Vísir - 19.07.1979, Blaðsíða 8

8
VÍSIR
Fimmtudagur 19. júll 1979.

Útgefandi: Reykjaprent h/f
Framkvæmdastjóri: Davifi Gufimundsson
Ritstjórar: ólafur Ragnarsson
Hörfiur Einarsson
Ritstjórnarfulltrúar: Bragi Guðmundsson, Elias Snæland Jónsson. Fréttastjóri er-
lcndra fréfta: Guðmundur G. Pétursson.
Blaðamenn: Axel Ammendrup, Edda Andrésdóttir, Friðrik Indriðason, Gunnar
Salvarsson, Halldór Reynisson, lllugi Jökulsson, Jónina Michaelsdóttir, Katrin
Pálsdóttir, Kjartan Stefánsson, Óli Tynes, Páll Magnússon, Sigurður Sigurðsson,
Sigurveig Jónsdóttir, Sæmundur Guðvinsson. Iþróttir: Gylfi Kristjánsson og
Kjartan L. Pálsson. Ljósmyndir: Gunnar V. Andrésson, Jens Alexandersson. utlit
og hönnun: Gunnar Trausti Guðbjörnsson, Magnús Olafsson.
Auglýsinga- og sölustjóri: Páll Stefánsson
Dreifingarstjóri: Sigurður R. Pétursson
Auglýsingar og skrifstofur:
Sfðumúla 8. Simar 86611 og 82260.
Afgreiðsla: Stakkholti 2-4 sfmi 86611.
Ritstjórn: Sffiumúla 14 sfmi 86611 7 linur.
Askrift er kr. 3J00á mánuði
innanlands. Verð T
lausasölu kr. 180 eintakifi.
..Prentun Blafiaprent h/f
Þjóftartekjur okkar eru ekki nægilega miklar til þess aö standa undir auknum kröfum
landsmanna og fjölgun vinnandi fólks. Þess vegna er brýnt að stækka þá köku, sem vib
höfum til skiptanna, en þaö veröur best gert meö þvi aö stuöla aö uppbyggingu atvinnu-
fyrirtækja og nýtingu innlendrar orku.
Vonleysis er nú mjög farið að
gæta meðal landsmanna, eink-
um hinna yngri, sem kvarta und-
an skattaáþján og verðhækkun-
um og minnkandi trú á stjórn-
málamönnum. Er því hætt við,
að fleiri og fleiri hugsi í alvöru
um að setjast að í öðrum löndum
á meðan upplausnin og óöryggið
er hér svo ríkjandi, sem raun ber
vitni.
Á siðasta ári fluttu að jafnaði
um 20 manns á viku úr landi um-
fram þá, sem komu hingað til bú-
setu, margt af þessu fólk, sem
kostað hefur þjóðfélagið stórfé
aðmennta og koma á legg. Þetta
er alvarleg þróun, sem verður að
snúa við.
Vandamálin blasa við í hverju
horni og fátt virðist um lausnir á
þeim. Sigurvegarar síðustu
þingkosninga, sem höfðu patent-
lausnir á efnahagsvandanum á
hverjum f ingri, sjá nú f ram á að
verðbólgan spennist upp í 50% á
árinu og ekki lækkar hún við f yr-
irhugaða gengisfellingu, skatta-
hækkanir og töku gengis-
tryggðra lána erlendis, meðal
annars til þess að greiða niður
olíu til fiskiskipaf lotans.
Þetta er svo sem ekkert nýtt
því að alltaf er byggt á ráðum
sömu sígildu hagspekinganna
sem gera sér vonir um að hægt sé
að f ikra sig hægt og hægt upp úr
feninu, sem við höfum lent í, en
einhverra hluta vegna sökkvum
við sífellt dýpra í það.
Kjarni málsins er sá, að þjóð-
arframleiðslan stendur nánast í
stað, þótt fólki á vinnumarkaðin-
um f jölgi stöðugt og landsmenn
geri æ meiri kröfur um laun og
þjónustu. Þjóðarkökunni er því
skipt í minni og minni bita til þess
að allir fái sitt, en það sem á
vantar til þess að uppfylla kröf-
urnar er brúað með nýjum verð-
lausum seðlum, sem alltaf virð-
ist vera hægt að prenta meira og
meira af.
Aftur á móti gera stjórnvöld
ekkert til þess að stækka kökuna,
til þess aðauka framleiðsluna og
nýta betur þær orkulindir, sem
við eigum. Þvert á móti er lagt
kapp á að halda þjóðarfram-
leiðslunni í skef jum, atvinnuveg-
unum í spennitreyju. til dæmis
með því að leggja sérstakt ný-
byggingargjald á verksmiðju-
byggingar sem verður til þess að
f yrirtæki treysta sér ekki til þess
að auka umsvif sín.
Hlálegasta dæmið um skamm-
sýnina er þó ákvörðun Hjörleifs
Guttormssonar iðnaðarráðherra
um að stöðva stækkun Álversins
í Straumsvík og koma þannig í
veg fyrir að hægt væri að selja
meiri orku til þeirrar stóriðju að
sinni.
Vonir standa þó til að flokks-
bróður Hjörleifs, inga R. Helga-
syni, orkusérfræðingi, takist að
vekja hann af sínum rauðu
draumum með skýrslunni, sem
Ingi og félagar hans kynntu í
vikunni. Þeir komust meðal ann-
ars að þeirri niðurstöðu, að efla
þyrfti hérlendis atvinnuvegi,
sem grundvölluðust á mikilli
notkun innlendrar orku. Augu
helstu hatursmanna stóriðju í
landinu virðast því vera að opn-
ast fyrir hagkvæmni slíks iðnað-
ar, og er það vel.
Orkan, sem býr í fallvötnum
landsins og iðrum þess er sá
grundvöllur, sem við þurfum að
byggja á til þess að hafa meira til
skiptanna á næstu árum en við
höfum um þessar mundir.
„Vægast sagt, þá
held ég að hér á Islandi
riki kynþáttafordómar
og hef ég sjálfur orðið
var við þá” sagði
bandariskur blökku-
maður og hermaður á
Keflavikurflugvelli,
Matthews að nafni,
þegar Visir ræddi við
hann um kynþáttamál
hér á landi, en allmikl-
ar umræður hafa
spunnist um þessi mál
upp á siðkastið.
„Ég viröi hugsun Islendinga
um aö varöveita menningu sina
og rækta sitt þjóðerni, en þaö Þeir Matthews og Moore sögbust báöir hafa oröiö varir viö fordóma hjá Islendingum vegna litarháttarins.
Vísismynd GVA.
„Það má ekkl dæma
menn eftlr niarhætti'
- rætt vlð tvo blökkumenn á Kellavikurflugvelli
merkir ekki þaö sama og aö þaö
sé alltaf réttlátt gagnvart ööru
fólki. Til lengdar getur þaö
einnig oröiö erfitt fyrir Islend-
inga á alþjóölegum vettvangi aö
foröast aíla blöndun viö aöra
kynþætti því blöndunin veröur
alltaf meirieftir þvi sem lengra
liöur. ”
Matthews var spuröur á
hvern hátt hann heföi oröiö var
viö kynþáttafordóma meöal ís-
lendinga:
„Þegar maöur mætir fólki þá
vill þaö oft fara aö rökræöa viö
mann vegna þess aö maöur er
blökkumaöur. Svo hefur þaö
komiö fyrir þegar éghef brugö-
iömér i diskótek i Reykjavik aö
mér hefur veriö sagt aö fara út
— ekki bara vegna þess aö ég
væri hermaöur, heldur vegna
þess aö ég er blökkumaöur.
Vitanlega eru einnig kyn-
þáttafordómar hér á Veliinum,
þeir eru nokkuö sem viö flytjum
meö okkur frá Bandarikjunum,
en viö vitum þó aö viö veröum
aöreyna aö lifa saman — þaö er
enginn rétthærri en annar á
grundvelli litarháttar síns.”
Visir ræddi einnig viö annan
blökkumann á Keflavikurflug-
velli, Moore aö nafni, og var
saga hans mikiö til hin sama.
Þegar hann var spurður hvort
hann heföi oröiö fyrir einhverri
áreitni af hálfu íslendinga
vegna litarháttar sins, svaraöi
hann:
„Þaö gerðist núna fyrir
skömmu aö ég var á ferö ásamt
nokkrum félögum minum, niöri
i Keflavik og stönsuöum viö hjá
sjoppu þar i bænum. Þá kom
þar aö bill meö Islendingum og
meöhandapati sem allir skilja,
gáfu þeir i skyn hvers konar
ski'thælar viö værum. Síöan eltu
þeir okkur smástund og héldu
áfram að ögra okkur og vildu
augsýnilega fá okkur út I slags-
mál. En svo var þaö viö annað
tækifæri aö íslendingur, sem ég
var búinn aö vinna meö i 3—4
vikur kom til min og sagöi upp
úr þurru, aö ég væri ágætis ná-
ungi. Hann sagöist hafa heyrt
ýmislegt misjafnt um negra
þegar hann byrjaði aö vinna
þarna, en aö ég hafi komið sér á
óvart meö vingjarnlegu við-
móti.
Þvi er þaö að mér finnst aö
menn eigi ekki aö dæma aöra
eftir útlitinu eða litarhættinum,
heldur láta reyna á hinn innri
mann.” —HR.