarleysi ömmu oft og tíðum
skelfileg, t.d. þegar hún hló hæst á
bíó eða kom með viðkvæmar at-
hugasemdir á almannafæri, en eftir
að ég eltist og þroskaðist lærði ég
að meta þessi persónueinkenni. Á
síðari árum fannst mér þó stundum
sem satt hefði mátt kyrrt liggja líkt
og þegar amma horfði með aðdáun
á börnin mín uppstríluð í einhverri
veislu og sagði: „Undarlegt að þú
gast eignast svona falleg börn.“ En
amma gat líka hrósað og var
óhrædd við að dásama þá og það
sem henni líkaði á jafnhispurslaus-
an hátt.
Ég bið guð að veita mömmu
minni, pabba, okkur systkinum,
Ólafi og fjölskyldu hans styrk í sorg
okkar og söknuði. Hvíldu í friði,
elsku góða amma mín, og ég hlakka
til að hitta þig aftur síðar.
Guðrún Margrét
Guðmundsdóttir.