Morgunblaðið - 02.08.2001, Page 44
MINNINGAR
44 FIMMTUDAGUR 2. ÁGÚST 2001 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Sigrún Hannes-dóttir fæddist í
Ytri-Hraundal í
Hraunhreppi í
Mýrasýslu 22. sept-
ember 1911. Hún
lést á hjúkrunar-
heimilinu Garðvangi
í Garði 24. júlí síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Arn-
björg Sigurðardótt-
ir, f. 29. september
1887, d. 21. maí
1981, og Hannes
Einarsson, f. 7.
febrúar 1878, d. 13.
júlí 1947. Systkini Sigrúnar eru
Guðmundur, látinn, Guðrún
Fanney, látin, Ingvi, látinn,
Svava Sigurrós, búsett í Hafn-
arfirði, Ellert Þórarinn, látinn,
Margrét, búsett í Keflavík, Ein-
ar, búsettur í Keflavík, Lára, bú-
sett í Reykjavík, og Bjarnheiður,
búsett í Hafnarfirði, auk fjög-
urra systkina er létust í bernsku.
Sigrún giftist 31. mars 1934 Sig-
urði Jóhanni Guðmundssyni, sjó-
manni og bifreiðarstjóra, f. 21.
júlí 1906, d. 1. maí 1965, börn
þeirra eru: 1) Guðmundur bif-
vélavirki, f. 10. júní 1933, kvænt-
ur Sesselíu Ingimundardóttur. 2)
Arnbjörg, f. 1. sept. 1934, d. 6.
apríl 1987. 3) Tyrf-
ingur Hafsteinn
húsasmíðameistari,
f. 13. júní 1936,
kvæntur Sigrúnu
Guðnadóttur. 4)
Hannes Reynir bif-
vélavirki, f. 30. júní
1939, kvæntur Dag-
mar Jóhannsdóttur.
5) Sigurður Vignir
verslunarmaður, f.
26. apríl 1941,
kvæntur Eddu H.
Lúðvíksdóttur. 6)
Guðni Sigurbjörn,
framkvæmdastjóri í
Tromsö í Noergi, f. 16. mars
1944, kvæntur Guðrúnu Sigurðs-
son. 7) Grétar Þór, f. 26. mars
1945, d. 24. nóv. 1945. 8) Grétar
Þór bifvélavirki, f. 4. jan. 1947,
kvæntur Signýju Sigurhansdótt-
ur. 9) Lilja Björk hárgreiðslu-
meistari, f. 24. júlí 1951, gift Sig-
urði Gunnari Ólafssyni. Barna-
börnin eru 30, barnabarnabörnin
66 og eitt langalangömmubarn.
Sigrún starfaði utan heimilis
frá árinu 1960 til ársins 1982 við
margs konar störf, meðal annars
barnagæslu.
Útför hennar fer fram frá
Keflavíkurkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Á tímum efnishyggjunnar, sem
öllu virðist ætla að ganga fram af, er
mörgum hætt við gleyma sjálfum
sér og því sem gefur lífinu gildi.
Flest eigum við fyrirmyndir góðar
og slæmar, þeim slæmu reynum við
að ýta frá okkur, svo þær verði ekki
að átumeini, öll eigum við leiðarljós
sem lýsir okkur veginn og víst er að
tengdamóðir mín átti skært leiðar-
ljós.
Ég grundvöll á, sem get ég treyst,
því Guð minn lagt hann hefur
af elskú og náð, sem ei fær breytzt
og óverðskuldað gefur.
Að boði hans ég borinn var
að bjartri laug og skírður þar
af orði hans og anda.
Á höfuð mitt og hjarta var
hans helgi kross þá ristur
sem augljóst tákn þess, að mig þar
til eignar tæki Kristur,
því keypt hann hefðı́ á krossi mig
og knýtt með þeirri fórn við sig
og nú á ný mig fæddi.
Hve gott að eiga grundvöll þann,
þá guðlaus vantrú hræðir,
að sjálfur Drottinn verkið vann,
sem veikan endurfæðir.
Ég, allslaust barn, gat ekki neitt,
en eilíft líf af náð var veitt,
mitt nafn í lífsbók letrað.
(Bjarni Eyjólfsson.)
Ekki verður því haldið fram að ell-
in hafi verið ástkærri móður minni
grimm eða leikið hana illa. Drottinn
veitti henni mildan dauða, friðsaman
og átakalítinn þann 24. júlí síðastlið-
inn.
Sigrún hafði dvalið á Dvalarheim-
ilinu Garðvangi í Garði sl. tvö ár við
umönnun og viðgerning af bestu
gerð. Þrátt fyrir allt neikvætt tal um
heilbrigðismál er oft litið fram hjá
því sem vel er gert eða þaðan af bet-
ur. Aðbúnaður á Garðvangi er góður
og víst er að starfsfólk sem þar vinn-
ur á sérstakar þakkir skilið fyrir all-
an þann stuðning og góðmennsku
sem Sigrún naut af þess hálfu og
ættingjar hennar.
Sigrún var fædd í Ytri-Hraundal í
Hraunhreppi, Mýrasýslu, hvar hún
átti heima þar til á öðru ári að hún
flyst til Keflavíkur með foreldrum
sínum, þar sem hún bjó þangað til
hún fór á Dvalarheimilið Garðvang í
Garði. Í föðurætt var Sigrún Skag-
firðingur en Snæfellingur í móður-
ætt.
Foreldrar Sigrúnar eignuðust
þrettán börn, tíu komust á legg en
þrjú létust í frumbernsku, í aldurs-
röð systkina var Sigrún þriðja, auk
þess sem þau áttu eitt hálfsystkini.
Það má nærri geta hvort allir hafi
ekki þurft að hjálpast að í svo stórri
fjölskyldu sem þessari, enda talaði
hún um það við mig, að þeim hafi
verið kennt að vinna, og uppeldið
hafi mótast af virðingu fyrir foreldr-
um og guðlegu innræti ásamt hjálp-
semi í garð samferðamanna.
Sigrún giftist hinn 31. mars 1934
Sigurði Jóhanni Guðmundssyni bif-
reiðarstjóra frá Akrahóli í Miðnes-
hreppi. Sigurður lést 1. maí árið
1965. Þeim varð níu barna auðið, eitt
barna þeirra andaðist á fyrsta ári.
Það var henni síðan mikill harmur
þegar hún missti Arnbjörgu dóttur
sína aðeins fimmtíu og tveggja ára
að aldri úr krabbameini.
Starfsvettvangur Sigrúnar var
innan veggja heimilisins fram undir
árið 1960 en upp frá því starfaði hún
við barnagæslu á leikvelli, auk ræst-
inga, fram að sjötugu. Sigrún þótti
hafa sérstakt lag á ungviðinu.
Sigrún var fyrirmyndarhúsmóðir,
regluföst og lá ekki á skoðunum sín-
um ef svo bar undir, aukinheldur
hafði hún til að bera góðvild, trú-
mennsku, hógværð, gæsku, frið,
gleði, langlyndi og kærleik. Það er
táknrænt um þann hug sem borinn
var til hennar að hún var ýmist
ávörpuð sem „systir góð“ eða „Sigga
systir“ og náði það ávarp langt út
fyrir systkinahóp hennar. Allra
þeirra góðu eiginleika sem hún bjó
yfir hef ég fengið að njóta í þau 25 ár
sem lífsleið okkar hefur legið saman
og er mér efst í huga þakklæti fyrir
það. Það sem mér þykir þó vænna
um er hversu iðin hún var við að
miðla börnum mínum af þessum alls-
nægtarbrunni sínum, hún var vakin
og sofin yfir velferð og framgöngu
þeirra frá fyrstu tíð. Á yngri árum
þeirra var ekki óalgengt að hún
legðist til svefns með þeim og var þá
farið með bænirnar og endað á:
Vertu, Guð faðir, faðir minn,
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
(Hallgr. Pétursson.)
Að þessari yfirferð lokinni mátti
vart greina hvort sofnaði fyrr, því þá
átti að vera komin nótt. Sigrún var
ljóðelsk, hafði gaman af söng, Pass-
íusálmarnir skipuðu sérstakan sess í
lífi hennar. Sálmabókin var ávallt á
náttborði hennar, það er eftirtekt-
arvert hvar hún síðast staðnæmdist í
henni:
Lát þennan dag, vor Drottinn, nú
oss dýran ávöxt færa.
Ó, bezti faðir, blessa þú
vorn barnahópinn kæra.
Nú frammi fyrir þér,
vor faðir, stöndum vér,
þín eldri’ og yngri börn,
þín elska líknargjörn
vor hjörtu virðist hræra.
(V. Briem.)
Sigrún var sífellt á vakt yfir börn-
um sínum og afkomendum þeirra.
Sigrún var heilsuhraust alla sína tíð,
þurfti lítt að leita lækna eða fara í
apótek, er mér ekki grunlaust um að
hún hafi búið yfir lækningarmætti.
Skömmu fyrir andlát sitt þurfti hún
að fara frá sjúkrastofnun í sjúkrabíl
á aðra stofnun til rannsókna, þegar
búið var að aka henni til baka var
það fyrsta sem hún spurði „er búið
að greiða fyrir sjúkrabílinn?“
Sigrún hafði yndi af ferðalögum
og eftir að við hjónin eignuðumst
sumarhús var það regla fremur en
undantekning að hún færi með okk-
ur „í sveitina“. Þegar henni var til-
kynnt hvert för væri heitið færðist
jafnan mikil gleði yfir hana og þegar
þangað var komið hafði hún ávallt
sitt sæti við gluggann. Væri nægur
tími til brottfarar hafði hún oft und-
irbúið sig og hafði í farteski sínu sitt
af hvoru tagi til að seðja svanga
munna.
Til elskulegrar tengdamóður:
Varpið allri áhyggju yðar á hann,
því hann ber umhyggju fyrir yður.
(1. Pét. 5:7)
Í kærleika og þakklæti.
Sigurður Gunnar Ólafsson.
Þegar ég hugsa um samferð okkar
elsku amma þessa hálfu öld sem leið-
ir okkar lágu saman koma einungis
upp í hugann ljósar og fallegar
minningar. Minnisstæðar eru mér
þær mörgu stundir sem við áttum í
eldhúsinu á Baldursgötunni. Ávallt
voru móttökurnar jafn höfðinglegar
og gefandi. Þú svo kærleiksrík og
hlý, og ávallt til staðar fyrir svo
marga. Í návist þinni var svo þægi-
legt og sjálfsagt að vera. Hógværð
þín, einurð og umhyggja gerðu þig
að kjölfestu í lífi margra. Iðjusemin
og fórnfýsin var öðrum til eftir-
breytni. Lífsviðhorf þitt var klass-
ískt og rammíslenskt, með tryggð og
trúfestu sem meginþræði.
Hlutskipti þitt elsku amma er
aðdáunarvert, að eignast alla þessa
afkomendur, umvefja þá ást og vera
elskuð af þeim. Margt væri öðruvísi
væru fleiri gæddir þínum kostum.
Að leiðarlokum vil ég þakka þér fyr-
ir þær mörgu björtu samverustund-
ir sem þú gafst og þá leiðsögn sem
þú hefur veitt með breytni þinni. Svo
sannarlega hefur þú lagt þitt á vog-
arskálarnar til að gera lífið bjartara
og efla trúna á hið góða.
Þinn dóttursonur
Jóhann Rúnar Björgvinsson.
Sigrún.
Merkir leyndardómur sigurs.
Sigrúnar valkyrju er getið í Völs-
ungakviðu.
Sigrún er dásamleg.
Hún er hugmyndarík en jafn-
framt hógvær.
Hún nýtur sín best við störf þar
sem þörf er á kærleik og umhyggju.
Sigrún er jafnan fús til að rétta
öðrum hjálparhönd án þess að ætl-
ast til neins í staðinn.
Vinum hennar þykir vænt um
hana og fjölskyldan dáir hana.
Elsku amma Sigga.
Þessi orð eiga vel við þig. Ó hvað
ég á eftir að sakna þín, við vorum svo
góðar vinkonur þótt það væru rúm
50 ár á milli okkar. Ég er þakklát
fyrir að hafa haft þig svo lengi hjá
mér, ég á svo fallegar minningar um
þig sem ég geymi í hjarta mínu.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Ástarkveðja.
Þín
Gréta.
Elsku amma mín.
Með þessum skrifum langar mig
að minnast þín. Á leið minni frá
Keflavík daginn sem þú varst kistu-
lögð stöðvaði ég bílinn minn fyrir ut-
an Baldursgötuna. Í gegnum tárvot
augun fannst mér ég sjá þig sitja við
eldhúsgluggann eins og þú varst vön
og fylgjast með hverjir komu, ýmist
til þín eða á hárgreiðslustofuna í
kjallaranum hjá henni Lilju frænku.
Í huga mínum rifjuðust upp allar
þær yndislegu stundir sem ég átti
með þér þegar ég kom að heimsækja
þig. Fyrir mér voru það eins og jólin
í hvert sinn. Þú tókst alltaf svo vel á
móti mér og varst mér svo góð. Ég
man að þú hafðir geymt föt af Lilju
sem þú ætlaðir mér. Þú færðir mig í
þau, fallega kápu og tilheyrandi,
horfðir stolt og ánægð á litlu ömmu-
stelpuna þína, tókst í hönd mína og
við nöfnurnar löbbuðum glaðar sam-
an yfir Hafnargötuna. Ég man að á
kvöldin þegar við við vorum búnar
að fara saman með bænirnar þá end-
aðir þú alltaf bænastundina okkar
með orðunum: „Sofðu mín Sigrún,
og sofðu nú rótt, Guð faðir gefi góða
þér nótt.“ Ég ók í burtu og himininn
grét með mér. Öll þau tár sem fallið
hafa eru vegna þeirra yndislegu
minninga sem ég á um þig, elsku
amma mín og mun ég ætíð varðveita
þær í hjarta mínu. Alltaf varst þú til
staðar, til að gleðjast með mér, til
dæmis á fermingardaginn minn. Ég
man að þú varst svo falleg í peysu-
fötunum þínum. Oft hafðir þú orð á
því hvað við nöfnurnar vorum fínar á
myndinni sem tekin var þann dag og
þú hafðir uppi á hillu hjá þér. Það
var svo gott að geta verið hjá þér og
halda í hönd þína þegar þú kvaddir
okkur á dánarbeði þínum. Þú varst
umvafin þeirri ást og umhyggju sem
þú hafðir alltaf sýnt okkur. Ég veit
að þú varst ánægð að hafa þína nán-
ustu hjá þér. Þú andaðast í fangi ást-
kærrar dóttur þinnar á fimmtugs-
afmæli hennar. Það má segja að
hlutirnir hafi snúist við, fimmtíu ár-
um fyrr var hún í fangi þínu.
Guð geymi þig, elsku amma mín,
þín
Sigrún Hannesdóttir.
Elsku amma.
Það er erfitt að setjast niður og
ætla að minnast þín, því fátækleg
orð fá því ekki lýst hve mikils virði
þú varst mér, og hvað það var gott
að verða þeirrar gæfu aðnjótandi að
alast upp í návist þinni og undir þín-
um vendarvæng.
Þú varst mér miklu meira en bara
amma, frá því ég man eftir mér hef-
ur þú verið fastur punktur í lífi mínu.
Það leið varla sá dagur að við hitt-
umst ekki eða töluðum saman í síma.
Ógleymanleg eru mér kvöldin þegar
ég var lítill og þú lagðist fyrir fram-
an mig og við fórum saman með
kvöldbænirnar.
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesús mæti.
(Höf. ók.)
Vertu, Guð faðir, faðir minn,
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
(Hallgr. Pétursson.)
Og þótt þú hafir ætlað að fara
heim endaði það oftast svo að þú
svafst nóttina. Amma, það er óhætt
að segja að okkur hafi liðið vel sam-
an því við hættum ekki að sofa sam-
an fyrr en ég var orðinn tólf ára.
Umhyggja þín fyrir mér var einstök.
Ég er þess fullviss amma mín að nú
verður vel tekið á móti þér. Þó að
sjón og fætur væru farin að gefa sig
nú hin seinni ár varstu alltaf jafn
dugleg og hraust og þó svo að þú sæ-
ir okkur misvel þekktirðu okkur allt-
af á málrómnum. Þú varst alltaf
tilbúin að mæta í afmæli, koma í bíl-
túra, sem oft enduðu heima hjá
mömmu og pabba þaðan sem við eig-
um svo góðar minningar um þig, því
þar sátum við oft saman ræddum
mikið, og þú áttir svo gott með að
hlæja og ekki leiddist þér þegar
pabbi eldaði eitthvað sérstakt handa
ykkur. Þó svo að þú hefðir orðið ní-
ræð nú í september fannst þér það
ekki vera mikill aldur þú varst alveg
tilbúin til þess að verða hundrað ára,
svo ung varstu í anda. Það er með
sárum söknuði og trega sem ég kveð
þig nú með þeim orðum sem þú
kvaddir mig: Guð geymi þig.
Ólafur Ágúst Sigurðsson.
Elsku amma mín nú ertu farin, en
mér finnst það svo skrítið. Þú skilur
eftir þig svo stórt skarð sem enginn
getur fyllt. Þú varst svo stór hluti í
mínu lífi. Það var líka ósjaldan að þú
sast við eldhúsborðið heima þegar
ég kom heim seinnipart dags, og fór
ég þá beint að faðma þig og kyssa.
Þú varst svo mikið í kringum mig
amma mín að mér fannst enginn
dagur líða eðlilega nema ég hitti þig
eða heyrði í þér.
En nú á þessum tímamótum get
ég yljað mér við allar þær góðu
minningar sem ég á um þig elsku
amma mín, og vil ég þakka guði fyrir
öll þau góðu ár sem hann gaf mér
með þér, og allt það sem þú hefur
gert fyrir mig. En í dag kveð ég þig,
eins og ég gerði þegar ég kvaddi þig
í síðasta sinn úti á Garðvangi með
orðunum:
Góða nótt og guð geymi þig elsku
amma mín.
Frá fyrstu bernsku áttum ástúð þína,
er ávallt lést á brautir okkar skína.
Þín gleði var að gleðja barnsins hjarta
og gera okkar ævi fagra og bjarta.
Þér við hönd þú okkur leiddir
og ljós og kærleik yfir sporin breiddir.
Öll samleið varð að sólskinsdegi björtum,
er sanna blessun færði okkar hjörtum.
Þín góðu áhrif geymum við í minni,
er gafstu okkur hér af elsku þinni.
Við þökkum allt af heitu barnsins hjarta,
er hjá þér nutum við um samfylgd bjarta.
(I.S.)
Guðni Sigurbjörn Sigurðsson.
SIGRÚN
HANNESDÓTTIR
✝ Guðbjörg Al-bertsdóttir fædd-
ist á Lambalæk í
Fljótshlíð 1. júlí
1947. Hún lést á
heimili sínu í Hátúni
10B 20. júlí síðastlið-
inn. Foreldrar henn-
ar voru Sigurbjörg
Sigurjónsdóttir og
Albert Guðmunds-
son. Systkini Guð-
bjargar eru Guð-
mundur Albertsson
og Þórður og Þórdís
Oddsbörn. Frá
þriggja ára aldri ólst
Guðbjörg upp í Eilífsdal í Kjós.
Árið 1966 fluttist hún með for-
eldrum sínum til Reykjavíkur og
var þar búsett til æviloka. Hún
stundaði nám í Hús-
mæðraskólanum
1964–65 og vann síð-
an á ýmsum stöðum,
m.a. í Arnarholti, á
Álafossi og í Hamp-
iðjunni. Guðbjörg
missti heilsuna 19
ára gömul og átti
vist á sjúkrahúsum
og á foreldraheimili
sínu þar til hún
fluttist á Norður-
brún 37 og síðan Há-
tún 10B.
Sambýlismaður
Guðbjargar frá 2.
mars 1988 var Grétar R. Haralds-
son.
Útför Guðbjargar fór fram frá
Fossvogskapellu 27. júlí.
Ég, ástkær maðurinn hennar
Guðbjargar frá 2. mars 1988, minn-
ist þessarar góðu konu minnar
sorgbitinn en er líka þakklátur góð-
um Guði að leysa hana undan lík-
amlegri áþján. Hún var hvers
manns hugljúfi og kom það vel í ljós
þegar hún veiktist 1. nóvember
2000 hvað hún fékk margar elsku-
legar kveðjurnar frá mörgu fólki
hér í borginni. Við Guðbjörg kynnt-
umst hér í Hátúninu fyrir 17 árum
og við urðum alltaf nánari með
hverju árinu sem leið. Við lifðum
vel saman góðu lífi hér í Hátúni
10b.
Kær kveðja,
Grétar R. Haraldsson.
GUÐBJÖRG
ALBERTSDÓTTIR