Morgunblaðið - 02.10.2001, Blaðsíða 38

MINNINGAR
38 ÞRIÐJUDAGUR 2. OKTÓBER 2001 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Hólmfríður Sig-urðardóttir
fæddist á Hugljóts-
stöðum í Skagafirði
12. apríl 1913, hún
lést á Landspítalan-
um í Fossvogi 19.
september síðastlið-
inn. Foreldrar
Hólmfríðar voru
Margrét Jakobína
Baldvinsdóttir, f.
15.5. 1871, d. 14.12.
1942 og Sigurður
Stefán Ólafsson, f.
9.7. 1868, d. 10.1.
1925. Hólmfríður
var yngst átta systkina sem nú
eru öll látin. Systkini hennar voru
Monika, Ólafur Kristinn, Sölvi
Meyvant, Guðmundur Helgi, Jó-
hannes Sveinn, Gísli Þorfinnur og
Haukur S. Bessason, f. 10.1. 1947,
maki Guðrún Kristín Jónsdóttir, f.
27.4. 1948; Sigurður Bessason, f.
22.4. 1950, maki Guðný Pálsdóttir
f. 4.8. 1951; Kári H. Bessason, f.
24.5. 1953, maki Sigríður A. Sig-
urðardóttir f. 29.7. 1953. Einnig
naut hennar ástar og umönnunar
Vésteinn H. Marinósson, f. 18.9.
1960, maki Margrét Á. Ósvalds-
dóttir, f. 1.6. 1962. Ömmubörn
Hólmfríðar eru samtals 44.
Hólmfríður lauk barnaskóla og
var einn vetur að Hólum í ungl-
ingaskóla. Hún fór til starfa á
Siglufirði að loknu námi á Hólum,
þá sautján ára gömul. Síðan lá
leiðin til Reykjavíkur 1932 þar
sem hún starfaði á saumastofu og
víðar. Hólmfríður var einn af
stofnendum Kvenfélags Bústaða-
sóknar og var virkur félagi svo
lengi sem þrekið leyfði. Hún lagði
fram krafta sína í þágu aldraðra á
Norðurbrún til margra ára.
Útför Hólmfríðar fer fram frá
Bústaðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Baldvin Liljus. Níu
ára gömul fór Hólm-
fríður í fóstur að Und-
hóli í Óslandshlíð, til
Hólmfríðar Jóhannes-
dóttur og Páls Gísla-
sonar. Hólmfríður
giftist Bessa Guð-
laugssyni frá Þverá í
Norðurárdal í A-
Húnavatnssýslu, 6.
mars 1943. Börn
Hólmfríðar eru:
Greta S. Gunnars-
dóttir, f. 24.10. 1935,
maki Sævar Guð-
mundsson, f. 2.1.
1932; Rakel G. Bessadóttir, f. 6.5.
1943, maki Jóhannes Ingi Frið-
þjófsson, f. 24.1. 1943; Auður
Bessadóttir, f. 23.11. 1944, maki
Marinó Buzeti, f. 14.8. 1939;
Á kveðjustund sem þessari er
ljúft að ylja sér við góðar endur-
minningar. Margar af okkar elstu
æskuminningum tengjast móður-
fólkinu okkar, afa Bessa og ömmu
Fríðu. Samvera ömmu og afa
spannar rúmlega 60 ára hjónaband.
Við biðjum Guð að styrkja afa í sorg
sinni en hann kveður í dag lífsföru-
naut sinn. Minningin um sterkan
persónuleika og góða ömmu mun
lifa með okkur.
Frá öllum heimsins hörmum,
svo hægt í friðar örmum
þú hvílir hels við lín. –
Nú ertu af þeim borinn
hin allra síðustu sporin
sem með þér unnu og minnast þín.
(E. Ben.)
Friðþjófur og Reynir Örn
Jóhannessynir.
Elsku amma. Þú varst sú amma
sem öll börn þarfnast og vilja eiga.
Mjúk, hlý og alltaf með blíð orð til
manns. Við kveðjum þig með sökn-
uði, þótt við vitum að hvíldin var þér
kærkomin, þá er maður svo eigin-
gjarn að maður vill ekki sleppa
hendinni af þér. Þú og afi hafið verið
svo stór partur af lífi okkar, alltaf
verið til staðar fyrir mann.
Öll þau ár sem við Jónas höfum
verið saman hefur hann farið til
ykkar á aðfangadagsmorgun með
pakkana, aðeins í eitt skipti treyst-
irðu þér ekki til þess að taka á móti
honum, „því þú varðst að eiga kaffi
handa Jónasi þínum“, eins og þú
sagðir við móður mína. Það ár
fannst Jónasi vanta allan hátíðleik-
ann á aðfangadag. Því yndislegri
hjón var ekki hægt að heimsækja en
„ömmu og afa á Bústó“.
Elsku afi, megi Guð styrkja þig
og varðveita.
Kveðjum með söknuði.
Elísabet, Jónas og börn.
Elsku amma.
Þær eru margar góðar minning-
arnar sem koma upp í hugann þegar
ég hugsa til þín og afa. Minningar
sem geymast að eilífu.
Aldrei fór maður svangur af Bú-
staðaveginum, endalausar kræsing-
ar og þó sérstaklega ömmupítsan.
Sögurnar og kvæðin sem þú kunnir.
Allar þær gjafir sem þið gáfuð okk-
ur öllum, vissulega mátti enginn
vera útundan. Það sem ég þó á eftir
að sakna mest elsku amma er þitt
mjúka og hlýja faðmlag sem lét all-
ar áhyggjur hverfa eins og dögg
fyrir sólu. Ég vil þakka þér fyrir allt
það sem þú hefur gefið mér og kveð
þig með þessu ljóði.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta,
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Guð geymi þig, elsku amma, og
megi hann styrkja þig í þinni sorg
elsku afi.
Ykkar barnabarn
Sólrún Húnfjörð Káradóttir.
Elsku amma.
Takk fyrir allar yndislegu sam-
verustundirnar. Það er sárt að
hugsa til þess að þegar við komum á
Bústaðaveginn verðir þú ekki þar til
þess að taka á móti okkur. En alltaf
voru móttökurnar hlýlegar og alltaf
eitthvað girnilegt á boðstólum, svo
að við systkinin vissum að við mynd-
um fá eitthvað gott í gogginn. Þegar
við vorum yngri fannst okkur rab-
arbarinn algjört lostæti og vorum
við nú stundum búin að tína hann
áður en við fengum leyfi en aldrei
skammaðir þú okkur. Það er svo
margs að minnast þegar hugsað er
til ömmu sem hefur átt svo gífurleg-
an þátt í lífi okkar.
Dagur líður, fagur, fríður,
flýgur tíðin í aldaskaut.
Daggeislar hníga, stjörnurnar stíga
stillt nú og milt upp á himinbraut.
Streymir niður náð og friður,
nú er búin öll dagsins þraut.
Eyðist dagur, fríður, fagur,
fagur dagur þó aftur rís:
Eilífðardagur ununarfagur,
eilíf skín sólin í Paradís.
Ó, hve fegri’ og yndislegri
unun mun sú, er þar er vís.
(V. Briem.)
Elsku amma, við vonum að þér
líði betur þar sem þú ert núna og
laus við öll veikindi.
Þín
Dagmar Ösp, Íris Ösp og
Birkir Steinn.
Nú líf þitt er frá okkur farið,
og munu allir sárt sakna þín.
Hver á nú að fylla í skarðið?
Hver á að vera Hólmfríður, amma mín?
Hver á mig nú að faðma og kyssa
og taka mér á móti, með hlýjar hendur?
Við öll erum þig búin að missa.
Þú farin ert í ferðalag um ókunnar strendur.
Þú hlýjaðir öllum með þínu brosi bjarta.
Herbergið ljómaði er þú gekkst um það inn.
Þú hafðir svo stórt og gjöfult hjarta.
Orð um þína góðvild, ég ekki finn.
Nú kveð ég þig Hólmfríður, amma mín.
Nú þig hafa tekið englarnir góðu.
Er við hlæjum og grátum minnumst við þín.
Þú horfin ert yfir hina eilífu móðu.
(EyK.)
Takk fyrir allt saman og blessuð
sé minning þín amma. Og afi, Guð
geymi þig og styrki þig í sorg þinni.
Ykkar barnabarn,
Eyrún H. Káradóttir.
Að lifa langa ævi með góðum
maka er vissulega þakkarvert. Það
verður þó að segjast eins og er að
síðustu ár voru Fríðu erfið og heils-
an ekki alltaf góð. En seiglan var til
staðar og það virtist duga. Hvíldin
var þó kærkomin og við leiðarlok
kveðjum við hana sátt og ekki síst
þakklát fyrir að hafa átt hana að.
Það er nefnilega fólk eins og hún
sem er kjarninn í stórfjölskyldunni,
ástæðan fyrir því að fólkið er sam-
heldið og heldur áfram að þekkjast.
Þannig var fjölskylda Fríðu og
Bessa og þannig verður hún áfram.
Fyrir mér var Fríða góð kona.
Hún var alvöru manneskja sem
hafði lifað tímana tvenna og er hún
tók hendur mínar í sínar og klapp-
aði þeim stöðvaðist tíminn, augna-
blik sem ég mun varðveita í hjarta
mínu.
Á þessum tímamótum er eðlilegt
að litið sé til baka. Eiginmanni mín-
um var hún sönn amma. Minningar
frá því er hann var að alast upp og
kom til hennar og afa síns eru góð-
ar. Vinátta, þolinmæði og gjafmildi
einkenndi samskipti þeirra við
hann. Fyrir þetta allt er hann þakk-
látur.
Með árunum fjölgaði afkomend-
unum, allt einstaklingar sem skipta
máli. Bera jólagjafir Fríðu og Bessa
þess glöggt merki þar sem hver og
einn fékk gjöf sem var sérvalin. Oft
listaverk eftir hann enda mikill
handverksmaður þar á ferð. Hverj-
um pakka fylgdi alúð.
Elsku Bessi minn, missir þinn er
mestur. Því bið ég algóðan Guð að
vernda þig og styrkja. Guð blessi
Fríðu mína með silfraða hárið. Hafi
hún þökk fyrir allt og allt.
Sigríður Vala Jörundsdóttir.
Þú áttir þrek og hafðir verk að vinna
og varst þér sjálfri hlífðarlaus og hörð.
Þú vaktir yfir velferð barna þinna.
Þú vildir rækta þeirra ættarjörð.
Frá æsku varstu gædd þeim góða anda,
sem gefur þjóðum ást til sinna landa.
og eykur þeirra afl og trú.
En það er eðli mjúkra móðurhanda
að miðla gjöfum – eins og þú.
Brot úr ljóðinu Til móður minnar
eftir skáldið Davíð Stefánsson frá
Fagraskógi kom mér í hug er ég
frétti lát Hólmfríðar Sigurðardótt-
ur. Ótal minningar frá barnæsku
minni tengjast henni og Auði dóttur
hennar, vinkonu minni.
Hlutskipti Hólmfríðar var að vera
heimavinnandi húsmóðir og hún
rækti það með einskærum sóma.
Allt var saumað heima á börnin svo
að vinnutími hennar var oft langur
og iðulega vakað fram á miðjar næt-
ur. Ég minnist þess að saumavélin
hennar var fótstigin til að byrja með
en síðan eignaðist Hólmfríður mótor
á hana sem var mikið þarfaþing og
létti henni saumaskapinn.
Þegar Auður vinkona mín fermd-
ist saumaði Hólmfríður ekki einung-
is fermingarkjólinn heldur kápuna
líka.
Heimilisbragur á bernskuheimili
Auðar var til fyrirmyndar og stend-
ur mér enn ljóslifandi fyrir hug-
skotssjónum. Húsbóndinn Bessi var
ekki síður störfum hlaðinn, en ætíð
glaður og spaugsamur og gantaðist
við okkur krakkana með hlátur-
glampa í sínum brúnu augum.
Hólmfríður var eilítið alvörugefnari
en maður hennar, föst fyrir og
traust, og sífellt eitthvað að sýsla á
heimilinu, sauma, þrífa, baka; – allt
skyldi skínandi hreint og maturinn
til reiðu á réttum tíma því að hús-
bóndinn fór ævinlega aftur til vinnu
eftir kvöldmat. Hólmfríður bakaði
þá bestu ástarpunga sem ég hef
smakkað og brúnu loftkökurnar
hennar verða mér ætíð minnisstæð-
ar. Það var ólýsanleg sæla þegar
höndin á Hólmfríði kom út um
gluggann og rétti okkur þetta góð-
gæti.
Bústaðahverfið var nýbyggt í
byrjun sjötta áratugar síðustu ald-
ar. Fremur fátækt fólk og barn-
margt bjó þar og lífsbarátta þess
var hörð. En Hólmfríður og Bessi
voru einstaklega samhent hjón og
vinnusöm og þeim búnaðist vel.
Þeim tókst til dæmis að eignast
fyrstu heimilistækin í húsinu, en þar
voru fjórar íbúðir. Þau áttu tæki
eins og ísskáp, bónvél, þvottavél og
strauvél og við krakkarnir fengum
að skoða þessi furðulegu tæki og
það sem meira var: Hólmfríður
sýndi okkur hvernig þau unnu.
Ótal fleiri góðar minningar eru
tengdar þessari fjölskyldu. Gaml-
árskvöldin hjá Hólmfríði og Bessa
voru til dæmis sannarlega eftir-
minnileg. Vinahjón þeirra komu í
heimsókn, spilað var á harmoníkku
og allir dönsuðu, við krakkarnir
líka. Menn skemmtu sér fram eftir
nóttu og ekki sá vín á nokkrum
manni.
Hólmfríður eignaðist myndarleg
og vel gefin börn sem nú sjá á bak
góðri móður. Ég sendi mínar inni-
legustu samúðarkveðjur til Bessa
og þeirra.
Blessuð sé minning Hómfríðar
Sigurðardóttur, og ég vil enda þessi
fáu minningarorð með því að vitna
aftur í ljóð Davíðs frá Fagraskógi:
Hvenær sem barn þitt fer úr föðurgarði,
fylgir því alltaf móðurhugur þinn.
Hann var sú bjarta brynja, sem mig
varði,
minn besti skjöldur, verndarengill minn.
Þóranna Tómasdóttir
Gröndal.
HÓLMFRÍÐUR
SIGURÐARDÓTTIR




   

 






    
   
 




   
  ! "
# $ ! " $  $ 
#  ! $ 
   ! $   %&!'&(! %
 )  ! "  ) *$)  $
")+  + ,


 
   
    

 

 
-
&$ /")$010
&23 /4
!   "   "   #
$  
%  

& '
  

 
 "  
$ '    %

())*
# &2#" +& )$ 
5$!  54 $   /$%!2
")  + $ 54 ")4 ,



  
-

6
 ( ! 5 
     )*  

+& 
""
")2$$5$ ! ,




   

 
  
7

'
7.'(6
 ! 5&$08
&23 /4
  !      +   
 


$
  
"  
$   
,

(%
6  7 $$$  623! 7"!+&$
7 $47 $$$ 
6!! 7"!+ 7 $$$   9 $+3 "
: !4 ,7 $$$  $) -"5&
7"!+&$7 $$" 2 
!$ 
 ) *7 $$$  -5 & 2))/ "
' 7 $$$  ' 6$ "
+  + ")+  +  + ,