Morgunblaðið - 12.04.2001, Blaðsíða 21

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 12. APRÍL 2001 D 21
Heimsferðir bjóða nú einstakt tækifæri í
glæsilega vorferð til Costa del Sol þann
8.maí á hreint ótrúlegu verði. Þú getur
valið um 14 eða 23 nætur, og nýtur fegursta tíma ársins á þessum
vinsælasta áfangastað við Miðjarðarhafið og getur valið um frábæra
gististaði á ströndinni, í göngufæri við veitingastaði, skemmtistaði
og strandlífið. Og meðan á dvölinni stendur, nýtur þú traustrar
þjónustu fararstjóra Heimsferða, sem bjóða þér spennandi kynnis-
ferðir til heillandi staða Andalúsíu.
Kr. 47.885
M.v. hjón með 2 börn, 2 - 11
ára, 8.maí, 14 nætur.
Santa Clara, íbúð með 1 svefnh.,
flug, gisting, skattar.
Kr. 59.930
M.v .2 studio, Santa Clara,
8.maí, 14 nætur,
flug, gisting, skattar.
8. maí til
Costa del Sol
í 14 daga
frá 47.885 kr.
Skógarhlíð 18, sími 595 1000. www.heimsferdir.is
Aðeins 30 sæti
á sértilboði
timburgólf, annars voru dúkar hjá
Indriða og teppi á stofum svo það
var nú önnur aðferð. En þetta
gekk ágætlega.
Pétur: Var ekki mikill munur,
fannst þér, að vera komin úr þínu
umhverfi og inn til svona embætt-
ismanns?
Katrín: Jú jú, það var geysilega
mikill munur, eða sérstaklega
fannst mér andrúmsloftið þar allt
annað og skemmtilegra því að allar
dætur Indriða voru leikkonur,
meira eða minna leikkonur. Ég
held engin undantekning bara,
nema Ingibjörg, ég man aldrei eft-
ir að hún léki neitt.
Pétur: Og hann sjálfur skáld.
Katrín: Hann var leikritaskáld
og náttúrlega rithöfundur á mörg-
um sviðum. (P: Og leikstjóri.)
Þetta var sem sagt mjög mikið
menningarheimili sem er mér al-
veg ógleymanlegt.
Pétur: Það hefur haft mikil áhrif
á þig á þessum aldri?
Katrín: Já, það hefur eiginlega
haft áhrif á mig gegnum allt lífið
eiginlega, finnst mér. Ég hef haft
meira vit á – eða mér finnst ég
hafa meira vit á leikritum og list
síðan.
Pétur: Þú hefur alist upp þarna
á þessu menningarheimili.
Katrín: Ég fékk afskaplega mik-
ið út úr þessu.
Einar Viðar og Katrín Norð-
mann voru yndislegt par
Pétur: En auk allra systranna þá
voru bræður líka. Viltu segja frá
þeim?
Katrín: Þeir voru tveir. Gunnar
hét nú þá Jens Indriðason. Hann
var 19 ára og var í Menntaskól-
anum og var að ljúka námi. Og
Einar Viðar, hann var nú ekki bú-
inn að taka ættarnafnið þá, Viðar,
svo að hann var Einar Indriðason
og var bankaritari, nýtrúlofaður
Katrínu Norðmann, yndislegri
stúlku sem kom stundum á heim-
ilið til þess að heilsa upp á ást-
mann sinn. Og þau voru yndislegt
par, eitthvað yndislegasta par sem
ég man eftir að hafa séð.
Pétur: Voru þau hrifin hvort af
öðru?
Katrín: Já, þau voru yndisleg.
Það var auðfundið að þarna var
hrein ást og það fór ekki fram hjá
unglingnum.
Já, svo var hann svo mikill söng-
maður. Og þegar hann kom úr
bankanum þá kom venjulega Katr-
ín til þess að neyta með honum eft-
irmiðdagskaffisins. Og þá kemur
hann eins og svífandi fugl þarna
inn, syngjandi fugl, og sneri Katr-
ínu sinni í fanginu alveg einn hring
sko. Þá söng hann venjulega: „Það
er svo gaman, það veit mín vissa/
að vera saman og faðma og kyssa.“
Pétur: Og hefur þá kysst hana?
Katrín: Ja eflaust. Hún hafði svo
fallegt hár, alveg gullfallegt hár og
mikið sem hún fléttaði í krans um
höfuðið. Svo var hún í síðum
mússulínkjól með blómstrum. Og
ég gleymi henni aldrei, mér fannst
hún alltaf vera eins og ævintýra-
prinsessa. Enda var hún falleg til
síðasta dags.
Pétur: Og hann var ákaflega
góður söngmaður og söng mikið
þarna í karlakór KFUM.
Katrín: Hann var yndislegur
maður, afskaplega góður drengur
og sorglegt að hann fékk ekki að
njóta sín að lifa.
Pétur: Það er ákaflega falleg
mynd af þeim, þeir eru í söngfélagi
og eru með hvítar húfur og þar
horfa þeir nú allir framan í ljós-
myndarann nema Einar Viðar,
hann snýr sér svona á hlið og er
svo brosleitur. Ég held að Drífa
dóttir hans hafi verið lík honum,
getur það ekki verið rétt?
Katrín: Jú, ég hugsa það. Það
var a.m.k. mikill svipur með þeim.
En þær vorur svo litlar telpur sko
þegar þær misstu pabba sinn.
Pétur: En þú ætlar að lýsa
systrunum.
Katrín: Það er nú dálítið erfitt,
en þær voru bara allar glæsilegar
hver á sína vísu. Þær koma þarna.
Efemía með börnin sín, Indriði
Waage var þá náttúrlega elstur
þar. Við vorum næstum jafngömul
og óskaplega feimin hvort við ann-
að.
Þegar hann var látinn fara fram
í eldhús og drekka kaffi þá var það
ég sem átti að fá mér kaffi líka og
við fengum rjómaköku, það var
alltaf. Eitt var það sem ég gerði
alltaf fyrir Einar þetta sumar,
seinna sumarið sem ég var, það var
að sækja fyrir hann heitar bollur á
Skjaldbreið og færa honum kaffi
niður í banka, eftirmiðdagskaffið.
Pétur: Voru góðar kökur á
Skjaldbreið?
Katrín: Það voru fínar kökur.
Það sjást ekki svona fínar kökur í
dag.
Pétur: Er það satt? Voru þær
betri en í Björnsbakaríi?
Katrín: Miklu betri. Það er ekk-
ert sambærilegt. Það var danskur
bakari og danskar kökur hafa nú
alltaf verið viðurkenndar góðar. Þá
tímdu þeir að hafa almennileg efni
í því, ekki bara svindl. Ekki bara
gervirjóma og allt svoleiðis. Þetta
var ekta.
Pétur: En Norðmannsfólkið, þú
varst að tala um það áðan, það bjó
þarna skammt frá.
Katrín: Já, í húsinu þarna stóra.
Guðrún Indriðadóttir leikur
Höllu – „Ógleymanlegt“
Pétur: En segðu mér með Guð-
rúnu Indriðadóttur, þú sást hana
leika og hún var þarna nágranni
þinn.
Katrín: Já, ég sá hana daglega.
Hún átti þá litla telpu, Kötlu, sem
var þá bara á þriðja árinu. Og ég
fékk nú að labba með henni úti og
mér fannst það vera frídagur þeg-
ar ég fékk að labba út með Kötlu.
Hún var svo falleg og var svo góð.
Pétur: En þú hefur farið og séð
Guðrúnu leika Höllu í Fjalla-Ey-
vindi.
Katrín: Já, ég sá hana leika
Höllu. Það var ógleymanlegt. Ég
hef séð fleiri leika Höllu en mér
hefur fundist Guðrún hafa leikið
það best en það var nú kannski af
því að þá var ég mest hrifnæm.
Pétur: Já, Halldór Laxness varð
nú fyrir miklum áhrifum. Hann
lýsir því í afmælisriti Leikfélags
Reykjavíkur þegar hann sér Guð-
rúnu hverfa út í hríðina, og kemur
svo daginn eftir eða er í bakaríinu
hjá Gúnku og Guðrún kemur þang-
að á morgunkjólnum. Honum varð
svo mikið af því að hann komst við
illan leik í innra herbergið og þar
féll hann eiginlega næstum því í
ómegin.
Katrín: Já, hann hefur haldið
bara að hún væri afturgengin. Já,
svona er það.
Pétur: En svo voru systurnar
hinar og tengdasynirnir sem komu
í heimsókn.
Katrín: Já, það var nú aðallega
Ólafur Thors sem ég man eftir. Ég
held að hinir hafi nú bara ekki haft
neinn tíma til að koma af því að –
sennilega einn var nú – Kalman
var nú sýslumaður held ég eða eitt-
hvað svoleiðis þarna fyrir austan.
Pétur: Björn Kalman, sem var
maður Mörtu já. Sagt var að Björn
Kalman væri fyrirmynd í sögu
Stefans Zweig, Manntafli. Og svo
Jens Waage?
Katrín: Og Jens Waage, hann
kom heldur ekki oft. Aðallega var
það af því að þau bjuggu líka í
næsta húsi við okkur svona fyrst. –
Mér finnst ég segja „okkur“ eins
og ég hafi átt þetta.
Skemmtileg músík
á Skjaldbreið
Pétur: Þú varst þarna ein af fjöl-
skyldunni.
Katrín: Já, ég var þarna tvö
skipti, tvö sumur, svona brot úr
sumri í seinna skiptið.
Ég var þarna í litla herberginu
sem snýr á móti Skjaldbreið, sofn-
aði við músík frá Skjaldbreið oftast
nær því að það var alltaf músík
með kaffinu þarna á kvöldin. Þó
það væri ekki dansað þá var músík,
það var skemmtileg músík, svo það
var nú notalegt.
Pétur: En þú ætlar að segja okk-
ur frá því þegar þeir komu í kaffið
eða þegar börnin söfnuðust saman
á sunnudögum. Þá kom Ólafur
Thors.
Katrin: Já já, þá komu systurnar
með krakkana. Það urðu nú fleiri
seinna en það var a.m.k. alveg fullt
hús. Og Ólafur var þarna einmitt.
Ég man eftir sérstaklega einum
sunnudegi sem ég kom þarna eftir
að ég var í starfi, bara að heilsa
upp á fólkið, þá man ég eftir ein-
mitt að Ólafur var þarna. Hann tal-
aði mikið og var mjög skemmti-
legur, ógleymanlegur.
Pétur: En viltu segja okkur frá
daglegum verkum þínum og mat-
seld og ýmsu sem þú lagðir nú
stund á þarna?
Katrín: Ég náttúrlega var nú
meira í snúningunum. Ég fór yfir
öll herbergin og ég sem sagt var
búin með morgunverkin þegar
Indriði kom niður til þess að fá sér
morgunvatnið sitt, því að hann
drakk alltaf eina spilkomu af vatni,
soðnu vatni. Og svo fór hann út,
Marta Pétursdóttir Guðjohnsen og Indriði Einarsson með börnum sín-
um 1919. F.v.: Ingibjörg, Emilía, Gunnar, Eufemia, Lára, Einar, Marta
og Guðrún.
Katrín Gísladóttir hjúkrunarkona, móðir hennar og systkini. Fremstar
eru móðirin Guðríður Jóhannsdóttir frá Nesjavöllum í Grafningi og
Katrín. Í aftari röð standa Þorsteinn, bifreiðastjóri á Hreyfli, Þorgerð-
ur, lengi starfsstúlka í Dyngju (Gerða í Dyngju), Þorleifur, bifreiðastjóri
á Hreyfli („Vínlaust land“), og Jóhann Grímur.