Alþýðublaðið - 11.03.1922, Page 4

ALÞYÐUBLAÐIÐ
Próttur
kemur út l dag II matz, á 15 ára
afroæli Íþróltaíélags Reykjavikur.
Drengll? fá áð selja h nn á
götunum á tnorgun, — Komið á
Klappirstlg 25 kl. 10^/2 átdegis.
Aígreiðslumaður,
Framhalds-aðalfundur
Kaupfélagi Reykvíkinga verður hsfdina í Bírubúð sunnudaginn 12.
þ. in. kl 2 e h, — Aðgöngumiðar að funditium verða afhentir fé-
lagsmönnum á aðalskrifstofu félagsias á Laugsveg 22A. StjÖlPHÍn*
25-3 herbargi ásamt eld
húsi og aðgangi að geymslu og
helzt þvottahúsi óakast á leigu frá
miðjurn maí eða þar um. A v. á
Ný kvæðabðk
% Srimssoa: Vi5 langelda.
Fæst Irjá, bóksölum.
Ingim. Sveinsson
Spilar og syngur á kaffihúsi
Laugaveg 49. í kvöld og annað
kvöld og verður í sínum besta
»Kúnstbúning«. Þetta verður i
síðasta sinn fyrst um sinn.
Tamburin,
Castagnettur,
Látúii^bjöllur
(4 grímubúninga)
Hljóðfærahúsið.
Laugaveg 18,
»
' ...‘
Bílstjórar.
Við höfum fyrirliggjandi ýmsar
stærðir af Willard rafgeymum I
bila. — Við hlöðum og gerum
við geyma. — Höíum sýrur,
Hf. Rafmf. Hiti & Ljós
Laugav 20 B. Sími 830 Aðal*
umboðsm. fyrir Willard Storage
Battary Co Cieveland U. S. A.
Á Freyjguötu 8 B eru
sjómannamadretsur 7 krónur. —
Aiþbl. nr blafi allrar alþýðu.
Nýkomið;
G rammofon
-nálar, fjaðrir, -rarahlutft’-, —
hljóððósir. — Nótnapennar. —
Grammofonpiðtnr
mikið úrval i
Hlj óðíærahúsinu.
Laugay 18
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Ólafur Friðriksson.
----------------------?-r----—
Prentsmiðjan Gutenberg.
■ ^ 'J ■ ...........
Edgar Rice Burroughs: Tarzftft.
sér vcptur stfginn. Hún hljóp ekki, heldur reyndi
fremur til að komast undan en að flýja, eins og siður
var ættingja hennar.
Kulonga var á hækim hennar. Hér var kjöt. Hann
átti þarna veiðina vísa og gat átt góðan dag. Hann
herti sig með spjótið á lóft.
Aftur komst hann fyrir bugðu á veginum; þarna var
hún rétt á undan. Hendiu með spjótinu teygðist aftnr,
vöðvarnir stæltust eins og leyftur undir blökku skinn-
inu. Spjótið flaug af stað í áttina til Kölu.
Vesælt skot. Spjótið snart að eins slðu hennar.
Með reiði og sársaukaöskri réðist apynjan á fjanda
sinn. Á augnabliki brakaði í trjánum undan þunga
ættingja hennar, sem skunduðu henni til hjáipar. Þeir
skildu öskrið.
Þegar hún stökk, greip Kulonga bogan og miðaði
ör með ótrúlegum hraða. Hann dró örina þvf nær
fyrir odd og skaut henni beint í hjártastað mannapans.
Með ógurlégu öskri féll Kala áfram, rétt fyrik augum
undrandi ættingja sinna.
Æpandi og öskrandi stukkn aparnir að Kulonga, en
hann flýði sem fætur toguðu.
Hann kannaðist dálítið við grimd þessara loðnu
mánna, ög harin óskaði einskis fremur, en að sem
’flestar mílur yrðu milli hans og þeirra.
Þeir eltu hann eftir trjánum, langa leið; en smátt og
smátt tfndu þeir tölunni sem nentu þessu og snéru
þangað, sem Kala lá.
Enginn þeirra hafði áður séð svartan mann, svo
þeir furðuðu sig á því, hváða dýr þetta gæti verið.
Taízan var f koia sínum, er hann heyrði f fjarska
hávaðann. Hann þóttíst vfs um, áð eitthvað óvenjulegt
væri á seiði, og skundaði á hljóðið.
Þegar hann kom, var allur flokkurinn kominn saro-
an nm fallna móðir hans.
Reiði Tarzans og sorg verður ekki með orðum lýst.
Hann rak hvað efíir annað upp hið ógurlega heróp fitt.
Hann barði sér á brjósti með kreftum hnefunum, ojj
fleygði sér loks á grúfu yfir Kölu og grét hástöfum.
Það er sárt að missa einu verunu, sem hefir sýnt
ást og umönun. Þó Kala væri að eins grimm og óg-
urleg apynja, hafði Tarzan fundist hún falleg.
Hann hafði elskað hana og virt, engu síður en ensjc-
ur drengur mundi elska og virða raóður sfpa. Hann
hafði aldrei þekt aðra móður, og þess vegna féfll hpn-
um nú eins þungt að missa Kölu og þó hún hefði
verið Alice, hin sanna móðir hans.
Þegar Tarzan haíði grátið um stund, stilti hann sig,
og spurði þá sem séð höfðu dráp Kölu, hveinig það
hefði atvikast. Þeir sögðu honum frá eins nák væmlega
og mál þeirra leyfði.
Það var honum nóg. Honum var sagt frá stórum
svörtum apa, hárlausum, með fjaðrir upp úr hausnum.
Hann drap með mjórri grein, og hljóp svo eins hart
og rádýr móti hinni rísandi sól.
Tarzan beið ekki lengur. Hann las sig upp næsta
tré og sveiflaði sér svo grein at grein gegnum skóginn.
Hann vissi hvernig fflagatan hlykkjaðist um skóginn,
svo hann fór beina leið eftir trjánum, til þess að kom-
ast í veg fyrir morðingja Kölu.
Veiðihnífurinn var við hlið hans, og reipið. hringað
um öxl hans. Að stundu liðjpni kom hann á götuna,
rendi sér til jarðar og athugaði skósvörðinn.
í mjúkri moldinni sá hann spor, sem enginn í skóg-
inum nema hann hafði eftir sig látið, þessi voru þó
stærri. Gat það verið, að hann væri að elta MANN —
ein af ættkvísl sinni?