Alþýðublaðið - 13.03.1922, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Bílstjórar.
Við köfum fyrirliggjandi ýmsar
atærðir af Willard rafgeymutn f
bfla. -— Við hlöðum og gerum
við geyma. — Hofum sýrur.
Leikfélag ReykjsvfkttF.
Kinnarhvols-systur
leiknar í k -öld í síðasta sinn.
Hf. Rafmf. Hiti & Ljós
Laugav 20 B. S mi 830 Aðal-
umbbðsm. fyrir Wiilard Storage
Battary Co Ctevdand U. S A
Fulltruaráðsfundur
vetður annað kvöld (þriðjud) kl. 8.
Nýk
handa sjómðnnum:
Oífukápur.
O íubuxur.
Sjóhattar.
Trébotnaskór.
Færeyskar peysur.
íslenzkar peysur,
Islenzk ullar nærföt.
Sjóvetlingar.
Sokkar.
Treflar.
Nýkomið;
G rammoíon
-nálar, fjaðrir. -Tarahlnta’-, —
hljóðdósir. — Nótnapennar. —
Grammofonplötur
mikið úrval í
Hljódiærahúsinu.
Laugav. 18.
Xaipjél Keykvíkinga.
Pósthússtræti 9.
Alfibl. @r blafl allrar alþýðu.
011um ber s&man um, að
bezt og ódyrast sé gert við gumæí
stfgvél og skóhiífar og annan
gummf skófatnað, einnig að bezta
gummí límið fáist á Gummí
vinnustofu Rvikur, Laugaveg 76.
Handsápur
eiu ódýrastar og bezfaF f
Kaupfélaginu.
Laugav 22 og Pósthússtræti 9.
Ait er nikkelerað
og koparhúðað f Fálkanum.
Reiðhjól gljábrend og
viðgerð í Falkanum.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Ólafar Friðriksson.
Prentsmiðjan Gutenberg.
Edgar Rice Burroughs'. Tarzan.
Tvær slóðir láu eftir stígnum, sfn í hvora átt. Sá,
sem hann elti, var þvf kominn á undan honum. Þegar
hann gáði betur að, var auðséð, að önnur sióðin var ný.
Hann snaraði sér því aftur upp í trén og eftir að
hann var kominn um mflu vegar, rakst hann á svert-
ingjann, sem stóð í dálitlu rjóðri. Hann hélt á grönn-
um boga sínum í hendihtíi, og hafði lagt eina af örv-
um sínum á strenginn.
Gengt honum var Horta, villigölturinn, með hausinn
undir sér og froðufellandi, tilbúinn til stökks.
Tarzan horfði undrandi á ókunna dýrið fyrir neðan
sig — sem var svo líkt honum í vexti, en þó svo ólíkt
að lit og andlitsfalli. Bækurnár hans kölluðu hann
Svertingja. En því líkur munur var ekki á dauðri
myndinni og þessári vöðvamiklu, snarlegu veru.
En Tarzan tók fremur eftir honum sera bogmanni,
þar sem hann stóð með spentan bogann. Hann hafði
séð mynd af honum svo margoft í myndabókunum.
Þetta var dásamlegt! Tarzan kom þvínær upp um
sig, svo hrifinn varð hann.
En fyrir neðan hann var nokkuð að ske. Svertihgj-
inn hafði lggt ör á streng; Horta, gölturinn, stökk.
Þá slepti svertinginn eiturörinni og Tarzan sá hana
fljúga með leyfturhraða og sökkva á kaf í herðakamp
galtarins. f
Varla var örin laus frá boganum, áður en Kulonga
hafðí gripið aðra, en gölturinn var svo nærri honum,
að hann gat ekki skotið henni. Eins og elding stökk
svertinginn yfir göltinn og snéri sér við af miklum
snarleik og sendi örina í bak Horta.
Því næst stökk Kulonga upp í tré.
Horta snéri sér við til þess að retina aftur á óviti
sinn, hann skjögraði nokkur skref og valt svo um koll.
Að augnabliki liðnu var hann steindauður.
Kulonga fór niður úr trénu.
Hann skar væna bita af geltinum, safnaði sprekum
saman í miðju rjóðrinu, kveikti eld, steikti bitana og
át eins og hann gat. Skrokkinn lét hann liggja.
Tarzan horfði með athygli á. Drápgirnin brann hóti-
tim í brjósti, en lærdómsfýsnin var yfirsterkari. Ha'nn
ætlaði að elta þennan náunga og sjá hvaðan hann kæmi.
Hann gat drepið hann síðar við tærifæri, þegar bog-
inn og örvarnar voru lögð til hliðar.
Þegar Kulonga hafði lokið máltíð sinni, og var horf-
inn fyrir bugðu á stfgnum, fór Tarzan niður úr trénu.
Hann skar með hníf sínum bita úr geltinum, en Kann
steikti þá ekki.
Hann hafði séð eld, en að eins þegar Ara, eldingin,
hafði eyðilagt eitthvert stórt tré. Tarzan undraðist stór-
um að nokkurt dýr skógarins skyldi geta framkallað
rauðgulu tennurnar, sem tugðu tré og skyldu ekkert
eftir nema duft. Og ekkert botnaði hann í þvf, hvers
vegna svertinginn hafði látið matinn í iogann áður eft
hann át. Kannske var Ara vinur bogmannsins, sem
hann var að gefa mat með sér.
" En, hvað um það, Tarzan vildi ekki spilia kjötinu
svo kjánalega, svo hann át lyst sína af hráu kjöti, og
gróf afganginn, svo hann gæti fengið sér bita, þegar
hann færi til baka.
Þvf titest sleikti lávarðurinn af Graystoke á sér fing-
urnar og snéri á braut á eftir Kulonga, syni Monga,
konungs; en í London, sem lá langt norður frá, var
annar lávaröur af Greystoke. Sá var föðurbróðir Tarzans
hins rétta iávarðar. Hann var nú svo vandlátur að hann
sendi frá sér rifjasteikina til formanns klúbbsins, vegtia
þess að honum þótti hún linsteikt, og þegar hann var